Lammeren

Bij de avondcontrole even wat extra hooi in de ruif gedaan. Zie ik een witte vlek in het stro liggen. Bijna bovenop gestapt! Zie vaag dat het iets als een lam moet zijn, en druk het licht aan. En verrek ik tel ineens vier lammeren, da’s er een teveel denk ik. En kijk om en zie inderdaad een dood lam op de grond liggen. Dat extra lam moet dan van Vlekkie zijn. Kijk nog eens goed en jawel ze heeft weer de normale vorm. Dacht namelijk eerst dat er nog wat in Tietsia’s lijf zat. Maar de moederkoek was al opgevreten had ik eerder op de dag gezien. En leek me dat een beetje onwaarschijnlijk. Shit een dood dus. Ik pak het nog warme lam op en rammel er een beetje zachtjes aan. De vliezen zaten nog om het koppie heen, die veeg ik nog weg, maar eigenlijk weet je het wel. Als een ooi een lam zomaar laat liggen is ie niet meer te redden.
Ik stop mijn vingers  als laatste redmiddel nog achter in de keel om een kots beweging op te roepen want dan gaan ze wel proesten. En spugen ze het slijm uit de longen enzo, ergens gelezen. De worp moet bij deze temperaturen 5 minuten geleden zijn geweest. Misschien… Maar het was ijdele hoop, de pootjes voelden al koud aan, het beesie is daud.  En dan bekruipt je weer dat eigenaardige gevoel: “had ik dit kunnen voorkomen?”  Tsja als je in de stal erbij blijft slapen, misschien, is dan je volgende gedachte.  En ik besluit me erover heen te zetten en het dode lam ergens in de grond te stoppen. Domme pech, dat wel.
Daarmee hebben alle ooien gelammerd. Tietsia heef een lam, Sprotje  heeft er twee en Vlekkie ook twee geworpen waarvan een dood. Een redelijke oogst toch nog. Nu nog effe staatsie portretten van de clan maken. Niet eens gekeken welk geslacht het laatste lam heeft. Nou komt morgen dan wel weer.
Dat was me het dagje wel. Eerst een lam in een ijzige wind het vege lijf gered, en daarmee denk ik ook de moeder. Dan tenslotte Sprotje die er gewoon even twee uitpoept zonder al te veel moeite. Eerst maar eens klinken op het nieuwe leven in de wei. Dat wordt weer genieten als je zo naar buiten zit te kijken de wei in. Vier van die over elkaar heen rollende kleintjes is toch een grappig gezicht.

Vuurdoop

Oh boy, wat was ik aan het twijfelen. De natuur zijn beloop laten gaan of ingrijpen.  Het werd ingrijpen. Een pootje en het bekkie van het lam hing er al uit.

Oh boy da’s niet goed er moet nog een pootje bij zijn. Als je goed kijkt zie je het tongetje er al uit hangen. Dan gaat alles rap. Dan is er geen aarzeling meer en ga er op af. Grijp de ooi met enige moeite bij zijn lurven en kijk wat er aan de hand is. Waarom moet ie zo persen en komt het er niet uit.? Shit andere pootje is blijven haken achter de rand van de baarmoeder. Ik doe de latex handschoenen aan, je moet per slot toch voorzichtig blijven. Veeg om het koppie heen, voel dat het beessie nog warm is. Zucht, het leeft dus nog. En trek het er iets verder uit, dan krijg ik het andere pootje te pakken en trek dat ook naar buiten, Aan beide pootjes nu trek ik het lam naar buiten. Geef het jong een paar tikkies om aan te geven dat ie geland is en kan gaan ademhalen. Na een beetje proesten kom ie tot leven en ik trek de navelstreng los uit de baarmoeder. Leg het lam zo wat voor de bek van het ooi en die begint voorzichtig het lam schoon te likken.

 Dat laatste is belangrijk voor de binding, dus niet zelf schoonmaken. Wel er even bij gebleven om te zien of het verder goed gaat zo, Aan de omvang te zien zit er nog eentje in, maar daar kan ik in de baarmoederhals niets van voelen en ook buitenom niet. Ik besluit het even op zijn beloop te laten.

En dan voel je je tegelijk een beetje ongerust, gaat dit verder wel goed,  ook niet erg blij, zoals met de eerste twee lammeren die zomaar om de hoek kwamen kijken. En toch weer OK, omdat je Vlekkie maar weer hebt  kunnen helpen, en weer een lam erbij hebt. Het is een rammetje. Das ook weer leuk want die zijn veel speelser dan de ooien daar kun je leuk mee omgaan. En het draagt over een jaartje weer bij aan het bedrijfsresultaat ;=))

Schapies

Het gaat goed met de nieuwe lammeren. Cynthia en Chippie groeien als kool, toch weer opnieuw verbazend. Je moet ze bijna kunnen horen groeien!

