Incommunicado

updated: 20111124 Acte 5

Zit nu buiten onder het afdakje van de wasplaats bij 2 graden celcius te internetten via de WiFi van de buren. Ik ben dan ook voorlopig even niet telefonisch te bereiken en wel om het volgende.

PRELUDE
Al vaker eens geschreven over het stenen tijdperk nivo van telefonie en internet in LDF.  Uiteindelijk werd het me toch echt te gortig met SFR, onze huidige internet provider.  Om de haverklap moest het modem opnieuw gestart worden of zat je uren zonder internet en/of telefonie. Soms, midden in een gesprek viel het gesprek weg. En de Kafkaiaanse situaties die je dan krijgt. Belt u ons als u een storing heeft. Ja, zonder telefoon of zo zeker, een tam tam misschien, wellicht  rookwolkjes? Met uw mobiel. Heb ik niet. We sturen u een email, ja hoe lees ik die dan? Want inmiddels zit ik via de Wifi van de buren te klooien. Zouden ze gewoon achter hun terminal zitten te gniffelen? Zo van: we hebben weer een idioot aan de lijn, komt allen luisteren!

Exit SFR dan ook. Zoektocht naar een andere provider. Je enige macht die je als consument hebt is: een andere leverancier nemen. Na enig snufffelwerk blijkt Orange de minst slechte van het pack te zijn.

En dat ging als volgt. Luistert en huivert!

ACTE 1
Waar de fransjes wel erg goed in zijn is het verkopen van diensten. Een formuliertje om je op de nieuwe dienstverlening te abonneren, snel gevonden. Wel de NAW gegevens ingevuld, maar toen stokte het proces, de veel onbekende variabelen. Afgekapt dus.
Begint er zich een telefoon terreur af te spelen, niet te filmen! Drie keer of meer per dag zochten ze contact. Of je dan maar op die en die knop wilde drukken. Precies dezelfde pressie werd uitgeoefend als die verzekering verkopers van een aantal maanden geleden. Klinkt het opnieuw: “Druk op die button, heeft u dat al gedaan? Nee? Waarom niet? Toe dan, dan gaan we verder. Ik kan u overal mee helpen. Toe, wees niet bang, klik maar.”

Ik, gekke Henkie, lees dan toch maar eerst ff wat er staat voordat er op die continue button geklikt wordt.  “Hé, vraag ik, wat is dat Megamax?” “Ja, ja, klik nu maar”. “Nee”, zeg ik resoluut, “want staat Megamax voor Megabit?” Geen direct antwoord. “Kunt u mij garanderen dat er dan 8 Mb wordt geleverd?” Een uitgebreid verhaal volgt, dat Orange hun eigen server in de centrale heeft staan en dat ze daarom tot 20Mb kunnen leveren. Opnieuw geen direct antwoord. En technisch gezien rammelt hun verkoop prietpraat aan alle kanten. Dus zeg ik “Vindt u dan maar iemand die weet wat 8 Megamax betekent, want die kreet ken ik niet. Het is geen officiëel erkende of formele uitdrukking.” Lastig hè zo`n klant. Afijn, ik weet toch wel dat het kiezen of delen is. Of de ramp die zich SFR noemt, of ieder andere provider die een iets stabieler netwerk biedt.
Enfin, na meer dan 20 contact momenten, en geen duidelijk antwoord op mijn vraag: wat is Megamax,  houd ik tegen beter weten in gewoon vol: “Ik neem geen abo voordat u me dat vertelt”.
Ha, ha, probeer als gebrekkig frans sprekende `Ollander maar eens door die muur van professionele training heen te breken. Dat lukte dus gewoon niet. Hoe vaak ik ook zei “Dit is geen officiële term, dus wat verkopen jullie dan?” Tuurlijk, er wordt meesterlijk omheen gemanoeuvreerd. Geweldig vind ik dat, zo`n steekspel! Steevast, wat Megamax dan betekende werd gewoon niet beantwoord. Er volgde telkens weer een vaag verhaal dat heel ver uit de buurt bleef van het beantwoorden van mijn directe vraag.

ACTE 2
Na erg veel gejengel, kreeg ik uiteindelijk een engelstalig sprekend figuur aan de lijn. Die gaf indirect toe dat het een reclame woord was. Ha! Deze truc werkt dus, haal ze uit hun eigen taalgebied, dan komen er barstjes in de verdediging.
Volgende zet, het steekspel ging verder. “Maar hoeveel debiet krijg ik dan?” Weer die ontwijking van de vraag, zeggende dat Orange 8 Megamax bood. “Is dat 8 Megabit?” “We kunnen u TOT 20 megabit bieden.” klinkt het. “Dat biedt SFR ook, zei ik, maar ze halen nog geen 10%”. “Garanderen we ook niet, wel 8 Megamax.” Heb je dat weer.
Natuurlijk kun je als Don Quichote tegen de windmolens blijven strijden, maar dit keer ga je het niet winnen Cornelis. Waarop ik een einde aan deze charade besloot te maken. Dit, omdat ik toch wel wist dat ik dit abo zou nemen, evenals mijn tegenstanders. Even brak de professionele houding, een zeker ongeduld werd duidelijk, waarna de oorspronkelijke verkoopster het weer overnam. Die had meegeluisterd, zei ze. Ja kunnen jullie wel met zijn tweeën tegen een?! Opgewonden begon ze een heel exposé af te steken en de emotie brak steeds meer door. Geweldig! Natuurlijk moet je de pret eigenlijk niet bederven, maar na een minuut of zo van op topsnelheid geratel, kreeg ik medelijden met haar. Er brak een soort getergde ondertoon in haar betoog door. Zo`n zacht ondertoontje van waarom zit u me zo te pesten, huilie, huilie. Ik vroeg haar vervolgens een beetje te kalmeren, en stom verbaasd bood ze haar excuses aan. “ik ben nu gekalmeerd, ja ik ben nu weer kalm, laten we verder gaan” En de situatie was weer normaal. Van mijn kant wilde ik gewoon dat ze vertelden wat 8 Megamax dan was en of ik de garantie had op 8 Megabit. Twee heel gerechtvaardigde vragen, vond ik. Tuurlijk besefte ik dat zij zich in een spagaat bevond en dat gewoon niet mocht zeggen.

Toch puntjes gescoord, het gaat steeds beter het inbeuken op de verdediging van de telefonische verkopers. Ook goed geweest voor mijn Frans. Die twee vragen kwamen uiteindelijk behoorlijk soepel over mijn lippen. Na 20 keer oefenen mag dat dan ook wel. En, dat is de sport, weer een heel aantal gratis – le mot magique – lessen franse conversatie gescoord, toch?

Hop Orange werd het, buttons gedrukt, RIB (banknummer) opgegeven, en akkoord geklikt. Kopen gaat héél erg soepel in LDF.

ACTE 3

Dat was afgelopen zaterdagmiddag.

Maandagavond, plotseling geen internet en telefonie meer.

