Fietsers

Het is verbazend zoveel fietsende vakantiegangers we de laatste maanden hebben mogen ontvangen. Vergeleken met vorig jaar in dezelfde periode kregen we pas in juni de eerste fietsers. Nu (31 mei) zijn er al een twintigtal geweest.

fietsers Freiburg – Paris

De foto is van een groep van vorig jaar: +20 fietsers in een keer. Je moest toen echt tussen de matrassen door laveren. Mensen sliepen overal, zelfs in ons appartement.
Het is gewoon opvallend zoveel fietsers. Het fiets-toerisme neemt blijkbaar hand over hand toe.  Via de groep van vorig jaar zullen er wat later in het jaar weer (fiets)gasten zijn. Als je eenmaal gevonden bent … Ons geluk is dat we pal op een tweetal routes liggen. En er is een route die de weg waaraan ons dorp ligt, namelijk de D417 kruist. De route gaat via Corre  (12 km) en Vauvillers (4km). Volgens de gasten van gisteravond is het nogal moeilijk logies of kamers in deze omgeving te vinden via het internet. Daar ligt dan een uitdaging voor ons om dat te veranderen.
Fietsers vanuit Nederland zakken via de Ardenne of via de Moesel af naar deze streken. Uit hun opmerkingen maak ik op dat het stuk naar Le Mouton Qui Rit goed te doen valt wat stijlte enzo betreft. Mensen die via Corre – Vauvillers fietsen kunnen weer aansluiten op hun route door vanuit hier via Melincourt, Anchenoncourt-et-Chazel, St. Remi deze weer op te pakken. “In Mailleroncourt-Saint-Pancras Achter de kerk langs, rechtdoor naar Melincourt” klinkt dan mijn advies als de gasten na het ontbijt weer vertrekken. Het is een kleinere weg dan die via Corre – Vauvillers (4 km van ons af) maar mooier en veel rustiger. En het is niet eens veel omrijden hoor ik dan.

Zo, bij wijze van service maar even een kaartje erbij van Google Maps. Zelf de kleurtjes maar aangebracht.

route Corre naar Vauvillers of Fontenoys-le-Chateau naar Vauvillers

En het overzichtskaartje uit het routeboek Eindhoven-Cluny

in Vauvillers richting Mailleroncourt nemen en bij de kerk linksaf

In een ander boekje staat een foutieve naam: Fontenay-sur-Chateau ipv Fontenoys-le-Chateau. Overigens dit plaatsje heeft een zeer kleurrijke historie van wisselende eigenaren, smokkelroutes, rovers en oorlogen. En ligt aan het Canal de l’Est. Het is een prachtig dorp waar de tijd als het ware heeft stilgestaan..

De fietsmensen hebben zonder uitzondering van die route boekwerken (ISBN nummers?) mee waarin in detail de wegen zijn beschreven. Sommigen hebben op hun stuur ook nog een GPS apparaatje zitten. Op die manier is het erg moelijk om te verdwalen. Overigens afdrukken van Google Maps zie ik ook vaak in de waterdichte stuurtassen zitten. De meesten beginnen te rijden vanuit hun woonplaats. Sommige fietsers nemen de trein richting Frankrijk (voorbij de Ardennen) of Duitsland. Rijden dan het stuk naar Lyon of verder. Pakken daar de trein, of zelfs vliegtuig, terug naar NL. Of fietsen door naar Cluny (waar het eerste deel van het routeboek eindigt), Avignon, Compostella, of Rome en treinen dan terug. Het schijnt een heel aparte beleving te zijn om die routes met de fiets te doen. Onveranderd klinkt dat de mensen onderweg zeer vriendelijk bejegend worden, veel behulpzaaamheid bij pech. Maar aan de andere kant dat logies nogal moeilijk te vinden is in onze omgeving, dat dan ook nog een beetje op de route ligt.

Zoals gezegd een uitdaging om daar iets in te veranderen.

Weertje hè?

Alle deuren staan tegen elkaar open. Gewoon om eens flink te luchten en het huis gratis op te warmen. De afgelopen dagen waren wel erg weer fris en depri aan het worden. Het lijkt wel lente, met 21 graden. Dus als die vertegenwoordiger van Tryba is geweest dan ff lekker de wei in. Hout hakken en zo. Wordt je warn van.

