Nerd

To be Nerd or not to be. Van mijn goede vriend John krijg ik een linkje gestuurd. Een reclame filmpje van Samsung. Om een portable aan te prijzen. De natte droom van een NERD in capitals. En dat beelden ze perfect uit. Of ze de plank volkomen missen moet iedere kijker voor zich zelf uitmaken. Maar ik krijg hier een beetje een misselijk makend gevoel bij. Oordeel zelf.

Zelf vind ik dit een behoorlijk infantiele reclame, met de idiootste tekst die ik ooit over computers heb gehoord: curves, billen en borsten. Het is ook een manier om compu’s aan te bevelen. Alhoewel, zoiets bedoel je wel maar breng je toch iets subtieler in beeld dacht ik zo. Dit knalt er wel, bèng, in. Voor welke doelgroep is dit dan bedoeld vraag je je af. Voor de dagelijks al door dit soort dingen gebombardeerde (lees: afgestompte) consument? Of moeten we computers tegenwoordig als iets sexy gaan zien. Zoiets? Het is maar een veredelde typemachine en internetdoos notabene! We glijden wel heel snel af naar niets meer verhullende recht voor zijn raap decadentie. En die commerciële boy moest ff zoeken naar zijn woorden om de beste eigenschappen van het ding naar boven te halen, nou ja zeg. Zo gefixeerd was ie op de curves! De feromonen dropen van ‘m af ;=)  Bijna genant!
Maar die griet doet’t goed om d’r lijf op deze manier te verkopen. Dat is tenminste wél weer commerciëel. Met dat dansen kan ze duidelijk nog wel een beetje hulp gebruiken.

Och, ben niet meer van deze wereld, denk ik dan, om me hierover te ergeren. Of is het omdat ik nog een nerd van de oude stempel ben.

ANAYSE
Eens in de zoveel maanden kijk ik in de lijst met de meest gelezen onderwerpen. Die lijst wordt door het Google analyse pakketje bijgehouden. Dan staat Beton Ciré altijd bovenaan. Een item van nov 2009. Merkwaardig omdat de info daarin, daarover, nogal summier is. Tijd om er een dossier voor te openen. Net zoals dat gedaan is over kazen, brood, kruiden, zonne-energie, en wijn. Tot de top 5 populairste stukjes behoren ook die over hoe dit project is opgezet, en vanzelf de avonturen met de schapies. De laatste in dit lijstje is meer een groep artikelen: wat er zo al over het franse eten wordt neergepend. Het stukje over de oliebollen heeft merkwaardig genoeg een eigenplaats in de ranglijst verworven.
Hoe dat komt dat bepaalde artikelen er uit springen? Een van de oorzaken is dat regelmatige lezers daar hun bookmark op hebben gezet, volgens het forum (soort help pagina) van google-analytics dan.
Neem deze bijvoorbeeld als bookmark: http://mailleroncourt.blogspot.com/ dan ben je sneller bij het begin. Een andere oorzaak is dat mensen via google zoeken op dit onderwerp en dan ook dit artikeltje zien.

DOSSIER

A propos. Een dossier? Ja een map op mijn veredelde typemachine met alle mogelijke info over dat onderwerp. Dat allemaal wordt gecondenseerd in een nog niet gepubliceerd item voor de blog. En als het af is, dat is het natuurlijk nooit, dan een PDF-je er van maken om te kunnen downloaden. Mwah geen haast. Zo zijn er dossiers in aanbouw over: brood, tuinkruiden, schapen/houderij, wijn, kazen, franse literatuur, en computergeschiedenis. De laatste is een heel eind op weg, ook nog lang niet klaar. Béton Ciré moeten we ook mee aan de gang want dat wil ik zelf ook eens gaan gebruiken in ons project. Tot nu toe geen echt waardig test object gevonden.

Telegraaf

Vanavond zijn een journalist en een projectontwikkelaar langsgeweest voor een interview voor de Telegraaf. Dat zou om half vier gaan gebeuren, maar het was al behoorlijk aan de late kant toen ze dat verplaatsten. Afijn tegen 7-nen kwamen ze naar binnen stiefelen. Tsja en dan sta je al te koken voor de gast, dus af en toe in de pan roeren tijdens het gesprek was onvermijdelijk.
Die projectontwikkelaar had banden met het VVV in Luxeuil les Bains en had gemerkt dat de Haute Saône nu niet echt op het netvlies van de gemiddelde NL-er zit. Daar wilde hij wat aan gaan doen en zocht daarom naar NL-ers die hier wonen en werken. De VVV had wat url’s afgegeven, zo ook die van Dries: allegresse.eu en kwam via de daarop geplaatste link bij ons uit.
Heb in het kort uit de doeken kunnen doen hoe we hier het project opgezet hebben en uitvoeren. Ze waren ook nieuwschierig hoe die klantenwerving via het internet ging en wat voor soort klanten we nu kregen. Dat uit de doeken gedaan. Maar ze hadden eigenlijk weinig tijd omdat ze vreselijk achter liepen op hun schema. Erg uitgebreid kleppen kon dus niet. Ook jammer dat het al donker was want het huis konden ze dan niet meer echt zien. Maar goed een alinea is het wel weer waard. Toch gratis publiciteit maar weer. Fotootje achter het fornuis en hoppa dat ook weer geklaard.  Ergens in januari schijnt het in de krant te komen.

Onze gast moest ik tot twee keer toe vragen nog even te wachten. Later legde ik haar uit wat er aan de hand was, en daar had ze alle begrip voor. Uiteindelijk kwam dat de pasta ook niet echt ten goede. Die kleefde natuurlijk ietwat bij het opdienen. Een onbekend soort brood erbij: Sinesse. Wie weet wat dat nu weer is mag het zeggen. Maar het smaakte prima, bijna echt brood. Alle broodjes hebben hier een eigen naam. Niet zo als donker bruin, volkoren, tarwebrood, nee een naam. Zoals Sinesse, Miche, Brioche, Baguette Farinée, en ga zo maar door. Dat klinkt toch alweer veel poetischer in mijn oren. De prut ging er toch nog goed in en we maakten een afspraak voor het eten morgen.

MARSKRAMER
Vanmiddag werd ik weer eens overvallen door een straat koopman. Eentje die wat ‘waar’ achter in zijn auto heeft gemikt en dat huis aan huis probeert te slijten. Maar om nu 300 euries voor een koffer met gereedschap uit te geven, neuh dat is wel erg veel geld. Toen ie die koffer open deed flikkerde de helft op straat. Ik kon mijn lachen bijna niet inhouden. Bij het terugstoppen zag je overduidelijk dat ie niet wist wat zijn handel eigenlijk was. Dopsleutels duidelijk in een verkeerd gat in de houder proberen te  prutsen, andere stukjes die dan niet in een gaatje paste etc. Ik stond ernaar en gaapte van verbazing. Kijk wees ie op het etiket, echt origineel duits gereedschap, normaal 600 euries, van mij krijgt u dat voor 300. Op mijn vraag of het niet van de vrachtwagen was gevallen (déscendé d’un camion heet dat in mooi frans), werd met verontwaardiging gereageerd. Nee, maar het is goed dat u dat vraagt, we moeten daar eerlijk over zijn. En dan, na enige aarzeling, gaan ze altijd vragen wat ik daar dan voor over zou hebben. Kijk daar trappen we natuurlijk never nooit in, want dan zit je er nog aan vast ook. Nee zei ik we hebben al het gereedschap dat nodig is. Toch voorzichtig blijven.
Aan zijn accent te horen was dit een Roma, dat zijn zeer aggressieve verkopers meestal, die als ze de deal niet kunnen sluiten nogal grof uit de hoek komen. Deze was ook niet erg gelukkig. Liet me nog wat pannen zien, wel met geklonken stelen en hengsels, maar niet de goede vorm. En ook ditmaal: we hebben alle pannen die we nodig hebben. Wilde hij nog aan de messen beginnen maar daar had ik al geen trek meer in, we moesten aan het werk. Het wordt al vroeg donker, vooral bij het sombere weer van vandaag. Na enige moeite ging hij weer op weg, naar een volgend slachtoffer. Maar wie koopt er nu in vredesnaam gereedschap aan de kant van de weg, helemaal al niet van zo’n marskramer. Volgens BP trapten hier best wel mensen in. Nou die zijn dan niet goed bij hun hoofd. Als je alleen al denkt aan garantie en zo. En misschien is die shit wel gestolen, weet jij veel!

