Tsjakka

Weer een variant van de notenboom en schapies. Kan daar niet op uitgekeken raken, de zon die, vroeg in de ochtend, zwak door de mist breekt, en de beestenboel die begint te ontwaken. Altijd mooi, altijd weer pastoraal.

VERWARMING
Probleem: warmte ging niet richting de CV ketel vanaf de zonnecollector. De eerste radiator in het appartement was lauw, precies zoals berekend. Maar daarna hield het warmte transport op. Daar loop je dan een weekje op te broeden, wisselt wat dingen om, experimenteert wat en bouwt dan alles weer terug naar af. Tijd om Wim te consulteren.
Die kranen stonden op de juiste manier open. Suggereerde Wim dat de pompen van de collector en de CV tegen elkaar in werkten. Oplossing: twee slangen omdraaien aan de kant van de houtkachel en ook dat probleem is weer uit de wereld. Nu nog een aantal zaken op een tijdklok zetten, de differentiaal meting er tussen knoeien, en die solenoïde (elektrische klep) moet dan misschien toch nog op een andere plek komen. Stap voor stap lossen we die puzzel wel op. Zo behoud je ook het zicht hoe alles in elkaar geknoeid is. Moet er niet aan denken dit aan iemand die niet heeft mee geknutseld uit te moeten leggen. Het volgende plaatje helpt misschien.

basis plaatje

recirculatie collector: temp te laag

Alleen atelier op collector

CV + Atelier op collector

Volgende stap de bypass naar de collector, en de regeling daarvoor. Volgen nog de regeling voor temperatuurverschillen van collector en die van de kachel in vergelijk met de boiler. Dat zal wel weer een verhaal apart worden. Missen solenoïde of zo.

Altijd fijn als dingen werken zoals dat bedacht is. De winter mag nu wel komen. Als de berekeningen kloppen zal het huis op 15 graden blijven. Nu na iets meer dan een uur na aansluiting op de collector, met een zwakke winterzon, half bewolkt en zwakke wind is de temperatuur van het CV water met   3 graden gestegen. Er zijn nog een paar uurtjes om van de zon te profiteren.

Je bent er maar druk mee.

Shoppen

Het wordt steeds aangenamer te shoppen in de supermarkt. Nee, de vindbaarheid van dingen is nog steeds erg belabberd. Maar ziet! Op de groente en fruit afdeling van Auchan staat een leuk dingetje. Een weegschaal met beeldherkenning. En dat trekt natuurlijk als een magneet aan me. Dus hop ff spelen, toch?

picture: Mettler-Toledo

Je legt je groenten of fruit op de weegschaal en op het scherm komen een aantal afbeeldingen van wat de software denkt dat het is. Je tikt het juiste plaatje aan, een zelfklevend etiket rolt uit het printertje, klaar. Geen gedoe meer om door een aantal menu’s heen te fietsen. Of soms nog eens terug te moeten lopen naar de stelling. Zo van, hoe heette dat ook al weer in het Frans. Nou ja dat komt nu nog zelden voor, maar in het begin was het ronduit een ramp. Poivrons (paprika) verwarde ik altijd met Poireau (prei) En zo zijn er nog wel een paar leuke. Nu is dat afgelopen. De automatisering helpt hier een handje.

MENU’S
Voor de vakantiegangers. En voor mij. Waar ik nu nog mee zit zijn die vermaledijde menu’s van die restaurants.  Af en toe kan ik er geen touw aan vastknopen. Er zou een app moeten komen waarmee je een fotootje maakt van de menukaart en de app vertaalt dat voor je. Kan me voorstellen dat de gebruiker de “gefotografeerde” tekst nog kan verbeteren nadat de app met een paar suggesties komt.

Daarna zoekt de app een plaatje, het recept, en extra info op het web. Dat zou nu eens een keertje handig zijn, hint… Kan me zo een lange lijst van leuke add-ons verzinnen die deze handige applicatie eindeloos kan uitbreiden. Een soort Larousse Gastronomique, maar dan voor restaurant menu’s dus.

Zondagmiddag

Het is heerlijk weer, bewolkt een ietsje pietsje wind. Daarom maar een stoeltje uitgeklapt op het balkonnetje. De schapen zijn net naar de tweede weide gebonjourd en vanuit mijn stoel zie ik dat ze alweer druk lopen te maaien. De voorste weide is behoorlijk glad gemaaid de afgelopen 3 weken. Goed gedaan dames! Zelfs achter de houtstapels is het helemaal glad. Zomaar gratis en voor niets. Het is stil, af en toe hoor je een auto voor het huis langsgaan, een overvliegend vliegtuig, boven alles uit hoor je de vogels kwetteren. In de verte kraait een haan. Onder de notenboom maakt Flash alweer avances richting een van de madammekes. Chippie is op jacht naar een najaars veldmuis, en ik trek een blikje cola open.
Dit zijn de mooiste momenten van de dag.

RECEPTEN

Jawel, de eerste interessante recepten zijn alweer gevonden. Hier een prettig leesbaar verhaal over het verschijnsel waarom Frankrijk tussen de middag 2 uur plat ligt.  Hier een paar leuke stukjes over de geschiedenis of het ontstaan van de Franse keuken. Ah, en ook nog de site van Michèle Barrière. De schrijfster met die culinaire detectives. Zie een eerder verhaal, zie je ook meteen een zeer tevreden knagende Wim. En hier een iets uitgebreider stukje over haar, van vorig jaar december. Nu is het niet mijn favoriete schrijfster, maar haar boekjes hebben mij wel op het spoor gezet van de oorsprong van de Europese keuken. Het begin van een heel nieuwe ontdekkingstocht voor mij.

