Potten en Pannen

Gottogot wat heb ik een hekel aan die pannen waarvan de hengsels aan de pan gepuntlast zijn. Vroeg of laat begeeft die verbinding het. Dus ook vanavond waarbij ik de steel nog in de hand had maar de pan, uiteraard, op zijn kop met de spaghetti smurry op de grond kletterde. En de gast die zich een uurtje geleden aanmeldde… f*ck! Nou ja nu hebben we altijd wat extra’s in de vriezer dus geen probleem.

Puntlassen
Dat is een techniek waarmee je twee metalendelen op elkaar “last” of plakt door die tussen twee electroden te houden. Onder druk en hoge temperatuur smelten de delen daar waar de punten van de electroden het zaakje raken aan elkaar. Vandaar puntlassen.

Bovenstaand plaatje van http://www.rustbuster.nl/Puntlassen/Puntlassen.htm.

Dat is natuurlijk niet de meest stevige verbinding. Hoeveel pannen en zo ik in mijn leven al niet heb weggegooid, omdat de lassen het gewoon niet hielden, best wel veel. Totdat ik natuurlijk ontdekte dat er ook pannen zijn met geklonken hengsels of stelen. Nee niet die met schroeven want dat gaat altijd rammelen. Gewoon te gammel na verloop van tijd.
Die geklonken pannen, da’s mooi spul. Een mooi voorbeeld van een gekombineerde techniek is de koekenpan hieronder. Natuurlijk van italiaans design, zoals bijna alles wat Fannie en ik mooi vinden Italiaans is.

Jammer alleen dat deze koekenpan bekleed is met Teflon. Dat goedje komt uiteindelijk in je eten terecht en is bepaald niet krasvast, altijd oppassen met roeren en zo. Er zijn tegenwoordig keramische coatings die veel beter bestand zijn tegen intensief gebruik. Die verkleuren wel na verloop van tijd maar dat is minder erg.

Pannen
Voor potten en pannen gaan we echter voor Demeyere, iets Belgisch, peperduur, maar fantastisch spul als het aankomt op aankleven of branden.

Maar ook mooi om te zien, en blijven zo in gebruik. Het is bijna onverwoestbaar. De buitenkant is zo behandeld dat het erg glad is en blijvend mooi. Het antikleef noemen de Belgische vrinden “Multiglide”. Een polijst methode met heel fijn diamant poeder, daar moet je dan wel weer voor in België zijn hè.
Als je de wat duurdere sanitair spullen koopt zijn de oppervlakten ook altijd behandeld, kleeft er niets aan vast.

Pannen moeten daarom van mij altijd geklonken hengsels hebben.  Soms tot wanhoop van Fannie. Je kunt namelijk altijd met een hamer en klinkpons de klinknagels weer even aanhalen. Naturlijk even de nagel flink heet maken en dan pas een klap geven.

Maar werkelijk, als je een (duur)kadootje aan de kok of kokkin van het huis wilt geven ga voor Demeyere.

Overigens, een kookshop in de buurt is er niet, Epinal of Vesoul die omgeving, kan ik niet vinden. Da’s toch raar voor een land als dit, waar het koken hoegnaamd tot kunst is verheven. Waar kopen de fransjes hun zooi dan? Natuurlijk biedt het internet geen uitkomst, die franse kronkel om iets op de franse sites te kunnen vinden heb ik me nog steeds niet eigen gemaakt.

Sauspannen
Die moeten van binnen geen scherpe hoek hebben maar glooiend zodat je met je pollepel ook  de saus in de randen kunt  omroeren. Bijna alle pannen hebben een scherpe hoek in de bodem, dat hoort niet vind ik. Blijven altijd restjes zitten en dus klonten.

Zo zou ik ook een crêpe koekenpan willen hebben, maar ja het meeste is puinhoop wat je ziet. Zal dan wel even duren voordat die gekocht zal worden.
Verder hebben we alles in huis om te koken en bakken. Heerlijk zo’n hobby. Eigenlijk is zo’n B&B alleen maar een smoes om veel te kunnen koken, wat jij.

Geintje!!

Zondagmiddag

bijgewerkt: 20100927, text toegevoegd

Heel traditioneel! Dat dan toch maar weer voor iemand die daar echt wars van is. Maar goed, achter in de middag knapte het zo op, dat het zonde was niet even de natuur in te gaan. Op fotosafari! Batterij geladen, kaartje in de camera, en knippen maar.

Doorkijkje in Vauvillers

Aan de kant van de weg naar Mailleroncourt

Herfst!

Het platteland op bij Bouligney

Doorkijkje op weg naar Anjeux

En vooruit nog maar eentje, ik vind het prachtig al die verse herfstkleuren. Over een paar weken is het op zijn mooist.

Sjees je door Anjeux, prachtig stukje poorthoutwerk gezien, sla je af naar de bron van de Planey. FF diep ademhalen om van de herfsgeuren te genieten. Dan op weg naar Pissure.

Over het bruggetje, de sluitertijd op een 15e, diafragma op 22, nou ja vlakverdeling is niet helemaal je dat…

Je waant je bijna in Moldavie met zo’n bospad. Ontbreekt alleen die koets met de kist van Dracula nog maar.

En als laatste, net voorbij Pissure, dit geeft nu precies aan waarom ik zo gek ben op de herfst: die kleurenpracht.

KEBAB
Dan vind ik het wel welletjes, het licht wordt minder, de zon begint zo langzamerhand onder te gaan. Naar huis via Luxeuil les Bains om ff een kebab te scoren. Volgens de mensen hier in het dorp de beste in de omgeving. Nou daar heb ik zo mijn twijfels over. Gewoon gekruid kippenvlees, zou toch van schaap of rund moeten zijn? Goed weten we ook weer dat die tent niet aanbevolen hoeft te worden. De kebab boer in St. Loup heeft, vind ik, dan wat beters te bieden.

Naast me zitten twee dikbuikige mannen van middelbare leeftijd tegen elkaar op te scheppen over hoeveel ze wel niet voor hun handel krijgen. Het lijkt wel een loven en bieden. Oh maar ik verkoop het voor 40, de ander, echt waar? Da’s toch hardstikke duur! De dikke met zijn rug naar me toe is duidelijk niet van franse komaf en praat zo plat mogelijk. Met dat typische noordelijk accent, maar met een merkwaardig vet accent er nog boven op!  Het klinkt net alsof een buitenlander met een limburgse tongval praat, ook zo grappig om te horen. Bij dat noordelijk accent worden de laatste paar letters van het woord als het ware in elkaar gedrukt.  Een soort clippen van de lettergreep, als een soort inslikken. Hij legt er erg de nadruk op. Terwijl hij zit op te scheppen over hoe goed alles gaat. Zowel de Kebab boer als zijn gesprekspartner trekken een beetje een ongelovig gezicht. En verdomd de ander overclassed hem door te beweren dat de waar uit zijn vrachtwagen toch snel een tientje meer oplevert. Over welke waar ze het precies hebben zal altijd een raadsel voor me blijven, daarvoor kwam ik te laat binnen. Vervolgens staat de man die met zijn rug naar me toe zit op, rolt zijn buik weer in zijn broekriem, en bestelt een nieuw drankje. En dan heb ik een goed zicht op hem. En ja, hij heeft het gedrongen uiterlijk van een Roma, die zo nadrukkelijk in het nieuws zijn de laatste tijd. De kebab boer lacht wat nerveus, schenkt een of ander goedje (Pinard) in zijn glas en giet daar “un pression” (tap bier) overheen. Dat lijkt dan op een soort bruin bier. Moet volgens mij heerlijk zijn want hij slobbert het weg alsof het limonade is. De man gaat dan weer zitten en het gesprek gaat over iets anders. Zelf slobber ik de laatste slokken van mijn biertje op spoel de restanten van mijn maaltje weg. En sta op, betaal en stap weer in de auto. Vieze kebab eigenlijk. En besluit dat eens flink rond te gaan bazuinen in ons dorp.