MAZZEL
Maar goed de journalist zou zo komen en ik wilde nog wel ff wandplaten halen bij BigMat. Als een speer naar BigMat. Want dan kunnen die door BP uitgeladen worden, en er ook tegenaan deze week. BP “huurt” een deel van een van de stallen om zijn spullen op te kunnen bergen, daarvoor levert hij weer arbeid, elke maand heeft ie dan een dag of twee werk. Daarom ben ik nu materialen aan het inslaan, kan ie ook mooi helpen bij het sjouwen.
Zo ook een pallet platen, die zijn loeizwaar. Pakketten isolatie die gewoon door hun grootte onhandelbaar zijn moet je ook al bijna met zijn tweeen sjouwen. Nu nog een bos demi-chevrons, planken en dan kan het bouwen beginnen.
Uitgerekend hoeveel platen er nodig waren, dat was dan bijna een pallet vol. Op de bon kwam een opvallend laag bedrag te staan. BigMat berekende voor een plaat iets meer dan 5 euries, en daar gaat ntabene nog een korting vanaf. Die vergat de kassa-madam er af te halen. Dus schreef de voorraadman op de achterkant van de rekening een tegoed voor 30 euries. Kijk dat zijn nog eens kortingen. Het plastic van vanochtend was ook al veel goedkoper dan de Brico en nog beter ook. Inclusief de korting kwam een plaat dan op nog geen 4 euries per stuk en zijn toch 90 x 207 cm groot. Hebben ze zich nu weer verpield of hoe zit dat. Ik zeg niets, weet niets, en denk niets. Maar volgens mij hebben ze opnieuw weer 1 plaat voor 1 m2 aangezien, want anders klopt dit niet. Nou ja, weer eens mazzel, toch? Net als vorige keer dat ze het aantal rollen isolatie voor de m2 aanzagen en 5 rollen a 40 euries voor een totaal van 30 euries meegaven. Ik zei niets, wist niets, en dacht niets. Hun probleem vind ik. Maar als je ziet welke kortingen ik de laatste tijd krijg dan vraag je je af of je de laatste 2 jaar niet enorm genept bent. Nu ja prima zo toch?

GEREEDSCHAP
Vanmiddag ook een nieuwe compressor gekocht. De buren hadden het drukverdeel blok naar de filistijnen geholpen en was de schroefdraad voor de snelkoppeling, en de koppeling zelf naar zijn klote. Een nieuw blok kost bijna hetzelfde als een nieuwe compressor, en dan is je keuze snel gemaakt. OK kun je het gat gaan uitruimen, nieuwe schroefdraad erin tappen en verloop nippel en klaar is uw ding weer. Prijs van tapijzer 30 euries, fitting 5. Een tapijzer wat je nooit meer gebruikt, en eigenlijk geen garantie dat het goed lukt. Dacht nog ff over staalpasta waar ze ook cilinders en zo mee kunnen repareren, maar dat was weer 12E extra. Liever iets nieuws dus dan weet je zeker dat’t werkt. En de buren maar onschuldig kijken, toen ik vroeg of er problemen waren geweest met de slangaansluiting. Die krijgen dus never nooit meer iets van mij te leen.

ONTWERP
Het ontwerp voor het winter atelier is in grote lijnen klaar. Voor de details, hoe het een en ander aan elkaar te fietsen, daar heb ik dan nog een paar dagen voor. Die isolatie is 14 cm dik, dat wordt een behoorlijke afstand van de muur. Dat kan ik oplossen door brede planken als afstanhouders te gebruiken, krijg je een soort kastje om de pakketten isolatie heen. Want je moet wel in gedachten houden dat de isolatieplaten in de tijd toch inzakken. Daarom zorg je voor zoveel mogelijk steun. En ‘prikkers’ om door de isolatie heen te steken en de muur in te boren kennen ze hier niet. Zou iets met stalen pinnen kunnen doen, maar ja dan krijg je ook weer koude bruggen. Afijn denkwerk genoeg dus nog.

Weertje hè?

Alle deuren staan tegen elkaar open. Gewoon om eens flink te luchten en het huis gratis op te warmen. De afgelopen dagen waren wel erg weer fris en depri aan het worden. Het lijkt wel lente, met 21 graden. Dus als die vertegenwoordiger van Tryba is geweest dan ff lekker de wei in. Hout hakken en zo. Wordt je warn van.

HONINGBOER
Om de zoveel weken komt hier de honingboer langs. Een oud baasje dat met overigens prima-de-lux honing loopt te leuren langs de deuren. Meestal zeurt ie ook nog, met een litanie wat ‘m die dag allemaal niet is overkomen. Een echte loser zou je denken. Maar die honing van ‘m is echt lekker. Af en toe splitst ie je wat in de maag van een soort afval uhm rest product, maar ook dan is het prima te doen op een baguette met een dikke lik zoute roomboter. Daar kun je wel van blijven kanen. Zo’n baguette is dan ook plotseling helemaal op…  ;=)
Zo kwam ie ook gisteravond langs. Maar nee! Geen zeur verhaal dit keer. Zei ik, hé je hebt een nieuwe bagnol (auto). Zeer tevreden stelde hij dat ie daarvoor een hele goede prijs had betaald. Mijn opmerking dat de zaken dan toch wel erg goed liepen werd met een vette grijns beantwoord. Hij zag er ook piko bello uit. Vers geknipt, keurig in de kleren. Heel anders dan zijn normale sjofele voorkomen. Nou ja je keuvelt wat, voor mij is dat weer een gratis spraakles, en toen ineens!
Zeg, zei ie, heb je niet een vrouwtje voor me. Tsja en daar valt je mond van open. Zomaar, uit het blauwe. Nou zeg ik, nee. Ja maar weet je niet iemand. Ze mag best wel in de zestig zijn hoor! Tsja wat doe je dan. Dus maar zeggen, kijk eens op het internet of plaats een kontakt advertentie of zo. Maar ik heb geen internet kwam het dan. Ik kijk hem eens aan, is dit nou een geintje of zo? Maar, jawel hoor, komt meneer toch een beetje met een zeurverhaal. Komt ie.

Ja 5 jaar geleden ben ik aan mijn prostaat geholpen, want ik had er veel last van en kon niet meer vrijen. Van de dokter mocht ik een poos geen aktie doen. Dat greep mijn vrouw aan door te zeggen, als ik dan na een tijdje avances maakte, joh het is nog veel te vroeg. Je moet oppassen. En dat hield maar aan, van afstel kwam uitstel za’k maar zeggen. En nu na vijf jaar nog steeds geen seks gehad, klonk het klagelijk. Weet je dat je daar dood aan kan gaan als je lange tijd geen seks hebt gehad, beweerde hij. Dat bracht bij mij blijkbaar een nogal ongelovige grijns op mijn gezicht. Want hij legde er nog een schepje bovenop. Tsja zei ie, dus kun je echt geen madammeke vinden voor me, want ik heb de gelegenheid niet. Altijd maar werken begrijpt u. En hoe houd je je gezicht dan strak en in de plooi. Nu ja dat lukte me natuurlijk niet helemaal, en met glimoogjes vertelde ik hem dat ik wellicht iemand wist die dat wel voor hem kon verzorgen. (BP natuurlijk, die kent alles en iedereen) Ja maar alles diskreet hè? Tuurlijk joh, antwoordde ik. Denkende: heb met jouw sores toch niets van doen.

Als ik dan met een madammeke bij jou kom, kan ik dan terecht? Wat kost me dat dan? Ik noemde hem de volle kamer prijs. Ja zegt ie, het is maar voor een paar uurtjes! Ik bood hem de groepsprijs, oh, da’s beter. Maar kan ik dan hier terecht? Waarom niet, dacht ik. Business is business. 

Wat een heerlijk verhaal toch maar weer. Dat ik dat nog mag meemaken!
Weet je soms voel ik me net een soort Carmiggelt, of hoe heet ie Martin Bril geloof ik, ook net dood. Nou ja, dit is gewoon genieten. Zo’n oude knar die zijn testosteron voelt razen door zijn bloed. Het is ook bronstijd. Alles om ons heen is in volle beweging. De herten die ronken, de schapen die er wel pap van lusten, en de koeien van de boer tegenover ons. Er lopen nu al weer nieuwe kalfjes in de wei achter. Leuk om die kleine krengen te zien rondrennen. En moeder koe er maar achteraan sukkelen. Je voelt je dan best wel dicht bij de natuur.

