Fietsers

Het is verbazend zoveel fietsende vakantiegangers we de laatste maanden hebben mogen ontvangen. Vergeleken met vorig jaar in dezelfde periode kregen we pas in juni de eerste fietsers. Nu (31 mei) zijn er al een twintigtal geweest.

fietsers Freiburg – Paris

De foto is van een groep van vorig jaar: +20 fietsers in een keer. Je moest toen echt tussen de matrassen door laveren. Mensen sliepen overal, zelfs in ons appartement.
Het is gewoon opvallend zoveel fietsers. Het fiets-toerisme neemt blijkbaar hand over hand toe.  Via de groep van vorig jaar zullen er wat later in het jaar weer (fiets)gasten zijn. Als je eenmaal gevonden bent … Ons geluk is dat we pal op een tweetal routes liggen. En er is een route die de weg waaraan ons dorp ligt, namelijk de D417 kruist. De route gaat via Corre  (12 km) en Vauvillers (4km). Volgens de gasten van gisteravond is het nogal moeilijk logies of kamers in deze omgeving te vinden via het internet. Daar ligt dan een uitdaging voor ons om dat te veranderen.
Fietsers vanuit Nederland zakken via de Ardenne of via de Moesel af naar deze streken. Uit hun opmerkingen maak ik op dat het stuk naar Le Mouton Qui Rit goed te doen valt wat stijlte enzo betreft. Mensen die via Corre – Vauvillers fietsen kunnen weer aansluiten op hun route door vanuit hier via Melincourt, Anchenoncourt-et-Chazel, St. Remi deze weer op te pakken. “In Mailleroncourt-Saint-Pancras Achter de kerk langs, rechtdoor naar Melincourt” klinkt dan mijn advies als de gasten na het ontbijt weer vertrekken. Het is een kleinere weg dan die via Corre – Vauvillers (4 km van ons af) maar mooier en veel rustiger. En het is niet eens veel omrijden hoor ik dan.

Zo, bij wijze van service maar even een kaartje erbij van Google Maps. Zelf de kleurtjes maar aangebracht.

route Corre naar Vauvillers of Fontenoys-le-Chateau naar Vauvillers

En het overzichtskaartje uit het routeboek Eindhoven-Cluny

in Vauvillers richting Mailleroncourt nemen en bij de kerk linksaf

In een ander boekje staat een foutieve naam: Fontenay-sur-Chateau ipv Fontenoys-le-Chateau. Overigens dit plaatsje heeft een zeer kleurrijke historie van wisselende eigenaren, smokkelroutes, rovers en oorlogen. En ligt aan het Canal de l’Est. Het is een prachtig dorp waar de tijd als het ware heeft stilgestaan..

De fietsmensen hebben zonder uitzondering van die route boekwerken (ISBN nummers?) mee waarin in detail de wegen zijn beschreven. Sommigen hebben op hun stuur ook nog een GPS apparaatje zitten. Op die manier is het erg moelijk om te verdwalen. Overigens afdrukken van Google Maps zie ik ook vaak in de waterdichte stuurtassen zitten. De meesten beginnen te rijden vanuit hun woonplaats. Sommige fietsers nemen de trein richting Frankrijk (voorbij de Ardennen) of Duitsland. Rijden dan het stuk naar Lyon of verder. Pakken daar de trein, of zelfs vliegtuig, terug naar NL. Of fietsen door naar Cluny (waar het eerste deel van het routeboek eindigt), Avignon, Compostella, of Rome en treinen dan terug. Het schijnt een heel aparte beleving te zijn om die routes met de fiets te doen. Onveranderd klinkt dat de mensen onderweg zeer vriendelijk bejegend worden, veel behulpzaaamheid bij pech. Maar aan de andere kant dat logies nogal moeilijk te vinden is in onze omgeving, dat dan ook nog een beetje op de route ligt.

Zoals gezegd een uitdaging om daar iets in te veranderen.