Spretsjiet

Vanaf het begin van ons B&B avontuur houd ik de boekingen bij in een spreadsheet. Da’s makkelijk en overzichtelijk, en je hebt meteen antwoorden op tussen resultaten, reserveringen, vooruitbetalingen enzo. Daar houd ik ook bij of iemand iets speciaals had: dieëten, allergieën etc. Je weet maar nooit of mensen terugkomen en er dan vanuit gaan dat je nog uit je hoofd weet wat er precies was. Maak ik ook nog aantekeningen als er zaken buiten de normale sfeer vielen – 32 fietsers, vervoer naar… bijvoorbeeld. Keurig wordt daarin bijgehouden hoeveel bednachten we verkocht hebben. Dat is een ongeveer “ding”, omdat sommige groepen bijvoorbeeld kortingen hebben gekregen op verblijf of totaal prijs. Het aantal bednachten wordt daar wel naar aangepast. En ziet! We hebben meer dan twee keer zoveel gasten gehad als in 2009. De target die we in ons business plan voor dit jaar (2010) hadden gesteld hebben we heel dik gehaald, met ruim 25% in de plus! Sterker nog, een hele tijd leek het erop dat we de target van volgend jaar zouden gaan halen. Net niet.
Natuurlijk feliciteren Fannie en ik elkaar met dit resultaat (93% van 2011), we hebben er allebei heel hard voor gewerkt. Dat ging af en toe best wel eens nét niet mis, of met een sjacherijnige opmerking naar elkaar van de werkdruk.
Vanaf deze plek: met veel dank aan onze vrienden ook, die telkens weer een extra deuk maakten in het werk. Al was het maar de tuin maaien, het hek schilderen, of mijn foutjes in de elektra verhelpen.

HERFST
Het begint koud te worden buiten, het is nat, de wind komt van de verkeerde kant, en over niet al te lange kant wordt het tijd de oven weer eens aan te steken.
De eerste tekenen van de herfst zijn alweer zichtbaar, een bruinige waas komt over de bomen en de eerste blaadjes vallen in het zwembad. Ik trek maar een vliestrui aan, zet een bak hete koffie en besluit maar eens te gaan knutselen aan dat spreadsheet. Want om nu ieder jaar een “grote truuk” kopiëerslag te moeten maken waar altijd weer van die hinderlijke foutjes met datums in voorkomen. Nee daar heb ik geen zin meer in. Dus hup! Het is zondag, DE dag voor dit soort klusjes als er geen toertje wordt gemaakt. Alhoewel, het klaart een beetje op.

UITVOGELEN
Wat nu volgt is voor de liefhebbers. ;=)

Eerst dat gedoe met datums maar eens fundamenteel oplossen.

Begin je met de startdatum te fixeren: 24 maart 2011, kun je altijd nog meer maanden tussenvoegen. Met het datum formaat ddmmm krijg je dan 24/mar. Maakt het beter leesbaar. Dan tel je er voor de volgende cel (hokje) een dag bij op: datum + 1 en kopieer je die formule 7 maanden naar beneden tot en met de eerste week van januari 2012. Nog even de maand balken er tussen voor verhoogde leesbaarheid.

OK dat was routine werk.

Waar vorig jaar veel fouten inslopen was de naam van de dag, kopieren gaat niet altijd foutloos ;=(
Na enig pielen was die formule ook weer boven water: weekdag(datum). Maar dat geeft een nummer, en ik wil de naam. Vreemd genoeg moest ik bij de formule 2 optellen om het juiste dagnummer te krijgen: weekdag(datum)+ 2.

Een funktie dagnaam (in mijn versie) kon ik niet vinden in de datum formules overigens, iets creatiefs maar bedenken. Tekst ervan maken gaat dan zo: tekst(weekdag(datum)+2; “ddd”). De drie d-eetjes staan voor de drie eerste letters van de dagnaam.
Waarom alles nu in het engels ipv nederlands verscheen is mij een raadsel, zal misschien liggen aan de systeem taal / toetsenbord combi. Engelse namen van de dagen beginnen met een hoofdletter. Wilde ik niet, dus “kleine.letters” voor de formule gefietst en hoppa, klaar is uw kunstgebit!

Komt ie de formule:  kleine.letters(tekst(weekdag(datum)+2; “ddd”))

Dat resulteert voor 24 maart 2011 in: thu (donderdag)

De formule ook weer zeven maanden naar beneden gekopieerd. Voortaan hoef ik dus alleen maar een nieuw jaartal in te vullen en de rest past zich volautomatisch aan. Schrikkeljaren inbegrepen.

Met ingang van volgend jaar lopen de huurweken van zaterdag tot zaterdag. Dat naar aanleiding van de opmerkingen van de gasten. Natuurlijk blijven we daar soepel in als het mogelijk is. Daarom is het handig dat je die weekgrenzen kunt zien als visueel steuntje.
Kleefde ergens in mijn geheugen iets als: voorwaardelijke opmaak…

Daar kun je leuk mee spelen. Dan klik je op opmaak, cellen, voorwaardelijke opmaak. De zaterdagen wilde ik donkerblauw met witte letters hebben, dat is voorwaarde een. Als het geen zaterdag was dan zwarte letters met lichtgele achtergrond. En hoppa! “Net zo makkelijk” zegt Wim dan altijd.

FF de handel tussendoor opslaan kan nooit kwaad.

Dan de formules voor de tussenstanden nog even aanpassen som(L5…L12)*BE. Waarbij BE staat voor een Bed Equivalent. Een BE is een gemiddelde waarde (totale verkoop / aantal gasten) waardoor je een reëler aantal verkochte bednachten krijgt. Vanwege die groepskortingen enzo. Omdat we de target voor volgend jaar weer iets hoger leggen ook die weer in het spreadsheet aangepast en daar laat ik het dan voorlopig maar bij.

Tenslotte nog wat testgegevens ingevuld om te kijken of het allemaal nog klopte, en we zijn er weer klaar voor.

Voor wie dit tot hier toe allemaal gelezen heeft, bravo!