Als ik het nu toch over eten heb, een opvallend favoriet onderwerp in deze blog, dan ook dit nog. Voortdurend ben je aan het speuren naar een redelijke restaurant waar je eventueel je gasten naar kunt verwijzen als ze buiten de deur willen eten.
Voordat Fannie weer terug ging naar NL hebben we de fooienpot beroofd en zijn gaan eten bij Remy in Saint-Loup-sur-Semouse, schuin tegenover het politie bureau. Het enige restaurant waar we nog niet hebben gegeten in St.Loup. Dat werd helaas een beetje een teleurstelling. Fannie kreeg iets opgediend dat totaal uit elkaar was gezakt, je kon het zelfs wel drabbig noemen. Dat hoorde in die staat toch echt niet meer opgediend te worden. Maar ja, je wilt niet meteen stennis schoppen, als buutttenlaander delf je toch het onderspit. Want dan krijg je een barrage aan argumenten over je heen, waar je ten eerste niks van verstaat, en daarna alsnog toegeeft. Een beetje gênant zou dat zijn geweest. De tafel naast ons had hetzelfde besteld, en dat zag er wel uit zoals het hoorde. Mijn eendenfilet was ook nog nèt niet verbrand. Nu houd ik wel van krokant, maar opnieuw, een zichzelf respecterende kok zou zoiets nooit op tafel durven te zetten. Of, hij heeft natuurlijk lak aan jou als klant. Dat kan natuurlijk ook weer. De rest van het menu was ook maar zo zo, niet een van de meest geïnspireerde koks zou ik zeggen.
Conclusie: restaurant Remy komt daarom absoluut niet op mijn lijstje van aan te bevelen eettenten uit de omgeving te staan.
In de Larousse Gastronomique toch maar ff opgezocht hoe zo`n Aumônière er dan eigenlijk uit moest zien. Nou, zo dus…

picture: femina.fr

Lijkt op een soort buideltje, een geldbuidel meer precies, vandaar Aumônière. Niet die uitgezakte zooi die Fannie kreeg opgediend. Van deze lekkerheid blijken talloze varianten te bestaan. Hartig, als entree, en zoet als dessert, met alles daar tussen in. Je kunt ze van crêpes maar ook van feuilletédeeg maken. Dat biedt nog mogelijkheden voor Le Mouton Qui Rit. Het ziet er nog leuk uit ook! En zo simpel te maken. Veruit mijn favoriete dingen om te koken: eenvoudig, zonder al te veel poespas, eerlijke smaken met verse producten.

En de schapies hebben zich over de weide verspreid, maaien maar dames!

Woorden

Het is weer winter, bijna dan. Er is weer iets meer vrije tijd, in de avond eigenlijk geen gasten, het is donker. Het haardvuur loeit in de kachel en deze jongen zit met een vreselijk glas wijn in zijn hand te twijfelen of die nu door de gootsteen gaat of door de boeuf bouguignon. Het wordt het laatste, eigenlijk tegen beter weten in. Het is ook de tijd dat de leeshonger zich weer doet gelden. Dan begin je na te denken over het aantal e-books op je harde schijf, de boeken die je hebt gekocht op de verschillende vide-greniers tijdens de zomer. Om tenslotte de avond mijmering af te sluiten met na te denken over hoe verhalen nu eigenlijk ontstaan of worden opgebouwd. Verhalen bestaan uit woorden. Woorden die gevoelens beschrijven of ideeën bevatten. Woorden die zich aaneeen rijgen tot zinnen, zinnen rijgen zich aaneen tot verhalen. Juist. Verhalen, daar ben ik gek op. Vooral verhalen die impromptu verteld worden, zeg maar zittend aan de tafel met gasten, aan een fles bier lurkend, of gewoon in de straat als je met een van je gasten een stuk uit je nek staat te ouwehoeren. Dat zijn vaak verhalen uit het leven gegrepen, maar ook mooie, droevige, spannende, avontuurlijke verhalen. Prachtig vind ik ze, maarja, dat is dan weer een tick van me.
Dan denk je eens na over hoe verhalen worden opgebouwd. Is er een soort van universeel recept voor?

OVERDENKING
Zo heb je verhalen die beginnen met zinnen welke wereldberoemd geworden zijn: “Eens lang, lang geleden…” of “Het was nacht…” of “De door lavendel bezwangerde lucht…” of “In de vallende avond van…”, “Plotseling…”. Iets met die strekking dus. Dan volgt er meestal een ellenlange introductie van omstandigheden, kleuren-geuren-licht, een of meerdere personen, tijdsgewricht, en dan natuurlijk oorzaak en gevolg. Zo zijn er epische verhalen als: In de ban van de ring, Dune, StarWars, De Langste dag, enz enz enz. Genres te over. Gek genoeg zijn er ook boeken die ineens weer populair worden, vaak omdat ze dan verfilmd zijn of een soort van rivival. Oh, en dan nog stromingen: Fantasie, SF, Detectives, Helden saga’s, Romans van alle soorten, hoogdravende boeken, of iets wat je in een paar uurtjes uit hebt, boeken met een boodschap, documentaire boeken. Boeken met verhalen die een eigen wereld scheppen. Kortom voor ieders wat wils. Geschreven of overgeleverd in de meer dan +30.000 talen en dialecten die onze aardbol rijk is. Zo gaan verhalen verloren, en verhalen ontstaan. De menselijke fantasie is schier oneindig, onuitputtelijk. Als dat niet zo zou zijn, hadden we maar een taal gehad, een boek. Het boek. Een verhaal, een wereld, zonder ontsnapping uit de werkelijkheid. Een gedachte waar je als fantasierijk mens wel van moet gruwen. Brrr.

FANTASIE

Dan kun je wel nagaan dat mijn fantasie direct op hol slaat met dit idee: “Een boek, het boek” Wat zou daar nu instaan. Nee niet moeten staan, gewoon wàt zou er in staan. Zou zoiets nu de heilige graal zijn? De steen van wijsheid, of weet jij veel? Daarmee val je dan in slaap, en m`n droom machine zal er vannacht ongetwijfeld mee aan de haal zijn gegaan.

