Allerlei

Problemen? Ach wat heet. Onze goede vrienden Dries en Els zijn in november vorig jaar uit Bassigney vertrokken en weer gesetteld in nl. Dat was balen, kon altijd een lekker bakkie bij ze halen en als je met je ziel een beetje onder je arm liep kon je altijd wel ff komen buurten. Dat mis je dan toch een beetje.
Vorige week wat zaken voor hen proberen af te handelen. En dan merk je opnieuw wat je allemaal vergaard aan abonnementen, verzekeringen, alle zooi met je huis, spullen die dan net niet meer meegaan met de laatste rit. Weet je wat het moeilijkste is om vanaf te komen? Abonnementen! Of het nu om leningen, verzekeringen of tijdschriften gaat! Ze weten je prima te vinden als je iets moet afsluiten, maar andersom? Bij de druif van Bacchus. Dat is niet eenvoudig. Zij zijn al maanden bezig, hebben gelukkig alles goed gedocumenteerd enzo. Doch via het internet op afstand zaken regelen gaat nu eenmaal niet in LDF. Frankrijk staat niet zo goed bekend om dienstverlening via het internet. En al helemaal niet als je wat van ze moet wat hen geen geld oplevert. (zoals in de rest van de wereld).
Dus ging ik maar eens bij mijn goede “vriend” de vestigings directeur van BNP in St. Loup langs.  Een zeer aimabele man en altijd bereid om je te helpen. En dit keer eens niet van de drup in de regen. Een paar telefoontjes later had hij de zaak zodanig op de rit dat ie mij kon uitleggen dat er slechts een paar brieven, met wat er in moest staan, gemaakt moesten worden door Dries en hoppa, klaar. Een echt ouderwetse bankier, die zijn klanten nog helpt. Nou ja af en toe moet je hem wel aansporen. En zelf krijg ik af en toe het gevoel dat het aan mijn gebrekkige frans ligt dat ie niet precies begrijpt wat ik nu weer wil en dan maar gewoon afwacht totdat ik met een beter begrijpbare smoes aan kom zetten. Maar goed als Dries nu precies doet wat de goede man me heeft zitten voorkauwen dan moet het goed gaan.

Zomaar eens een plaatje van naast ons huis. Tijdens het houthakken komen die beesten altijd meteen op je af en druipen even later dan weer teleurgesteld af. Op de achtergrond zie je de “ruine en face”, die zou volgens zeggen dus afgebroken moeten worden. Maar ja… wanneer?

GEVELD
Vrijdag pechdag. Eerst is de band van de kruiwagen lek. Na een paar winkels afgeklept te hebben kwam ik toch weer bij onze hofleverancier BigMat terecht. Duur bandje van dertien euries, een kompleet nieuw wiel was maar een tientje duurder. Afijn die zou ik er dan zaterdag op zetten en dan kon er weer doorgegaan worden met hout en puin te kruien. Nu moet je niet denken dat het veel puin is maar door het grind op het terras is het gewoon niet handig je kruiwagen helemaal vol te laden. Dus niet alleen het slopen gaat langzaam ook het afvoeren van het puin. En dan het hout. Dat zijn hele wallen van die zooi om naar binnen te kruien. Uiteindelijk hebben we ingezien dat het toch handiger is om een voor de winter aanbreekt toch een  voorraadje hout droog aan te leggen binnenshuis. Dat brand nu eenmaal beter.

En dan. Vrijdagavond schop je je broek uit om onder de douche te gaan. Dat heb ik niet gehaald. Een vlammende pijn schoot door mijn voet, ik moet ergens kei en keihard tegen aan getrapt hebben: vloer, zoldertrap, of bed; in de haast om een gloeiendhete douche te nemen. De volgende ochtend was mijn grote teen twee maten dikker en kon ik mijn schoenen niet meer aan. Net nu ik besloten had om toch maar een kangoo op te gaan halen omdat dat slopen van die vloer niet echt opschiet. Nou ja deze jongen dus de zaterdag maar met zijn poot omhoog. Nee niet gebroken want ik kon de teen nog wel een beetje bewegen.
In de middag toch nog even naar boven gestrompeld om de levende have te inspecteren, alles OK.
Vervolgens op een joysticky (usb) ff wat films geplant om de pijn een beetje te kunnen negeren en hoppa zomaar 4 James Bond flimpies op een sticky. Zaterdagavond laat was het niet meer te harden en nam ik een pil voor de jicht in, want slapen was er niet anders niet bij. En nu zondagmorgen is de gigantische zwelling goeddeels weg en de schoen nog slechts een maat te klein.
Ga je toch lekker in het appartement liggen zegt Fannie, heb namelijk bij mijn laatste bezoek een bedbank uit NL meegesleept. Dan moet ik de kachel aansteken zeg ik, maar  kan nauwelijks lopen, dus dat gaat niet. Afijn het elektrische kacheltje doet weer trouwe dienst in de slaapkamer.