Pillen

gewijzigd 09/26, foto’s praktijk toegevoegd

Af en toe heb je pillen nodig. Pillen voor de pijn, pillen voor een ontsteking of wat dan ook maar. Het meeste doe je af met een paracetamol. Maar soms helpt een heel doosje niet en moet je wat sterkers hebben. Dat komt wel eens voor niet? Loop je een apotheek binnen in Vauvillers een dorpje van een kleine 1500 mensen hier nog geen 4 km vandaan. Een apotheek uit de vorige eeuw met een modern interieur. Ga je met je pijnlijke poot op een stoel zitten wachten tot je aan de beurt bent en na 10 minuten laat je je doosje pijnstillers zien aan de baliemevrouw. Zonder al te veel commentaar krijg je je pijnstillers en hoppa ik ben weer onder de pannen. Een tweede keer lukte dat ook nog, maar toen kreeg ik wel het vriendelijke verzoek voor de volgende keer een dokter te raadplegen. Blijkbaar zijn die pillen niet zo geweldig voor je gestel, wel voor de pijn. Daar zijn het wonder pillen voor, een paar tabletjes laten je met je kreupele voet ronddansen alsof je de marathon op je tenen lopend af kan doen. Als je de bijsluiter leest wil je de beschreven ellende gewoon niet weten. Tuurlijk betracht je dicipline bij het slikken van pijnstillers: zodra het kan stop je met het gif. Je pijngrens ligt sowieso al een stuk hoger dan normaal.
Afijn woensdag was ik bijkans door mijn pillen heen en maar eens een dokter opgezocht. Ook in dat dorpje. FF bellen en een uurtje later kon ik terecht.
Nu ziet een dokterspraktijk op het platteland er niet zo uit als in NL, dus miste ik de plek een paar keer. Na een keer vragen stond ik tegenover een gribus gevel. Zou Frankrijk dan toch een ontwikkelingsland zijn?

Op het raam prijkte een A4-tje met de naam van de dienstdoende medicijnmannen.

Een verveloos geheel. Met enige schroom stap je naar binnen en vraag je je af of je nu naar boven moest over de uitgesleten trap, want dit kon toch onmogelijk een praktijk ruimte zijn. Schuin uit mijn ooghoek zag ik plotseling: “salle d’attente” wachtkamer dus. Opnieuw een opgekruld A4-tje op een groezelig blauwgrijsdonker geverfde deur. Ik stiefel naar binnen en mijn eerste neiging was om net zo hard weer naar buiten te stiefelen. Het leek wel een kraak pand. Wat een armoe. Verf bladderde af van het plafond, een hobby bak met wat sleetse tijdschriften, een ikea tafeltje met idem. Een paar fel blauwe keukenstoelen en een jaren 70 ribbeltjes tapijt op de grond waarin nog net geen gaten zaten. Nog net glipte een patient voor mij de spreekkamer in, en in een flits zag ik de spreekheer. Dat gaf meteen een goede indruk, de juiste uitstraling zal ‘k maar zeggen. Dus ik ging maar zitten en na een minuut of wat was ik aan de buurt. Want ik moest en zou die pillen hebben. Als ik tenminste vannacht wilde slapen.
Kom je de spreekkamer binnen. Gottogot! Oja iets netter allemaal maar wat een op ellkaar gestapelde bij elkaar gezocht zooitje. Wel een mooie monumentale kast tegen de wand, een prachtig ouderwets buro en verder een typisch franse chaos waar de grijsmuizerigheid van afstraalde. Verbleekte posters, wat reklame blurp, en stapels rommel op zijn buro.
Snel voelde hij even aan mijn voet, veel was er niet meer te zien of te voelen want de attack was eigenlijk al voorbij. Dan wurmde hij zich lenig achter zijn buro en begon professioneel de gewenste recepten uit te schrijven. Kwam net zo proffesioneel met wat adviezen en wilde een paar bloedprikken laten nemen in een lab 20km verder op. Dat kon er ook nog wel bij vond ik.
Afijn na 22 euries was dit ook weer gebeurd en ging ik achterom de kerk heen

Een paar keer een hoekie om en bij de apotheek mijn dope halen. Symthieke man toch die arts. Maar wat een gribus gedoe die praktijk. Blijkbaar zijn de artsen in LDF een stuk armer dan in NL als je je in een soort kraakpand moet vestigen. Of het moet zijn dat de fransjes nu eenmaal lak hebben aan een nette praktijk. En 22 euries is toch een derde minder dan in NL.  De pillen zijn hier ook spotgoedkoop, maar met de andere kosten erbij ben je ook weer een eurie per tablet kwijt. Maar hier kan ik dan wel weer een paar maanden mee vooruit, dat scheelt ook weer.

Zit ik me te bedenken dat de laatste tijd toch wel erg veel wordt geknutseld aan de huizen. Je ziet langzaamaan hekken en deuren een nieuw jasje krijgen, daken worden opgeknapt, dingen gerepareerd. Dus wellicht is het gewoon armoe waardoor de huizen er zo slecht  uitzien.

Zoals hier een paar voorbeelden in mailleroncourt, en toemaar, nog een.

Vervallen en nieuw staat naast elkaar. Waarom onze fanatieke burgemeester daar niets aan wil doen is mij een raadsel. Zal wel weer iets met de regeltjes te maken hebben.

Geert-Steph

Ah kwamen ze een paar dagen later toch! Geert en Steph. Dat was een blij terugzien. De laatste keer dat ze hier waren was met de kerst van 2008. Had toch maar opnieuw de Boeuf Bourgignon gemaakt en wat mooie wijn uitgekozen. Blijkt toch iedere keer weer een goede greep de Luberon bij dit soort gerechten. Corbiere gaat ook, maar Luberon is beter. Past qua smaak ook beter bij deze schotel. Ze even door het huis heen geleid en in twee jaar werd er gezegd is er toch heel wat veranderd. Heeft ook heel wat werkwater gekost.
Na het eten wilde Steph graag een dagje gaan pottenbakken, dus besloten ze er nog een dag aan vast te plakken. Hebben we met zijn drieeen lekker in de klei zitten wroeten. De emmer met rode draaiklei gepakt en de inhoud eens goed staan balken. Een soort kneden waarmee de lucht uit de klei verdwijnt, als je het goed doet.