TAAL
Nu we toch bezig zijn. Er zijn van die gevleugelde uitspraken in het franse leven die je werkelijk doen glimlachen. Een ervan klinkt zoiets als: C’est Français, c’est élégant. Ofwel omdat het frans is, is het (daarom) elegant.
Kom ik er bij het bestuderen van de reklame folders weer eentje tegen. “Origine de France, pour un vrai gourmand”  of komt uit Frankrijk, voor de echte fijnproever. Men promoot erg de nationale produkten. En daar is niets mis mee. Het smaakt prima allemaal, anders beter, niet persé beter dan in NL. Je moet het perslot ook nog bereiden. Een biefstuk verbranden kan iedereen wel. Hier wordt er erg geschermd met “origine de France” en “transformé en France“. Met dat transformé moet je toch wel ff oppassen want dan komt het uit de woestijnen van Soedan maar is er een verpakking of weet ik veel omheen gedaan in Frankrijk. Of gewoon tot moes geslagen, gekleurd of verzin maar wat. Maakt het  dat beter of zo? Maar het predikaat Origine de France dat maakt het natuurlijk erg bijzonder. Als je jezelf een lekkerbek noemt, dan moet je dit welhaast kopen. Lachen dus die reklame blurp.
Maar het moet er blijkbaar bijgezet worden waar het vandaan komt. In de folder alleen als het uit frankrijk of omgepakt is in frankrijk. Anders valt het niet meer op hè.
Onlang hoorde ik Zarkozy op het journaal nog blurpen van dat je vooral franse spullen moet kopen. Ging over hoe moeilijk de economie ging en dat het hielp geen import te kopen.

In dit geval ging het me eigenlijk om die typische Franse gedachte dat alles wat uit LDF komt beter is, en ook als er in LDF iets mee gedaan is. De rest, nou ja…

Maar goed het was weer een gratis spraakles met de ramenboer. Nu de jehova getuigen nog, die zijn deze maand nog niet komen opdraven. Het gaat goed zo met de gratis lessen. Elke week of wat komt er wel eentje langs, of om zijn waren aan te prijzen of om me te bekeren, of wil gewoon meer geld voor hetzelfde. Iedere keer als er iemand opbelt en wil langskomen om zijn product aan te smeren. Dat mag zeg ik dan, in mijzelf bedenkend dat je anders toch al snel 35 euries moet betalen voor zo’n les, en deze zijn gratis. 

Een telefoon juffrouw is ook leuk. Die proberen zo snel mogelijk te praten, is een hele goeie luistertest. Af en toe blijft het adacadabra zo snel als dat gaat en dan blijf ik maar gewoon NON zeggen, houden ze er vanzelf mee op. Dan stamel ik wel af en toe even of ze het langszaam aan willen doen, want ik ben wel ff buutenlaander hè. Meestal haalt dat niet zoveel uit, ze staan op tijd, die dames. Voortmaken, volgende klant. Die zegt misschien wel ja. En dan probeer je het gesprek alsnog te rekken door te zeggen dat je misschien toch geinteresserd bent en of ze een mannetje langs willen sturen. Je weet maar nooit. Vaak gebeurd dat dan ook, en druipen ze alsnog af. Wat moet ik nu in vredesnaam met een vermelding in een gids waar nog niemand van gehoord heeft, of vermelding in een hotelgids, maar dat kost dan wel een paar knaken. Je doet zo wel veel kennis op van de Franse taal. En uit de folders pik je ook het een en ander op. Mooi toch, een nieuwe taal leren. Ies koeltoer!

RAMEN
We gaan weer eens in de slag met ramen. En ook hier delibereerde de vertegenwoordiger weer geheel in de stijl van Transforme en France / Origine de France
Zo oreerde die ramenboer van Tryba: het wordt in Frankrijk gemaakt dus van superieure kwaliteit. Het is dan wel een beetje duurder, maar dan heb je ook wat.
Nu zijn spullen uit LDF bijna altijd duurder, hoe zou dat nou komen? Zegt ie: dat spul van Fermoba – die heeft de achtergevel geleverd – is heel wat anders, komt niet uit LDF. Tuurlijk, denk je als rechtgeaarde NL-er dan. Dat Duitse spul is net zo goed, wel goedkoper, en daar krijg je ook 15 jaar garantie op. Dus komt u maar met overtuigende bewijzen. Dit soort zaken moet namelijk met een soort norm-certificaat verkocht worden. Dat wil zeggen, het product moet aan bepaalde wettelijke eisen voldoen anders krijg je er geen crédit d’impot op -zeg maar subsidie. Dat je er crédit d’impot op krijgt vertellen ze je allemaal. Dus aan wie ligt het nu dat ik die verkoop praatjes met een schep zout neem?
Het voordeel van dit gesprek was wel weer dat het een en ander weer duidelijker werd voor het winter atelier.

ISOLATIE
Gisteren in Vesoul de auto laten servicen. Kom ik toevallig langs Aubade, een goed gesorteerde bouwmaterialen zaak. Wel iets duurder dan de Brico beter spul. Bij Brico is een paar weken lang de voorraad aan “laine de bois” opgekocht, maar om nu elke keer een rit te maken voor een paar pakken isolatie werd me te gortig.  Aubade, die had het spul in cohorten van vier pallets staan. OK 6 euries duurder per pak, maar wel ineens alles wat er nodig was, plus een pak op reserve. Kan eindelijk die muur dicht gemaakt worden. De winter nadert en dan moet het atelier klaar zijn.
Dat laine de bois is vorige week ook tussen het dak en de aanheling van het achterraam aangebracht, Het spul snijdt lastig, maar het jeukt niet, het stoft wel een beetje, en op de snijplek blijven veel losse vezels achter. Volgens opgave is het een product van (afval)hout, zaagsel of zo van de houtindustrie. Als je het aan het snijden bent, lijkt het alsof het in een soort netje is geweven. Het weegt twee keer niets is erg stijf en zal volgens de fabrikant niet inzakken. Nou ja alles zakt met de tijd in, een beetje. Wordt wel latex toegevoegd om het stijf te maken, staat er in de product beschrijving. En dat ruik je goed, het oplosmiddel dan.  Maar van een pak dat al enige dagen open ligt ruik je het nauwelijks meer. Vraag je je alleen af wat is het oplosmiddel dan. Bovendien wordt latex na een tiental jaren bros, verkruimelt en dan zakt het goedje alsnog in elkaar. Nou ja ik bedoel maar. Met de hedendaagse producten kun je toch al niet meer voor de eeuwigheid bouwen.
Om de goede eigenschappen is het wel een ideaal product voor Le Mouton Qui Rit die wil letten op wat voor producten er worden gebruikt. Ook al zijn we geen miljeu freaks. Gipsplaten waar Radon in zit, glaswol waar zeer fijn stof van in je longen blijft zitten en jeukt als een op hol geslagen mierenhoop, steenwol waar je hoestkrampen van krijgt en ga maar ff door.
Toen dit spul hier op de markt kwam meteen maar gaan kopen. De dunnere uitvoering (40 mm) is niet echt geschikt als isolatie daarvoor is het niet dik of compact genoeg.

Mijn truuk is, er een soort sandwich van te maken. Aan de muur kant folie en aan de andere kant een houten plaat. Daartussen klem je dan die laine du bois. Geen luchtstroom, en stilstaande lucht is altijd een goede isolator. Het heeft een Rw waarde van 3.68 (5 is geloof ik het maximum). Niet echt overdonderend, het hoeft ook geen bunker te isoleren, en goed genoeg voor mijn doel.

Appartement

NOVEMBER
Dit is de maand van mist, regen en kou. Althans dat hoort het te zijn, maar temperaturen van 15 graden is toch wel heel erg aangenaam na een paar weken regen.

En als we in de ochtend nog een beetje duf van de nacht door de ramen van het appartement over het landschap gluren zien we dit.

En dan zeggen we tegen elkaar, als het appartement volgend jaar klaar is dan zien we dit altijd.
Maar er moet eerst nog heel wat werk verzet worden voordat we erin kunnen trekken. We doen ons best en ik denk dat Fannie wel kampioen schilderen is zo langzamerhand. Volgens mij is de 500 m2 al ruim gepasseerd.