HONINGBOER
Om de zoveel weken komt hier de honingboer langs. Een oud baasje dat met overigens prima-de-lux honing loopt te leuren langs de deuren. Meestal zeurt ie ook nog, met een litanie wat ‘m die dag allemaal niet is overkomen. Een echte loser zou je denken. Maar die honing van ‘m is echt lekker. Af en toe splitst ie je wat in de maag van een soort afval uhm rest product, maar ook dan is het prima te doen op een baguette met een dikke lik zoute roomboter. Daar kun je wel van blijven kanen. Zo’n baguette is dan ook plotseling helemaal op…  ;=)
Zo kwam ie ook gisteravond langs. Maar nee! Geen zeur verhaal dit keer. Zei ik, hé je hebt een nieuwe bagnol (auto). Zeer tevreden stelde hij dat ie daarvoor een hele goede prijs had betaald. Mijn opmerking dat de zaken dan toch wel erg goed liepen werd met een vette grijns beantwoord. Hij zag er ook piko bello uit. Vers geknipt, keurig in de kleren. Heel anders dan zijn normale sjofele voorkomen. Nou ja je keuvelt wat, voor mij is dat weer een gratis spraakles, en toen ineens!
Zeg, zei ie, heb je niet een vrouwtje voor me. Tsja en daar valt je mond van open. Zomaar, uit het blauwe. Nou zeg ik, nee. Ja maar weet je niet iemand. Ze mag best wel in de zestig zijn hoor! Tsja wat doe je dan. Dus maar zeggen, kijk eens op het internet of plaats een kontakt advertentie of zo. Maar ik heb geen internet kwam het dan. Ik kijk hem eens aan, is dit nou een geintje of zo? Maar, jawel hoor, komt meneer toch een beetje met een zeurverhaal. Komt ie.

Ja 5 jaar geleden ben ik aan mijn prostaat geholpen, want ik had er veel last van en kon niet meer vrijen. Van de dokter mocht ik een poos geen aktie doen. Dat greep mijn vrouw aan door te zeggen, als ik dan na een tijdje avances maakte, joh het is nog veel te vroeg. Je moet oppassen. En dat hield maar aan, van afstel kwam uitstel za’k maar zeggen. En nu na vijf jaar nog steeds geen seks gehad, klonk het klagelijk. Weet je dat je daar dood aan kan gaan als je lange tijd geen seks hebt gehad, beweerde hij. Dat bracht bij mij blijkbaar een nogal ongelovige grijns op mijn gezicht. Want hij legde er nog een schepje bovenop. Tsja zei ie, dus kun je echt geen madammeke vinden voor me, want ik heb de gelegenheid niet. Altijd maar werken begrijpt u. En hoe houd je je gezicht dan strak en in de plooi. Nu ja dat lukte me natuurlijk niet helemaal, en met glimoogjes vertelde ik hem dat ik wellicht iemand wist die dat wel voor hem kon verzorgen. (BP natuurlijk, die kent alles en iedereen) Ja maar alles diskreet hè? Tuurlijk joh, antwoordde ik. Denkende: heb met jouw sores toch niets van doen.

Als ik dan met een madammeke bij jou kom, kan ik dan terecht? Wat kost me dat dan? Ik noemde hem de volle kamer prijs. Ja zegt ie, het is maar voor een paar uurtjes! Ik bood hem de groepsprijs, oh, da’s beter. Maar kan ik dan hier terecht? Waarom niet, dacht ik. Business is business. 

Wat een heerlijk verhaal toch maar weer. Dat ik dat nog mag meemaken!
Weet je soms voel ik me net een soort Carmiggelt, of hoe heet ie Martin Bril geloof ik, ook net dood. Nou ja, dit is gewoon genieten. Zo’n oude knar die zijn testosteron voelt razen door zijn bloed. Het is ook bronstijd. Alles om ons heen is in volle beweging. De herten die ronken, de schapen die er wel pap van lusten, en de koeien van de boer tegenover ons. Er lopen nu al weer nieuwe kalfjes in de wei achter. Leuk om die kleine krengen te zien rondrennen. En moeder koe er maar achteraan sukkelen. Je voelt je dan best wel dicht bij de natuur.