Toch moet je dat wel in de vingers krijgen, is niet eenvoudig blijkt telkens maar weer als ik de gasten het probeer bij te brengen. Maar goed met zijn tweeën aan de balk tafel lekker kletsen over alles wat verder ter tafel komt. Tuurlijk leg je dan ook uit waarom de stukken klei gewogen worden (om werkstukken van ongeveer gelijke grootte te kunnen krijgen) waarvoor het balken dient (lucht eruit en plasticiteit) en hoe dat dan in zijn werk gaat gelijke werkstukken te krijgen op de draaischijf (kaliper en techniek)
Na een paar minuten haar te zien zwoegen kreeg ik medelijden en gingen we met de klei naar de draaischijf. Even voorgedaan hoe en wat en daar ging ze! Voor iemand die het nog maar een paar keer gedaan had een geweldig resultaat. En ja het kletsen ging natuurlijk gewoon door…
Geert heeft de fotootjes gemaakt die in dit stukje staan, ikke een beetje grafisch nog aan gesleuteld…

Heerlijk zo’n dagje kleien. Tussendoor natuurlijk op het balkonnetje een paar keer uithijgen, rosee-tje erbij een paar happen kaas en genietend van de warme zon, uitkijkend over het stukje grond waar je op de achtergrond de schapies ziet.
DRAM ging behoorlijk tekeer, er zijn twee schapen nog niet “en plein” dus go get them Dram! Voor het eerst in mijn leven zag ik door de verrekijker hoe dat ging. Nou ik kan zeggen verrekte snel. Een paar lange halen en voorbij is het feest. Wel heel erg efficient.
‘sAvonds een heel assortiment pate’s, kaasjes, en wijnen gekocht, in plaats van te gaan koken. Ik wilde ze eens lekker veel verschillende dingen laten proeven. Een feesttafel was dat, met twee schotels aan pateetjes en kaasjes. Heerlijk brood erbij, een succes. En dan is het zomaar, al pimpelend, kletsend, middernacht. Veel oude herinneringen opgehaald; de Korst was/is wel een groepje supernerds. En dat werd door Steph wel hardgrondig beaamd. Verder de verbouwing nog even de revu laten passeren en wat zij voor toekomstplannen hebben.

Het waren twee geweldige avonden en een dage met elkaar. Wat een zwaar leven heb ik toch hè!

Gasten

gewijzigd: 20100922
Zo op de valreep van het seizoens-einde druppelen er nog wat gasten binnen. Dat is natuurlijk altijd gezellig. Dit keer komen de mensen uit engeland, Geert en Stef zouden er ook zijn met hun camper, maar die kwamen pas een paar dagen later opdagen. Misten ze toch maar de Boeuf Bourgignion met zeer prettige wijn erbij. Jammer had toch wel leuk gevonden ff met ze bij te kletsen.
Met de andere gasten lekker zitten babbelen, natuurlijk komen de vragen van: waarom, hoe en wat aan de orde. En dat is ook logisch als mensen binnenkomen en ze zien het pand van binnen. En ze zien ook echt wel dat het nog niet helemaal af is na de rondleiding.

PLAATJES

En vragen dan steevast hoe lang ik er nog over denk te gaan doen. Tsja, Je bent nooit klaar, is iets te gemakkelijk gezegd. Maar over een jaar of twee moet het toch wel af zijn op het afwerkingsnivo waarop Fannie en ik het willen hebben. Ook al gaan we het de komende twee jaar wel iets kalmer aan doen.

Vanochtend zat ik een beetje te pielen met een programmaatje dat Wim op mijn compu had gezet: Panorama. Na heel veel gepiel van hoe bewaar je het resultaat, stond er toevallig iets op mijn werkblad. Met een beetje fotoshoppen het eindresultaat opgekrikt, en voila. Een plaatje van hoe het huis er aan de achterkant uitzag toen we het pandje kochten.

Wim maakte een fotootje vorig jaar

Dat ziet er al wat minder triest uit, En hieronder, zo zag het verhaal er begin dit jaar uit.

Een dezer dagen nog een plaatje maken van het bijna eind resultaat, ook in de vorm van een panorama. Het is altijd grappig om te zien hoe iets in de tijd vordert.

Detective

updated: 20110205

Lees voor een vervolg op dit verhaal: HIER en het dossier verzameld werk “list en bedrog”

Af en toe kan ik mezelf wel voor de kop slaan. Zo stom doe ik dan. Nu overkomt me dit weer. Moet je horen. Elke dag staat er wel een verhaal over scams, internet fraude en dergelijk op fora, in de krant of in een ander epistel. Je wordt zelfs via verschillende bookings-sites gewaarschuwd. En natuurlijk krijg ik ook te maken met zoiets. Want wat wil nu het geval. Waar waarschuwen ze tegen. Nou dit.

Je krijgt een aanvraag voor een reservering. Maar eigenlijk een reservering zoals we ze niet vaak krijgen. Een kamer voor een hele week. Dat zijn in het naseizoen wel de krenten in de pap.

 Hello
 I require accommodation in your facility for two (2) , we will be
 visiting your country for a Seven (7) days in the month of Oct. 2010
 Please check availability and get back to me with the costs forthe
 duration of our stay:
 Dates: 3rd OCT . – 10th OCT. 2010
 Duration: 7 nights
 Person: 2
 We are willing to book immediately and will make deposit
 to be secured for the period we requested:
 I look forward to hearing from you shortly.
 Kind Regards,
 Taras Vicka

Eigenlijk onmiddelijk ontstaat er wantrouwen. De afzender woont in een land (Ukraine) waar ontzettend veel gerommel is. Laat ik het netjes houden. En dus besluit ik detectivje te gaan spelen.

Natuurlijk antwoord je positief en schrijft dat er een kamer vrij is.

Dear Taras Vicka,

During the indicated period 3 – 10 Oct there is a room available. For a 7 nights stay your price is 378 euro’s. This is an all in price (breakfast included).
If you desire to have dinner at our place please add 17 euro’s per person per dinner.
To make your reservation final please pay 30% (126) in advance either via paypal on our account lemoutonquirit@gmail.com. Or you can pay with your creditcard via paypal.

best regards 

Daarop komt er dan een bevestiging, en de eerste signalen dat het een scam is, spetteren van het scherm af.

Thanks for the updated information.
We are okay with the accommodation and cost . I would also like to
confirm
the reservation on the following information
– Mr& mrs V.Taras
Вера миссия Фонда {Faith mission foundation}
2 Shevchenko blvd., 83100 Donetsk, Ukraine.

Also , due to the unsecured use of credit card online or on the
phone I have arrange for payment inform of check.
(in your local currency )

Please do forward me the following details for payment
FULL NAME
BILLING ADDRESS
CONTACT TELEPHONE NUMBER
Hope to hear from you soon
Regards

Vicka

Je zoekt naar het adres op het web. Dat bestaat wel maar is een rental apartment, geen vast adres dus van de afzender. Heb maar niet verder gegraven want dit was wel genoeg.

Afijn je stelt je voorwaarden en geeft wat aanvullende gegevens. Die hadden ze ook op de website kunnen vinden dus geef hiermee niets meer prijs dan wat er al bekend is. Vreemd toch als ze je alsnog om de preciese adres gegevens vragen als die er al staan.

Thank you for your reservation.

If your check is drawn on a french bank I have no problem with that. I am sorry that checks drawn on foreign banks cannot be accepted due to high costs and ultra lengthy procedures.

Best is to make an international transfer from bank to bank on our account, all information for that type of payment is on this page: http://www.lemoutonquirit.eu/payer.html#payment, normally it takes 4 days within the EU and about 14 days outside.

our precise address is

15 rue fontenois,
70210 Mailleroncourt-Saint-Pancras,
France

telephone number: +33 384743907

on this page: http://www.lemoutonquirit.eu/en/welkom_en.html#adres there is more information.