En omdat niet alles werk moet zijn vinden we toch nog gelegenheid om een beetje klei te bakken. De maskers van het buurmeisje, en de probeersels van de anderen moeten dan maar eens een keer in de oven. Een beetje passen en meten om vooral die maskers een beetje plat neer te leggen, dan trekken ze ook niet erg krom.

En de volgende ochtend is ook dat weer gepiept. De maskertjes aan de buurvrouw gegeven dan kan haar dochtertje weer met verf aan de gang en de handel als een kunstwerk aan de muur hangen.
Van de week ga ik dan maar een glazuur brand doen met de nieuwe glazuren. Ben benieuwd wat dat wordt.

Woosh! Ineens gaat alles met een sneltrein vaart.

TEGELVLOER
De door Wim en mij in elkaar geknutselde vloerverwarming doet het perfect, ontbreekt nog een thermostaat op de manifold, maar die is inmiddels door Wim ingekocht. En kan er zo opgeschroeft worden.
Echter de afwerking van de vloer is niet zo geweldig gegaan, moet je als amateur eigenlijk ook niet willen. De twee tegelboeren die een offerte uitbrachten, voor absurdistische prijzen, hadden achteraf gezien, uiteraard gelijk in hun kommentaren. Gaven erg af op de oneffenheid van de vloer en brachten dat als een onoverkomelijk probleem. Mits voor een prijs natuurijk. En in je beste frans kun je daar onophoudelijk over Egaline staan praten maar dat kwam gewoon niet over. Wat ze niet kennen is gewoon “impossible“. Begrijpen doe ik dat wel want het laten vloeien van dat goedje luistert behoorlijk nauwkeurig, ondanks dat het wel weer een van die wondermiddelen is in de bouw. Ons zelfgemaakt recept deed het ook niet zo geweldig in de corridoor. Maarja die offertes vielen gewoon ver buiten onze begroting.
Daar had ik nog een kaartje liggen van een bouwvakker die al eens eerder voor het dak van de douche langs was geweest. Ik pak de telefoon, maak een afspraak en in no time staat ie op de stoep. Levert uiteraard weer genadeloze kommentaren op de met veel bloed zweet en tranen gelegde zandcement vloer en belooft met een offerte te komen. Op mijn vraag of dat allemaal voor de kerst kan, wordt bevestigend beantwoord! Mazzel eens een keer.
De volgende maandag komt ie ook nog eens een keertje met de door ons gewenste kleurtjes en een alternatief aanzetten. Niet helemaal onze wens. Maar na een tocht, gedrieen, langs wat bouwhandels besluiten we toch maar voor de chocolade bruine tegel van 40 x 60 te gaan. Als we tenminste voor de kerst de vloer erin willen hebben is dat een goed compromis, zegt Fannie, en daar ben ik het natuurlijk volledig mee eens.
De prijs van 20 euries de vierkante meter is ook prima, de tegel is keihard ook weer wel goed. En een deal ruikend smolten ineens zijn bezwaren van de slechte ondervloer, de onregelmatige muren en niks is haaks in dit huis als sneeuw voor de zon weg. Is dat verdacht denk ik dan met mijn paranoide geest? Ik gooi het maar op het lage werkaanbod, de crisis die toch eindelijk de prijzen laat zakken en nog meer van dat soort flauwekul.
Uiteindelijk stemmen we, na wat bieden en loven, toe in de offerte en schrijven een check voor 30%. Toch wel weer handig, checks, vooral in zo’n ontwikkelingsland als Frankrijk. (nee breek me de bek niet los!) De uiteindelijke prijs lag erg dicht in de buurt van mijn beraming en dat klopte dan ook maar weer.
En warempel, de afgesproken dag stond meneer op de drempel. Heel erg ongebruikelijk. Maar hij is ook geen volbloed fransman en dat verklaard een hoop, denk ik. Voortvarend gaat ie aan het slijpen van de vloer en haalt de grootste oneffenheden zo weg. Slim om te gaan frezen in plaats van opvullen. Vertelt ie dat er net een nieuw apparaat op de markt is waarmee dat makkelijker kan, alleen nog niet op voorraad in de bouwhandel. Ja natuurlijk niet! Dus heeft ie deze oplossing met een slijptol bedacht. Natuurlijk weer een geweldige stofzooi, dat kruipt uiteraard overal tussendoor, en met ingehouden adem loop ik als een haas door de stofstorm heen om het grootste gat in de vloer dicht te proppen met isolatie. Dat hielp een beetje. Wel eraan denken om die handel eruit te halen als de kachel weer aangaat. De vloerverwarming kan mooi afgesloten worden van het grote circuit, dus daar heeft de tegelaar dan ook weer geen last van bij het lijmen. Het is opvallend zwoel weer, hop dan die deuren wagenwijd open om de stofdonder te verjagen. Door de grote grangedeuren rolde een enorme stofwolk de wei in. De man had dan weliswaar een stofmasker voor maar had het duidelijk niet echt naar zijn zin op die manier. Maar goed.

Dat niet op voorraad zijn, bestellen – 3 maanden, maakt bij mij altijd iets van ergernis los. Het meeste wordt alleen besteld als je er specifiek om vraagt, een 5 tal bestel formulieren ondertekent en een deposit geeft. Erger nog, meestal is er helemaal geen voorraad van wat dan ook. Behalve de erg courante artikelen zoals zand, cement en hout, schroeven… en uiteraard de basis gereedschappen. Maar alles kan besteld worden bij de fabriek, over minimal 3 weken is het er dan. En kijk er niet van op dat de spullen er pas over een paar maanden zijn. Wat een land! OK, OK, deze streek is het niet te vergelijken met de grootstedelijke gebieden waar enorme omzetten gehaald worden. Maar toch, waarom alles zo lang moet duren is mij een raadsel. Opvallend is ook die maatverschillen van materialen van winkel tot winkel en ontbrekende zaken in assortimenten waardoor je gedwongen bent om langs diverse winkels te gaan voordat je je handeltje bij elkaar hebt. Ben ik dan zo veeleisend? Dat zal ook wel

Afijn na de voorbereidende schijnbewegingen liggen er toch maar de eerste twee rijen tegels in. Tuurlijk, het uitvlakken van de vloer is niet geweldig gelukt en moeten er bakken lijm bij, en nog liggen een paar tegels niet op nivo, maar goed. Er wordt me verzekerd dat het beste gedaan wordt. En wat onmogelijk is kan gewoon niet lukken. Door de ondergrond worden toch meer problemen veroorzaakt dan geanticipeerd. ;=(( Mijn argument van: dat wist je toch van te voren? Ach, tegen dovemansoren is dat weer. Het Egaline verhaal wordt door de man vertaald als een laag cement opbrengen van minimaal 4 cm. Een wat vreemde vertaling van “chappe auto lissante de quelques milimetres” (deklaag van vloeicement van enkele milimeters) lijkt me. En hij maar doordrammen over een nieuwe deklaag van zandcement. Ik geef het op en laat hem verder prutsen, afkeuren kan altijd nog. Maar de tegels zijn echt chocolade zeer donker bruin! Moet nog ff op gepoetst worden, maar vanochtend met mijn vinger eroverheen en geen sluierresten.

En een tweede meevaller, valt het afmaken daarmee eens binnen de planning? Het begint er echt op te lijken!

