Lekker!

De familie die afgelopen week hier logeerde was weer een plezier om voor te zorgen. Opnieuw een groep met de pater familias voor zijn 70-ste verjaardag. En ikke maar zo lekker mogelijk voor ze koken. Een familie van schrijvers was het. En dat lieten de diskussies ook wel merken. Heerlijk eens over de zuivere vorm van anarchie te kunnen zwetsen, En wat het verschil tussen een “kies” en parlementaire democratie nu is. En waarom Zwitserland geen hoofdstad heeft, en je slechts 50K stemmen nodig hebt om een politicus naar huis te kunnen sturen, of een wet te neutraliseren. Een idee dat erg aantrekkelijk lijkt. Maar ja als je oppert dat de landelijke besluitvorming daardoor ook weer net op een Poolse landdag lijkt fronste de wenbrouwen dan toch weer door het heftig nadenken over een gepast antwoord hierop.
Opnieuw werd de wijn uit de Luberon als favoriet uitgeroepen. Jammer is alleen dat die wijn zo moeilijk op voorraad te leggen is, het is beslist geen bewaarwijn. Er vormt zich nogal wat depot na een paar maanden. De pater familias heeft een stukje in het gastenboek geschreven, ben ik nog aan het ontcijferen. Het is namelijk schier onleesbaar, maar ik ben een heel eind gekomen. Dus nog ff en het ongetwijfeld prozaïsch stukje komt tot volle betekenis. Wel door iedereen met namen voorzien. Dat is weer erg leuk. Met de kids speelde ik mee met het tafelvoetbalspel, geweldig stuk speelgoed. Lekker knetteren met dat balletje.

Maar goed dat we de garage hebben leeggeruimd, want dat balletje knalde nogal regelmatig uit het veld. Maar eens kijken hoelang dit ding het uithoudt. Het is een beetje een mini formaat maar voor kleine mensjes prima te doen.
Het zwemwater vonden de kids nog iets te fris, mat toch ff 24 graden. Maar goed ze hebben zich redelijk kunnen amuseren. Zaterdag maar eens samen met de tuinjongen de pingpongtafel opstellen en de sjoelbak op een frame zetten. Sjoelen is leuk, lekker ketsen die schijven, een jeugd sentiment van me. Ook al een mini bak, moet maar eens op marktplaats of zo kijken naar een volwassen formaat.

Ach ben altijd een beetje kind gebleven denk ik.

ZONNECOLLECTOR REDUX
Met Wim nog eens een paar mailtjes gehad over de resultaten van de collector. Die vallen eigenlijk een beetje tegen nadat we de ton vervangen hebben voor een bak van een kubieke meter. Ook gezien het afkoelingseffect van het geheel. Wim suggereerde om de twee leidingen parallel te koppelen. Daar had ik nog wel wat voor liggen, bij de Brico nog een paar extra bochten gehaald om het een en ander een beetje netjes te doen, maar toch viel het resultaat weer tegen. Het debiet bleef gewoon te laag: bijna 4l /min.
Omdat de Badmuts ons nog een bubbelfolie schuldig is ook maar eens gaan praten over dit verschijnsel. Oh, nee, kwam het, maar je moet gewoon 50mm slang door de collector heen jagen en de shunt dan helemaal openzetten. Dan gaat het goed komen. Zijn advies samen met dat van Wim overdenkende dacht ik daar het mijne van. Vijfitg mm buis aan de collector koppelen met het chloor in dat water leek me totaal geen goed plan. Bovendien zit je dan toch opnieuw te klooien met verlopen naar 22mm. Als ik nu eens 2 paralelslangen van 22mm aan koppel, is dat toch ook bijna 40mm slang diameter. Brico Depot maar weer eens een bezoek gebracht, slang, koppelingen, nog wat waterdichte stopcontacten en op mijn gemak naar huis geknard. Prachtig weer, een zwoele wind, en een heerlijk koel bos.

Tussen Bain les Bains en Clerjus ligt dit optrekje. Nee het is niet te koop. Maf is wel dat de shingles (houten plankjes als muurbekleding) op de rechterhelft van het huis, met de seizoenen meekleuren. In de winter en herfst zijn ze donkergroen, nu totaal verdord een beetje gelig.