Na enige tijd komt het volgende, waarmee mijn vermoeden in zeker weten overgaat. Want om hier in te trappen moet je toch wel heel erg stom zijn.

Hi 
I am sorry for all the delay in payment .
There was a mix up in the payment sent to you ,
I was suppose to receive two separate payment one for you and the other for my travel agent .
All payment was issue in your name and sent . I tried to correct this but it was in vain as i was ask to resolve the problem myself. It would have to go through a very long process to change this error .
Please I don’t know what to do.
My travel agent advised me to contact you since the check were issued in your name , you should be able to help.
The check were issued in your name   for the amount of €2768 .
As soon as you have the check cleared into your account, you are to keep your full payment  and remit the balance to my travel agent.

En dan bega ik een tactische fout.

Le Mouton Qui Rit
 to Vicka
   
Hi,

Upon arrival I’ll cross the check to make it invalid and send the check back, in that way there wil be no misunderstandings.

If it suits you better you may want to pay upon arrival the full amount due, since i understand money traffic is not the easiest from your side to handle.

Thank you for keeping me informed.

best regards,

Cornelis

Vat je hem?

Wat ik had moeten doen was gewoon ja en amen zeggen: stuur die check maar en dan stort ik het teveel wel terug. Want in dit laatste zit de scam verborgen. Jij stort je check op je bankrekening en vervolgens schrijf je het teveel gestortte bedrag weer over naar hun bankrekening. Wat men dan even vergeet is dat als de bank de check probeert te innen de check reeds geannuleerd is. De bank schrijft vervolgens het bedrag weer van je rekening en jij kunt fluiten naar je geld.

GAAT NIET
Alleen werkt dat zo niet omdat:.

•  ik geen checks accepteer die niet op een Franse bank getrokken worden. 
• schijn je in Frankrijk geen checks te kunnen annuleren. 
• komen er tot nu toe geen gasten van buiten de EU die met checks wilden betalen, zij betalen gewoon metcash. Is sowieso de meest gangbare manier om de rekening te voldoen. 
• om iets naar iemand over te kunnen schrijven moet je eerst een aanvraag indienen bij je bank, die controleert of de acceptant betrouwbaar is (zeggen ze) dan krijg je een code waarmee je dat bankrekeningnummer mag opvoeren om geld naar over te mogen maken (ja het bank systeem is hier nu eenmaal middeleeuws em verregaand betuttelend)

En.

Buitenlandse checks worden met veel commissie voor de bank op je rekening pas bijgeschreven als deze door de bank van de checkgever geratificeerd (of zo) is, daar geen minstens 3 weken over heen. In het buitenland schijn je checks wel te kunnen herroepen. En daar zit ‘m de clou. Als jij in je naiviteit denkt: de check is gestort dus ik geef het teveel alsvast maar terug… Foutje, en bedankt, want de check wordt geannuleerd en je kunt fluiten naar je geld.

Het zou wel leuk geweest zijn als ik het traject van voor naar achter had kunnen volgen. Dan was er een veel smeuiiger verhaal ontstaan. Jammer volgende keer zal ik beter op mijn tellen passen.

20110127 lees een vervolg: HIER

Franse Websites

Terwijl ik op een antwoord van mijn vriendin bij de belastingdienst zit te wachten…

Op deze plek heb ik het al eens vaker over de manier waarop men in LDF omgaat met het internet en de informatie die er op staat of hoort te staan.
Zoals al eens gezegd Franse websites zijn een regelrechte ramp om adequate informatie te vinden. En vrijwel alle firma’s gebruiken het medium alleen als een veredeld uithangbord in plaats van een informatiezuil waar je snel en gemakkelijk alle informatie kunt vinden.
Telkens wordt je om de brei heen geleid in plaats van keiharde info te bieden die je nodig hebt. Je wordt in rondjes geleid. Dan moet je weer gaan bellen om de info te krijgen die je nodig hebt. Je vraagt je wel eens af of de mensen aan de andere kant van de telefoon zich niet generen voor de manier waarop door klanten naar zelfs de eenvoudigste info wordt gevraagd omdat die niet te vinden is op hun site.

Hier volgt een kort lijstje van een deel van mijn bevindingen:

• De informatie is veelal niet gestructureerd (norm = na 2 klikken de info hebben)
• De informatie is er gewoon niet…
• Soms is de info er wel, maar dan is weg ernaar toe zo omslachtig dat ie niet vindbaar is zonder voorkennis
• ontbrekende (prijs) informatie, meestal maar een deel, moet je weer bellen…
• informatie is vaak verouderd, onjuist
• kontact info is vaak gebrekkig of op zijn minst niet volledig
• emails worden eigenlijk nooit beantwoord, derhalve moet je weer bellen…
• via email beantwoorden van aanvragen voor meer informatie is zeldzaam, en als het al gebeurd met zoveel vertraging dat je je behoefte al op een andere manier hebt opgelost; m.a.w. naar de concurrentie bent gegaan 
• sites zijn vaak slechts op een platform gericht: Mickeysoft, muisklikken voor een apple werken bijvoorbeeld slecht.
• Men denkt dat Flash het modernste is, veel sites zie je omgefietst naar Flash of iets dergelijks waardoor veel niet meer werkt…
• Sites zijn ineens een paar weken off line, nieuwe site soon… Dat is zoiets stoms!

En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Case: http://www.lafite.com/fre/Reseau-de-distribution

Als je contactinfo nodig hebt dan verwijzen ze je in de allereerste plaats naar de FAQ, ja waar?
Voor de gein ging ik dan maar eens naar Bordeaux, het hoofdkantoor, bellen, dat heb ik twee keer moeten doen. Telefoneren kost geen cent meer met mijn abo. Geen enkele keer kwamen ze met de juiste info. Het ging gewoon om: waar kan ik in de Haute Saone de Los Vascos grande reserve kopen. Ze verwijzen je dan door (1) naar de distributeur (2) naar hun site. Zowel 1 wist het niet, na een beetje lullen, je hoorde hem op de achtergrond rammelen op zijn toetsenbord, verkopen we dat? en 2 alleen het hoofdkantoor stond op de site als contact. Geen contacten in de Haute Saône. Bèh…