KEUKEN
Eigenlijk hadden we het een beetje opgegeven een keuken voor een redelijke prijs te vinden voor het appartement. En bij wijze van oefening had Fannie een keuken samengesteld uit de Ikea gids. Deze oefening met Ikea heeft een soort richtprijs opgeleverd, en stonden we min of meer op het punt dan maar in vredesnaam een keuken van de Zweedjes in het appartement te werpen. En konden dan zelf een week aan de gang om die op te stellen. Na een vruchteloze poging om door een van de keukenmensen van Ikea op een goed spoor geholpen te worden zegt Fannie: laten we voor de gein nog eens een keer naar Cuisinella gaan. (de concurrent van Schmidt) Een eerder bezoek aan die gasten leverde ook geen normale prijs op. Een redelijke prijs? Cuisinella was toch net zo duur als Schmidt? Roep ik. Nouja dat verhaal is al in geuren en kleuren verteld. Maar niet geschoten is altijd mis, ik bel voor een afspraak de volgende dag, en dat ging ook nog maar zo meteen, geen probleem. Dus wij woensdags naar die andere keukenboer met onze nieuwe ideeen over de keuken.
Lopen we daar naarbinnen, komen we in een soort afbraakpand terecht. Bijna alle keukens die er stonden waren gesloopt! En in een hoek zag ik een tig-tal kookplaten op een hoop gelegd met prijskaartjes voor een afbraakprijs. En her en der in de boedel stonden rekken met leuke hebbedingetjes met diverse kortingen. Een teringzooi dus, zeg maar!
Komt de keukenboer op ons af , en nodigt ons vriendelijk uit voor een bakkie leut. Nu is die leut in la douce France bijna altijd een miniscuul kopje met geconcentreerde zwarte drabbigheid, en derhalve bijna nooit te drinken. Maar we tonen onze beste zin en acepteren het risico dat we vergiftigt zullen worden. Oh ja expresso noemen ze dat vocht. Nu is het een hele kunst om dat smakelijk te maken, en komt dat zelden ook zo uit een masjientje. En jawel, een onmogelijk klein kopje, je vingers zoeken voortdurend naar het oortje, altijd te klein om je vingers door te krijgen. En jawel lauw, en jawel bitter, en jawel niet te zuipen. Een flinke klont suiker toverde de zwarte drap om naar een soort koffiebonbon en zo kauwde je de handel naar binnen. Een keer slikken en het leed was weer geleden.
Het ritueel herhaalde zich: kleur van de kastjes, handgrepen, werkblad en dan pas aan de balie een ontwerp maken. Dat bracht ons weer helemaal in de stemming. Demonstratief legde Fannie de ikea gids op de balie en liet ons nieuwe ontwerp zien. Dat is dan wel weer reuze handig van die keukengids van de Zweedjes. Met zelfklevers in een rasterwerk je keuken samenstellen. Daarmee wordt alles overzichtelijk en kun je thuis op je gemak zonder de druk van een verkoper blijven pielen totdat je tevreden bent.
Fannie’s ontwerp werd klakkeloos overgenomen. Gemak dient de mens nietwaar? De prijs zag ik op het scherm oplopen tot twaalfduizend euries en dat maakte opnieuw dat we de kriebel kregen. Wat is dat handig dat je een vreemde taal spreekt, kun je lekker roddelen zonder dat het de gastheer kan opwinden. Maar verrassing! Geen druk a la Schmidt: NU KOPEN, NU BESLISSEN! JE KRIJGT ALLEEN DE KORTING ALS JE NU TEKENT! Gewoon op je gemak met elkaar overleggen en praten over de beste oplossing. En die kwam. Wel uit een totaal andere hoek dan we verwachtten. De verkopert zag natuurlijk onze gezichten flink betrekken bij het oplopen van de prijs. En stelde ons maar gelijk op de hoogte of eigenlijk gerust. Dat ze waren overgenomen door Aviva en dat daarmee de prijzen tot op Ikea nivo waren gedaald maar met de kwaliteit van Schmidt. Want je kunt zeggen wat je wilt die keuken in het gastendeel is gewoon van uitstekende kwaliteit. Bij wijze van demo ging ie in de onderste lade staan van een keukenblok en wipte zelfs voorzichtig op en neer. Wellicht is die lade speciaal geprepareerd, maar toch weer grappig. Het mannetje bleef overeind staan in die lade. Met gepaste waardering knikten we, want die demo kenden we al.
En wat had ie ons goed in de gaten, peilde haarscherp ons budget in en kwam daar heel dichtbij door wat gegoochel op het scherm. Nog steeds geen blije gezichten? Nou nog wat korting, we waren immers zijn eerste klanten. En verrek! Fannie’s berekende Ikea prijs verscheen op het scherm, inclusief levering, en plaatsing. We waren om. Het gemak dient opnieuw de mens nietwaar. En als klap op de vuurpijl kon de keuken ook nog geleverd worden voor de kerst, als we er op stonden. Dat ging ons dan toch weer net iets te snel. De infrastructuur lag er nog niet eens en er moet toch nog wel het een en ander gebeuren in het appartement voordat die klaar is voor de keuken. Onze finishing touch zo gezegd. De tweede week van januari was ook prima, niks geen: “misschien na drie maanden“. Wel weer de ongijn van alles apart betalen (transport, poseur, 30% vooruit…) ook al beweerde ie tijdens het gesprek ff iets anders: wij zorgen voor alles, geen diverse betalingen etc. Maar goed ons doel is bereikt.

Het appartement komt daarmee weer als plan gereed.

Gaan Wim en ik de komende kerstvakantie nog ff wat stroom en water doortrekken naar het appartement maar dat is dan verder bijzaak. Hoeft ie zich ook niet te vervelen.

corridoor

Zo we zijn begonnen met de vloer van de corridoor. ‘savonds weet je niet meer dat je mens bent maar goed. Het vriest licht buiten, en binnen in het 15 graden warmer.
Maar we vorderen en vandaag ligt in ieder geval de basis laag erin en daarmee is alles een beetje uitgevlakt en waterpas. De dalletjes hier en daar worden toch wel gevuld met egaliseerder, maar grosso modo lijkt de zaak vlak.
Nu wordt het spannend hoe we bij de deur uitkomen. De laserpas metingen gaven aan dat we net onder de deur deur zouden gaan maar mijn schatting is dat dit misschien niet het geval is. Maar goed.

En verrek, de deur gaat nog dicht ook! Wat een mazzel.

Er is ook nog ruimte voor de tegel, maar met egaliseer en tegellijm zal er toch wel iets van die deur afmoeten. Dat vierkant in het midden is de uitsparing voor een afvoerputje, met een hellend vlak. Die wordt dan rechtstreeks op de afvoerpijp van van kolom 2 aangesloten. Komt ook weer handig uit zo. Nu nog een passend putje vinden, liefst met een koperen (ronde?) deksel met geintegreerde stankafsluiter, dan kun je dat weer met een zadelstuk zo op de pijp 125 plakken.
De laser waterpas, mijn “speelgoed” zoals Fannie dat altijd zo treffend zegt, heef zijn nut toch maar bewezen.

SCHEURTJES
Het gisteren gegoten deel was vanochtend al hard, en je kon er gewoon op lopen, een beetje merkwaardig. Maar hier en daar toch scheurtjes te zien. Gewoon te snel gedroogd volgens mij. Op advies van Damien het recept voor vandaag aangepast:, ipv 1/3 een 1/2 zak portland op twaalf scheppen zand. (dat blijft nog net in de betonmolen zitten) Dan zouden volgens hem de scheurtjes uitblijven. Het achterste gedeelte is dan ook zichtbaar grijzer. Maar dat hielp niet dat zagen we na een uur al wel. Mijn idee dat de handel te snel droogt dan maar gevolgd, na het sproeien bleven de scheurtjes weg. Ook weer opgelost. Je ziet dan meteen wel de dalletjes. Maar Damiens strijkwerk blijkt redelijk, die jongen gaat toch vooruit: de dalletjes zijn ondiep, en de handel is behoorlijk waterpas. Het vloeicement zal het oppervlakte wel als een spiegel afwerken. Net nog ff alles kleddernat gemaakt, morgen ook nog een beurt en dan denk ik een week of zo wachten voordat er ge-egaliseerd kan worden. Daarna denk ik nog eens 2 of 3 weken wachten om alles droog genoeg voor het tegelen te hebben.

Twee dagen beuken is ons niet de de kouwe kleren gaan zitten. We zaten vanavond allebei wezenloos ons biertje te drinken.

Time out

Na de heftige week met de korst is het tijd om even een pas op de plaats te maken. Tijd om na te denken over hoe het huis bij afwezigheid tegen vorst te beschermen. Inschatten hoe koud het kan worden is dan natuurlijk natte vinger werk. Maar de metingen in verschillen binnen en buiten temperatuur bij een onverwarmde situatie geven aan dat er niet met -20 gerekend hoeft te worden. Ook al omdat de meeste vertrekken geisoleerd zijn, nou ja geisoleerd… Niet volgens de huidge normen althans.