VERHAAL
Rest nog de vraag: kun je nu zelf makkelijk zo`n verhaal in elkaar zetten? Tuurlijk denk ik dan. Niet een verhaal dat iedereen zal willen lezen. Of iets episch, dat is maar enkelen onder ons gegeven, dat talent. Maar een redelijk lopend verhaal is niet moeilijk te maken. En jij dan, hoor ik je zeggen. Nee deze jongen heeft er totaal geen talent voor, geen geduld, en al helemaal geen zin in. Die blog? Zie dat als een soort dagelijkse verslaglegging van de activiteiten hier. Van een botte Hollander in La Douce France. Eigenlijk omdat veel vrienden en kennissen er om vroegen, en omdat ik telkens dezelfde vragen aan het beantwoorden was. En, ja, heus, ik ben het leuk gaan vinden dit te doen. Het gaat ook heel veel over ikke. Snapt u?

Komt ie. Recept voor een kort verhaal.

• Schrijf de voornaamste gebeurtenissen op van je verhaal in de vorm van korte zinnetjes in willekeurige volgorde zoals het in je opkomt;
• Rangschik die regels in de juiste volgorde. Dat wil zeggen: de verhaaltrend en tijdslijn;
• Vul wat trefwoorden in onder die zinnetjes en maak daar wat beschrijvingen bij;

je bent nu op 50%

• Breidt die trefwoorden uit naar korte zinnen;
• Vervang een of meerdere woorden door een iets langere bewoording (vulmiddel)
• Brei wat blahdieblah tussen die zinnen door;

je bent nu op 75%

• Schuif wat bloemige taal in de zinnen, hak die in hapklare brokken, strooi wat met komma`s en punten;

je bent op 90%

• laat het kort verhaal een paar dagen liggen;
• haal de handel door een spellchecker;
• lees het verhaal hard op, loopt het lekker en hoef je niet te stotteren?
• fatsoeneer de zinnen een beetje totdat het lekker wegleest

je bent nu op 99%

• leg het een poosje in de la, en herhaal het proces 
• laat het aan iemand lezen die z`n mening nooit onder stoelen of banken steekt
• herschrijf indien nodig
• herhaal vanaf 90%, ga door naar 99% en lijst het werk in, je bent een held!

je bent nu op 100%

Zie je wel, iedereen kan het!

Of het verhaal voor de buitenwacht leesbaar, verteerbaar, of aangenaam is, dat blijft uiteraard een open vraag. Dààr moet je talent voor hebben. Talent om er een smeuïg, spannend, lekker leesbaar verhaal van te maken dat velen met ons leuk vinden. Dat is maar heel weinigen gegeven. Over stijl & smaak valt immers niet te twisten.

Waarom die verhaaltjes van Guy de Maupassant zo populair zijn geworden? Ze zijn eenvoudig, voor iedereen begrijpelijk, lezen vlot uit. Er is altijd een soort kwinkslag aan het einde van het verhaal dat appelleert aan een soort van superioriteit gevoel, ijdelheid, en leedvermaak, van de lezer. Zo van:  nou dat gaat mij niet gebeuren! Of, wat dom, ik ben veel slimmer etc. Een feel good gevoel krijg je dan. Kijk, dat zijn pas verhalen die zich aan de man brengen. 

Hout

De hele dag ben je met hout bezig. Hout om te branden, hout om iets te maken, hout om te zagen, hout van de houtstapel naar binnen halen, hout op het vuur doen, brand het hout nog…
Eigenaardig is dat. Zoals dat je handelen gedurende de dag bepaald. Nu komt daarbij de zonnecollector waar je de hele dag mee loopt te pielen. En het maakt niet uit, tijd zat zo, als er geen of nauwelijks gasten zijn. Beetje loop je schoon te maken. Hier en daar een kwast verf. Daar weer iets repareren, en waarom ook niet, rondom de nieuwe verwarmingselementen ook nog een afwerklatje bevestigen. Opnieuw hout. Tussendoor doe je nog ff een bakkie, en staar je naar het haardvuur. Droom je een beetje weg. En ping, een mailtje, een interessant mailtje.

SITE
Wil iemand de THOCP site kopen voor 4000 dollar. Als het geen doorlopende hobby zou zijn, zou er geen haar op mijn hoofd over peinzen het niet te doen. Maar het blijft mijn interesse houden. Dus maar niet. Bovendien, de opbrengst zou dan toch verdeeld dienen te worden onder diegenen die er aan hebben meegewerkt. Dat zou niet meer dan eerlijk zijn. En dan blijft er per persoon maar een heel klein bedragje over. Ook in dat opzicht niet aantrekkelijk. Zonder dat met zoveel woorden te vragen weet ik dat het thuisfront het er mee eens zal zijn. De tijd is nog niet rijp. Later misschien.