Het is zondagmorgen, heerlijk kleppen met Fannie. Slurp slurp doet ze, lekker bakkie koffie. En ook is het wel fijn dat telefonie praktisch gratis is, zit je niet voortdurend op de klok te kijken. De kussens zijn in de aanbieding, of ik effe wil gaan tellen. Je schrikt er toch wel van hoeveel kussens, dekbedden, lakens etc etc voor die paar slaapplekken nodig zijn. Een mooie gelegenheid die kast eens op te ruimen. Das dan voor maandag morgen, want lang op mijn voet kan ik nog niet staan.

En, waarom ook niet, nog maar een 007 film er tegen aan. De pijn is daarmee goed te negeren, dat gaat goed komen maandag. Want dan roept die arbeit weer.

Het is schitterend weer buiten, balen dat ik daar nu weer niet van kan genieten. Bien sur, het is wel ff zweten het halen van hout, of het wegharken van de molshopen in de wei en het geknoei met de beesten. Maar het zijn toch wel de beste momenten van de dag voor me. Lekker in gezapig tempo in de zon buiten aanklooien, heerlijk frisse lucht. Man man. Geen stank van de stad of het lawaai van het verkeer. En al helemaal niet het constante doffe gedreun aan geluid dat in nederland altijd om je heen hangt en zeer nadrukkelijk aanwezig is. Dat is hier niet te bespeuren. Je kijkt al op als er een mestkar langs dendert.

gewijzigd 20100309

BIBBEREN

In NL is het een puinzooi met deze winter. Een sneeuwvlokje veroorzaakt 180 km file. Nou ja de gemiddelde nederlander kan toch niet rijden, en gunnen elkaar nog geen kwadraat milimeter asfalt op de weg. Geen wonder dat het dan vastloopt. Als je ook ziet hoe debiel die mensen invoegen. Het begint me nu op te vallen hoe aggressief de NL-ers rijden. Tot aan de NL grens gaat het soepeltjes, heel af en toe langzaam rijdens verkeer tijdens de spits, zeer zeldzaam kom ik een file tegen. Maaarr zodra je Maastricht in zicht krijgt is het hommeles, laatste keer 5 km file voor de stoplichten. Waar zijn ze in vredesnaam mee bezig. Aan het einde van de groene golf is het laatste stoplicht altijd rood. Gek he dat ’t dan vastloopt! Dat heeft natuurlijk weer een buro vandaal van een publiek betaalde saboteur, euh pardon, ambtenaar, bedacht. Kan niet anders, want iemand die normaal bij zijn volle verstand is kan dit nooit goedgevonden hebben. Maarja als je die berichten over de kilometer waanzin leest is het al weer niet anders. Wat is er toch met die gasten? Scoren op kosten van de burger is zooo makkelijk, die kunnen absoluut niets terug doen. Blijkbaar worden dat soort lege geesten alleen bevorderd als ze iets onmogelijks of uitzonderlijk stompzinnigs hebben bedacht. Er gaan al stemmen op voor een revolutie, nou ja zeg… Maar goed voordat de NL bevolking in beweging komt moet er toch wel iets meer gebeuren dan een generaties lange diktatuur van buro vandalen.
Geloof me of niet maar in LDF is het echt niet anders, ze kijken van elkaar de kunst af. Waar dienen dan anders al die studie reisjes voor? Voor iedere wet schijnen er minstens een of 2 piepeltjes in vaste dienst te zitten, om de wet te “handhaven”. Dat die jongens en meisjes na hun benoeming vervolgens op hun handen gaan zitten maakt het leven hier een stuk relaxter. Zolang ze die rapporten maar genereren dat alles goed gaat, zonder achter hun raam weg te komen, is er niets aan de hand. Gebeurde dat in NL ook maar, dan bleven een hoop binnenlanders lekker in NL zitten. Nu begrijp ik ook wel dat hoe dichter mensen op elkaar komen te zitten des te meer regeltjes er nodig zijn om de onbeschoften onder ons in toom te houden. Maar je kunt ook te ver gaan nietwaar?