Je weet zo langzamerhand hoe de fransjes zich achter websites kunnen verstoppen. Want, ojee de klant zou wel eens contact met ons willen zoeken. Helpdesk nummers zijn dan ook op de meest onlogische plaats te vinden op de sites van telefoon bedrijven. Meesters zijn het in het opwerpen van barrières om toch maar vooral geen persoonlijk contact met een klant te hoeven hebben. Stel je voor, de klant zou wel eens boos kunnen zijn. Of zelfs maar een probleem kunnen hebben met diens internet, of iets dergelijks. 

SFR natuurlijk afschuiven op Orange, zo van dit is normaal als je het abo bij ons opzegt. Anders kan Orange de lijn niet overnemen. Zeg ik, “Op zijn minst zou daar iets over gecommuniceerd kunnen worden. Zo van, we gaan vanavond uw lijn afsluiten ivm omzetten naar de concurrent.” Nee dat is Orange zijn pakje aan. Na eindeloos zoeken op de site van Orange, vond ik iets dat leek op een chatbox. Ook weer op aanraden van de buurman: gewoon alles uitproberen. Via die interface, wat niet scrolt en niet groter te maken valt, komt er pas na 3 minuten een zinnetje: ik wacht op uw vraag. Ondertussen al ff getikt: is er iemand? In plaats van dat iemand zich meldt moet je maar gokken, en in de blinde iets roepen, in de hoop dat er iets of iemand reageert. Primitievelingen. Op vragen als “waarom ben ik afgesloten?”, geen antwoord. Uiteindelijk dacht ik, laat ik eens het helpdesk nummer vragen, bingo. Die nummertjes verschenen momentaan, waarop de chatbox zich bijna onmiddellijk sloot. Je zou dat nummer eens kunnen onthouden. Te laat, was tijdens het chatten al aan het bellen gegaan. Een wachtrij van heb ik jou daar. Gek hè?

De HD van Orange. Ja, uw lijn is overgegaan naar Orange en werkt. Ja, en? Modempje bijvoorbeeld? Die wordt morgenmiddag bij het magazijn besteld en dan heeft u die op zaterdag op zijn vroegst. Tuurlijk. Zoiets wordt natuurlijk weer op een of ander depot afgegeven, daar moet je dan weer heen, als het al open is. En hop weer een paar dagen extra zonder internet. Gedoe. In ieder geval houd ik ons oude telefoonnummer en de mailbox bij SFR is zowaar gratis te behouden, staat erg veel mail in. Eens kijken hoe dat te bewaren valt. Een goede les, je zit naar schatting twee weken zonder internet als je overstapt naar de concurrent, en niemand die daar iets aan doet. Of kan doen.

Van het hele verhaal konden de buren natuurlijk meegenieten, want daar zat ik in de bijkeuken in de telefoon te toeteren dat ik het helemaal gehad had met SFR. En waarom het 2 weken moest duren voordat iemand weer internet toegang zou hebben.

Afijn, van BP zijn wifi sleutel gebietst, weet die veel over privacy en internet beveiliging. Dus zit ik nu in de kou onder het afdakje van het washok, de mail op te halen en de blog te uploaden.

ACTE 4

Vanochtend bij 3° buiten de onderste post opgeladen, email opgehaald.
Wie schetst mijn verbazing, koekeloer ik na de lunch ff in de postbus. Modem van Orange ligt op postkantoor. Nu al ;=) Krijg nou wat.

Na twee uur opgehaald en de handel aangesloten. Dat programma voor installatie werkte natuurlijk niet op mijn compu, maar inloggen op het modem kon dan wel weer, dus installatie was daarna ultra snel gepiept.
Alleen telefonie moet dan door Orange geactiveerd worden. Merkwaardig. Kan wel een dag duren. Vraag ik me dus af waarom wel internet en niet telefonie inschakelen, rare jongens die fransjes. Maar zo door de bank genomen eigenlijk nog best wel snel en soepel. Dat dan toch wel weer. Slechts 2,5 dag zonder internet. Voor franse begrippen is dit ra-zend-snel!
Alleen de telefoon nu nog. Kan ik mijn schatje weer eens bellen.

ACTE 5

Uiteraard wil je wel eens weten wat dan de werkelijke snelheid van je nieuwe verbinding is. En uiteraard is er geen 8 mbps ofwel 8 miljoen bits – nullen en enen – per seconde. ( 8 bit = 1 byte = ± 1 letter ) En natuurlijk staat er in het echte contract ook geen 8mbps maar tòt 8 mbps vermeld. En ja, pure klantmisleiding. Op hun site staat toch echt iets anders. En die zogenaamde fop test die je mag doen als ze je bellen, daar trappen alle niet IT consumenten toch gewoon in? Tuurlijk geeft die test 8mbps aan. Begin er maar eens aan. Een proces beginnen? Ha, ha. Dan kun je als buitenlander maar beter weer emigreren voordat je zaken op je nek krijgt die zich tegen je keren.
Maar HERE ARE THE RESULTS!!!!

Download Speed: 4772 kbps (596.5 KB/sec transfer rate)
Upload Speed: 636 kbps (79.5 KB/sec transfer rate)
Latency: 91 ms

KB staat voor Kilo (=1024) en bps = bits per seconde. ms = miliseconde. Latency is, om het eenvoudig te zeggen, hoelang het duurt voordat je lettertjes aan de andere kant van de lijn zijn, in dit geval de andere kant van de wereld. Om je een idee te geven: het duurt 2-4ms voordat jou lettertjes bij je modem zijn, 10-50 ms voordat je daarmee bij de centrale bent, en 80 bij je provider en 150-250 bij een duistere server in China bijvoorbeeld. Alles daarboven kan een time-out opleveren: duurt te lang. Dan vind ik 91 ms iets aan de hoge kant. Maar hé, we leven in LDF

Conclusie:
TWEE keer zo snel als SFR, jawel! Totdat natuurlijk meer mensen in het dorp overgaan naar Orange, en dan is het weer het oude liedje, zit je met zijn 16-nen op één ADSL kaartje te pielen en zakt de snelheid verder terug naar SFR nivo. In beginsel was het doel slechts een stabielere situatie, en hogere snelheid is een mooie bonus. Die stabiliteit kan zich slechts in de tijd uitwijzen, hierover ongetwijfeld later.

Eens kijken, hoe lang duurt het naar THOCP (server in de USA) van hier uit: 178ms. Enne naar LeMonde 72ms. Hmm, de webserver van LeMonde.fr is niet goed beveiligd, en ik zie geen LB. sssstt. De Telegraaf dan? 108. Die is, aan de buitenkant te zien, wel goed in elkaar gezet. Wat wil je ook met al die kleine hackertjes in NL.

Overigens nog steeds geen telefoon. Dat zal wel weer over het weekeinde heen getild worden. Alhoewel, het voortraject verliep ook heel soepel. Dus niet te negatief Cornelis.

Pst. Zelf eens een testje doen?

http://www.my-speedtest.com/messung_webmaster/index.pl?lang=nl (c) Speedtest

Dit & Dat

Krijg redelijk wat mailtjes over die afgeslachte geit. Ik voelde me ook behoorlijk verontwaardigd, en ook wel een beetje bedreigd. Bedankt voor het meeleven.