PORTAAL
Voor de ingang bij de keuken is een soort erker van glas. Die is toe aan vervanging of upgrade, vindt Fannie. En hop. De volgende ronde van ramenboeren begint. Ga je eerst maar weer langs bij de oude adresjes, die natuurlijk allemaal te duur zullen zijn. In dit geval is het iets simpels. Gewoon de handel vervangen met dubbel glas. In plaats van aluminium willen we PVC hebben. De eerste is al langs geweest. Die wilde de opdracht niet hebben omdat er een schuin dakje op zit. Daarvan konden ze de waterdichtheid niet garanderen. Begon de ramenboer over dingen als: “het is de wet die ons hierin belemmert”. Uit zijn verhaal kon ik opmaken dat juist door de strengere bepalingen in de wet het risico voor de leverancier te groot is geworden, vinden ze dan. Dus doen ze het liever niet, een erker met een schuin dak leveren. Mijn eerste opwelling is dan: stelletje prutsers. Ze kunnen niet eens een constructie afleveren die niet lekt. Of beter gezegd: niet gaat lekken.
Eigenlijk is dat te gek voor woorden, gewoon de omgekeerde wereld. Zodra de leveranciers op hun vakmanschap worden aangesproken laten ze het afweten. Dat moet wel een enorme puinhoop geweest zijn voordatdie consumentenwetten in werking traden. Ook al zijn veel wetten niet zo consument gericht, alleen het feit alleen al dat ze er zijn is al veelbetekenend.  In feite wordt, en wat is nieuw, de incompetentie van de leveranciers afgewenteld op de consument. De leverancier durft niet te garanderen dat zijn spullen goed zijn en de zaak goed wordt gemonteerd. Daar komt het eigenlijk toch op neer, denk ik dan met mijn simpele geest.
Zegt de tweede glasboer die langskomt: “Misschien kunt u het beter uit Duitsland halen, want ik begin er niet aan!” Op dat moment werd het ff grijs voor mijn ogen. Wat krijgen we nou! Ik vertelde hem dat ik precies zo’n erker heb gezien in Cuve, pal langs de weg, en dat is niet door een buitenlandse firma geplaatst. Willen jullie dan al jullie business door buitenlandse leveranciers over laten nemen?
Het wordt hier met de dag gekker. Zodra het geen recht-toe-recht-aan werk is laten de heren het afweten. Belachelijk. Sterker nog, bijna al het raamwerk komt of uit Duitsland of uit Polen. Op mijn vraag of er in Frankrijk dan geen producenten zijn, wordt doodleuk ‘nee’ geantwoord. Nu weet ik uit Maison&Traveaux  dat dat dan weer eens een keer niet waar is. Het transport binnen Frankrijk is ook nog eens veel duurder dan vanuit Duitsland. En de consumenten prijzen in Frankrijk liggen veel hoger.  Wat ook nog meespeelt is dat bovenop het prijskaartje ook nog eens de kosten komen van de montage. Dat laatste wordt bijna zonder uitzondering ook weer uitbesteed. Business doen in Frankrijk, althans in de Haut Saone, is het opzetten van een showroom en verder alles uit besteden. Zodat je lekker alle verantwoording als garantie kunt afschuiven op de onderaannemers. Dat het zo niet in elkaar zit weten ze allemaal. Ze gokken gewoon op de naïve consument die het allemaal toch niet zo precies weet. Een gemiddeld Fransje heeft geen zin in een confrontatie en laat het er dan ook meestal bij zitten. Buitenlanders zijn een uitzondering hierop, die willen hun recht halen. Leveranciers op hun beurt proberen dan die buitenlander eerst af te bluffen, en dat lukt hen ook vaak vanwege de taalbarière. De consumenten die wel mondig genoeg zijn krijgen dan ook meestal hun zin. En dat is de catch. Je bent de gelukkige koper van je droompaleisje in La Douce France, spreekt uiteraard de taal nog niet perfect – ok, gebrekkig dan – en hop je hangt. Je laat de ramen plaatsen, het huis moet immers op orde. Je kent de manier waarop die gasten onderhandelen niet, en dus nemen ze een loopje met je, voor de prijs, veel te hoog, over de voorwaarden, levertijden, en ga zo maar door. Als beginnende pensionado of expat krijg je dit soort zaken altijd voor je kiezen. Overigens gebeurt dit in elk land ter wereld.
Nadat je de klappen van de zweep kent wordt je dan ook steeds minder als onmondig behandeld en krijg je steeds vaker prijzen die dicht liggen in de buurt van wat de lokale bevolking er voor betaald. Voor die ramen is het dan al te laat. Je gaat immers niet een paar jaar in een tochtgat zitten, of je wilt niet  na vier jaar pas die keuken, of dat nieuwe dak enzo. Dat is ook waarom je in een nieuw land de eerste paar maanden ook veel te duur uit bent. Totdat je de kanalen kent en je de taal fatsoenlijk spreekt. Want dan kun je van je afbijten. Net zoals een Fransje dat doet. Ook al heb je dan nog steeds een vreselijk accent.

Daarom begrijp ik best wel dat veel Nederlanders met hun aanhangertje vol met materialen uit NL aan komen rijden. Zag onlangs nog iemand met een aanhangertje zand over de snelweg rijden, ja een NL-er! Ze doen dat, omdat  zij, net als iedereen, er de balen van hebben voortdurend een poot uit te worden getrokken.
Daarom vergelijk ik ook de prijzen in NL en LDF. In ons geval is het vaak de moeite niet waard, daarvoor is de frequentie tussen NL en LDF te klein. Gereedschappen zijn soms wel goedkoper in NL, maar materialen, met de transport kosten erbij, dan vaak weer niet. Kijk je naar prijs kwaliteit dan ligt NL vaak toch weer beter.

Herfst

Zo ff wat pompoenen bij de buren gebracht, een bakkie gedaan en weer bijgekletst. Dan wordt het tijd voor een ritje door de prachtig kleurende bossen. Eerst even wat diesel in de tank gooien, want ergens blijven staan in the middle of nowhere daar heeft niemand zin in.
Optrekkend naar Fontenois-la-Ville, sla ik eerst af terug naar Mailleroncourt. Nu wil ik dat Kosovo, waar telkens over gepraat wordt, wel eens op de foto nemen. Hoe erg is dat nu. Nou, daar schrik je toch van. Het is erg. Bijna een hele straat die in puin ligt. Van de misschien tien panden die er staan worden er drie bouwvallen nog bewoond. De rest is half in elkaar gezakt of gewoon een puinhoop. Dat de gemeente het zover heeft laten komen. Maar ja als je een burgemeester hebt die erg tuk is op monumenten en daarom het gemeentehuis persé als monument geclasseerd wilde zien. Maar niet heeft bedacht dat het verbouwen en onderhouden van bouwwerken in een straal van 500 meter van een monument dan bijna niet meer kan omdat elke verandering aan vergunningen gebonden zal zijn. Tsja, dan krijg je dit.