Ben je bijna bij de afslag naar Le Mouton Qui Rit zie je dit ineens in een vallei liggen. Bijna idyllisch. Er wordt zo te zien nog stevig aan geknutselt.

LEKKER
Lekker is slechts een meter lang. Gisteren kwamen de eerste kampeerders aan en kregen een plekje in de voorste wei.Lekker tussen de schapen. Hadden ze als kadootje niet alleen zelf een soort noodrantsoen voor expats samengesteld maar ook Fannie had ze nog een tas boodschappen mee kunnen geven. Sambal is nu niet waar je als eerste aan denkt bij zo’n pakket maar voor mij behoort het bij de primaire behoeften. Hagelslag voor over het toetje van fromage blanc en als garnering bij heel veel andere toetjes en nagerechten. Pindakaas met stukkies van Calvé (geen andere haalt het daarbij), Gewoon ondenkbaar zònder te moeten. En enz enz enz. Nu ben ik zelf niet zo gek op drop maar Fannie dan wel weer, en voordat iemand daar op gaat zitten knauwen maar even in de kast zetten. Nooit begrepen wat NL-ers nu met drop hebben. Ja Engelse drop, dat gaat erin als koek, maar is zo slecht… en niet alleen voor de kiesjes.
Dan de NL koffie, kan moeilijk wennen aan de franse variant, te scherp voor mijn smaak. Ook al hebben ze hier het roodmerk van DE in de schappen liggen. Ja, ben al overgestapt op zwarte koffie, maar toch is het franse bakkie leut niet mijn ding. Zelfs de cappucino, waar toch veel melk in zit is mij net ff te bitter. Mijn smaakgeheugen is nu eenmaal moeilijk te foppen. Ooit zal die stap gemaakt moeten worden en wordt het een frans bakkie leut, maar zolang als het kan, nog maar even niet.

Zo tegen 3-en kwam gisteren alweer een fietser langswaaien. Even snel de laatste hand gelegd aan kamer 1. Deze held fietst naar Barcelona. Maar misschien ook niet zei ie omdat het laatste stuk nogal saai is. Blijft ie met een vriend die hem op komt halen nog een week rondknarren in de Pyreneeën Ben ik in het verleden met de motor dwars van west naar oost eens doorgereden. Echt een aanrader.

Tot laat in de avond de nieuwtjes en praatjes uit mijn oude buurt met de kampeerders op ons balkonnetje doorgenomen. De feestverlichting aangedaan, da’s dan weer erg gezellig. Ook even hun plannen doorgenomen en nog wat tips gegeven om de doen. En dan zie je ze allebei gaaaapen. De sessie maar opgeheven en hop het was een lange dag geweest. Nog ff met mijn schatje klessebessen en dan is het hoogste tijd om uit te loggen.

Het is een voorzienende blik geweest om in het winter atelier voorzieningen in te bouwen als douche en toilet. Vandaag even een stortbak erin hangen dan hebben ze het rijk voor zich alleen zonder dat we elkaar hoeven te storen.

Zenuwen

update 20110302:

Vandaag was het een dag van 100% zenuwen. Madammeke had gisteren al wat bloed verloren en vanochtend vroeg bij inspectie was het dan zover, maar het ging niet echt. Om niet te zeggen helemaal niet. Af en toe stuiptrekken en daar bleef het bij. Een paar keer met de latex handschoenen net achter de ring gevoeld of er iets achter de vulva stak maar het zat te diep weg. En zonder arm lengte beschermende handschoenen en zo ga ik niet in de baarmoeder wroeten, een infectie is zomaar gebeurd. Na de middagpause suggereerde Fannie de veearts maar te roepen. Ik wachtte nog ff, maar na een laatste inspectie de veearts toch maar gebeld. Ik kon het niet langer aanzien, het arme beest kreeg het niet voor elkaar. Zoiets zou toch in een paar uur gepiept moeten zijn. Afijn de engels sprekende veearts kwam een half uur later aangereden en binnen 20 minuten was het arme beest uit zijn lijden verlost. Bleek het een stuitligging te zijn. Na een beetje woelen in de baarmoeder van het beest kreeg ie de pootjes te pakken en na een beetje wurmen keilde het beestje eruit. Even leek het erop dat het dood was. De veearts slingerde het lam een paar keer ferm door de lucht om het slijm en vocht uit de longen en neus te krijgen. Dat ging niet te zacht overigens. En jahoor! Een teken van leven. Nog even een dip in het koude water om ze te laten schrikken en hop. Een zacht gemekker liet zich horen, het leefde nog! Over een jumpstart gesproken. Weer wat geleerd. De schade bleef beperkt tot 30 euries.