Zondag is luieren. Hèèèèhh lekker lezen, een beetje websurfen, radiootje op France Musique, de openhaard aan, en ik zie dat Chippie vrolijk bezig is op het balkon naar vogels te springen. Had dit zinnetje nog niet afgetikt of, verrek hij heeft er een! Zo in volle vlucht uit de lucht gemept! Nou ja zeg. Natuurlijk moet dat binnen opgeknauwd worden. Ach de stofzuigert is er goed voor.
Kwam ik dit flimpie via eat me daily op joetjoeb tegen:

Is dat nu vrouwenonderdrukking of is het dat niet?! Zonder meteen alles te veroordelen. Kijk ook eens naar de opname techniek en de uitlichting. Errug goed gedaan, hoewel het beeld-verhaal niet echt lekker loopt. Op dat eat me daily staan ook stukjes voor de echte vleeseters onder ons.

Het effect van het bijgebouwde gangetje is nu al goed te merken, ook al zit de deur er nog niet eens in. Er is merkbaar minder koudestraling vanaf de Grange. Morgen de handel afmaken en dan is er weer een stage van fase 3 af. Het lollige is dat dit gangetje ook nog bij het bruikbare oppervlakte van het winter atelier gevoegd kan worden. Kan met gemak een tafel in de couloir staan. En als je zo eens tegen de huidige constructie aankijkt, is er met een kleine ingreep nog wel een slaapkamer boven op te maken zonder dat je dat een kapitaal hoeft te kosten. Eigenlijk volgt dat wel een beetje uit de vorm die er nu staat. Afijn, leg ik bij de directie wel in de week, zien we volgend jaar wel weer. De grote dingen in huis zijn nu wel klaar. Kan deze winter lekker besteed worden aan het verfijnen of verder afwerken van het huis. Eens een keer wat anders om niet in de sneeuw een raam hoeven uit te hakken met een kango.

In het voorjaar komt de jacuzzi en de rest van de tuin aan de beurt, nog redelijk in de bandbreedte van de planning. En dan moet ook de tuin verder ingericht worden. We wilden dat zo eenvoudig mogelijk opzetten, voornamelijk om dat gevoel van open ruimte te behouden. Het moet ook geen engelse tuin worden waar alles volgepropt is met struiken, pergula`s, perkjes met rotspartijen, en ga zo maar door, zodat je er niet eens meer kan ravotten met de kids. Wel, als we iets planten dan moet het geuren, en/of een mooie plant of zo zijn. Zoals bijvoorbeeld een magnolia, vinden we erg mooi.

Ruim een maand geleden heb ik twee soorten onkruid verdelgingsmiddel gemengd. En daar waar dat is gesproeid, is alles redelijk dood. Zeg maar morsdood. Wat ook maar enigszins groen was is nu donkerbruin, op de juiste plekken dan. Die mix werkt uitstekend, hè hè. Misschien mag dat dan officieel niet gemengd worden, maar het goedje waar ik oorspronkelijk naar zocht, en alleen nog onder de toonbank door verkocht wordt, is nu eenmaal niet meer te krijgen. Dat scheen echt een mirakel spul te zijn. Ook nog langdurig te werken. Met dit mengseltje ging het ook prima en het scheelt een hoop gedoe. Normaal ben ik tegen gif spuiten en zo, maar met ons oppervlakte was het gewoon geen doen meer. Nood breekt wet zeg ik dan.

We krijgen de eerste serieuze aanvragen binnen voor de kerstweek. Een beetje laat, maar dat was de vorige jaren niet anders. Hopelijk lezen de aanvragers ook onze leveringsvoorwaarden, over hoe een reservering definitief wordt gemaakt. Dan krijg je ook geen scheve gezichten of verkeerde verwachtingen. Voor de goede orde, een reservering wordt pas definitief – lees bindend – als 30% van de huursom is overgemaakt, een maand van te voren. In het geval van de gîte of het apartement dan. Is het korter dan een maand dan vragen we om 100% van de huurprijs voor zowel gîte of apartement over te maken, incluis de borgsom. Dat geeft beide kanten een stuk zekerheid.
Kamers betaald men 100% vooruit, dat kan op kortere termijn. Voor kamers tillen we daar niet zo zwaar aan, behalve als er meerdere kamers tegelijk gereserveerd worden. Meestal worden kamers slechts een paar dagen van te voren besproken, dan wordt vooruit betalen lastig. Doen we niet moeilijk over.
Dan is dit ook maar weer duidelijk.

Zo, het downloaden van een kookboekensite is klaar. Eens kijken wat daar allemaal inzit: +100 boekwerken uit het Gutenberg project. Het overgrote deel zal wel meteen in de bittenbak gemikt kunnen worden. 

Ochtend

De wekker gaat af, hop brood halen voor de gasten. Je schiet in de kleren, douchen doe ik wel als ze weg zijn denk ik dan. Het is fris, en de mist hangt in de vallei. Toch neem ik nog ff de tijd om een plaatje schieten. Want zo met die opgaande zon, te mooi om te laten gaan.

De schaapies staan al te maaien. Het is 10 graden buiten, het zal razendsnel opwarmen, om vandaag 30 graden te worden.

Als ik na het ontbijt, samen met de 8 jarige dochter van de gasten, een paar handjes Bix korrels aan de schapen aan het geven ben, zegt ze ineens: “Wat piesen die schapen hè! Waar krijgen ze dat vandaan?”. Dan wijs ik naar het kletsnatte gras en zeg: “Daar uit, uit het gras”. Een beetje onwennig met het schapen voeren laat ze de korrels uit haar handen glijden, bang dat ze in haar hand zouden bijten. En prompt gaan de beesten tussen het gras naar de korrels zoeken. Ze vond het ook een beetje eng, zo die schapies die tegen haar aandrongen. En wat ik ook zei, als: “Je moet je arm strekken, dan hou je vanzelf afstand”. Dat was tegen dovenmans oren gezegd, en de rest van de brokkies werden over het gras gestrooid. Nou ja voor een stadsmensje moet het ook wel eng zijn om die lippen van de schapen in je handpalm te voelen. Maar het voeren van de schapen is altijd wel een succes bij de kleinen. Achteraf vond ze het toch wel gaaf met die schapen.

ZONNEWARMTE
Vandaag naar de Brico in Besançon gereden om de extra zonnecollectoren te halen. Element 5 en 6 zijn dat. Volgens de berekeningen moeten die 6 elementen het huis op zijn minst vorstvrij houden in de winter. Dat op zich moet al een boel hout gaan schelen, en wordt de installatie behoorlijk snel terugverdiend. Vorige week zijn de eerste werkzaamheden gestart om er een definitieve opstelling van te maken. Het hek is zes meter de wei in verplaatst, en voor de retourleiding is een buis een meter in de grond gegraven. Zie rode cirkels op foto.

