Beton Ciré

Q’est que c’est que ça, what the heck is this, wat is dat. Beton ciré is een goedje van een soort cement, wat kunststofvezels, een beetje polyacrylcarbonaat of zo erin om het hard en flexibel tegelijk te maken en kleurstof – kleur naar keuze. Kortom een gietvloer dus. Ik begin al net zo breedsprakerig te worden als de fransozen hier. Dus opgelet.

Nu hebben we daar een paar maanden geleden naar geinformeerd, een offerte gevraagd etc etc. Maar een mannetje daarbij om het ook te gieten, neuh. Niet te vinden in afzienbare tijd. Zelfs tegelaars kunnen dit jaar niet meer. Dus men begrijpt dat we blij waren met iemand die dit jaar nog zou kunnen beginnen en die maakt dan ook grote kansen om de klus te krijgen. Door de leverancier van het spul werd ons iemand aanbevolen. En die kwam zowaar vroeger dan afgesproken. Dat was alvast een goede start. Er werd direct gemeten en wat bleek? Wim en ik zei de gek hebben een zandcementvloer gelegd waar slechts 1.5 cm nivo verschillen worden gemeten. OK het laatste stukje is niet helemaal geweldig gegaan maar volgens de mannetjes was dat niet zo’n probleem. Voici.

Dus hop de mannen om een offerte gevraagd. Voor alle zekerheid ook nog ff een prijsje gevraagd bij een nederlandse leverancier en die komt met 135 euries per meter. Da’s verdomd veel geld. De mannetjes gaven een prijs indicative af van 200/m2 en dat is absoluut teveel. Maar dat had ie al snel door. Waarom men de prijs verdubbeld zodra er iets buitenlands in het spel komt vraag ik me af. Wij allochtonen weten toch zeker wel wat de prijs is? Af en toe is het vechten tegen de bierkaai en krijg je de prijs niet naar beneden. Net alsof die boefjes zeggen: “die prijs of helemaal niet”. Of zou een gemiddelde fransman liever niet werken voor een ‘ollander’? Nou ja wie het weet mag het zeggen.

Ondertussen lekker aan het timmeren geslagen in het apartement en zijn aan beide kanten de wanden afgetimmerd en geisoleerd. De kieren ruimhartig dichtgespoten met de uitvinding van de vorige eeuw: PUR schuim. Wat een goddelijk goedje. Effe een beetje schudden die fles en hop de klep open. Vervolgens spuit je het spul in alle gaatjes en kieren die je voor de bus komen. Zie rechterfoto linksbovenin. Later afwerken is slechts met een mes erlangs om het teveel van het goede weg te snijden. En dan denk ik afwerken met een stuk stucgaas en plamuur voor het wegwerken van de ongeregeldheden.
Enne zelfs de vlokken die je eraf snijdt kun je nog ergens voor gebruiken, al is het maar vulling ergens voor.

De volgende klus is het uitbikken van de muur en het daarna voegen ervan. De mannetjes van het Béton Ciré vonden eigenlijk dat het voor het storten moest gebeuren. Dus is er theoretisch nog een week om dat te klaren. Zal de buurman maar vragen om me mee te helpen want anders gaat dat kiele kiele worden of je zit dag en nacht te bikken de komende 7 dagen. En dan moet het nog gevoegd worden. Op zich is dat niet zo’n probleem als je de tijd ervoor zou hebben, maar nu zit je weer tegen zo’n deadline aan te bikken. Ook niet slecht.

foto WvdM

En die Bruno – de beau père van Damien – zou twee weken geleden langskomen om zijn kunsten te laten zien. Die had ik dit eigenlijk willen laten doen, maar ja het was natuurlijk erg stom om te denken dat ie ook nog zijn woord zou houden. Maar ik was gewaarschuwd door Marianne waar hij af en toe voor klust. De laatste keer kwam ie ook een week of zo later. Die kan het dus vergeten nog iets voor mij te gaan doen.

De herfst is in volle kracht neergekomen op het land. De afgelopen week een paar stortbuien over het dorp heen; daar lustten de hond tegenover ons geen brood van. En Bios die ook eens naar buiten moest keerde rap om, met de oren achter in zijn nek, als een speer door de nog net geopende schuifdeur door. En schoot tussen mijn benen door de keuken weer in. Merde! Wat een weer. Hondenweer, maar de kat zet er ook zijn bek niet op.