Wat doe die dakpan daar nu aan dat touwtje?

Een gemiddeld Fransje gaat echt geen vergunning aanvragen voor een woning waar hij of zij geen belang bij heeft het te onderhouden. Het gevolg is dat, meer dan gemiddeld in andere dorpen, veel van dit soort ruïnes het dorp “sieren”. Voor een foto amateur als ik is dit natuurlijk een gospé. Want dit soort dingen zijn prachtig om te fotograferen. Steeds meer van die ruïnes komen op de plaat te staan en kan ik er makkelijk een soort album van samenstellen. Gelukkig staan de meeste ruïnes achteraf, zijn er zelfs onlangs wat opgeknapt en van een nieuw dak voorzien. Hulde voor de nieuwe eigenaar. Die mag van mij echt wel de nieuwe burgemeester worden.

SELLES
Maar eens naar Selles knarren, daar is de brug na meer dan een half jaar eindelijk weer open. In Selles is ook een prima bakker, maar ja dan moet je er op zondag wel voor midi zijn. Het canal de l’Est is een van die in onbruik geraakte kanalen die ergens in de 19e eeuw zijn gegraven, waarlangs enorm veel negotie ontstond, en die nu natuurlijk verdwenen is. Nu is het een zeer mooie toeristische omgeving geworden om er langs te fietsen en te wandelen. Zeker, vergane glorie, dat zie je aan alles, maar wel fotogeniek. Perfect om hier of daar een petit rouge (glaasje rode wijn) te vatten. Alhoewel er steeds meer restaurantjes en barretjes aan dat kanaal dicht aan het gaan zijn. Ook hier wordt de crisis duidelijk merkbaar.

Bij de brug ontdek ik een mooi staaltje overgebleven technologie uit de eervorige eeuw. Het werkt nog steeds. En dat kun je van de moderne troep niet verwachten. Klik maar eens op de linker foto hierboven. Dan zie je een ingenieus katrollen werkje dat de slagbomen aan beide kanten van het kanaal doet dichtgaan door aan een slinger te draaien. Ik stond eerst verbaasd te kijken waar al die staaldraden over de brug nu voor dienden. Dan volg je waar het allemaal heengaat en sta je paf van dit staaltje zo simpele maar werkende techniek.

PONT-DU-BOIS
Heerlijk even een stukje langs het kanaal gelopen, op een bankje diep de herfstlucht in zitten ademen en hop door naar Pont-du-Bois. Een pittoresk dorpje ten noorden van Mailleroncourt. De weg voert een heel stuk langs het kanaal, mooi hoor. Geen zuchtje wind, het water is spiegelglad. Langzaam knar ik door Pont-du-Bois, links en rechts kijkend, en volg de weg rechtdoor. Kom langs de ‘aardappeleters” van vorig jaar en knar de dorpsweg af die overgaat in een bosweg.

doorkijkje van een vennetje

Als je al van tere herfstkleuren kunt spreken, dan zijn deze plaatjes daar wel een mooi voorbeeld van.

Goed, ok, ok, ben een beetje losgegaan met de plaatjes. Dan zo`n beetje aan het einde van de weg, een gehucht met drie huizen. Een van die schilderijen waar je zomaar naar binnenrijdt, een plààtje!.

 VERRERIE-DE-PASSAVANT
Misschien niet de beste uitsnede, maar opnieuw die rood-gouden-bruin-grijze tinten die zo typisch zijn voor deze omgeving.

Altijd prijs in dit soort gehuchten. Ha! Een verweerde deur. Een van mijn favoriete objecten om te fotograferen. Toch nog met twee plantjes ernaast. De bouwval wordt nog bewoond ook!

Tot slot nog een van die dingen die het rondzwerven in deze streek zo leuk maken. Altijd weer iets waar je je over verbaast, of verwondert. Op de rechterhelft van de foto zie je een bordje met “sans issue”. Ben speciaal ff achteruit gereden om daar een fotootje van te maken, vond het nogal lollig. Zo uit mijn duim zoog ik iets als: “niets te doen, ga weg, hier heb je niets te maken”, en moest daarom grinniken. 

sans issue

Later zoek ik het op in het woordenboek. Het moet iets als doodlopende weg betekenen. In het on-line etimologisch woordenboek staat nog dat het in onbruik geraakt taalgebruik is. Dat is minder humor, denk je dan weer, zo`n simpele betekenis. Had daar onderweg naar huis toch nog van alles bij bedacht.
De weg na het gehucht werd zeer slecht en gaf weinig gelegenheid meer om platen te schieten. Halverwege komt mij een wanhopige dame tegemoet die vraagt of de weg achter mij nog begaanbaar is. Dat is maar hoe je het bekijkt, maar beleefdheidshalve antwoord ik: “jawel hoor, maar kalm aan rijden, dan gaat het prima.” Dat gezegd hebbende rijden we allebei weer zachtjes door. Plots komt mij een voortjakkerende auto tegemoet, ik schiet aan de kant. Mopperend in mezelf: “die heeft vast geen benul wat al die kuilen met de schokdempers doen zeker”. Behoorlijk debiel om zo over deze weg te jakkeren. Nou ja, die Fransjes hebben sowieso geen benul van wat het materiaal wel en niet kan”.

A PROPOS
Dit stukje tik ik in het zon verwarmde atelier, waar ik een tafeltje en een stoel heb gezet om te kunnen tikken. Heerlijk warm, zelfs een beetje té. Buiten is het -2 binnen is het 35º. Morgen moet ik de pomp en het filter van het zwembad maar leeg laten lopen, anders knallen die uit elkaar bij strengere vorst.