Kunstmarkt Luxeuil

Die kunstmarkt viel op zich niet echt tegen maar erg groots was ie nu ook weer niet. Van alles zat er tussen in uiteenlopende scala van kwaliteit. Hele mooie stukken en iets wat meer leek op de eerste de beste zondagsschilder die een schriftelijke cursus had gevolgd. Te veel om op te noemen, en eigenwijs als we waren hadden we natuurlijk ons fotoapparaatje niet meegenomen.
Maar we hebben een boel kaartjes verzameld van dat werk wat wel iets leek, zodat we op ons gemak nog op het web alles over kunnen doen. Als Neuf tenminste een behoorlijke verbinding geeft. Want dat is echt knudde de laatste tijd.

En als je dan toch naar Epinal moet dan neem je natuurlijk de toeristische route. In rijtijd is het zelfs nog korter ook. Tegen het ondergaan van de zon zie je dan dit.
Dan sta je wel ff stil bij de natuur en krijg je de neiging langzaam verder te rijden. Maar ja dan schichten de ongeduldige fransen je voorbij en da’s weer iets linker dan gewenst. Als je al niet verwenst wordt door hen die je vol ergernis voorbijscheuren.

Doe je de volgende ochtend het raam open en je buren vragen of Fannie er al is. Tsja dan kun je moeilijk net doen alsof we nog allemaal slapen. Dus naar buiten, kusje kusje, handjes schudden. En jawel hoor: “Cafe?” Hadden we toch al een sloot onvervalste nederlandse DE naar binnen gewerkt, maar toch gewoon doen. Heel aardige mensen en altijd leuk een babbel op te zetten met ze. Na de koffie kwam een beetje een verrassing, een fles Perlier water verscheen op tafel. Nog niets vermoedend keken Fannie en ik elkaar aan zo van: water na de koffie, shjiek hoor. Maar dat was dan wel VUURwater. Dames kunnen makkelijker afslaan dan mannen blijkbaar. Waar heb ik dat toch eerder mee gemaakt, maar de mannetjes moeten er natuurlijk aan. Vuurwater van Mirabelles, zelfgebrouwen natuurlijk! Nou de rest van de ochtend was ik volkomen tipsy, op je bijna nuchtere maag een eau de vie van Mirabelles (een soort kruising tussen een kruisbes en een pruim) door je keel gieten MOET JE NIET DOEN. Een productieloze dag dus. Dan maar een toertje in de omgeving om ff af te koelen.
Eerst naar de handelaar om een kettingzaag, maar die waren nog niet in de aanbieding, kon elk moment gebeuren, ergens halverwege in de maand, echt waar! Daarmee gaat weer 700 down de drain, maar je moet met die STIHL MS290 toch zeker 50 kuub hout kunnen verzagen, en liever nu dan over een maand als de handel zijknat is geregend. Nahja, morgen maar een zijltje erover om de ergste regen weg te houden. Want het kan hier heftig regenen rondom deze tijd hebben we ons laten vertellen.
Hierboven ook een dorpsgezicht in Vauvillers, net alsof je nog in het begin van de 19e eeuw bent, de tijd heeft bijkans stilgestaan hier! Overal zijn van die fontijnen in deze streek, lekker verkoelend in de zomer, en leuk om te zien met al die bloemen. Rijdt je een beetje verder naar Montdore de heuvel op, lekker een stukkie om en binnendoor dan krijg je ineens een kadootje.
Wie verzint dit nu. Thuis gekomen begint het geneuzel met de leveranciers weer. De ene beweerd dat de plaatsing van de keuken vertraagd zou worden, terwijl eerder was gebeld om de plaatsing te vervroegen. Nou ja wij staan er klaar voor. Dan worden tegen vijven in de middag toch de spullen in de keuken neergezet. Weer rollen duizenden de verkeerde kant op… Ook hier wordt je teruggeworpen in de tijd, dat ik nog heuse cheques mag schrijven, dat zijn we niet meer gewend na 1988! Zie me lachen? Maar alleen omdat mijn liefje achter de camera staat…

Nou en daar staat ie dan, nu nog in elkaar schroeven, maar gelukkig wordt dat gedaan.