Dan ben je blij dat je een warme bak koffie in je handen hebt en door de ramen naar buiten kunt kijken hoe de natuur weer eens huishoudt. De schapen moeten het even stellen met hun eigen wolletje, en de koeien achter schurken een beetje tegen de bomen aan voor een beetje beschutting. Ja het gouden moment van de beginnende herfst met zijn prachtige kleuren is weer voorbij. Op naar de hagel en sneeuw.

BAKKER
Als er gasten zijn wordt er ‘smorgens vroeg altijd vers brood bij de bakker gehaald in Vauvillers. Heerlijk om die verse broodgeur op te snuiven. En altijd een praatje makend met de verkoopster. Natuurlijk over het weer, dus wat is er anders dan in NL. Kan er weer prima met mijn beste Frans geoefend worden.

FRANSE TAAL
Ik moet zeggen de meesten doen echt hun best om me te verstaan. Tot nu toe zijn er maar een paar fransozen geweest die echt deden alsof ze me niet begrepen omdat ze vonden dat het frans al te zeer vermangeld werd. En OK dat gebeurd natuurlijk vrij regelmatig als de zinnen wat langer worden. Maar nu is netprof ontdekt en daar kun je videootjes bekijken en beluisteren over de Franse taal en de on/mogelijkheden ervan. Bij de oefening voor tout – tous – toutes kleunde ik natuurlijk behoorlijk fout. Maar na een aantal keren kijken en luisteren begint het door te dringen. Er worden vorderingen gemaakt. De illusie dat de Franse taal ook onberispelijk gesproken gaat worden door mij heb ik nooit gehad. Aan het vocabulaire wordt hard gewerkt door iedere week tenminste een boek uit te willen lezen. En de boeken van mijn lessen franse grammatica liggen onder handbereik. De truuk is door iedereen aan de praat te houden om maar die nodige oefening te krijgen. Zelfs Jehova’s getuigen mogen hun ding zeggen aan de deurpost. Natuurlijk horen die laatsten na een woord al dat ik een étrangèr ben, maar brengen ze vanuit hun fanatisme toch het geduld op om naar mijn atheïstisch gebrabbel te luisteren. Schijnheilig glimlachend proberen ze een blaadje door de kier van de deur te wurmen, en verdomd dat brand prima als aanmaak papier voor de kachel! Dus laat maar komen.

NOTENBOOM
Was er al iets over de notenboom verteld? Die is met de nieuwe kettingzaag behoorlijk onderhanden genomen en ziet er nu uit alsof de schapen er in de zomer prima onder kunnen liggen, ipv ernaast zoals in de afgelopen zomer. En die karrevracht noten die er onder ligt… De ton in de schuur met noten komt echt niet leeg het komende jaar ben ik bang. Maar flink meegeven met de gasten dus.

In de verte grazen de autonome maaimasjientjes, en rechts ervan ligt het aanmaak hout. Notenhout, daar kun je toch ook sokkels van maken voor het klei werk? Hmm. Onthouden. Goed laten uitwateren en dan maar bewerken tot iets moois. Wat biedt het hebben van een landgoed toch wel niet aan mogelijkheden, nietwaar?

SCHAPEN
Aan het gedrag van de schapen te zien zijn alle ooien gedekt, de rust is weer teruggekeerd. De ooien liggen meer dan normaal, een goed teken. Ook wordt Dram steeds een beetje dichter bij de kudde gelaten, prima want die jongen heeft volgend jaar nogal wat te doen. En misschien ga ik dan ook, als de ooien geworpen hebben, toch eens iets met de melk doen.

Een goed weekeinde allemaal.

Sophisme

definitie: sofisme staat voor: drogreden (schijnreden, denkfout, sofisme) is een reden of redenering die niet klopt, maar wel aannemelijk lijkt. 