Volgende week worden de eerste betonnen funderingen gemaakt en de bestaande  opstelling verplaatst. Het pomphokje moeten we ietsjes aanpassen, de accumulator gaat eruit, maar er moet dan wel een geisoleerde ruimte komen voor de kranen en zo.
Dan komen er uiteindelijk 2 x 3 elementen te staan. Honderd en acht buizen in totaal.

De kanalen 1,4,5,6,7,9,10 zijn nu klaar en ingegraven. De accumulator, 8, gaat naar de garage waarvoor 11 en 12 gegraven moeten worden. Gelijk aan 1 worden ook de verbindingen 2 en 3 tussen de collectoren ondergronds gemaakt. Er zijn nog 4 weken om alles af te maken, want ik wil natuurlijk in oktober nog wel kunnen blijven zwemmen. Om daarna bij de eerste vorst de handel om te kunnen schakelen naar de CV.

Weertje

Vandaag gaat het 30 graden worden. Ideaal om de middag eens op de brommer door te brengen. De laatste gasten zijn alweer vertrokken, en de gasten van gisteren voor dit weekeinde zijn niet op komen draven. Lekker de tijd aan mezelf dus. Tijd voor de blog. Want het thuisfront mist de stukkies. En er is wel weer het een en ander gebeurd.

FIETSERS
Het regent fietsers de laatste tijd. Dit keer mensen met een tandem. Extra speciaal. Zij kwamen uit de richting Port /s Saone en konden in de directe omgeving geen hotel of B&B vinden. Althans geen een die in het fietsboekje stond. Die waren namelijk allemaal gesloten. Raar toch zoiets. Moet in die omgeving echt wel een B&B te vinden zijn. Goed voor de business dat wel. Een stijf uur later stonden ze voor de deur. Eens bewonderend naar de fiets tandem gekeken. Rij je daar nu sneller op, vroeg ik? Nee dat niet echt maar het gaat wel iets lichter. Diner? Ja lekker! Toeval wilde dat ik net een pan spaghetti saus had willen gaan maken, kwam dus perfect uit. Voor- en nagerecht erbij gemaakt, het was weer helemaal kompleet.

De volgende dag die fiets eens op de plaat gezet. Kogamiyata, ook nog een kwaliteitsmerk ook met tig versnellingen, heleboel high tech aan boord. Vering voor en achter, super de luxe.  De GPS had een aantal leuke snufjes waar de TomTom nog een puntje aan kan zuigen.

Dan roept het huishouden en ga ik de berg strijkgoed maar eens aan de kant maken.

Bij die regen van de laatste dagen droogde die handel niet echt lekker. Sta je versteld van hoe zich dat dan op spaart. Met m’n nieuwe strijk-stoom-ding gaat het razendsnel. Echt een aanrader. Kost wel veel (+200E) maar het strijkwerk gaat ook een stuk sneller zo. Moet alleen eens een nieuwe strijkplank in elkaar fietsen. De strijk-ding-apparaat is net ff iets te groot voor het rekje, en die dekbedhoezen idem. Trouwens geen eenvoudig klusje om iets stabiels in elkaaar te fietsen, niet zomaar iets voor een ledig uurtje.

SCHIM
Maakt iederen wel eens mee. Dat ineens iemand je belt. Iemand uit een ver verleden. Zogezeid een “schim uit het verleden”. Een jaar of tien-tig geleden waren we collega’s. Dat was weer heerlijk ff helemaal bijkletsen. Hij had namelijk nog een oude CV van mij op zijn machine gevonden en is in LinkedIn gaan snuffelen om mij te vinden. Zag daar tot zijn opperste verbazing dat ik naar LDF verkast was. Dat prikkelt de nieuwsgierigheid, uiteraard. Nou wilde ie dat persoonlijk eens komen bekijken, en of dat kon? Tuurlijk, er is altijd wel een bed hier zei ik. En dat is ook zo, tot nu toe nog geen klant hoeven te weigeren omdat er geen slaapplaats (te regelen) was. Zo gezeid zo gedaan en DJ stond keurig op schema woensdag avond voor de deur. Natuurlijk hoorde ik zijn brommer al van ver aankomen; zo’n beest met 120 dB uit de pijpen, daar maak je zelfs een dove nog mee wakker. Een maaltje a l’improviste, niet echt tijd gehad om boodschappen te gaan doen. Tot laat in de nacht alles w.v.t.t.k. is de revu gepasseerd. Van de wereldproblemen via de vakkennis van nieuwkomers in de IT, tot aan de mannenpraat aan toe. Het weer hield zich goed, met een jasje aan konden we van de zonsondergang genieten. Maar bovenal van de stilte en de heldere sterrenhemel. Heerlijk dat gekletspraat onder een sterrenhemel met een goed glas wijn in de vingertjes.

De volgende dag samen de brommert gepakt en via achter-langs-weggetjes naar Vesoul geknard. Zegt DJ, moet ik maar niet aan mijn maten vertellen dat we met een suf drafje over de smalle paadjes zijn gegaan. Moest voortdurend mijn voet bij de rem houden, zo langzaam ging dat. Nu is dat eenmaal mijn manier om voldoende veilig over de kleine weggetjes te hobbelen. Die liggen altijd vol met zand, modder, grind, of ander puin. Bochten die je niet kunt overzien, plus nog eens de nodige gaten in het wegdek: trous en formation (gaten in wording) heet dat dan. Ook na een jaar nog, rustig! Bij een tegenligger moet je bijna op de rand van het wegdek gaan rijden, net niet de berm in. Auto’s wijken gelukkig ver uit voor motoren. Dat er dan ineens wegwerkers voor je staan, de weg versperd is, en een joekel van een graafmachine zich staat uit te leven, kijk dat is typisch hier. Je stopt, wacht rustig af en na een minuutje rijdt zich alles aan de kant. Gewoon zonder toeteren of ook maar een spoortje van ergernis bij de wegwerkers. Zo gaat dat dan ook nog weer. Het leven op het platteland is zóóó relaxed.

In Vesoul ff een terrasje doen ging niet zomaar. Zaten we eerst bij een restaurant, het personeel zat uitgebreid te roken en kwam pas na tien minuten aan ons tafeltje staan. Nu is er altijd wel het een en ander aan mensjes te bekijken dus heel erg vonden we dat nu ook weer niet. Zegt het mens: we geven alleen diners, u kunt niet alleen koffie krijgen. Da’s nou weer typisch, onbuigzame regeltjes. Hadden we speciaal nog een onopgedekt tafeltje uitgekozen. Lopen ze toch weer inkomen mis. Zal het toch nog veel te goed met de horeca gaan? Afijn wij maar een deurtje verder. Eikels.

In de namiddag verder met alle wereldproblemen. Zag ik plotseling een busje voor de deur langsschuiven. Het bleken de gasten uit Zwitserland te zijn, voor morgen dan hè. Een dag te vroeg, hadden ze zich in de datum vergist. Och we zijn zo flexibel als een looien deur dus dit was natuurlijk ook geen enkel probleem. Een ritje naar de supermarkt is zo gemaakt, en een extra kamer in sneltreintempo schoonmaken heb ik wel eens vaker gedaan. Mooi dat het strijkgoed al klaar was.