Vide Grenier Vauvillers

glazen, servies, bestek….

Nou dit was een van de grootste rommelmarkten die ik tot nu toe, tijdens de voorbije paar maanden, in la Doulce France heb gezien. Natuurlijk is de 30 april de rommelmarkt in NL veel groter. Maar toch, als je weet dat er bijne iedere week in de zomer een VG is, en in NL maar een keer in het jaar zoiets wordt toegestaan… En dus in deze omgeving best wel veel van dit soort dingen te beleven zijn, was die in Vauvillers groot te noemen.
Stralend weer en een blakende zon op mijn kale knar. Het foto-kanon voortdurend in de aanslag, standaard op F16 voor lekker veel scherptediepte, heb ik me helemaal uitgeleefd met +14o fotootjes dus. Een paar onbewerkte plaatjes post ik hier en een selectie uit de rest staat op photobucket.

een beetje veel van alles…

De gemiddelde kwaliteit op deze brocanterie was beter dan we tot nu toe gezien hebben, veel leuke dingen, zelfs een oude destillatie kolom van mooi koper. Met hier en daar een gaatje, maar dan toch, zoiets zie je niet gauw op een rommelmarkt.

Verder, veel van het zelfde, onmetelijke hoeveelheden servies, bestek, glazen en wat dies meer zij… Veel kleding, bakken vol met het leken wel inventarissen. En een heuse Vide Grenier bij een half vervallen huis [zie hieronder op nr 2], was duidelijk dat dit ter plekke was leeggehaald en de zooi te koop werd geboden. Wat een puinzooi, zelfs de horren lagen nog te koop en halfverroeste blikjes met onduidelijke inhoud. Schitterend eigenlijk dat een vide grenier zo letterlijk werd opgevat.

En natuurlijk afschuwelijk en soms ook leuk keramiek…

Liep er ook nog een beetje maf figuur rond die alles te duur vond en voortdurend riep maar dit is toch een brocanterie, hoort toch niets te kosten?! Gaat er ook nog een verkoper tegen hem aan staan te lullen dat die werkhandschoenen, waarvan hij er 3 paar voor de prijs van 2 wilde hebben, toch wel helemaal nieuw waren hoor! Ja ja, tuurlijk. Maar ik scoorde voor 1 euro wel leren vuurvaste handschoenen met binnenvoering voor het kuilvuur in november/december. En die zagen er toch wel heel erg nieuw uit. Je vind nog eens wat.

Niet verbazend ook de eerste generatie XBox was al in de aanbieding. Een paar friekjes die uitstraalden duidelijk teleurgesteld over dit wonder der techniek te zijn, zaten onder een parasol weg te smelten.

Ach en hoe trots zijn sommigen op hun aanwinst…

Enne wie weet wat dit is mag het zeggen, Dries, Els en ik staan voor een raadsel:

Maar hiervan weet ik wel wat het is, een franse variant van een Odhner rekenmachientje, alleen veeel te duur: 150 euries.

Tsja na een paar uur strompelen over de Vide Grenier … naar huis en ff lekker uitwaaien op het balkonnetje. Pateetjes, beetje wijn, cola en water en het leven is zo slecht niet meer bij 28 graden.

Hier moet je eens naar uitkijken in een speciaal zaak of bij een traiteur: Rillette (spreekuit: riejette) de Porc of Rillette de Lapin. Het is moddervet maar OZO lekker. Vooral met een vers stokbroodje en een slokje van de Cabernet Sauvignon () uit de Pays d’Oc streek, hapte dat soepel weg. Maar Rillette zal wel weer niet ingevoerd mogen worden in ons steriel landje. Ik neem wel wat mee naar de BBQ op 27 september.

Wat is er nog meer te zeggen van zo’n zondag dan: hhhhheerrlijk…