(bron: wikipedia)

En dan…

Zit je in je autootje naar France Culture te luisteren. FC is nog erger dan de ergste Nederlandse praatzender, een verschrikking voor de toevallige (meestal niet geinteresseerde) toehoorder. Maar voor mij is dit een prima luisterles. En bij voldoende concentratie kan ik het min of meer volgen. Nou ja een diskussie op de Franse radio is een verhaal apart. Iedereen praat/roept/schreeuwt door elkaar heen. Er zijn ook nog verschillende verhaallijnen, want niemand van de aangeschoven sprekers is schijnbaar geinteresseerd in wat een ander te vertellen heeft. En als de kakafonie van het gebrabbel dan zeldzamerwijze even stokt  komt de gespreksleider met een samenvatting van diegene die hij toevalligerwijze heeft kunnen volgen. En zo lijkt er weer lijn te komen in het gesprek. Ogenschijnlijk dan.

Passeert een politicus de revu. Of beter gezegd: hij schreeuwt zich naar de oppervlakte van het gekakel cum geroezemoes.

Vraagt de interviewer, zomaar uit het blauwe lijkt wel: maar kan men wel tijdens het debat vragen aan u stellen? (een van de gesprekslijnen gaat over de belasting hervormingen)
Natuurlijk, antwoordt de politicus. Als de vragen betrekking hebben op het onderwerp of interessant zijn in het kader van het algemeen belang, dan wel. Ja natuurlijk. Maar als de vragen gesteld worden om de diskussie te verstoren, of uit kwaadwilligheid worden gesteld dan worden de vragen niet beantwoord.

Het is ineens stil. Alsof iedereen op eenzelfde moment beseft dat hier iets gezegd is waarmee een normaal iemand zich onsterfelijk belachelijk zou kunnen maken.

Bij mij duurt het iets langer. Maar schiet, met enige vertraging, bulderend in de lach. Mijn dag is weer gemaakt. Sofisme? JAWEL! En ik ben subiet de weg kwijt, mijn aandacht dwaalt af van het gesprek, dat nu weer het motor geluid in mijn kabine overstemt. Als eenvoudige geest zijnde, vraag ik me af wie dat moet beoordelen: of een vraag al of niet gesteld kan worden. Ach ja natuurlijk, hijzelf, uiteraard!

Stom, stommer, stomst!

Maar dan hoeft hij geen enkele vraag te beantwoorden als het niet in zijn kraam te pas komt, is vervolgens mijn konklusie. TOCH?!

Dat heet dan politiek. Tuurlijk joh!

Wat is taal toch een mooi instrument. Je belazert de kluit en men bedankt je er ook nog voor, heerlijk dat sofisme.

Fotootjes

Deze week is besteed aan het fotoklaar maken van de kamers. Dat dat dan toch weer veel meer werk is dan je denkt valt uiteraard niet eens meer op. Ook het ontstaan van de verschillende vertrekken hebben jullie uitgebreid kunnen volgen via de eerdere blogs. Nu wil ik jullie het eindresultaat van de keuken, lobby en een van de slaapkamers laten zien. Natuurlijk blijft er op detail nivo altijd nog wat te klussen – naadjes in de vloer, streepke verf, een lampje opnieuw ophangen, een draadje wegwerken… Maar ziedaar de fotootjes.

KEUKEN
Zoiets als voor en na leek me wel leuk ook.

[klik op de foto’s voor een groter beeld]

Omdat we toch bezig zijn, een flimpie van de keuken.

http://www.youtube.com/get_player

Da’s meteen iets nieuws voor deze blog. Er komt nog iets beters voor, ‘tis uit de heup geschoten maar beter dan niks. Later wil ik nog iets maken als een soort wandeling door LMQR. Dus binnenkort op een scherm vlak bij je in de buurt…

LOBBY
Wat we de lobby of eetkamer noemen, is klaar voor ontvangst. Kompleet met twee zitjes. Er moet nog een lage buffetkast komen voor het ontbijt en servies, bestek, natuurlijk de mjammie mjammie. Zodra het appartement klaar is gaat ook de trap eruit en scheiden daarmee het gasten en prive gedeelte van elkaar.

Voor en na maar weer.