SCHAPIES
Staat afgelopen woensdag plotseling de vrouw van Pascal voor m’n neus. En begint te brabbelen dat de schapenscheerder donderdag’s langs zal komen in het begin van de namiddag. Langskomen? Zoals vorige keer zeker? Vroeg ik. Ik heb die beesten twee dagen opgesloten gehouden, dat was niet zo leuk voor ze. Dus hoe zeker is dan dat ie er zal zijn? Nou hij moest hierachter ook nog schapen scheren dus het is vrij zeker klonk het.
Nu is het lokken van de schapen niet zo’n probleem, een beetje rammelen met het bakkie brokjes is voldoende om ze op een holletje de stal in te krijgen, niks aan de hand dus. Zo gezegd zo gedaan. Water, hooi en brokkies. Allemaal prima voor elkaar.
En verrek ergens in de middag kwam de scheerdert aanzetten. Hij kende de weg en was al aan de gang toen ik met DJ ging kijken. Dat gaat rap! Kwam de diskussie op of de kleinen ook nog moesten. Dat was beter voor de wol. Tuurlijk, die wol die niemand wilde hebben zeker. Krijgen ze ook minder last van de vliegen in de zomer dacht ik vervolgens, doen maar dus. En hop daar ging het scheerapparaat van dattum. Zzrrt, zzrrt! Erg zachtzinnig ging het nu opnieuw ook weer niet. Hier en daar zag je wel wat wondjes zitten, waar is die bombe blue (ontsmettings spul) in vredesnaam gebleven?

Zelfs La Bouffe ging onder het mes! Arm beest. Over de andere lammeren werd ook even het scheerapparaat geraust, voor half geld, dat dan wel weer. Voor drie tienen waren de dames, en heer, weer voor een jaar onder de pannen. Geen gezicht zo die naakte lijfies ;=) Bij het vallen van de nacht hoorde je de schapies klagend mekkeren, die hadden het niet erg naar de zin, zo met het bontjasje uit. Maar ja als da’lijk de hondsdagen uitbreken en 30+ op de thermometers komt te staan dan stikken ze ook de moord van de hitte, en dan is het ook weer niet goed! Nog ff een zoutsteen kopen vandaag of morgen en dan hebben we het weer helemaal voor elkaar.

FETE DE LA MUSIQUE

In juni is er altijd het feest van de muziek. Tot nu toe werd daar erg weinig aan gedaan in MSP maar dit keer dan toch een uitvoering van het MSP eigenste koor! Jawel, het dorp met krap aan 113 neuzen, heeft een eigen koor: de stem van het woud (l’echo du bois) of zoiets. En af en toe klonk het niet eens onverdienstelijk. Goed, de bromstem van de bas drukte Louise’s alt  totaal weg. En de sopraan moest nog ff haar keel schrapen voor de enige solo van een enkele zin die ze had. Maar dat mag de pret om de couleur local  totaal niet drukken.
En jawel hoor, een toespraak van de burgermeester, een toespraak van een of ander Unesco juffie, schier onverstaanbaar door de galm in de kerk. En nog wat gekwezel van de burgermeestersvrouw met een ozo gemaakt glimlachje om d’r mond. Als je niet beter wist zou je bijna zeggen: een vals lachje. Wat hebben die twee toch dat ze altijd zo nadrukkelijk in de picture willen staan?  Echter, folklore! Daar gaat het om. En de galm in de kerk werkte daar perfect aan mee. Heerlijk fris dat temperatuurtje in de kerk, nog zo’n mazzel.

Die dag van de musique is overigens een nationaal gebeuren. In zowat alle dorpen, gaten en steden wordt er dan iets aan gedaan. Prachtig initiatief. En prima om dat in die kerk te doen.

Nog een kadootje: zoals die namiddagzon door de gebrandschilderde ramen komt.

Fietsers

Het is verbazend zoveel fietsende vakantiegangers we de laatste maanden hebben mogen ontvangen. Vergeleken met vorig jaar in dezelfde periode kregen we pas in juni de eerste fietsers. Nu (31 mei) zijn er al een twintigtal geweest.

fietsers Freiburg – Paris

De foto is van een groep van vorig jaar: +20 fietsers in een keer. Je moest toen echt tussen de matrassen door laveren. Mensen sliepen overal, zelfs in ons appartement.
Het is gewoon opvallend zoveel fietsers. Het fiets-toerisme neemt blijkbaar hand over hand toe.  Via de groep van vorig jaar zullen er wat later in het jaar weer (fiets)gasten zijn. Als je eenmaal gevonden bent … Ons geluk is dat we pal op een tweetal routes liggen. En er is een route die de weg waaraan ons dorp ligt, namelijk de D417 kruist. De route gaat via Corre  (12 km) en Vauvillers (4km). Volgens de gasten van gisteravond is het nogal moeilijk logies of kamers in deze omgeving te vinden via het internet. Daar ligt dan een uitdaging voor ons om dat te veranderen.
Fietsers vanuit Nederland zakken via de Ardenne of via de Moesel af naar deze streken. Uit hun opmerkingen maak ik op dat het stuk naar Le Mouton Qui Rit goed te doen valt wat stijlte enzo betreft. Mensen die via Corre – Vauvillers fietsen kunnen weer aansluiten op hun route door vanuit hier via Melincourt, Anchenoncourt-et-Chazel, St. Remi deze weer op te pakken. “In Mailleroncourt-Saint-Pancras Achter de kerk langs, rechtdoor naar Melincourt” klinkt dan mijn advies als de gasten na het ontbijt weer vertrekken. Het is een kleinere weg dan die via Corre – Vauvillers (4 km van ons af) maar mooier en veel rustiger. En het is niet eens veel omrijden hoor ik dan.

Zo, bij wijze van service maar even een kaartje erbij van Google Maps. Zelf de kleurtjes maar aangebracht.

route Corre naar Vauvillers of Fontenoys-le-Chateau naar Vauvillers

En het overzichtskaartje uit het routeboek Eindhoven-Cluny

in Vauvillers richting Mailleroncourt nemen en bij de kerk linksaf

In een ander boekje staat een foutieve naam: Fontenay-sur-Chateau ipv Fontenoys-le-Chateau. Overigens dit plaatsje heeft een zeer kleurrijke historie van wisselende eigenaren, smokkelroutes, rovers en oorlogen. En ligt aan het Canal de l’Est. Het is een prachtig dorp waar de tijd als het ware heeft stilgestaan..