Vermaak

Een van mijn favoriete sites voor vermaak en vertier is Geenstijl.nl. Daarop verschijnen soms alleraardigste flimpies en prachtige nieuwe woorden of combinaties ervan. Zo ook dit woord: verbiedsverbod. Dat mag je waarschijnlijk interpreteren als: verboden iets te verbieden. Schitterend gevonden, moet ik zeggen. Taal is toch iets prachtigs. Meestal is het puin wat er wordt geschreven, maar voor een paar minuten afleiding zorgt deze site elke dag wel weer. Een enkele keer wringt Geenstijl.nl zich omhoog tot op eenzame hoogte van ironie, sarcasme, en bovenal cynisme. OK, een zeldzame keer dan. Een paar dagen geleden was het weer eens bingo!

Er staat een stukje nu op geenstijl, een aanklacht tegen de hufterigheid. Van wie? Het linkse kamp, notabene. Volgens de schrijver terroriseren de linksen de andersdenken om hen de mond te snoeren. Dat de betuttelaars, waar behoorlijk op wordt afgegeven in het stukje, de tegenstemmers, andersdenkenden, of “ik niet” praktisanten als hufters willen wegzetten.  Gewoon uit het principe van: “wie niet voor ons is, is tegen ons”. Andersdenkenden uiten zich daarom per definitie hufterig of gedragen zich toch minstens hufterig.
Het epistel voert een pleidooi om hufterig te mogen zijn als je dat wilt, maar dan wel gegrond. De linksen zijn niet anders in hun uitingen naar de rechtsen toe dan de hufters die ze zo verafschuwen. Niks anders dan de pot verwijt de ketel… Afijn wat is nieuw.

PI
Het getal Pi is voor zowel wiskundigen als programmeurs een fascinerende bron voor inspiratie. Niet alleen dat. Vandaag kreeg ik een stukje in de telegraaf.nl onder ogen dat werkelijk nergens op sloeg. Totaal verknipt verhaal. Dan maar even op zoek naar het origineel. Dat was een stuk minder door elkaar gehaspeld. Een tweetal studenten hebben het aantal cijfers achter de komma op 10 triljard cijfers nauwkeurig berekend. Een wereldrecord sowieso. Echter niet op een supercomputer of zo maar gewoon op een aantal gepimpte PC’s. Uiteraard niet zonder opgepepte programmatuur en een heleboel hardeschijf en geheugenruimte. Dat ze daar meer dan 90 dagen 24/24 over deden mag de pret niet drukken. Een staaltje toewijding van de bovenste plank.

Oja, Pi is 3.141592….

plaatje van http://www.saintbioz.fr

Waar het voor dient? Zou niet weten. Maar het is een uitdaging om zoiets zo nauwkeurig mogelijk te berekenen voor wiskundigen en computergeeks.
Zoek de definitie van pi en een cirkel maar eens op het web op.
Nou moe! Zoek eens definition circle op in Google, krijg je een server error! Nou ja zeg!

VERWARMING
De openhaard in ons appartement boven zorgt voor een beetje bijverwarming. Af en toe een blokje op gooien is voldoende om het behaaglijk te houden. Een moment van nadenken over de zonneverwarming. Een puzzel wordt dat om die af te maken volgens de door Wim en mij bedachte specs. Maar omdat we de komende week geen gasten hebben geeft dat  mooi de tijd om de verwarmingsinstallatie verder af te werken.
Loop ik net ff naar het winteratelier, nieuwschierig hoe de zonneverwarming het doet. Wowh smoorheet is het daar, de radiator is niet meer aan te raken, zo warm. Dat belooft veel goeds.

bijna 80 graden!

Loop ik ff naar het paneel in de garage, ja zeker dat is overduidelijk provisorisch op een tijdelijke plek gehangen, zie ik dat de thermometer op 77ºC staat. Hoppa. Nu staat de zon er wel vol op, dat wel. Gisteren met de zwaarbewolkte hemel kwam het metertje niet verder dan 30ºC, ook nog wel genoeg. Verbazend is wel dat er nauwelijks of geen warmte verlies optreed over de +30 meter pijpleiding tussen de collector en de accumulator. Hoe dat zal gaan als het buiten vriest, dat moeten we nog even afwachten. Vanochtend vroeg stond het metertje op 10 graden bij 2.4 graden buitentemperatuur, en geen noemenswaardige zon. Het lijkt erop dat dit project alle inspanning waard is geworden. Komende week nog de regel- en meetapparatuur installeren. Tot nu toe is het geklooi met de hand geweest. Leerzaam, dat wel, maar niet de bedoeling. Teveel gedoe. Alles moet immers volautomatisch schakelen, zodat daar waar de meeste warmte wordt gemaakt die ook afgenomen wordt. Of elkaar aanvult, net zo makkelijk.

LISZT

En over vermaak gesproken. Het is de 200ste geboortedag van Liszt. Een van mijn lievelings componisten. Hij is veelal bekend om zijn Liebestraum, allemaal erg romantisch en zo. Zijn Totentanz is evenzo bekend. Deze uitvoering wilde ik jullie niet onthouden.

Enne Wibi Sourjabi’s gewelddadig behameren van de piano is hier niets bij vergeleken. Een zeer forse aanslag, dat zeker. Zet je speakers op bijna maximaal en laat je achterover zakken. Dit geweld moet je inzuigen, je ribben laten trillen, het moet door je ruggegraat vibreren. DAN, pas dan, ja pas dan krijg je die ultieme alles overspoelende louterende muziek ervaring die over je heen dondert. Volgens mij had Liszt het zo bedoeld ;=)

Jammer

Het afmaken van de besturing van de solarfarm, net niet gehaald. Jammer. Misschien ook een denkfoutje. Het was gewoon een te ambitieus plan om ên het atelier, ên de CV aan te sluiten op de zonnefarm. En daarbovenop ook nog de CV radiatoren te installeren in het apartement. Het halve huis lag op zijn kop. Kortom een week om dat met twee amateur installateurs te doen was achteraf gezien gewoon teveel. Jawel, de installatie van alle voorgenomen elementen, uitbreidingen en dergelijke is gelukt. De kachel doet het weer uitstekend, die trekt als een tierelier. Resteert nu alleen nog de besturing van het een en ander.
Wim zit al weer hoog en droog achter de hollandse aardappels, hopelijk nagenietend van het lekkere Franse eten. Dat van die resterende besturing en wellicht hier en daar een kleine verandering moet ik dan zelf verder uit kunnen plussen. Uiteraard met Wim onder de mail knop. Een echt probleem zal het dan ook niet zijn om het systeem aan de praat te krijgen.