WINTERS
In LDF ligt de sneeuw ruim 5 cm dik op de straat, en iedere dag lijkt er wat bij te komen. In de wei ligt er zo’n wit laken van 10cm, en de schapen moeten nu echt bijgevoederd worden. Nog steeds reageren ze op het gerammel van de brokkiesbak, ondanks dat Charlie en Felix halal zijn verwerkt (opgepeuzelt). Het overgebleven vijftal kwamen helemaal van achteren in volle draf aangespurt. Altijd leuk om te zien, en altijd een succesnummer bij de jonge gasten. Vinden ze leuk, schaapies aaien.
De temps dalen tot -9 ‘snachts om rond het vriespunt te schommelen overdag. Volgens de weerologen dreigt de komende week het Hydrogenium tot -14 te dalen, maar verder wel droog. Nou met zo’n noord-oostenwind beloofd dat wat. Gevoelstemp kan wel eens -20 worden. De weg voor ons huis is spekglad, maar of de autorijders zich daar iets van aantrekken, daar heb ik zo mijn gedachten over. Die moeten goede banden hebben. Ik bereid me al voor op een stuiplach van onderuit schietende voetgangers of rondtollende voitures. Tot nu toe geen succes overigens. Wel balen.

BUURTJES
Onze buren zijn definitief vertrokken, en het huis is leeggeruimd. Triest zo’n scheiding. Af en toe zie ik nog wel de auto van de buurman iets verder in het dorp staan. Of hebben ze auto’s geruild en is het de buurvrouw. Nou ja morgen is de nieuwjaarsreceptie in de salle polyvalente en dan krijg ik een van beiden nog wel te pakken hoop ik. Jammer, het waren zulke leuke buren. In ieder geval zijn we nu van die piepende hond af. Ieder nadeel hep zijn voordeel, volgens de profeet, en dat klopt telkens weer.

GLIBBEREN
Vanochtend moest ik toch de knar starten want voor Bios kon ik geen blikkies voer meer vinden. Glibberend de eerste paar honderd meter over de weg scharrelend, was het op de provinciale weg prima bereidbaar. Maar toch oppassen geblazen. Op de top van de heuvel net buiten het dorp heb je altijd van die keiharde wind staan. Daar heb je ook nog een wijde bocht, en is het vaak zeilen geblazen.  Met een leuk vrachtje achterin wordt het dan al snel spannend.
 

zo maar een winterplaatje uit de omgeving

UITVERKOOP

Hoppa, er is uitverkoop in de hypermarchee, dekbedden voor een 10-tje! Natuurlijk van die rare maten alles 10cm te kort. Maar voor gebruik in de zomer moet dat toch wel iets zijn. In de winter heb je er volgens mij weinig aan. Maar goed volgens Fannie hebben die dingen een soort of warmte classifikatie, de Fransen hebben natuurlijk zo hun eigen classes, uiteraard. La technologie superieure Francais  heeft zo zijn nadelen. Maar dat ze dan iedere keer hun eigen wiel moeten uitvinden blijkt toch steeds lastiger te worden.