The movie…

http://www.youtube.com/get_player

SLAAPKAMER
De inrichting van alle kamers is gelijk: eigen sanitair, centrale afzuiging, twee 1 persoons boxspring bedden (90×200) een zitje, hanglegkast, bekabelde netwerk aansluiting maar ook Wifi. Op de gang (corridoor) zijn nog wat extra werkplekken ingericht met netwerkaansluiting en beveiligde stroomvoorziening (ups) Er is telefoon beschikbaar.

Voor en na…

The movie…

http://www.youtube.com/get_player

Wat is er bijvoorbeeld in deze kamer gedaan? De trap is weggesloopt, trapgat bijna onzichtbaar weggewerkt (alleen op de vloer zie je er nog sporen van), electro vernieuwd, twee deuren dichtgemetselt en een nieuwe deur naar de centrale gang aangebracht, een muur totaal gestript en gestuukt, en een sanitair blok -douche en WC- geplaatst. Op de foto’s zie je van al dat werk niet zo veel, vergeleken met wat het was, want het lijkt alsof er alleen maar een kwast over gehaald is. En dat is eigenlijk ook het doel geweest: de struktuur zoveel mogelijk intakt te laten. Daar zijn we naar mijn bescheiden mening behoorlijk in geslaagd als ik dat zo mag zeggen.
Er is om het echt allemaal piekfijn af te werken best nog wel wat weekjes aan werk in de kamers maar ze zijn in ieder geval toon- en beslaap-baar.

corridoor

Zo we zijn begonnen met de vloer van de corridoor. ‘savonds weet je niet meer dat je mens bent maar goed. Het vriest licht buiten, en binnen in het 15 graden warmer.
Maar we vorderen en vandaag ligt in ieder geval de basis laag erin en daarmee is alles een beetje uitgevlakt en waterpas. De dalletjes hier en daar worden toch wel gevuld met egaliseerder, maar grosso modo lijkt de zaak vlak.
Nu wordt het spannend hoe we bij de deur uitkomen. De laserpas metingen gaven aan dat we net onder de deur deur zouden gaan maar mijn schatting is dat dit misschien niet het geval is. Maar goed.

En verrek, de deur gaat nog dicht ook! Wat een mazzel.

Er is ook nog ruimte voor de tegel, maar met egaliseer en tegellijm zal er toch wel iets van die deur afmoeten. Dat vierkant in het midden is de uitsparing voor een afvoerputje, met een hellend vlak. Die wordt dan rechtstreeks op de afvoerpijp van van kolom 2 aangesloten. Komt ook weer handig uit zo. Nu nog een passend putje vinden, liefst met een koperen (ronde?) deksel met geintegreerde stankafsluiter, dan kun je dat weer met een zadelstuk zo op de pijp 125 plakken.
De laser waterpas, mijn “speelgoed” zoals Fannie dat altijd zo treffend zegt, heef zijn nut toch maar bewezen.

SCHEURTJES
Het gisteren gegoten deel was vanochtend al hard, en je kon er gewoon op lopen, een beetje merkwaardig. Maar hier en daar toch scheurtjes te zien. Gewoon te snel gedroogd volgens mij. Op advies van Damien het recept voor vandaag aangepast:, ipv 1/3 een 1/2 zak portland op twaalf scheppen zand. (dat blijft nog net in de betonmolen zitten) Dan zouden volgens hem de scheurtjes uitblijven. Het achterste gedeelte is dan ook zichtbaar grijzer. Maar dat hielp niet dat zagen we na een uur al wel. Mijn idee dat de handel te snel droogt dan maar gevolgd, na het sproeien bleven de scheurtjes weg. Ook weer opgelost. Je ziet dan meteen wel de dalletjes. Maar Damiens strijkwerk blijkt redelijk, die jongen gaat toch vooruit: de dalletjes zijn ondiep, en de handel is behoorlijk waterpas. Het vloeicement zal het oppervlakte wel als een spiegel afwerken. Net nog ff alles kleddernat gemaakt, morgen ook nog een beurt en dan denk ik een week of zo wachten voordat er ge-egaliseerd kan worden. Daarna denk ik nog eens 2 of 3 weken wachten om alles droog genoeg voor het tegelen te hebben.

Twee dagen beuken is ons niet de de kouwe kleren gaan zitten. We zaten vanavond allebei wezenloos ons biertje te drinken.