Nog geen week oud! Links is Cynthia rechts is Chippie. Beetje merkwaardige knoken heeft dat beestje. Nou ja. Moeders krijgt een paar handjes brokken extra, en zo te zien bevalt dat prima. Als je die twee ziet rondrennen, leuk hoor. Kan er uren naar zitten kijken zo vanuit  mijn stoel in het appartement. Helaas wordt het nog effe iets te vroeg donker. Vandaag wel 12º buiten.

Vlekkie staat nu echt op springen, de uier is barstens vol! Dat moet nu niet te lang meer gaan duren anders krijgen we weer die toestanden van vorig jaar en da’s niet goed voor het beessie.

Bestaat er ook nog een plan om ens iets met de melk te gaan doen als de lammeren gespeend moeten gaan worden. Kaas maken? En hoe zou die boter smaken?
Wie hints en tips heeft mag het zeggen.

Teletype

Vanmiddag ben ik via de telefoon door een amerikaanse journaliste geïnterviewed over iets uit mijn IT verleden. Een paar vragen had ik al via de mail beantwoord en blijkbaar beviel dat. Uiteindelijk spitste het gesprek zich toe op een monster van een ding als teletype (ongeveer 60 cm breed en een kilo of 20 zwaar) zie plaatje hieronder.
Tijdens mijn voorbereiding voor het beantwoorden van de vragen vond ik iets terug op het net. Een verhaaltje over mijn eerste stappen op het IT gebied. Wat toen nog met een duur woord als informatica werd geduid. Een teletype was in die dagen zo’n beetje het enige apparaat waarmee je met een computer contact kon krijgen op afstand. Dat verhaaltje wil ik jullie niet onthouden.

TSR33
Toen het op afstuderen aankwam kreeg de schoolleiding de idee INFORMATICA te willen gaan doceren, in het laatste jaar dan. Dat was natuurlijk een “foutje bedankt!” lieve mensen. Tachtig procent van onze klas was acuut verslaafd aan dit voor Nederlandse hogescholen met mysteries omhulde fenomeen. Iets waarover je zelfs je wiskunde docent niet hoorde praten omdat het voor hem ook “allemaal nieuw” was. Weer zoiets wat ik in de latere jaren niet anders meer heb horen zeggen door docenten; wat een pech eigenlijk dat soort leraren gehad te hebben. Je telkens maar net voor blijvend door een paar bladzijden vooruit te lezen. Maar dat is een heel ander verhaal. Voor ons bestond de computer, een woord dat steeds met ontzag werd uitgesproken, uit een teletype terminal SR33 (zie plaatje) waarin een soort breed uitgevallen WC rol zat en een of ander mechanisme dat voortdurend 2,5 cm brede gele papieren bandjes van gaatjes voorzag. Later leerden we dat we dat ponsbanden moesten noemen en dat we het maken ervan ook uit konden zetten door ergens een schakelaar om te zetten, Op die breed uitgevallen WC rol werd alles opgetekend wat je intikte en terug kwam als “antwoord” van de computer.
Tak, tak tak, taddahtak, tahtahtahtahtahtah tahtah tahtahtahtah tah! lawaaide het dan. In die betegelde kelder echoode dat lekker als alle drie de terminals aan het ratelen waren. Toen moest de muzieksoort Metallic uitgevonden zijn. Wat een klere herrie! Wisten wij veel dat die terminal niet de computer was en dat wat we later als computer leerden onderscheiden ergens in Wageningen stond. Wageningen was zo ver weg in die tijd. Een computer met de naam DEC 10 zei ons totaal niets. Het kon net zo goed een blikje cola zijn.
En ach wat waren we blij met dit nieuwe speelgoed! Ons tegoed aan, voor een heel semester bedoelde, computertijd was natuurlijk binnen 2 maanden op. Paniek bij de schoolleiding uitte zich in: hoe moest dit nu. En dan die telefoon kosten, die liepen natuurlijk ook behoorlijk uit de klauw. Wisten die gasten veel dat je om een computer te bereiken ook nog moest inbellen. Maar laat ik eerlijk zijn. Elk denkbaar budget was natuurlijk veel te laag voor een stel jonge ratten die een nieuwe wereld hadden ontdekt.
Je ontdekte in dit wonderlijke wereldje dat je zomaar een machine opdracht kon geven eindeloos onzinnige dingen te laten doen. Sommetjes maken door telkens de wortel te laten trekken van alle getallen van 1 tot een miljoen (dat was al heel wat) die bij elkaar op te laten tellen en telkens de logaritme van het tussen resultaat te laten berekenen. Hoogst interessant uitziende tabellen genereerde je daarmee. En had het zin? Wie vroeg zich dat nou af, behalve de leraar dan. Of gewoon een plus een plus een plus … laten doen totdat de machine of uit zijn geheugen liep of met een fout melding kwam. Je moest dan vaak weer opnieuw inloggen:
PLEASE LOGIN OR ATTACH
En dan na het gebruikelijke geratel van hoeveel geheugen je had gekregen (4KB!) hoe laat je inlogde kwam er netjes te staan:
READY, FOR HELP TYPE HELP