De fietsmensen hebben zonder uitzondering van die route boekwerken (ISBN nummers?) mee waarin in detail de wegen zijn beschreven. Sommigen hebben op hun stuur ook nog een GPS apparaatje zitten. Op die manier is het erg moelijk om te verdwalen. Overigens afdrukken van Google Maps zie ik ook vaak in de waterdichte stuurtassen zitten. De meesten beginnen te rijden vanuit hun woonplaats. Sommige fietsers nemen de trein richting Frankrijk (voorbij de Ardennen) of Duitsland. Rijden dan het stuk naar Lyon of verder. Pakken daar de trein, of zelfs vliegtuig, terug naar NL. Of fietsen door naar Cluny (waar het eerste deel van het routeboek eindigt), Avignon, Compostella, of Rome en treinen dan terug. Het schijnt een heel aparte beleving te zijn om die routes met de fiets te doen. Onveranderd klinkt dat de mensen onderweg zeer vriendelijk bejegend worden, veel behulpzaaamheid bij pech. Maar aan de andere kant dat logies nogal moeilijk te vinden is in onze omgeving, dat dan ook nog een beetje op de route ligt.

Zoals gezegd een uitdaging om daar iets in te veranderen.

Nerd

To be Nerd or not to be. Van mijn goede vriend John krijg ik een linkje gestuurd. Een reclame filmpje van Samsung. Om een portable aan te prijzen. De natte droom van een NERD in capitals. En dat beelden ze perfect uit. Of ze de plank volkomen missen moet iedere kijker voor zich zelf uitmaken. Maar ik krijg hier een beetje een misselijk makend gevoel bij. Oordeel zelf.

Zelf vind ik dit een behoorlijk infantiele reclame, met de idiootste tekst die ik ooit over computers heb gehoord: curves, billen en borsten. Het is ook een manier om compu’s aan te bevelen. Alhoewel, zoiets bedoel je wel maar breng je toch iets subtieler in beeld dacht ik zo. Dit knalt er wel, bèng, in. Voor welke doelgroep is dit dan bedoeld vraag je je af. Voor de dagelijks al door dit soort dingen gebombardeerde (lees: afgestompte) consument? Of moeten we computers tegenwoordig als iets sexy gaan zien. Zoiets? Het is maar een veredelde typemachine en internetdoos notabene! We glijden wel heel snel af naar niets meer verhullende recht voor zijn raap decadentie. En die commerciële boy moest ff zoeken naar zijn woorden om de beste eigenschappen van het ding naar boven te halen, nou ja zeg. Zo gefixeerd was ie op de curves! De feromonen dropen van ‘m af ;=)  Bijna genant!
Maar die griet doet’t goed om d’r lijf op deze manier te verkopen. Dat is tenminste wél weer commerciëel. Met dat dansen kan ze duidelijk nog wel een beetje hulp gebruiken.

Och, ben niet meer van deze wereld, denk ik dan, om me hierover te ergeren. Of is het omdat ik nog een nerd van de oude stempel ben.

ANAYSE
Eens in de zoveel maanden kijk ik in de lijst met de meest gelezen onderwerpen. Die lijst wordt door het Google analyse pakketje bijgehouden. Dan staat Beton Ciré altijd bovenaan. Een item van nov 2009. Merkwaardig omdat de info daarin, daarover, nogal summier is. Tijd om er een dossier voor te openen. Net zoals dat gedaan is over kazen, brood, kruiden, zonne-energie, en wijn. Tot de top 5 populairste stukjes behoren ook die over hoe dit project is opgezet, en vanzelf de avonturen met de schapies. De laatste in dit lijstje is meer een groep artikelen: wat er zo al over het franse eten wordt neergepend. Het stukje over de oliebollen heeft merkwaardig genoeg een eigenplaats in de ranglijst verworven.
Hoe dat komt dat bepaalde artikelen er uit springen? Een van de oorzaken is dat regelmatige lezers daar hun bookmark op hebben gezet, volgens het forum (soort help pagina) van google-analytics dan.
Neem deze bijvoorbeeld als bookmark: http://mailleroncourt.blogspot.com/ dan ben je sneller bij het begin. Een andere oorzaak is dat mensen via google zoeken op dit onderwerp en dan ook dit artikeltje zien.

DOSSIER

A propos. Een dossier? Ja een map op mijn veredelde typemachine met alle mogelijke info over dat onderwerp. Dat allemaal wordt gecondenseerd in een nog niet gepubliceerd item voor de blog. En als het af is, dat is het natuurlijk nooit, dan een PDF-je er van maken om te kunnen downloaden. Mwah geen haast. Zo zijn er dossiers in aanbouw over: brood, tuinkruiden, schapen/houderij, wijn, kazen, franse literatuur, en computergeschiedenis. De laatste is een heel eind op weg, ook nog lang niet klaar. Béton Ciré moeten we ook mee aan de gang want dat wil ik zelf ook eens gaan gebruiken in ons project. Tot nu toe geen echt waardig test object gevonden.

Monet

Via de site hollandais-en-france een mooie pagina over de Monet tentoonstelling in Parijs gevonden. Aww, mooie plaatjes. Vooral die “fragment van een maaltijd op het gras” erg mooi gedaan en over een staand en liggend paneel geschilderd. Gaaf effect. Impressionisme pur sang. Nu maar ff in de groep gooien om daar komende kerstvakantie eens heen te gaan. Als er tenminste nog een betaalbaar bed in Parijs te vinden is. Anders maar gewoon op en neer knallen met het bakkie.
Want het blijkt dat men erg veel van zijn werken bijeen heeft gebracht om een totaal impressie te kunnen krijgen. En dat ga je volgens mij niet snel meer meemaken.

fragment d’un dejeuner sur l’herbe –  foto: le parisien (screenshot)

Prachtig uitgelicht ook door het museum. Die spot van boven doet het licht effect van het schilderij zelf perfect uitkomen. Daar zijn die fransjes ook heel erg goed in: verpakken / aankleden.

Maar oh, Parijs. Fannie en ik hebben daar onze eerste gezamelijke vakantie doorgemaakt. Meer kon je het ook niet noemen. Koude ellende, hamerende werklui om 7 uur op de verwarming die’t volgens mij ook nog niet eens deed. Een ontbijt dat een holle kies onmogelijk kon vullen en deprimerend miezerig weer. Maar de romantiek van dat moment overheerste, wel een tour sentimentale waard wellicht.

Didier

De scheiding van Didier is een vechtscheiding geworden. En er gaan advokaten aan te pas komen. Die zijn dan natuurlijk de lachende hyena’s in dit treurspel. Het schijnt ook niet helemaal cool gegaan te zijn en Danielle schijnt zich via de advokaten nogal heftig tegen een in den minne te schikken scheiding te blijven verzetten. Didier zelf zit voorlopig heftig in de schulden, hypotheek van zijn eigen en het huis van de stieffamilie, en totdat deze affaire is opgelost zal ie bijna letterlijk op een houtje moeten blijven bijten. Om de haverklap staat er een auto voor het huis van Didier en worden er weer dingen ingeladen. Nou ja het zijn mijn zaken niet maar dit geeft geen goed gevoel van deze gang van zaken. Volgens de tamtam is dit een mega drama geworden. Didier zelf reageert lakoniek, hij heeft in ieder geval weer werk, dat gaat helpen natuurlijk. Overigens is er ook een kleine uittocht begonnen bij het huis van de stiefs, dus daar zal het nu ook beginnen te knijpen denk ik.