Zaterdag Wim op de trein gezet, en dan de zondag maar eens ouderwets vrij genomen. Beetje luieren en de spiertjes kans gegeven zich een beetje te herstellen. Je loopt toch anders met die zere heup, en die wil je natuurlijk ontlasten. Nou ja, de oude problemen met opstaan van een harde stoel kwamen uiteraard terug. Op de een of andere manier raakt er van alles beklemd als ik op een harde stoel ga zitten. Maar na een paar dagen lichte arbeid is dat ook weer verdwenen. Miraculeus zoals een lichaam zich herstelt.
De komende weken staan in het teken van afwerking en uitknobbelen hoe de warmte zich wel door het CV circuit heen gaat bewegen. Alles is aangesloten, nu nog de juiste afregeling.

DE LIJST
Zo, de laatste gasten zijn weer vertrokken, en tot de volgenden komen, ff een dagje om wat kleine klusjes te doen in de corridoor. Eindelijk die luikjes maken waar de kranen achter zitten, die moeten natuurlijk wel toegankelijk blijven. Ook de deur van het boilerhok moet wit kwasten worden. Gewoon wat storende elementen wegwerken die tijdens de zomer zijn blijven liggen. Herfst is hier geleidelijk aan traditioneel een periode van klussen geworden. Er is een meters lange lijst van ‘dingetjes doen’ ontstaan, de afgelopen 6 maanden.
Vragen gasten wel eens: “Wanneer ben je klaar?” Mijn antwoord hierop is meestal: “Over tien jaar”. Hierop wordt meestal nogal verbaasd gereageerd door de vrager. “Nou ja niet dat het me erg bezighoudt op dit moment, maar het project heeft wel het karakter dat er altijd wel iets te klussen blijft. Dat houd je in beweging, da`s belangrijk vind ik, als je wat ouder wordt”, licht ik dan nog toe. Meestal knikken de gasten daarop instemmend. Die weten ook wel dat met de leeftijd de stramheid komt en je die alleen maar met in beweging blijven van je afhoudt. Niet dat je je dan meteen invalide moet voelen, maar als je een beetje soepel blijft betekent dat simpel weg meer leefgemak. Dan hoef je je niet bij ieder bukken kreunent en steunent overeind te hijsen. Dat met mjn heup is van voorbijgaande aard, zo verzekert mij de fysio. Dus nu ff doorbijten is later profiteren zeg ik dan maar.

Afijn, de kop is er af van de meters lange klussen lijst. ;=)

Bijna

We worden moe, en beginnen daarom fouten te maken. Ook het tempo zakt in. Maar we zijn er bijna. Toch plakken we er nog een extra klusdag aan vast. En die extra tijd hebben we dan ook hard nodig. Vanochtend heeft Wim de schakelboom-kranenboel-logica in elkaar gefit.

de Fitter

Zeven kranen! Een ingenieus en zeer compact stukje knutselwerk moet ik zeggen. Dat dat zomaar kan, toch? Zeker we hebben hier veel denk- en tekenwerk aan gespendeerd. En zijn er al maanden mee bezig geweest hoe we deze puzzel konden oplossen.

En nog werd het in de praktijk weer anders. Compacter en wellicht slimmer. We lopen beide met een beetje vaag gevoel van dat we iets missen, of op zijn minst iets fout hebben gedaan, Klopt het wel allemaal. In ieder geval liep de proef met het atelier op zonnewarmte perfect. Het werd er zelfs warm in dat hok. Zomaar voor niets die warmte. Gewoon pomp aanzetten en hop. Bijna 50 graden werd het water uit de collector vandaag.
We zijn bijna klaar met de verwarmingselementen in het appartement. Morgen de CV erop aansluiten en schakelen met de zonnecollectoren. Dan nog die solenoid. Die moet het warme water uit de CV voorrang geven over die van de zonnecollectoren. Als water uit CV warmer dan collectoren open klep en sluit circuit collectoren. Voor dat laatste geval moet er nog een soort beveiliging ingebouwd worden, want het kan zomaar +80ºC in een gesloten circuit worden.

logica zonnefarm

Een en ander volgens bovenstaand schakelschema dus. Nou ja als je er niet zelf aan geklust hebt begrijp je er waarschijnlijk weinig van. Het is niet moeilijk, maar je moet het wel uit elkaar kunnen houden. Er zit namelijk een addertje onder het gras. Het atelier kan zowel onder druk van 2.5 bar via de CV komen als zonder druk, en rechtstreeks op de collectoren. Dat is dus oppassen geblazen als je niet weet hoe het in elkaar steekt, en je begint met de kranen te spelen.

Afijn, problemen zullen er ongetwijfeld komen. Maar nu staan we elkaar alleen nog maar met blijde gezichten aan te kijken als er weer een horde is genomen in deze puzzel.

ROOK

Gisteravond probeerde Wim voor de gasten de kachel aan te steken. Ontstond er een enorme kwalm door het huis heen. Geen goed teken. Veel rook, geen vuur. Zelf nog eens geprobeerd en hetzelfde resultaat: nog meer rook in de gang. Ojee, en over een paar uur zouden de gasten komen. Nee, het was niet echt koud in huis voor mensen die lekker in beweging zijn. Maar als je zo uit de warme auto stapt zal het toch wel fris aanvoelen. Dus wilde ik de kachel aan hebben. Uiteraard trad de wet van Murphy in volle kracht in werking. Dus kwamen de gasten een paar uur te vroeg. En door dat gedoe met die kachel lag het laatste kussensloop nog opgevouwen op het bed, merde. Nou dat weer. Nou ja, geen nood, we hebben voldoende elektrische verrijdbare kacheltjes om het warmte probleem op te lossen. Op elke kamer een kacheltje, in de lobby het grote monster volle kracht aan, en in de keuken ging de elektrische radiator aan. Comfort zeker gesteld.