En zo kom je maar al te vaak in een cirkeltje terecht. De hele handels cultuur draait om: bellen. Een ander kanaal werkt gewoon niet in LDF. Aan terugbellen doen ze niet.
Dit alles maakt het een noodzaak een soort van netwerkje te hebben (wie weet wat waar), en dat duurt een behoorlijke tijd voordat je zoiets hebt opgebouwd. Krijg je dan het gevoel dat je het wiel weer opnieuw zit uit te vinden? Ja, dat krijg je steeds sterker. Vraag je je dan af waarom de info niet gewoon op het internet staat? Mistroostig haal je dan je schouders op. Concurrenten die wel een goede site hebben krijgen dan ook meestal de business, die ze terecht dan ook toekomt. Internet is vooral in deze onderbevolkte gebieden vaak het enige kanaal waar je dingen kunt bestellen of vinden. En dan heb je ook nog de verzendhuis katalogi die je brievenbus vervuilen, ook een kanaal. Zelfs een soort winkel van sinkel die eens in de 14 dagen of zo een tour door de streek maakt en waar je van te voren dingen moet reserveren/bestellen uit hun katalogus. Zo heb je ook een slagers busje – donderdags -, en een bakkerswagen – elke dag.
Meer dan 80% van de bedrijven zijn gewoon niet te vinden en moet je het van toevallig opgevangen informatie hebben. Zelfs de telefoongids is niet altijd rechttoe rechtaan. In deze streek zijn ook niet echt veel speciaal zaken, te weinig klanten. Of het moeten  dingen zijn voor het dagelijks leven. Voor het minste geringste speciaals moet je al snel 100 KM of meer rijden. Een glashandel vinden bijvoorbeeld is een hele speurtocht, als de informatie al klopt.
Een paar maanden geleden dacht ik, kom ga eens op speurtocht naar boekhandels in Vesoul. Op het internet staan rond de 9 boekhandels in Vesoul, ik heb er twee kunnen vinden in het centrum waarvan een 3e niet eens meer boeken verkocht. De rest van de boekhandels bestonden niet meer. Dan heb je altijd LeClerc nog, dat wel weer, maar die stond niet als zodanig op het internet. Over outdated gesproken.
Kortom het is nog teveel een pre internet gerichte economie in LDF.

Ga je links en rechts eens wat bellen, een vrij goedkope spraakles, wordt je bedolven onder verkooppraatjes en loze beloften. En als je al een afspraak of deal hebt gemaakt, moet je er vaak ook nog zelf achteraan om het ook gedaan te krijgen. Vooral in het zuiden schijnt dat schering en inslag te zijn. En dan zijn ze nog verbaasd dat LDF nauwelijks uit het slop komt van de depressie. Bezijden dan de talloze stakingen. Krijg ook steeds sterker het gevoel dat men gewoon achterover blijft leunen, de klanten komen en bellen wel (weer), want we zijn zo’n beetje de enige hier in de streek.
Als je het dan vergelijkt met landen als Finland en Zweden waar de internet handel een enorme vlucht heeft genomen en een zelfde soort bevolkingsdichtheid heeft. Zou je denken dan moeten ze hier rap ff dat model overnemen. Zo’n vaart zal dat niet echt lopen vrees ik. Men zit nog te vastgebakken in de 80er jaren praktijken van papier en burocratie.

Zo dat moest ik ff kwijt.

Nee ik erger me niet meer, dat ben ik wel kwijt. Maar het maakt je een beetje sikkeneurig, mistroostig, wanhopig soms of zelfs kriegelig. Je moet jezelf steeds onder de armen grijpen om toch dingen gedaan te krijgen zoals jij het wilt en niet de puinhoop die je een gemiddelde fransje jou in de maag wil splitsen.

SCHAPEN
Zo even een leuker onderwerp.
De afgelopen drie seizoenen zijn we onze overtollige schapen vrij snel kwijtgeraakt, ging best wel soepel. Komt er een aan de deur, vraagt of er nog een schaap te koop is en na enig gemarchandeer is er een schaap minder in de wei. Nu heb ik begrepen dat de schapen veel te goedkoop waren. En een van de mensen die hier het zwembad kwamen installeren kwam met een aantrekkelijker prijs: 100-120 euries. Gisteren bij het bespreken van de afwerking van het bad kwam nog een verhaal naar boven. Voor het einde van de Ramadan wordt het feest. En dan wordt er per gezin al snel een schaap geslacht en opgepeuzeld, restant gaat de vriezer in. Schapen zijn schaars hier. En volgens het verhaal gingen mensen zelfs tot aan Dijon om een schaap te vinden. Al pratende denk je dan, he hier kan ik een business uit maken. Tsja en dan kun je een aantal dingen bedenken: houdt alle schapen vast tot de Ramadan en of het Offerfeest in december en doe ze dan van de hand. Levert meer op. Je kunt aan uitbreiding naar 9 ooien denken. Maar dan: wil ik hier wel een reguliere business uit maken, meer te doen daarmee. En deze kleinschaligheid bevalt ons eigenlijk prima. De ram wordt in december toch wel gedumpt om dan in het voorjaar weer naar een nieuwe ram op jacht te gaan. Nou ja laat het gewoon een beetje afhangen van wat er in het voorjaar geworpen wordt.

Kwam de man met nog een goede opmerking: die schapen van jouw lopen gewoon vrij rond, dat is goed voor de smaak van het vlees. De meeste schapen staan op stal en daarvan smaakt het vlees toch minder. Als men dat in de gaten krijgt dan heb je snel vaste klanten, wellicht kan de prijs dan ook omhoog. Kijk en dat is natuurlijk muziek in mijn oren. Als je dan je kudde een beetje klein laat dan heb je ook exclusiviteit. En dat laatste wordt in LDF heftig betaald. In 2008 hadden we 2 ooien, en nu 6, merendeel eigen kweek. Met 9 ooien heb je denk ik 10 tot 12 lammeren. Met het door mij opgestelde fokprogramma (voornaamste doel gezonde genen) wissel je een of twee ooien uit en de rest gaat de verkoop in. De rammen zijn sowieso voor de verkoop. Tsja laat het maar even op zijn beloop en de natuur beslissen.  

Nog ff een plaatje hoe Geit haar werk doet.

Keurig alle brandnetels en andere ongein langs het hek opgeruimd en het gras dat de schapen niet eten gekortwiekt. Geweldig zo’n werkneemster die na enige training precies doet waarvoor ie is aangenomen. Het vraagt enige aandacht en puzzelen hoe je dit moet aanpakken, het resultaat mag er wezen. En de buren op het hart drukken dat ze hem niet moeten bijvoederen. Want het beest moet  wel een beetje op een natuurlijke manier gaan knagen. Zag ook dat de erg lange nagels ook verdwenen zijn, die krijgt zo’n beest nu eenmaal als ie alleen maar op stal staat. Gewoon op een normale manier verdwenen zonder te knippen. Volgende week is het weer grote verzorgdag voor de schapen. Zag dat er nog steeds eentje niet “en plein” was, kijken wat daar mee aan de hand is. En eentje hinkt weer, nagels knippen w.s.