Anti Vries spul en zo
Komt het verhaal van glycol in de CV te injecteren, tegen bevriezing van je leidingen en zo. En hoe die handel aan te sluiten, en bovenal waar dat spul gekocht kan worden.
Allerlei mogelijkheden passeren de revue, ingewikkeld tot minder ingewikkeld. Het een nog mooier dan het ander, maar geen van allen (nog) niet erg praktisch. Laat staan dat je alle onderdelen kunt vinden.
Die franse taal he, mooie poetische omschrijvingen van onderdelen maar weinig 2tp ofwel to the point. Korte terminologie in de Franse taal is ver te zoeken, een gemiddelde handleiding is op zijn minst 1/4 keer zo lang als in andere talen. Maar Dries zal samen met mij op jacht gaan, hij begrijpt Frans beter dan ik dus dat is altijd een goede ondersteuning.

Brico Marche had dan wel de meeste fittingen maar was de doorsnede van de leidingen nu 14 of 12 mm, twijfel, gezien het moeizame inruilbeleid de handel maar laten liggen tot ik precies wist om welke doorsneden het ging; 14 mm dus. Een pomp voor op de boormachine hadden ze overigens wel in plastic uitvoering maar niet een die boven de 1 bar uit kon komen. En de aansluitingen weken weer af van wat we nodig hadden(snelkoppelingen), dat zou dan weer extra fittingen betekenen, als die er al waren. Ook zo’n sterk staaltje van assortimentsbeperking in die winkels: delen van een constructie hebben ze wel, maar niet echt alles om op elkaar aan te kunnen sluiten, niet echt nee. Hiervoor moet je toch minstens 2 andere zaken afkleppen. Helemaal een toestand als je zaken van verschillende merken aan elkaar wilt koppelen. OK na ervaring en opgedane kennis wat ze waar hebben kom je er natuurlijk wel uit. En de mensen in Brico Marche doen echt hun best om je van dienst te kunnen zijn, die knurften van Brico Depot zijn echter een verhaal apart waard ;=)
Dan kom je in diverse supermarkten wel anti vries tegen = verdunde glycol. Maar daar zou ik meer dan 400 liter van nodig hebben! Die paar tankjes die er stonden waren dus absoluut niet voldoende. En 80 van die canisters a 5 euries werd ook iets te veel van het goede. Een alternatief was redelijk snel gevonden bij Franco Aubade (grote professionele bouwmarkt keten), onverdunde glycol voor 120 euries per 20 liter, 6/liter onverdund, is dus heel erg veel goedkoper.
Daarmee gescoord hebbende op zoek naar een pomp om het erin te krijgen.
Bij een auto-onderdelenhandel kwamen ze met een brandstofpompje a 150 euries aanzetten, maar dan moest je wel weer of een accu of een 12 volts voorzieing hebben. Cretief denken dat wel! Maar maakt alles net weer iets gecompliceerder en voornamelijk duurder dan nodig, EXIT.
En daarmee was de ochtend alweer voorbij, tussen 12 en 2 zijn de meeste winkels gesloten dus wij ook maar aan de lunch.

We besloten daarna het maar voor gezien te houden deze dag.

Eureka!

• De leiding waar het om gaat is 14mm, check!
• En er zit een aftapkraan bij de ketel waarvan de leiding uitkomt op de pijp voorbij die van het overloop ventiel, check!
• Tsja en waar iets uit kan, kan er ook wel weer iets in, dacht ik zo, via dezelfde weg toch, check!

Deze grote vereenvoudiging van het ontwerp is een meevaller, want nu is het een kwestie van een nippel aan te brengen op die uitstroomleiding waarop weer een pomp aangesloten kan worden. Diezelfde nippel kan dan weer dienen om te koppelen aan een slang / leiding met snelkoppeling en die naar het riool te leiden. Ach als het leven nu altijd zo simpel was.
Vol goede moed rijd ik naar Epinal, jawel via de schilderijen route.

Na een uurtje rommelen door de verzameling van door elkaar heen liggende fittingen, is alles wel gevonden, een paar extra fittingen om eventueel verpielen te kunnen verhelpen erbij en dat was dit deel. Meteen ook even spullen gekocht voor de overkookbeveiliging, als je dan toch bezig gaat…
Op naar de pompen afdeling. Die mooie RVS dompelpomp die ik op het oog had kostte echter geen 85 maar 185 euries, hing een ander prijskaartje er overheen en die schermde de 1 af. Shit, als het te mooi is om waar te zijn, nou ja dan. En verrek daar lagen die snelkoppelingen die ik zocht, met bijbehorende slangnippels en aansluitnippels voor op de kraan. Bofkont. Even nadenken. Welke pompen passen hierbij. Ah een oppervlakte pomp met 1 1/4″ aansluiting, precies goed voor die mippels, nog een slang erbij? Of maar gokken? Gokken dus dat de huidige gewapende tuinslang passen zou. Dan nog even op de terugweg de vergeten koperen leiding ingeslagen en alles ligt klaar om de volgende ochtend in elkaar te schroeven.

Pompen maar!
Dat aansluiten was eigenlijk een anticlimax, gezien al die mail en hoeveelheid hints en tips van iedereen. Na eerst de kachel leeggehaald te hebben, ik had geen zin in hete brei over mijn handen, was het monteren van de fittingen en pomp in 30 minuten gebeurd. De glycol kon gewoon in het vat blijven zitten. Eerst maar eens flink wat water uit de CV laten lopen, ging ook van een leien dakkie. Daarna de slangen aan de pomp gekoppelt, de zuigslurf in het vat gehangen en de pomp aangezet. Binnen 10 seconden was 20 liter onverdunde glycol in het systeem gepompt! Hoppa, een beetje water navullen in het vat om de resterende glycol en uit de slang en uit de pomp te laten pompen en dat was het, kraantjes dicht. Kraantje voor het op druk brengen van het systeem weer open, de pomp van het systeem weer aan en blazen maar. Na een paar minuten begon de ontluchtingsautomaat te sputteren, ok dan. Ik voelde me net een soort machinist zo met: circulatiepomp uit, kranen dicht, slang aan, kraan afvoer open….

Al met al weer eens bewezen dat hoe symplistischer een ontwerp des te beter.

Autonome Maaimachines: schapen
Schapen zijn net kinderen, je moet ze goed in de gaten houden. Ze kruipen in alle gaatjes die ze maar kunnen vinden. Charlie, vernoemd naar een van de lease kids van Fannie, had zich vorige week klem gelopen tussen de houtwal en het gaas. Dan gaat ie mekkeren, of is het nu blaten. Want als je klem zit kun je niet maaien toch? Optillen was geen optie, ook al weegt zoiets niet al te zwaar, de positie was niet goed. Terugduwen? Als je duwt tegen zijn kop, ontdekte ik, dan geeft dat een averechtse reaktie en gaat ie bokken. Duwen tegen zijn borstkas hielp beter, geen bok reactie in ieder geval. Een beetje bix in een emmertje doet ook wonderen, maar als je geen kant op kunt dan helpt dat ook niet. Fannie werd zowaar bijna op de hoorns genomen, en roepen naar zo’n beest heeft niet zoveel zin dacht ik, maar goed. Charlie er weer uitgelaveerd en hij ging weer happy aan het maaien. De week daarvoor had Lotte, ja ook weer een van de leasekids, zich op zijn rug gelegd, en dat is dodelijk voor een schaap. Want die kunnen nu eenmaal niet uit zichzelf opstaan. Lotte was blijkbaar over een steen uitgegleden en kon niet meer opstaan. Damien in paniek wan: ik krijg hem niet meer overeind etc. Afijn het beest letterlijk aan zijn haren omhoog getrokken, ff stevig op zijn poten gezet en weg spurtte ie. Stond er zelf verbaasd over. En zo leer je met dat soort dingen om te gaan, huh, boer Cornelis ;=)

De dagelijkse inspectie van de AM’s gaf de indruk dat er twee drachtig zijn. Kijk dat is pure winst. Nog even afwachten wat Charlie bij de twee anderen gedaan heeft. Ook de schuwheid van de drie laatst aangekochte AM’s lijkt nu toch wel wat af te nemen, op een uitzondering na. Het blijven staan kijken als ze de bix brokkies aan het knabbelen zijn schijnt toch te helpen. Nog steeds is er eentje van die drie toch nog te schuw en rent keihard het gaas in als ik nader met een bakje bix. Nou ja als daar geen lam uitkomt dan moet ie maar uit de kudde gehaald worden en dan in de vriezer met die handel. Want er moet natuurlijk wel een aaibaar verhaal overblijven voor als er gasten zijn die het leuk vinden om die voddenbalen te aaien. Weet niet wat dat is, iedereen wil die AM’s maar aanhalen. Dan maar selecteren op aaibaarheid, en zolang ze maar blijven maaien vind ik alles goed.