5 minuten oud

Juichstemming dus. De kans dat de andere ook nog leefde was daarmee ineens veel groter. Gelukkig ging alles goed, het doet toch altijd pijn als een leven verloren gaat. Ah, een ram en een ooi dit keer. Puik, dan heeft BP ook zijn zin en kan ie in drie maanden zijn rammetje kopen.

Het rammetje was de stuitliggert, en is natuurlijk door het persen volledig in de verdrukking geweest.  Is er ook het meest slecht aan toe en ligt enorm te rillen. Volgens de veearts had ik hem er net op tijd bijgehaald. Dat had niet nog een paar uur moeten duren want dan was u ze kwijt geweest, klonk het.
Het andere lam loopt al weer, na nog geen 2 uurtjes! Ok, te wankelen dan, daar maak ik me geen zorgen meer om. Maar het rammetje rilt en rilt. Ik op zoek naar een IR (verwarmings) lamp en een stukkie draad om de handel er aan op te hangen. Zo gezegd zo gepiept en het lam er onder gelegd. Langzaam gaat het beter.

Melk! Vorig jaar moest ik ook een lam een soort kickstart geven, dus nu ook maar. Op zoek naar de spullen van vorig jaar, eerst maar eens goed ontsmetten en ff wat melk aftappen. Nou dat ging niet zo makkelijk, moeders zelf bleef uiteindelijk gewoon staan met dat gefriemel aan d’r uiers. Slechts een paar cc kwam eruit. Mega dik dat spul. Puur vet volgens mij. Afijn een paar cc in een spuitje en in de bek van het lam geprutst.

Ah, slik reflex, dat gaat goedkom’n. Een halfuurtje later herhaling van de oefening, nu een klein beetje water erbij om het wat makkelijker te maken.

En moeders blijft maar likken aan die beessies. Af en toe een heel voorzichtige por met de poot om het lam te dwingen op te staan. Maar het probleem kind wordt al snel in de steek gelaten. Ze heeft het blijkbaar opgegeven. Nou ik dus niet, desnoods breng ik het met de fles groot, wat krijgen we nu!  Zoveel moeite en dan geeft madam het op, nou dus eg nie hè! Dat wordt dan maar nachtwerk. De Infra rode lamp helpt een beetje het beestje op temperatuur te houden, en het rillen wordt heel langzaam minder. Het andere lam vind al bijna de mem. De eerste voorzichtige strek pogingen zijn al gemaakt. Afijn, ik vind het fantstisch dat de twee het overleefd hebben. Nu het rammetje nog de nacht doorslepen en het is weer helemaal goed.

Wat een leven. Je hoeft je alleen maar druk te maken om een lam dat een beetje gammel is ;=))

update 20110302:

Vannacht om 12 uur lukte het niet meer. Het lam wilde de melk niet eens meer slikken. Al eerder hadden we besloten om als het zover zou zijn, dat het dan maar beter was het lam te laten gaan. Vanochtend een gaatje gegraven. Het in een stuitligging er uitgeperst worden is dus fataal. Moeders had toch gelijk door het lam links te laten liggen. Die intuitie van die beesten werkt perfect dus. Weer wat geleerd, niet meer doen dus dat zeulen met een lam. Hierdoor leer je wel weer de natuur te respecteren, ook al is het een levend wezen waar je mee te maken hebt. Gewoon niet doen. Voel me kloote.