Geheugen

Geheugen is een raar iets. Zo haal je rap naar boven hoe je de lengtes van het hout moet berekenen om een bepaalde hoek van de zonnecollector te maken (43.3º) Maar om het merk te herinneren van het onlangs gekochte gereedschap moest ik naar het gereedschap rek lopen. Met dat ik de doos zag wist ik het weer, maar toch.
Toen ik het rek voor de collector maakte kwam zelfs de definitie van de sinus rap omhoog borrelen, en die van cosinus, voor het liggende deel, ook nog. En dan heb je alleen nog Google (of zoiets) nodig om de lengte te berekenen. Je tikt gewoon als zoekterm in: sin(43.2)*(de lengte van de schuine zijde =200), en voilà the answer iszzz, net als fietsen zonder handen! Je hebt tegenwoordig echt geen rekenmachientje meer nodig, allemaal on line.
Nu moet ik natuurlijk wel fluisteren dat wiskunde vroegah mijn hobby wel was, maar ja wat is geen hobby van me, en geweest.  Misschien is dat opbrorrelen van allerlei dingen van 40 jaar geleden wel juist een teken van aftakeling. Hoor wel meer uit mijn omgeving van ouder wordende mensen dat het korte geheugen mankementen begint te vertonen en zaken uit de jeugd haarscherp herinnert worden. Zei iemand ook: als ik het niet bijna dagelijks gebruik glijdt het weg en heb ik moeite het me te herinneren.

Waar gaat dat heen als ik in de winter weer eens fanatiek aan mijn History of Computing site (thocp.net) begin te werken. Want dat is echt een verschijnsel van de laatste 15 jaar.

En dan namen onthouden, echt nooit een sterk punt van me geweest. Dat wordt dus een ramp, zachtjes gezegd. ‘k Zeg wel eens gekscherend tegen mensen dat ik me ‘sochtends aan me zelf moet voorstellen in de spiegel om mijn eigen naam te herinneren. Maar ik zal denk ik raar staan te kijken als dat echt zo zou zijn! Zou je dan in paniek raken als een vreemde je stond aan te kijken in de spiegel? Dat wordt echt lachen, niet? ‘k Geloof dat ze dat dementie noemen. Toch eens wat intensiever gaan bestuderen dat geheugen ding. Het schijnt dat bij bepaalde ontspanningstechnieken de werking wat minder mistroostig wordt. Een experiment waard. Aja, maar sommige mensen blijven hun hele leven een goed geheugen houden lees je dan weer. En alles wat ertussen ligt dan ook, stukjes vergeten, en andersom. Je blijven verbazen over iets van wat je je vagelijk herinnert al eens vaker te hebben gezien. Fannie zegt het al eens: ouder worden is geen geintje meer.

ZWEMBAD
Het regent pijpenstelen hier, dus kan nog wel ff doortikken. Belt de zwembad lutser ineens op om te vragen of het tijdklokmechanisme van het bad goed loopt. Eigenlijk bedoeld ie te vragen of alles naar tevredenheid is en dat ie daarna om het resterende geld kan gaan vragen. Waarop ik pareer dat er een aantal steentjes onder het zeil liggen en dat dat een risiko vormt voor lekkage. En verrek, gaat ie serieus op in. Ja misschien moeten we het laten leeglopen en die verwijderen. Sta ik helemaal perplex. Eerst bagatalliseert ie alles wat er aan opmerkingen geplaatst wordt, en nu ineens serieus? Of is dat een tactiek om de rest van het geld betaald te krijgen? Altijd zo oplettend hè die Cornelis… Volgens mij heeft het neerzetten van het badhuisje om alle apparatuur te beschermen veel puntjes bij hem gescoord en dat kunnen we goed gebruiken.
Toen ie vorige week kwam kijken om het schakelpaneel te plaatsen moest ie overigens wel een beetje verbaasd lachen dat we plankjes van de pallets voor de zijwanden hebben gebruikt. Maar gratis is gratis toch, anders fikken de leveranciers de pallets toch maar op. Het is wel ff eikenhout wat daar tegen aan zit! Nu nog een keer de buitenkant goed in de chit zetten als het een beetje droger weer wordt en dan is dat ook weer klaar. De dakpannen steken een flink stuk over dat draagt ook bij aan de bescherming. Het staat in ieder geval leuker dan een pomp zomaar in de kale wei te zien staan.

Terug ff naar de badmuts.

Zegt ie als het blijft stortregenen dan kom ik vandaag niet kijken hoor! Zeg ik weer, da’s prima. Immers ons wapen is dan het geld wat we hem nog schuldig zijn nog ff vast te houden.
Uiteraard heeft ie op een paar fronten gelijk gekregen, het water in een ingegraven bak blijft altijd wat warmer en heeft minder last van sterke afkoeling. Op het front van zonneverwarming krijgt ie natuurlijk geen gelijk van deze hobbyist. Dat moet aanmerkelijk gaan schelen. Al zou het water nog maar net te zwemmen zijn in october ben ik al heel tevreden. Want die zwem in die bad elke avond is erg goed voor de leden.

GEIT
De geit heeft eindelijk begrepen wat zijn funktie is, en hij graast nu methodisch de kanten van de wei kaal. Hij is van moddervet nu terug naar zoals een geit moet zijn. Toch iets aan de te magere kant nu, vind ik. Daar moet ff aandacht aan gegeven worden. Zelfs de brandnetels krijgen nu meteen een beurt. Blijkbaar heeft ie begrepen dat die ook mee moeten. Alles leert zal ik maar zeggen. Aanpassing van de taktiek: bij het verplaatsen krijgt ie niet meteen de volle lengte van de ketting maar zo’n beetje een derde. De dag erop wat meer en daarna als het voldoende kaal is de volle lengte. Volgens mij is ie nu wel klaar om de kant van de wei naar de buren te kortwieken zonder dat ie de neiging krijgt om over het hek te gaan springen. Om daar vervolgens de rozen te gaan beknagen.

TUIN
Over rozen gesproken. De tuin. Tijd om te gaan nadenken over de herfst en wat we volgend jaar in de perken willen hebben staan. De foldes met tuingoed beginnen al binnen te sijpelen. Gisteren heeft Jeremy zijn schuld voor een deel weggewerkt en het gras gemaaid, was ook wel nodig. Zelf even de rozen aan de voor en achterkant staan kortwieken. Die hebben heerlijk gegeurd de afgelopen maand.
Geit had twee maanden geleden achter in de tuin alle rozen gekopt, maar dat is niet echt slecht gebleken, de afgelopen weken stonden ze vol in bloei! Snoeien is het geheim van een mooie rozentuin. Want daar willen we heen: een geurtuin

En dan die zonnebloemen, die groeien zowat over de rand van het balkonhek heen! Zeker een meter of drie. Er zitten eindelijk ook bloemkoppen in dus de vegetatieve groei zal nu stoppen. De koppen zijn klein, of die nog gaan bloeien is de hamvraag.

En dan hebben we een tweetal mega pompoenen, morgen ga ik eens serieus kijken of er eentje rijp is om pompoensoep van te gaan brouwen. En ik zie nog meer van die reuzendingen ontstaan. Nou ja in ieder geval leuk voor halloween.

De linker foto is van een maand geleden. De rechterfoto heb ik ff een wijnfles bijgezet. Je kunt ook aan de bladeren wel zien hoe ie gegroeid is de afgelopen maand. Zoiets zie je niet bij Appie of C1000 liggen toch?