What the heck

Hout
Iedereen is nog steeds aan het hout hamsteren, en men weet op verrassende wijze steeds nog een ladinkje te vinden, aldus werd le Mouton Qui Rit nog met een nagekomen zending verrast. Hop weer 27 kuubjes hout ernaast, dat moet toch zo wel genoeg zijn

Terras
Afijn mijn slaafje Damien verpeste meer dan ie maakte – monteerde hij het toilet maar vergat voor het gemak de gaten voor de drukplaat te maken, dus hoe moet je nu doorspoelen? De hele handel er maar weer afgehaald er de gaten in gemaakt en weer opgehangen, zo moe wordt je hiervan. En als je dit soort herstel akties twee keer daags moet uitvoeren dan begin je dus behoorlijk te balen van die gast. Dus die heb ik maar op strafwerk gezet: slopen, kruien en graven. En hij vindt het nog leuk ook! Nu is ie het terras aan het egaliseren, omdat we verder moeten met slopen van de eerste stal en het puin daaruit weer verwerkt kan worden voor de fundering van het terras. De natuurstenen van de gesloopte muur voor de deuren van kamer 1 en 2 worden hier zoals geplanned weer hergebruikt voor de terras muur, zo klopt er toch nog iets perfect in dit project. Nee het is beslist geen chaos maar het duurt allemaal zo lang.
In St Loup sur Semouse is een grint en zand verdeel punt. Een kuub steen kost slechts 17E, maar het brengen 65E. Dus zuinig als we zijn, nee hoor we laden zelf wel. Nu gaat er dus 3/4 kuub tegelijk in het autootje zonder dat ie door zijn hoeven zakt. Dat ging aardig, daarmee konden we meteen zien hoevel we eigenlijk nodig hadden. Maar om het hele terras glad te kunnen maken zou ik dus meer dan 50 keer moeten rijden, dat is al met al duurder dan het te laten brengen. Dus vanochtend maar 16kuub grof en 16 kuub fijn grind en 8 kuub zand besteld dat wordt dan in een keer gebracht, lekker snel dus en op die manier redelijk kostendekkend. Die paar kuub kan Damien dan over het terras in wording verspreiden, kunnen we in ieder geval wat gemakkelijker buitenom lopen. En als bijkomend voordeel, je kunt dan al heel goed zien hoe het wordt. In de lente kunnen we de handel dan afwerken met een laagje cement en of tegels. In de winter kan dan alles een beetje inzakken en wordt het steviger.

Je moet die Damien natuurlijk wel in de gaten houden, dus een paar klusjes die door de regen waren uitgesteld nu maar ff doen. Begaf de aandrijving van de maaimachine het, dat werd sporten geblazen, afijn twee uur, die machine voortduwend, later was ook dat grasveldje weer gedaan. Daarna de kanten van het andere grasveld maar es even gedaan, en de brandnetels van een meter hoog gekortwiekt, steken die krengen! Halverwege gaf de kantmaaier het op, “te heet” zei Damien, en verrek na een halfuurtje afkoelen was ie weer aan de praat.

Dan is het tijd voor de dagelijkse fluistergespek van de schapen.
Over schapen gesproken, dat was wel ff lachen gisteren. Damien had het hek opengelaten dus die schapen de weg op. Waar die krengen nu zo snel vandaan kwamen… De buurvrouw joeg de handel weer de wei op en sloot het hek. Ze liep naar me toe om me te waarschuwen en toen kwam een van die schapen op haar af, echt zo van: opzouten jij, wegwezen! En duwde haar naar het hek toe. Werd de arme vrouw echt bang van, en ze bedoelde het zo goed! Zoiets heb nog nooit zien doen, maar zoveel ervaring heb ik nu ook weer niet met schapen. Als ze iets dergelijks met mij zouden proberen dan vind ik beslist een grote pot die de gelukkige ontvanger van een heerlijke bout zal zijn, za’k maar zeggen.

Binnen
Het is natuurlijk nooit zo dat een keuken in een keer geplaatst kan worden, althans compleet. Heel klassiek ontbreken er dingen. Die inbouw boiler hebben we maar uit NL gehaald, ging een stuk sneller. Wat dingen opgehangen en extra stopcontacten aangebracht, waar zijn nu weer die tangetjes gebleven…

De grote boiler voor de kamers doet ’t nog steeds niet, ellende. Dus nog steeds geen warm water in de kamers. De lekkage is verholpen en alles is nu aangesloten, zucht. Een lijstje nawerk: aanstippen van verfuitschieters, hier en daar nog een veeg stuuk nodig en de hanglegkast moet nog. Dan zijn kamers 1 en 4 echt klaar.

Ook de stenen voor de trapmuur gehaald, zakte de Caddy nog bijna door zijn hoeven ook! Die banden begonnen wel erg plat te worden, tsja. Kan ik morgen met de muur beginnen want ik wil zo snel mogelijk de verwarming aan kunnen gooien nu. Het begint wel erg fris te worden in huis.
Het afgelopen weekeinde was Fannie broer en diens vrouw hier. Zat ze gewoon te vernikkelen, arme. En broerlief maar zeggen dat het niet zo koud was! Uiteindelijk had ik er de balen van en de electrische kachel maar aangezet. In de keuken is het nog prima zonder verwarming te doen, maar in de lobby is het nu wel afzien geblazen. Overdag is het nog steeds lekker buiten en kon zelfs nog op het balkon zitten eten. De zonsondergangen veranderen met het seizoen gewoon mee, grappig. De hele lucht is nu goud gekleurd.

foto’s komen wel weer.

Keuken geplaatst

Na veel vijven en zessen staat die montage meneer, ‘le poseur’, eindelijk aan je deur te rammelen. Een eng gerochel uit de onderste regionen van zijn longen deed je een vreselijke ziekte vermoeden en maakte hem onverstaanbaar. Maar ‘gelukkig’ was het slechts een bronchitis. Dat je daar dan mee door blijft werken is natuurlijk kranig, en wij zijn er weer mee geholpen want hij staat er, de nieuwe keuken.
Natuurlijk missen er wat details als een boiler die niet aan de praat te krijgen is, een deurtje, wat afstellingen en de rand aan de muurkant is niet afgekit. Maar het is een verschil van dag en nacht. Kijk maar!

Eerst een bruin jaren 60 geval nu een keuken van de jaren 2000. De arme zieke man is er twee dagen mee druk geweest en vertrok gisteren pas tegen 23:00. Nou dat moet je in Nederland nog meemaken! Maar op het laatst durfde Fannie hem geen dingen meer te vragen, zo ziek werd die man. Ons aanbod om mee te eten of te blijven slapen werd afgeslagen, maar die goser had gewoon koorts! De laatste randjes afwerken viel hem zichtbaar zwaar. Nou ja dat komt nog wel. Het keukenblad wat volgens de verkoopfiguren een gigantisch probleem zou opleveren omdat de hoek van de muren absoluut geen 90 graden was bleek dus totaal geen probleem te zijn. Sterker nog het blad ging zonder al te veel kunstgrepen netjes tegen de muur. De ruimte naar de dichtgemetselde deur werd opgevuld met een restje van het blad dat uitgezaagd was voor de spoelbak en zo kwam alles nog weer perfect voor elkaar. Zeg nou zelf.
Volgende week de afwerking van onze kant, en wie weet hoe lang het gaat duren van de nalevering etc. Maar de keuken is tenminste operationeel en de noodkeuken is afgebroken. De keuken nadert daarmee de afsluitingsfase.

Dat projecten parallel beginnen te lopen is natuurlijk onvermijdelijk zodra je op tijd moet zijn voor een leverancier. Maar zoiets als kamer vier leg je dan ff stil om de keuken te doen. Toch is kamer 4 tussendoor afgeschilderd. Nog de douche “ff” afwerken en dan is die kamer ook weer klaar. Er is nog een lekkende fitting, zoekplaatje! Die staat voor volgende week op de planning, en dan is de eerste kolom klaar voor gebruik. Daarmee komen we weer op schema van geplande volgorde. Alhoewel achteraf ging de switch redelijk soepel, een voordeeltje weer.