TAAL
Nu we toch bezig zijn. Er zijn van die gevleugelde uitspraken in het franse leven die je werkelijk doen glimlachen. Een ervan klinkt zoiets als: C’est Français, c’est élégant. Ofwel omdat het frans is, is het (daarom) elegant.
Kom ik er bij het bestuderen van de reklame folders weer eentje tegen. “Origine de France, pour un vrai gourmand”  of komt uit Frankrijk, voor de echte fijnproever. Men promoot erg de nationale produkten. En daar is niets mis mee. Het smaakt prima allemaal, anders beter, niet persé beter dan in NL. Je moet het perslot ook nog bereiden. Een biefstuk verbranden kan iedereen wel. Hier wordt er erg geschermd met “origine de France” en “transformé en France“. Met dat transformé moet je toch wel ff oppassen want dan komt het uit de woestijnen van Soedan maar is er een verpakking of weet ik veel omheen gedaan in Frankrijk. Of gewoon tot moes geslagen, gekleurd of verzin maar wat. Maakt het  dat beter of zo? Maar het predikaat Origine de France dat maakt het natuurlijk erg bijzonder. Als je jezelf een lekkerbek noemt, dan moet je dit welhaast kopen. Lachen dus die reklame blurp.
Maar het moet er blijkbaar bijgezet worden waar het vandaan komt. In de folder alleen als het uit frankrijk of omgepakt is in frankrijk. Anders valt het niet meer op hè.
Onlang hoorde ik Zarkozy op het journaal nog blurpen van dat je vooral franse spullen moet kopen. Ging over hoe moeilijk de economie ging en dat het hielp geen import te kopen.

In dit geval ging het me eigenlijk om die typische Franse gedachte dat alles wat uit LDF komt beter is, en ook als er in LDF iets mee gedaan is. De rest, nou ja…

Maar goed het was weer een gratis spraakles met de ramenboer. Nu de jehova getuigen nog, die zijn deze maand nog niet komen opdraven. Het gaat goed zo met de gratis lessen. Elke week of wat komt er wel eentje langs, of om zijn waren aan te prijzen of om me te bekeren, of wil gewoon meer geld voor hetzelfde. Iedere keer als er iemand opbelt en wil langskomen om zijn product aan te smeren. Dat mag zeg ik dan, in mijzelf bedenkend dat je anders toch al snel 35 euries moet betalen voor zo’n les, en deze zijn gratis. 

Een telefoon juffrouw is ook leuk. Die proberen zo snel mogelijk te praten, is een hele goeie luistertest. Af en toe blijft het adacadabra zo snel als dat gaat en dan blijf ik maar gewoon NON zeggen, houden ze er vanzelf mee op. Dan stamel ik wel af en toe even of ze het langszaam aan willen doen, want ik ben wel ff buutenlaander hè. Meestal haalt dat niet zoveel uit, ze staan op tijd, die dames. Voortmaken, volgende klant. Die zegt misschien wel ja. En dan probeer je het gesprek alsnog te rekken door te zeggen dat je misschien toch geinteresserd bent en of ze een mannetje langs willen sturen. Je weet maar nooit. Vaak gebeurd dat dan ook, en druipen ze alsnog af. Wat moet ik nu in vredesnaam met een vermelding in een gids waar nog niemand van gehoord heeft, of vermelding in een hotelgids, maar dat kost dan wel een paar knaken. Je doet zo wel veel kennis op van de Franse taal. En uit de folders pik je ook het een en ander op. Mooi toch, een nieuwe taal leren. Ies koeltoer!