BIOS

Shit ik schuif de koffie lade dicht en hoor ineens een vreselijk gekerm, zit Bios klem achterin de lade angstig te doen. Stomme kat!

foto Wim

 

Nieuwjaar

Voor wie ik nog geen gelukkig nieuwjaar heb gewenst, nog de beste wensen voor 2010. En mooi getal.
En een decade waarin heel erg veel gebeurd is. Van Millenium gekte tot aan het opzetten van een Bed&Breakfast / keramiekatelier in Mailleroncourt-Saint-Pancras. Van Indonesia en Sri Lanka naar Frankrijk. Het moet niet gekker worden. De komende 10 jaren zullen ons wellicht wat meer rust in de tent geven. Eindelijk genieten van het goede leven in MSP.
Vorige week waren er vrienden van ons over voor oud en nieuw. Met Wim weer ff een lastig klusje gedaan, met Junko bijgekletst, en Fannie kookte de sterren weer van de hemel af. En waarempel kwam JW op de valreep van het oude jaar ook nog aanzetten vanuit het zuiden. Slecht weer daar. Wim bakte oliebollen, we stookten de kachel tot ongekende hoogte op. Een paar flessen lekkere wijn op tafel garandeerde een diskussie tot diep in de morgen over de zin van het leven en hoe je leven in de greep te krijgen. Tuurlijk, met en slok wijn op lukt dat altijd prima. Dat was genieten!
(foto Wim)

KACHELEN
Nou ja na die paar dagen zat ook onze vakantie er weer op. Met Fannie terug naar NL om de kachel op te halen en dan is het weer tijd het gewone leven in LDF op te pakken.
De dagelijkse routine ontrolt zich als: hout naar binnen kruien, met de kettingzaag in mootjes zagen, bij de oven leggen, fikkie maken en een bakkie koffie doen in het nieuwe apartement. Elk uur een paar blokken op het vuur en zo voort…
Door het raam tuur je naar buiten. Het landschap is als het ware bijna aan het verstenen. Weinig anders dan de schapen bewegen in het land, met hier en daar een roofvogel die dan toch nog iets als een knagert te pakken krijgt. De luchten zijn zwaar, en buiten is het -7 graden celcius. Het dorp lijkt bijna in slaap gevallen, buiten komt af en toe een mestwagen langs. Er beweegt eigenlijk niets meer, iedereen sluit zich op in zijn huis. Gisteren werd de kerstverlichting uitgezet die hier het hele jaar aan de lantaarnpalen hangt, en dan is de kerst weer voorbij.

Ah een pamflet in de brievenbus van de bourmaitre: 9 januari een nieuwjaarsborrel ( 15:00 in de salle polyvalente – dorpshuis)

VOORT
Kom de verbouwing wordt niet door kaboutertjes gedaan, en de eerste gasten hebben al geboekt. Dus voor 5 juni moet het allemaal klaar zijn. Een nieuw gasten apartement beneden, terras en de tuin ingericht. En in juni het zwembad maken,waarvoor je eigelijk nu al een vergunning aan moet vragen anders is het seizoen al weer voorbij voordat je kunt beginnen. Om het jaar te beginnen een afspraak gemaakt met de keukenboer, die komt op 28/29 de nieuwe keuken boven plaatsen. Hopelijk krijg ik Frerik deze week nog zover dat ie volgende week kan beginnen met het voegen van de muur in de kamer. De nieuwe kachel kan dan ook geplaatst worden want alleen krijg ik dat loei van een kreng natuurlijk niet uit de auto. Dan wordt het toch nog lekker warm. Mijn beleving is dat het kouder is dan vorig jaar, toen liepen we nog in tshirt rond te klussen, nu niet. Maar dat komt ws ook omdat het werk nu minder zwaar is geworden.

SCHAAPIES
Er zijn nu beslist schapen drachtig, Charlie heeft zijn hobby weer gebotvierd. Eind februari zijn ze als het goed is ‘uitgeteld’ en dan hopen we op een paar nieuwe autonome grasmaaiers in de wei te kunnen verwelkomen. Als het maar niet zo als vorig jaar gaat en de jongen verkeerd liggen of doodgeboren worden. Maar volgend jaar heeft Dram de kans om te laten zien wat ie kan. Het fokschema vraagt iedere 2 jaar om een nieuwe ram, eigenlijk elk jaar als je een ongebreidelde uitbreiding van de veestapel wilt. Maar op deze manier geef je de nieuwe AMM’s een kans om fatsoenlijk groter te worden voordat ze moeten werpen.  En hoef je de ram ook niet bij de schapen weg te halen, hetgeen rust in de tent geeft. Want bij de poging van afgelopen jaar om de drachtige schapen af te scheiden, sloopten ze het hok bijna, en daarmee zichzelf.