De volgende grote truuk zal ergens in oktober gebeuren, dan gaat de pui van ons toekomstige apartement eruit. En wordt vervangen door een glaswand over 11 meter ;=) Ook hier weer gezeur over technische mogelijk- en onmogelijkheden door de leverancier. Natuurlijk wordt alles ineens duurder. Wat we wel geleerd hebben is gewoon keihard volhouden dat daar geen sprake van zal zijn en dat ze maar zien hoe ze dat op te lossen. Dit was dus het vierde bezoek van de ramenboer, kost allemaal niks! Voor mij was die hele toestand een toneestukje, het gewoon vissen naar meer geld of een voorschot. En ja hoor: “als u nu meteen een voorschot betaalt…” Wat een chantage praktijken zijn dat. Dus wij geen probleem maken en we maken dan maar een voorschot over van iets dat we sowieso moeten betalen, uiteindelijk maakt dat natuurlijk geen drol uit. We hebben gemerkt dat je als consument dit zelfde wapen kunt gebruiken om een prijs lager te krijgen: “als we nu eens een voorschot betalen”, of zoiets als: “als we nu beslissen willen we 20% korting hebben” daar zijn ze toch wel heel gevoelig voor. In ieder geval kom je dan honderden euro’s lager uit. Natuurlijk is dit weer zo’n spelletje, en je speelt het gewoon mee. Als je je zetten goed timed kun je er toch nog iets voordeliger uitspringen dan je tegenstander had bedacht. EN je poot gewoon stijf houden, dat zijn ze niet gewend. De afgelopen maanden heb ik gemerkt dat kredieten (ondernemer moet voorschieten) en slecht cash management bij ondernemers (voorschotten en uitstaande rekeningen) een leuk item zijn waar je als consument je voordeel mee kan halen. Je houdt ze gewoon het voorschot als hele dikke wortel voor hun neus. En gewoon keihard zijn, je wilt niet? Volgende!

Kunstmarkt Luxeuil

Die kunstmarkt viel op zich niet echt tegen maar erg groots was ie nu ook weer niet. Van alles zat er tussen in uiteenlopende scala van kwaliteit. Hele mooie stukken en iets wat meer leek op de eerste de beste zondagsschilder die een schriftelijke cursus had gevolgd. Te veel om op te noemen, en eigenwijs als we waren hadden we natuurlijk ons fotoapparaatje niet meegenomen.
Maar we hebben een boel kaartjes verzameld van dat werk wat wel iets leek, zodat we op ons gemak nog op het web alles over kunnen doen. Als Neuf tenminste een behoorlijke verbinding geeft. Want dat is echt knudde de laatste tijd.

En als je dan toch naar Epinal moet dan neem je natuurlijk de toeristische route. In rijtijd is het zelfs nog korter ook. Tegen het ondergaan van de zon zie je dan dit.
Dan sta je wel ff stil bij de natuur en krijg je de neiging langzaam verder te rijden. Maar ja dan schichten de ongeduldige fransen je voorbij en da’s weer iets linker dan gewenst. Als je al niet verwenst wordt door hen die je vol ergernis voorbijscheuren.

Doe je de volgende ochtend het raam open en je buren vragen of Fannie er al is. Tsja dan kun je moeilijk net doen alsof we nog allemaal slapen. Dus naar buiten, kusje kusje, handjes schudden. En jawel hoor: “Cafe?” Hadden we toch al een sloot onvervalste nederlandse DE naar binnen gewerkt, maar toch gewoon doen. Heel aardige mensen en altijd leuk een babbel op te zetten met ze. Na de koffie kwam een beetje een verrassing, een fles Perlier water verscheen op tafel. Nog niets vermoedend keken Fannie en ik elkaar aan zo van: water na de koffie, shjiek hoor. Maar dat was dan wel VUURwater. Dames kunnen makkelijker afslaan dan mannen blijkbaar. Waar heb ik dat toch eerder mee gemaakt, maar de mannetjes moeten er natuurlijk aan. Vuurwater van Mirabelles, zelfgebrouwen natuurlijk! Nou de rest van de ochtend was ik volkomen tipsy, op je bijna nuchtere maag een eau de vie van Mirabelles (een soort kruising tussen een kruisbes en een pruim) door je keel gieten MOET JE NIET DOEN. Een productieloze dag dus. Dan maar een toertje in de omgeving om ff af te koelen.
Eerst naar de handelaar om een kettingzaag, maar die waren nog niet in de aanbieding, kon elk moment gebeuren, ergens halverwege in de maand, echt waar! Daarmee gaat weer 700 down de drain, maar je moet met die STIHL MS290 toch zeker 50 kuub hout kunnen verzagen, en liever nu dan over een maand als de handel zijknat is geregend. Nahja, morgen maar een zijltje erover om de ergste regen weg te houden. Want het kan hier heftig regenen rondom deze tijd hebben we ons laten vertellen.
Hierboven ook een dorpsgezicht in Vauvillers, net alsof je nog in het begin van de 19e eeuw bent, de tijd heeft bijkans stilgestaan hier! Overal zijn van die fontijnen in deze streek, lekker verkoelend in de zomer, en leuk om te zien met al die bloemen. Rijdt je een beetje verder naar Montdore de heuvel op, lekker een stukkie om en binnendoor dan krijg je ineens een kadootje.
Wie verzint dit nu. Thuis gekomen begint het geneuzel met de leveranciers weer. De ene beweerd dat de plaatsing van de keuken vertraagd zou worden, terwijl eerder was gebeld om de plaatsing te vervroegen. Nou ja wij staan er klaar voor. Dan worden tegen vijven in de middag toch de spullen in de keuken neergezet. Weer rollen duizenden de verkeerde kant op… Ook hier wordt je teruggeworpen in de tijd, dat ik nog heuse cheques mag schrijven, dat zijn we niet meer gewend na 1988! Zie me lachen? Maar alleen omdat mijn liefje achter de camera staat…

Nou en daar staat ie dan, nu nog in elkaar schroeven, maar gelukkig wordt dat gedaan.

Kamer 4

Effe de schapen checken… en die maaien rustig voort. Helemaal achterin op het weiland.

Van de week leek het erop dat een ervan iets als schurft aan zijn oren had, maar volgens plaatjes op het web is het iets als verbranding in de zon of zo, nou ja gewoon in de gaten houden.

Zo het is weeekeinde, en natuurlijk zijn we niet zover gekomen als ik gehoopt had, maar er zit nu wel iets meer schot in.. Dan effe nagenietend op het balkonnetje van de zonsondergang.

Voortgang:
Even het verschil van de doorgang naar de kamers vanuit het appartement (2B), voor en na. De deur is er helemaal uitgehaald en het trappetje ervoor verdwenen, dat zat in de weg en je brak er bijna je nek over als je de deur doorkwam. In de plaats daarvan hebben we de muur naar beneden toe iets uitgediept, is toch ruim 70 cm. zodat de traptreden als het ware in de muur zelf vallen. De staphoogte is laag gehouden zodat je vanuit alle kamers dezelfde hoogte houdt (de kamers liggen geen van allen op gelijke hoogte in dit huis). Wel ff rekening gehouden met het 5 cm hoger komen van de vloer van het appartement ivm vloerverwarming en isolatie.

Het halletje wat nu is onstaan in kamer 4 hoeft nog alleen geplamuurd en geverfd te worden… Nu maar hopen dat het kozijn van de deur in een keer past ;=(

Verder:
De tegels van de douches zitten erin, de plafonnetjes en de (hygrostatisch gestuurde) ventilatie. Rest nog schilderen, plinten en de vloer leggen. Dat is dan maar voor volgende week.

Oef dat was een weekje hard doortrekken.

Volgende week slopen we ook de keuken omdat de week daarop de keuken geplaatst gaat worden. Erg veel werk is het niet dat slopen, een klein keukenblokje en de achterwand van de shoorsteen, een soort steenstrippen plaat of zo. De hoeken van de muren schijnen nergens 90 graden te zijn, dus dat wordt een puzzel. Dan moet ik die twee duimen van me aanspreken.

Het electro wordt door een gediplomeerde vonkentrekker gedaan ivm verzekering en garantie van de keukenboer, nou ja hoe zuig je geld uit een klant.