Nu ja ander onderwerp, want hier wordt ik helemaal triest van.

Blog stats
Soms ben je nieuwschierig wie je blog allemaal leest, op zijn minst waar ze vandaan komen. Om dat te zien ga je naar tooltjes zoeken, en die zijn er in overvloed te vinden op het web!
Aan de rechterkant van deze blog, zie je twee kleine wereldkaartjes staan. Als je daarop klikt kun je zien waar de lezers van de blog vandaan komen. Wordt alleen op plaats niveau gemeld en voor mij is dat goed genoeg. Grappig is dat vrienden de blog ook lezen als ze op reis of vakantie zijn, vandaar ook die klicks in verre landen. Een vriendin van ons heeft een paar jaar in madagaskar gewerkt en zit nu weer thuis. Een andere vriend zat in Dubai en zwerft nu letterlijk over de wereldbol, zie je ook weer terug. In Amerika zitten vrienden en her en der op de wereldkaart zie je rode puntjes of rondjes.

Waarom die kaartjes? In de eerste plaats gebruikte ik ze voor onze B&B site om te analyseren waar de bezoekers zaten om eventueel de inhoud van de site daarop te kunnen aanpassen, routes, letterlijke inhoud etc. Maar Google Analytics geeft meer informatie over een bezoeker: welke pagina wordt bekeken en hoe lang, via welke pagina verlaat de bezoeker onze site. En dat kun je weer gebruiken om de teksten aan te passen/aantrekkelijker te maken of de routering te vereenvoudigen. Toen GA draaide heb ik de kaartjes overgeheveld naar de blog. Blijft toch leuk om te zien vanwaar de mensen de blog lezen.
Zo blijkt uit de stats dat er trouwe lezers in Zeist, Vlaardingen en Leiden zijn en in Soest, Arnhem en Amsterdam mensen ook stevig meelezen.
De meesten kan ik dan nog plaatsen, maar er zijn tientallen mensen uit België, Frankrijk en overige delen van NL die van tijd tot tijd ook de blog lezen. Dat is natuurlijk hartstikke leuk. Hier een kaartje van de NL lezers en lezeressen.

Dat onbekenden de blog lezen bleek wel uit de 12 of zo mailtjes die ik kreeg over hoe het project Mailleroncourt aangepakt is. Want in onze kennissenkring is dat verhaal wel rondgetoetert. Dat was de opvallendste mailing overigens, en heel af en toe komt er een opmerking onder de blog, of een mailtje uit het niets met een vraag. Dat is ook erg leuk. En van opmerkingen over mijn stukjes geniet ik dan weer. Afijn het bloggen is een leuke tijdspassering geworden als je zo op je stoeltje op het balkon zit of in de lange winternachten wat voor je uit zit te tikken lekker warm onder de dekens en de kachel op erg hoog. Dan weet je in ieder geval dat er veel mensen zitten mee te lezen, zo’n 700 keer per maand.

Kachel

Zo die kachel staat. Het heeft ff geduurd want een of ander tussenstuk moest nog uit de staalmijnen komen maar daarna ging het als een speer. In een morgen stond de handel overeind. Pijp door het dak heen met enig rouwdouwen ging ook voortvarend. Gelukkig kon ik nog net ingrijpen om de bak hoger op zijn pootjes te krijgen, maar ook dat was in een zucht gebeurd. Die jongens van Scheffer kunnen wel werken hoor.  Moet nu alleen de pijp boven op het dak nog geschoord worden. Het bestellen van die schoor-ring zal ook wel weer een paar maanden gaan duren en dan zijn we ook nog eens wind vast. Als de tempêtes nu maar uitblijven dan is er geen vuiltje aan de lucht.

Nu nog een ombouw erbij verzinnen en ook dat stukje kunnen we weer afstrepen van de mijlenlange lijst met aktiviteiten.

BEAU PèRE

OK nu zijn fransjes in het algemeen een beetje wispelturig als het om afspraken gaat maar tot mijn stomme verbazing stond vanochtend zowaar Beaupère op de stoep en ook nog eens precies om 0900! Moet ik dan toch mijn beeld van de fransjes bijschaven dus. Mijn verbazing was natuurlijk duidelijk te zien, en hij reageerde van: had je niet gedacht hè? Een zeer terechte observatie.
Later op de dag werd echter mijn wreed verstoord wereldbeeld weer gecorrigeerd toen hij me fijntjes uitlegde, wat kunnen die fransen dat goed, dat hij van normandische afkomst was en met de rest van de fransjes weinig van doen had. Met andere woorden mensjes uit die streek zijn beter van karakter. Nu zeggen de corsicanen, de alpenezen, vogezen, alzasserianen, en alle andere kustbewoners precies dat. Daarmee werd onmiddellijk mijn aan gruizels gevallen beeld van de fransjes weer keurig hersteld.

Apropos
De fransjes voelen zich in de eerste plaats verheven boven alle anderen. Als iemand constateert dat er een nieuwe technologie is bedacht dan klinkt dat als volgt: “deze technologie is nergens anders voorhanden, niet in la France, Europa of de rest van de wereld.”
Man man man. Net alsof Frankrijk in technologisch opzicht superieur is, en allereerst in LDF gezocht zou moeten worden voor nieuw speelgoed, ha ha. Ach zomaar weer iets op de radio gehoord.

Maar even terug op het topic. Je vraagt je af wie of wat is dan het typische fransje. Nee, niet (meer) het over straat dwalende alpinopet dragende manneke met een stokbrood onder zijn oksel. Met soms een verdwaald krantje in zijn hand. Die zie je maar uiterst zelden, dat valt echt op. Aan de lichaamstaal van de passanten zie je dat ook wel: hé een alpino, god wat schattig! Echter, boven alles wordt de traditie in LDF hooggehouden en gewaardeerd, daarom zie je soms respectvol geknik naar die zonderling met zijn alpino en een onder de arm geklemde baguette (klein stokbroodje).
Overigens zijn het meestal de madammekes en jongeren die het brood aanslepen. Wat zou het.

KANGO
Een paar weken geleden heb ik een nieuw stuk speelgoed aan mijn gereedschaps-arsenaal toegevoegd: een kango. En niet zo’n klein geval van een paar honderd watt. Nee meneer. Want A: na een paar keer rauwdouwen met een kleiner exemplaar moest ik al weer snel een nieuwe kopen. En B: die vloer in het te verhernieuwbouwen apartement beneden bleek erg bestand tegen het lichte ding. Die 400+ euries lijken goed besteed. Ook al heeft Frerik geen goed woord over voor gereedschap gekocht bij de brico, en helaas ik kan hem daar niet helemaal ongelijk in geven. Dit nieuwe speelgoed lijkt precies geschikt te zijn voor het bedoelde werk. Natuurlijk sloop je er geen heel gebouw mee, alle waar naar zijn geld. Een proffessioneel ding kost toch gauw het vier- of vijfvoudige. Voorlopig doet ie het uitstekend en lijkt de vloer zo zacht als boter onder de doffe dreun van deze kango. Opnieuw goed gereedschap is het halve werk. En alles lijkt erop dat we de klus deze week gaan klaren. In mijn eentje had ik daar zeker nog 2 weken aan te gaan.
Dan kan de vloer er de volgende week toch nog in en zijn we bijna weer op schema, zucht.