RAMEN
We gaan weer eens in de slag met ramen. En ook hier delibereerde de vertegenwoordiger weer geheel in de stijl van Transforme en France / Origine de France
Zo oreerde die ramenboer van Tryba: het wordt in Frankrijk gemaakt dus van superieure kwaliteit. Het is dan wel een beetje duurder, maar dan heb je ook wat.
Nu zijn spullen uit LDF bijna altijd duurder, hoe zou dat nou komen? Zegt ie: dat spul van Fermoba – die heeft de achtergevel geleverd – is heel wat anders, komt niet uit LDF. Tuurlijk, denk je als rechtgeaarde NL-er dan. Dat Duitse spul is net zo goed, wel goedkoper, en daar krijg je ook 15 jaar garantie op. Dus komt u maar met overtuigende bewijzen. Dit soort zaken moet namelijk met een soort norm-certificaat verkocht worden. Dat wil zeggen, het product moet aan bepaalde wettelijke eisen voldoen anders krijg je er geen crédit d’impot op -zeg maar subsidie. Dat je er crédit d’impot op krijgt vertellen ze je allemaal. Dus aan wie ligt het nu dat ik die verkoop praatjes met een schep zout neem?
Het voordeel van dit gesprek was wel weer dat het een en ander weer duidelijker werd voor het winter atelier.

ISOLATIE
Gisteren in Vesoul de auto laten servicen. Kom ik toevallig langs Aubade, een goed gesorteerde bouwmaterialen zaak. Wel iets duurder dan de Brico beter spul. Bij Brico is een paar weken lang de voorraad aan “laine de bois” opgekocht, maar om nu elke keer een rit te maken voor een paar pakken isolatie werd me te gortig.  Aubade, die had het spul in cohorten van vier pallets staan. OK 6 euries duurder per pak, maar wel ineens alles wat er nodig was, plus een pak op reserve. Kan eindelijk die muur dicht gemaakt worden. De winter nadert en dan moet het atelier klaar zijn.
Dat laine de bois is vorige week ook tussen het dak en de aanheling van het achterraam aangebracht, Het spul snijdt lastig, maar het jeukt niet, het stoft wel een beetje, en op de snijplek blijven veel losse vezels achter. Volgens opgave is het een product van (afval)hout, zaagsel of zo van de houtindustrie. Als je het aan het snijden bent, lijkt het alsof het in een soort netje is geweven. Het weegt twee keer niets is erg stijf en zal volgens de fabrikant niet inzakken. Nou ja alles zakt met de tijd in, een beetje. Wordt wel latex toegevoegd om het stijf te maken, staat er in de product beschrijving. En dat ruik je goed, het oplosmiddel dan.  Maar van een pak dat al enige dagen open ligt ruik je het nauwelijks meer. Vraag je je alleen af wat is het oplosmiddel dan. Bovendien wordt latex na een tiental jaren bros, verkruimelt en dan zakt het goedje alsnog in elkaar. Nou ja ik bedoel maar. Met de hedendaagse producten kun je toch al niet meer voor de eeuwigheid bouwen.
Om de goede eigenschappen is het wel een ideaal product voor Le Mouton Qui Rit die wil letten op wat voor producten er worden gebruikt. Ook al zijn we geen miljeu freaks. Gipsplaten waar Radon in zit, glaswol waar zeer fijn stof van in je longen blijft zitten en jeukt als een op hol geslagen mierenhoop, steenwol waar je hoestkrampen van krijgt en ga maar ff door.
Toen dit spul hier op de markt kwam meteen maar gaan kopen. De dunnere uitvoering (40 mm) is niet echt geschikt als isolatie daarvoor is het niet dik of compact genoeg.

Mijn truuk is, er een soort sandwich van te maken. Aan de muur kant folie en aan de andere kant een houten plaat. Daartussen klem je dan die laine du bois. Geen luchtstroom, en stilstaande lucht is altijd een goede isolator. Het heeft een Rw waarde van 3.68 (5 is geloof ik het maximum). Niet echt overdonderend, het hoeft ook geen bunker te isoleren, en goed genoeg voor mijn doel.

Kachel

Zo die kachel staat. Het heeft ff geduurd want een of ander tussenstuk moest nog uit de staalmijnen komen maar daarna ging het als een speer. In een morgen stond de handel overeind. Pijp door het dak heen met enig rouwdouwen ging ook voortvarend. Gelukkig kon ik nog net ingrijpen om de bak hoger op zijn pootjes te krijgen, maar ook dat was in een zucht gebeurd. Die jongens van Scheffer kunnen wel werken hoor.  Moet nu alleen de pijp boven op het dak nog geschoord worden. Het bestellen van die schoor-ring zal ook wel weer een paar maanden gaan duren en dan zijn we ook nog eens wind vast. Als de tempêtes nu maar uitblijven dan is er geen vuiltje aan de lucht.