RAMONAGE
Ja en nu? Maar eens in de gele pagina’s gekeken om een Ramoneur (schoorsteenveger) te vinden. Ah, in Fontenois-la-Ville zat er een. Lekker dichtbij. “Ja hoor hij belt vanavond terug”, klonk het. Niet verbazend, gebeurde dat niet. “Geen paniek die komt wel aanzeilen”, zei ik tegen Wim. Zo gaat dat nu eenmaal hier. Verrek, begin ik nu te ver-fransen of zo? Dit is niet ikke! Maar goed, tegen het middaguur kondigde de ramoneur aan dat ie aan het eind van de middag langs zou komen. En verrek, hij kwam ook nog. Met opzet had ik de garagedeur opengezet zodat ie zo naar binnen kon lopen. Het weer voelde idioot zwoel aan. Hoezo herfst?!

travaille Moroccain

Afijn, nadat hij mijn hand bijkans fijngeknepen had, stond meneer met veel misbaar en gesteun naar de kachel te kijken. “Un vrai travaille Maroccain“, fulmineerde hij (prutswerk). Hij begon de pijp eens open te maken. Almaar foeterend dat dit of dat gedemonteerd moest worden, en wees met weidse gebaren naar de kachel. Ik vermoedde het ergste, zoiets van: overbodig werk, veel gedoe. Resulterend in het uitstellen van het oplossen van het probleem: de kachel trekt niet meer. Hierop zette ik al mijn mimiek in om aan te geven dat ik het daar toch niet zo mee eens was. Enfin, er werd een asvanger uit de kachel gehaald, en de asvanger uit de pijp. En jahoor, die zaten allebei tjokvol. “Die moeten wel elk jaar geleegd worden”, zei ie. “En zo te zien is dat vorig jaar en zelfs de jaren ervoor ook niet gebeurd”. De vermoorde onschuld uithangend, hing ik dan maar een verhaal op over de vorige eigenaar die blijkbaar zijn verplichtingen niet was nagekomen. En wat weet ik er nu van hoe dat soort kachels in elkaar zitten, ben toch slechts een domme étrangèr… En tsjonge, die tactiek helpt iedere keer weer. Een beetje de domme Hollander uithangen die er ook helemaal niets aan kan doen, en een probleem heeft. De man kalmeerde daarop redelijk snel en ging er daadwerkelijk voor om het probleem op te lossen. Dat geeft een gemiddeld Fransje immers een goed gevoel, toch? Voor iemand anders een probleem oplossen en er nog aan verdienen ook! Een joekel van een stofzuiger nam het teveel aan as in de pijp voor zijn rekening. Een vijftien meter lange veer met een soort borstel eraan deed de rest van de pijp nog even raggen, en klaar is Kees. Plotseling viel het eindstuk van de pijp naar beneden. Schrik alom, wa’s dat nou weer?  Oh shit, alle drie keken we elkaar aan. Maar na enige studie bleek het een ontbrekend beugeltje te zijn, geen punt dus. Die pijp moet wel weer op de juiste manier opgehangen worden anders gaat het mis. En ja die houten schotjes daar in het plafond zijn verkoold, puur geluk dat die niet de fik in zijn gegaan, klok het ook. Gelukkig is het slechts de bekisting van de vloer geweest, anders had het een echt probleem kunnen worden. Allemaal goed bedoelde opmerkingen om erger te voorkomen. Die ontbrekende beugel waardoor dat eindstuk van de pijp naar beneden zakte, was natuurlijk pleite gegaan tijdens al het verbouwwerk in die hoek. Na overdracht van 50 euries moest de kachel het weer gaan doen. En 50 euries is natuurlijk veel te veel, maar als buitenlander betaal je hier toch altijd weer de hoofdprijs. Het is niet anders.
Na vertrek van de ramoneur keken Wim en ik elkaar eens aan. Daar gaat onze planning. Nou ja morgen maar wat materialen halen om die pijp fatsoenlijk op te hangen. En zoals de profeet zegt: elk nadeel hep zijn voordeel. “We kunnen er nu beter bij om de aftakking voor de zonneboiler aansluiting te maken”, zei Wim. Zucht. Vandaag dat hoekje eerst maar eens goed opruimen voordat we er aan het werk gaan. Hier en daar lag nog wel wat roet, en dat loop je overal heen, en in.

ZONNEFARM

Gisteren hebben we de zonneboiler op zijn definitieve plek in de garage neergezet. De muren (achter- en zijwand) met 20cm isolatie voorzien, dat weer afgewerkt met spaanderplaat. Dan om de tank zelf heen ook nog een isolatiedeken van 20cm aangebracht. En hop het ding op zijn plaats geschoven. Onder de pallet waarop de tank staat zit nu ook isolatie. Bij elkaar zit er dan 40cm isolerend materiaal om. En 1000 ltr moet toch een behoorlijke buffer zijn om de verwamring op temperatuur te houden. Volgende week de twee andere wandjes neerzetten en een plafond maken. Dan is die ruimte totaal geisoleerd, en ws wordt dat het warmste vertrek in het huis ooit.

Vandaag gaan we de boiler vullen en aansluiten op de collectoren, ben benieuwd. 

Volgende stap is het aansluiten van de boiler op de CV en het plaatsen van 2 radiatoren in het appartement. Meet en regeltechniek zal dan morgen aan de beurt komen. Er is nog erg veel te doen, het wordt nog spannend of we het halen. Fotootjes volgen.