Voor het vloertje wordt deze week het materiaal besteld, dan kunnen we zien of er nog iets voor te behandelen valt met carboleum of zo en gaan we de leidingen alvast leggen voor water, riolering en stroom. Dat zal een heel geklooi worden dat netjes in positie te krijgen.  Gewoon hier en daar een metertje extra kan geen kwaad denk ik. Wat de riolering betreft moet dat iets nauwkeuriger, niet echt mijn ding maar als ik niet ongeduldig word gaat dat meestal wel goed.

BALKON

Na veel gedub en toeval zijn we eindelijk tot een oplossing gekomen voor het lekke balkon. Rubberen tegels is de oplossing gebleken. Eerst wilden we gewone vorstbestendige tegels leggen, met flexibele voeg. Al snel bleek dat dat te zwaar zou worden en waarschjnlijk voor problemen blijven zorgen. Nu ga ik er een paar blikken bitumen op smeren voor de waterdichtheid en dan rubberen tegels erop leggen. Via marktplaats een handelaartje gevonden die de tegels voor een bodemprijs uitleverde. Moest ik ze wel zelf komen ophalen. Geen probleem, een mooi excuus om een paar dagen naar NL te gaan, het pootje nog wat extra rust te geven en hoppa voor 100 euries brandstof heb je minstens 500 bespaard. Hier zijn dat soort tegels alleen als massief rubber van gerecyclede banden te krijgen. Massief rubber en 2 keer zo zwaar, en ook iets duurder. Dus hop naar Hapert geknart. En die tegels erin. Had ik van te voren voor alle zekerheid extra lucht in de banden gepompt, maar dat mocht niet baten. Kwam de man met, heb ze toch nog even op de weegschaal gelegd en toen bleken ze iets zwaarder te zijn dan opgegeven. Nou wat heet iets zwaarder, had ik eerst met 650 kilo vracht gerekend, en toch al niet teveel geladen, nu werd dat bijna 1000 kg. De caddy ging net niet door zijn hoeven, afijn lucht erbij en weg wezen. Maar goed dat ik en Bios bij Fannie had gelaten en ook niet al te veel geladen had. Er kon dan ook geen cm meer aan spullen bij! Tsja dat hebben we vaker gehad. Onderweg zwaberde het karretje een beetje op de weg als je langs een vrachtwagen ging. En al te scherpe bochten of plotselinge stuurcorrecties moest je echt vergeten. Nogal voorzichtig gereden. Afijn acht uur later stond deze jongen voor de deur in Mailleroncourt, twee uur langer geduurd dan normaal incluisief het laden. Eigenlijk niet eens zo’n slechte tijd.

TENSLOTTE

De boekingen lopen erg goed op het moment. En zijn we bijna over het aantal nachten van vorig jaar heen, het boekingen seizoen is blijkbaar op volle toeren. Buiten dat we goed beseffen dat Le Mouton Qui Rit niet een eerste keuze is profiteren we natuurlijk van de volgeboekte B&B’s ten zuiden van ons. Toch heeft onze streek heel wat te bieden. Nee geen Walt Disney pretparken of super de luxe discos en winkelstraten. Maar wel het relaxte landelijke tempo en de gemoedelijke mensen. Weg van de hektiek naar de Haute Saone en je door ons laten verwennen is de beste een manier om van de stress af te komen zeggen oud gasten.

Natuurlijk hebben we onze gasten naar hun mening gevraagd, over prijzen, service en onze site. Met als resultaat: verbeterde pagina’s met meer info op de site en iets verlaagde prijzen. Die hebben bijna spectaculair het juiste effect gehad. Een aantal weken zijn we zelfs al helemaal volgeboekt. Dat wordt een paar maanden rennen en vliegen. Heerlijk. Lekker koken, kletsen met de gasten en het hun naar de zin maken. Nooit gedacht dat ik dat zo leuk zou vinden na 25 jaar IT. Wat een leven, heerlijk!

En als klap op de vuurpiijl vandaag het eerste rammetje verkocht. Daar komen we op een redelijk soepele wijze vanaf. Samen met de koper naar een redelijke prijs op het web zitten spitten – voor deze streek dan. En blijkbaar had ie ook al een mooi prijsje in zijn hoofd, want het bieden en loven was snel voorbij. Ik lig helemaal in een deuk. Ben ik ook nog schapenhandelaar geworden! Afijn ff jagen op het uitverkoren lam, een lik verf erover met de spuitbus en meneer kon weer een paar weken gaan grasmaaien.
Ach het landelijk leven is mooi. Het weer begint nu echt aangenaam te worden en de eerste lunch is al op het balkon genoten.  Wat een leven. Maar het is stilte voor de storm, dat weet je in je achterhoofd ook wel.

Earth hour

Volgende week is het ook earth hour. Een uur gaat bij talloze huizen en bedrijven het meeste licht uit. Lijkt me leuk. Geloof dat de eiffel toren ook verdonkert wordt. Het begint om 20.30 en een uur later floepen alle lichten weer aan. Die blobs van de electriciteitsmaatschappijen zullen wel weer wat te mekkeren hebben over piekbelasting enzo. Maar dan moeten ze maar betere spullen maken, denk ik dan.

Al denk ik dan ook meteen weer aan: wat zouden de marsmannetjes denken op tig lichtjaren afstand als ze op onze planeet een uur lang het licht op de nachtzijde zien uitgaan? En dat ieder jaar weer? Dat moet toch opvallen zou je denken. Ach je wordt melig als je gedwongen met je pootje omhoog weinig zit te doen.
Een ander opvallend iets is dat http://www.earthhour.fr en earthhour.us en .fi enzo wel bestaan maar .nl weer niet. De NL pagina bestaat wel hoor, maar goed verstopt.

Eh bien, bouf, anyway, volgende week een uurlang de hoofdstop maar eens omdraaien. Grinnik ik nog bij mezelf: en al die miljoenen kaarsen die ze aansteken is zeker geen vervuiling? Ach het is de idee wat hier geldt, denk je dan maar.

Als oude data anarchist wordt ik overigens meteen wantrouwig als ik die button rechtsboven in het scherm van “earthour” zie. Daarmee trachten ze je over te halen je telefoonnummer, adres en naam aan hen te geven, gratis dan hè.  Weer zo’n goedkope truuk om te leachen en zoveel mogelijk adres gegevens binnen te halen. Dat kunnen ze dan weer gebruiken in de volgende reklame campagne. Voor een juist en aktief adres moeten ze anders toch snel 2.50 betalen. Nu verkopen ze een emotie (gebakken lucht dus) en meteen ff harvesten (oogsten) Maar wel slim natuurlijk. ;=) Dat verdient dan wél weer een kudo.