Nu nog een ombouw erbij verzinnen en ook dat stukje kunnen we weer afstrepen van de mijlenlange lijst met aktiviteiten.

BEAU PèRE

OK nu zijn fransjes in het algemeen een beetje wispelturig als het om afspraken gaat maar tot mijn stomme verbazing stond vanochtend zowaar Beaupère op de stoep en ook nog eens precies om 0900! Moet ik dan toch mijn beeld van de fransjes bijschaven dus. Mijn verbazing was natuurlijk duidelijk te zien, en hij reageerde van: had je niet gedacht hè? Een zeer terechte observatie.
Later op de dag werd echter mijn wreed verstoord wereldbeeld weer gecorrigeerd toen hij me fijntjes uitlegde, wat kunnen die fransen dat goed, dat hij van normandische afkomst was en met de rest van de fransjes weinig van doen had. Met andere woorden mensjes uit die streek zijn beter van karakter. Nu zeggen de corsicanen, de alpenezen, vogezen, alzasserianen, en alle andere kustbewoners precies dat. Daarmee werd onmiddellijk mijn aan gruizels gevallen beeld van de fransjes weer keurig hersteld.

Apropos
De fransjes voelen zich in de eerste plaats verheven boven alle anderen. Als iemand constateert dat er een nieuwe technologie is bedacht dan klinkt dat als volgt: “deze technologie is nergens anders voorhanden, niet in la France, Europa of de rest van de wereld.”
Man man man. Net alsof Frankrijk in technologisch opzicht superieur is, en allereerst in LDF gezocht zou moeten worden voor nieuw speelgoed, ha ha. Ach zomaar weer iets op de radio gehoord.

Maar even terug op het topic. Je vraagt je af wie of wat is dan het typische fransje. Nee, niet (meer) het over straat dwalende alpinopet dragende manneke met een stokbrood onder zijn oksel. Met soms een verdwaald krantje in zijn hand. Die zie je maar uiterst zelden, dat valt echt op. Aan de lichaamstaal van de passanten zie je dat ook wel: hé een alpino, god wat schattig! Echter, boven alles wordt de traditie in LDF hooggehouden en gewaardeerd, daarom zie je soms respectvol geknik naar die zonderling met zijn alpino en een onder de arm geklemde baguette (klein stokbroodje).
Overigens zijn het meestal de madammekes en jongeren die het brood aanslepen. Wat zou het.

KANGO
Een paar weken geleden heb ik een nieuw stuk speelgoed aan mijn gereedschaps-arsenaal toegevoegd: een kango. En niet zo’n klein geval van een paar honderd watt. Nee meneer. Want A: na een paar keer rauwdouwen met een kleiner exemplaar moest ik al weer snel een nieuwe kopen. En B: die vloer in het te verhernieuwbouwen apartement beneden bleek erg bestand tegen het lichte ding. Die 400+ euries lijken goed besteed. Ook al heeft Frerik geen goed woord over voor gereedschap gekocht bij de brico, en helaas ik kan hem daar niet helemaal ongelijk in geven. Dit nieuwe speelgoed lijkt precies geschikt te zijn voor het bedoelde werk. Natuurlijk sloop je er geen heel gebouw mee, alle waar naar zijn geld. Een proffessioneel ding kost toch gauw het vier- of vijfvoudige. Voorlopig doet ie het uitstekend en lijkt de vloer zo zacht als boter onder de doffe dreun van deze kango. Opnieuw goed gereedschap is het halve werk. En alles lijkt erop dat we de klus deze week gaan klaren. In mijn eentje had ik daar zeker nog 2 weken aan te gaan.
Dan kan de vloer er de volgende week toch nog in en zijn we bijna weer op schema, zucht.

Voor het vloertje wordt deze week het materiaal besteld, dan kunnen we zien of er nog iets voor te behandelen valt met carboleum of zo en gaan we de leidingen alvast leggen voor water, riolering en stroom. Dat zal een heel geklooi worden dat netjes in positie te krijgen.  Gewoon hier en daar een metertje extra kan geen kwaad denk ik. Wat de riolering betreft moet dat iets nauwkeuriger, niet echt mijn ding maar als ik niet ongeduldig word gaat dat meestal wel goed.