Ach je blijft je verbazen als manneke uit de stad met al die natuur om je heen. En nu ik het daarover heb. Je ziet heel langzaam de bruinige randjes om allerlei heen verschijnen, de herfst kondigt zich aan! Absoluut mijn meest favoriete seizoen. Je ruikt al die grondgeuren, je snuift de natuur zo je longblaasjes in, heerlijk! De lucht is bezwangerd met hele tere aroma’s die bij elkaar een overweldigend boeket vormen. Als je dan bij het vallen van de nacht in de wei aan het klooien bent slurp je moeder aarde naar binnen, werkelijk bedwelmend. Schapies die tegen je aan staan te leunen om brokkies, Geit die mekkert, koeien die waggelend naar de kooi gaan Allemaal erg pastoraal…

Volgende maand komt Wim weer, dan gaan we de natuur eens flink fotograferen. Ook eens dat boekje opsnorren met die rare bomen. 

Kafka

Wie heeft er nu niet gehoord van Kafka, een schrijver uit Tsjechië die situaties in het absurdistische wist af te schilderen. Veel te kort geleefd en veel te weinig geschreven helaas. Wie kent ook niet de uitdrukking: dit is Kafkaïaans. Bedoeld wordt dan een situatie (vaak met de overheid) die totaal ontspoord is en kant nog wal meer raken; verworden tot absurdistische verhoudingen burger vs overheid. Meer nog, Kafka beschreef in zijn boeken de onbenaderbaarheid van instanties en personen.
Nu heb ik in het verleden “het Proces” van hem gelezen en mijn zondagmiddagslaapje deed me wakker worden met zijn naam in mijn gedachten. Vraag me niet waarom, zal wel een merkwaardige droom geweest zijn. Dus hup, na de zwempartij, uitkijkend over het land en genietend van de zonsondergang, achter mijn compoetertje Kafka opzoeken. Gezien mijn hongerigheid naar leesvoer dacht ik: zouden daar ebooks van zijn? En ja, die zijn er. Kijk HIER voor een link naar de boekjes in de franse taal. En HIER voor een ultra korte bio in het frans. En aangezien hij in het Duits schreef zullen ongetwijfeld ook duitstalige, engelstalige en natuurlijk nederlandstalige titels te vinden zijn op de zoekterm “Kafka ebooks“
Natuurlijk zijn er tientallen sites te vinden met ebooks. Vorige winter leefde ik me ook al uit in die hoek.

LUISTERBOEK
Luisterboeken is ook al zo iets waar ik gek op ben. Lekker onder de warme wol naar zo’n boekje luisteren en al soezelend je fantasie de vrije loop laten. De laatste tijd zoek ik vooral naar franse literatuurboekjes. Alvast voor de winter en is het ook een prima luister oefening. Luisterboeken gebruikt Fannie onderweg hierheen en terug, een prima tijd doder en het leid net niet genoeg af om geen oog meer te hebben voor het verkeer. Want om nu te zeggen dat die boekjes naderen aan War of the World met veel suspense en zo, neuh. Maar het is een soort medium ideaal voor een glas wijn, lekker bij de open haard, oogjes dicht, en maar genieten.

WINTER
Iedereen hier verwacht een lange strenge winter. Je ziet mensen dan ook weer hout hamsteren, naar binnen slepen. Je ziet op veel plekken dat mensen aan het klussen zijn rondom het huis. Kortom zaken worden winterklaar gemaakt. Zo ook hier. Er zijn nog een paar maanden om het een en ander te doen in en rondom het huis. Nog eens goed kijken naar het water, mogelijke thermische lekken dichten… Nu kun je nog zonder doorwerkpak aan de gang over een paar maanden vriezen je vingers weer vast aan je gereedschap. De komende weken staan dan ook helemaal in dat kader.

ZONNECOLLECTOR
Natuurlijk miste ik net weer een nippeltje om de zaak definitief aan te sluiten, dat is dan weer balen. En natuurlijk zocht ik me weer te pletter naar een inbus 14 sleutel om de fittingen aan de slangen te draaien. Maar vond ik wel weer die speciaal sleutel terug die ik al maanden niet meer tegengekomen was. Waar kwam die dan ineens weer vandaan. Want de gereedschappen heb ik nu al drie keer uitgesorteerd. Afijn, de handel zit in elkaar op de aansluiting van de uit-slang naar het zwembad na. Morgen nippel kopen en de spatwaterdichte stopcontacten monteren voor de pomp. Dan is het afvullen met een liter of 4 glycol en kan de handel gestart worden. Fotootjes morgen.

BIEB
Afgelopen woensdag had ik mensen voor alleen de table d’hôtes. Mensen komen graag eten hier. Twee koppels nederlanders, zeer geslaagd diner. Fruit cocktail als toetje, recept HIER.
Mijn opmerking voor boeken was onthouden en de bieb is weer een vijftal boeken rijker. Nederlands dit keer. Zo ontstaat langzaam een meertalige bieb. Zelf loop ik veel vide-greniers af om boekjes te scoren. En dat lukt aardig. Kijk natuurlijk wel een beetje naar de titels, en of het wat is. Het gaat niet om de meters, maar gewoon prettig leesvoer voor een paar centen. Verder koop ik in de winter ongeveer een boekje per week in de normale boekhandel van contemporaire schrijvers. Leclerq in vesoul heeft een hele mooie boeken afdeling. Ik koop detectives en suspence voornamelijk. Omdat dat meestal geen hoogdravend taalgebruik heeft, voor een breder publiek is geschreven, en soms behoorlijk spannend is. Nou ja je wilt graag de clou lezen. Daarbij let ik ook wel op de schrijver, of die van Franse komaf, of de oorspronkelijke taal frans is. Eenvoudigweg omdat vertaalde boeken vaak nogal gezochte zinsconstructies hebben, en voor iemand die de franse taal nauwelijks machtig is daarmee het leesvoer onleesbaar maakt. Want om nu om de zin naar een woordenboek of google translate te gaan is me teveel. OK zal wel goed voor mijn idoom zijn maar je leest een boek natuurlijk ook voor je lol. Detectives heb ik ontdekt maken dat gemakkelijker. Ook al ligt me dat genre niet echt. Maar er begint zich een bescheiden stapeltje boeken te vormen om de wintermaanden door te komen, wat dat betreft raak ik redelijk gedekt.

FOIR AUX VINS

Overigens de wijnen die ik afgelopen woensdag bij Lidl had gescoord zijn toch iets minder goed drinkbaar dan wat we normaal schenken hier. Ok de prijzen vielen erg mee, maar toch. Tijdens het etentje woensdag heb ik ze alle vier de wijnen laten proeven, geen juichende kommentaren. Zelfs de Bordeaux, waar men redelijk positief over was vond ik zelf nu niet echt een kampioen. Ook die van de 3 Piochs vond ik erg matig. Maar misschien moet je deze zeer jonge wijnen nog een jaartje laten liggen. Koop er nog wat van en leg ze op. Als ze dan nog niet bevallen dan kunnen we ze altijd nog bij de coq au vin mikken.