BALKON

Na veel gedub en toeval zijn we eindelijk tot een oplossing gekomen voor het lekke balkon. Rubberen tegels is de oplossing gebleken. Eerst wilden we gewone vorstbestendige tegels leggen, met flexibele voeg. Al snel bleek dat dat te zwaar zou worden en waarschjnlijk voor problemen blijven zorgen. Nu ga ik er een paar blikken bitumen op smeren voor de waterdichtheid en dan rubberen tegels erop leggen. Via marktplaats een handelaartje gevonden die de tegels voor een bodemprijs uitleverde. Moest ik ze wel zelf komen ophalen. Geen probleem, een mooi excuus om een paar dagen naar NL te gaan, het pootje nog wat extra rust te geven en hoppa voor 100 euries brandstof heb je minstens 500 bespaard. Hier zijn dat soort tegels alleen als massief rubber van gerecyclede banden te krijgen. Massief rubber en 2 keer zo zwaar, en ook iets duurder. Dus hop naar Hapert geknart. En die tegels erin. Had ik van te voren voor alle zekerheid extra lucht in de banden gepompt, maar dat mocht niet baten. Kwam de man met, heb ze toch nog even op de weegschaal gelegd en toen bleken ze iets zwaarder te zijn dan opgegeven. Nou wat heet iets zwaarder, had ik eerst met 650 kilo vracht gerekend, en toch al niet teveel geladen, nu werd dat bijna 1000 kg. De caddy ging net niet door zijn hoeven, afijn lucht erbij en weg wezen. Maar goed dat ik en Bios bij Fannie had gelaten en ook niet al te veel geladen had. Er kon dan ook geen cm meer aan spullen bij! Tsja dat hebben we vaker gehad. Onderweg zwaberde het karretje een beetje op de weg als je langs een vrachtwagen ging. En al te scherpe bochten of plotselinge stuurcorrecties moest je echt vergeten. Nogal voorzichtig gereden. Afijn acht uur later stond deze jongen voor de deur in Mailleroncourt, twee uur langer geduurd dan normaal incluisief het laden. Eigenlijk niet eens zo’n slechte tijd.

TENSLOTTE

De boekingen lopen erg goed op het moment. En zijn we bijna over het aantal nachten van vorig jaar heen, het boekingen seizoen is blijkbaar op volle toeren. Buiten dat we goed beseffen dat Le Mouton Qui Rit niet een eerste keuze is profiteren we natuurlijk van de volgeboekte B&B’s ten zuiden van ons. Toch heeft onze streek heel wat te bieden. Nee geen Walt Disney pretparken of super de luxe discos en winkelstraten. Maar wel het relaxte landelijke tempo en de gemoedelijke mensen. Weg van de hektiek naar de Haute Saone en je door ons laten verwennen is de beste een manier om van de stress af te komen zeggen oud gasten.

Natuurlijk hebben we onze gasten naar hun mening gevraagd, over prijzen, service en onze site. Met als resultaat: verbeterde pagina’s met meer info op de site en iets verlaagde prijzen. Die hebben bijna spectaculair het juiste effect gehad. Een aantal weken zijn we zelfs al helemaal volgeboekt. Dat wordt een paar maanden rennen en vliegen. Heerlijk. Lekker koken, kletsen met de gasten en het hun naar de zin maken. Nooit gedacht dat ik dat zo leuk zou vinden na 25 jaar IT. Wat een leven, heerlijk!

En als klap op de vuurpiijl vandaag het eerste rammetje verkocht. Daar komen we op een redelijk soepele wijze vanaf. Samen met de koper naar een redelijke prijs op het web zitten spitten – voor deze streek dan. En blijkbaar had ie ook al een mooi prijsje in zijn hoofd, want het bieden en loven was snel voorbij. Ik lig helemaal in een deuk. Ben ik ook nog schapenhandelaar geworden! Afijn ff jagen op het uitverkoren lam, een lik verf erover met de spuitbus en meneer kon weer een paar weken gaan grasmaaien.
Ach het landelijk leven is mooi. Het weer begint nu echt aangenaam te worden en de eerste lunch is al op het balkon genoten.  Wat een leven. Maar het is stilte voor de storm, dat weet je in je achterhoofd ook wel.