Want het verschil in kleine en grote letters bestond niet en we mochten toen alleen iets in BASIC experimenteren. En ja hoor we hadden een heus, in alle haast in elkaar geflanst, dictaat met echte opgaven. Jawel! Wij beschouwden dat meer als een manier om onze ongebreidelde honger en nieuwsgierigheid te beteugelen dan om iets als gestructureerd informatica onderricht te geven. Want meer dan: bewijs de ABC formule of bereken de inhoud van een bol was het eigenlijk niet. Al rap maakten de slimsten onder ons spelletjes als de torens van Hanoi, boter kaas en eieren en ga zo maar door

Ik zelf was meer bezig de code zo mooi en efficiënt mogelijk te maken en gaf weinig om het resultaat. Uren kon ik in de avond in mijn bed nog liggen krassen en gummen in de BASIC brei om nog compactere code te fabriceren. Wist ik veel wat spaghetti code was en dat je met je compacte code het leven van de leraar tot een ware hel maakte. Want pas als je code klopte mocht je het intikken op de terminal. Off-line wel te verstaan, je zette het ponsband ding aan en liet deze met je tikwerk meelopen. Natuurlijk duurde dat uren voordat je na enkele keren opnieuw begonnen te zijn een foutloos bandje had.

Later bedachten we hoe we de tape konden corrigeren zonder alles over te hoeven tikken. We hackten dan het account van de leraar, vraag me niet hoe, en lieten de computer de fouten opsporen. Met veel gedoe door LIST 100-200 in te tikken kreeg je dan een tape tot aan de foute regel, tikte de juiste code voor regel 210 in, en weer LIST 220-300, je moest dan niet vergeten het bandje uit te zetten en weer aan te zetten als je het commando over de lijn verstuurde. Het duurde toch minstens een seconde voordat de computer het antwoord teruggaf, tijd zat dus. Romantiek, ja echte romantiek werd geschreven in die kale betegelde kelders van de school!

In die jaren, en dan heb ik het over rond 1976 was het fenomeen computer junky volledig onbekend. Verslaving? Nou neuh. Je zat hooguit een paar uur aan je terminal gekluisterd als anderen irrigatiekunde studeerden, en Nederlands, waar was dat goed voor als je je tijd achter een terminal kon verslijten. Toch?

Een paar jaar later was ik, na lange omzwervingen, professional, of wat daar voor doorging, en klopte de door mijn werkgever gevraagde code in via een heuse video terminal (Rank Xerox 860) De verslaving kreeg me opnieuw in diens klauwen en het informatica virus heeft me daarna nooit meer losgelaten.

Toen ik ergens in 1992 bij het computermuseum betrokken raakte en een SR33 terminal te pakken kreeg was de cirkel natuurlijk rond. En nog steeds als ik de knoppen van dat apparaat aanraak doet het in mijn hoofd: tak, tak tak, taddahtak, tahtahtahtahtahtah tahtah tahtahtahtah takh!
de originele plaatjes uit het oorspronkelijke artikel zijn vervangen door iets duidelijkers…



HAHA wat voel je je dan oud ineens met al dat nieuwe snoepgoed om je heen. 

Nu hang je met je laptopje in een stoel je blog bij te werken. Het internet is altijd aan. Een brief heb ik eigenlijk sinds de begin jaren 80 niet meer met de hand geschreven.  Zelfs notities berg je digitaal op, dossiers aanleggen daar komt al jaren geen snipper papier meer bij kijken. Alleen anderen vinden het nog belangrijk dat je van hen papier ontvangt. Mensch!
Nu zijn er toetsenbord loze machientjes, er zijn er die het toetsenbord op je buroblad projecteren. Spraakgestuurd, aanraakschermen. In de 80-er jaren science fiction by Star Trek en 30 jaar later is het nieuwste gadget al weer veel kleiner, heeft ook internet en een video. Plaatje is van LG. 
Maar tegen een computer aanleuteren zoals met HAL2000 wordt uitgebeeld, dat zal dan ook nog wel 20 jaar duren. De kunstmatige intelligentie komt maar niet echt spectaculair van de grond. Of moet er eerst een fatsoenlijke quantumcomputer komen of iets wat er op lijkt voordat AI het baby dom ontgroeid. En dus eindlijk iets intelligents in handen van de consument terecht komt. 
Ik kan er eigenlijk niet op wachten, en alles lijkt in dat licht nog zo primitief.


updated 20100223

De zin verzetten

Maar nu eerst weer iets vrolijkers.

SCHAPIES
De nieuwgeborenen houden zich prima. Hadden ze gisteren niet echt in de gaten dat ze mee moesten hollen met moeders naar de brokkies, vandaag ging dat dus prima.
In het nieuwe appartement kun je perfect over de weide kijken. En dan zie je dat jong rundvee en jong schaap elkaar nieuwschierig besnuffelen. Er zit dan wel een hek tussen maar beide groepjes waren verbaasd elkaar te zien.

Hoeihoei, waz dat? Snuffel snuffel. Mèh mèh wat zijn die gròòoooot. Schitterend om te zien hoe jonge beesten hun nieuwschierigheid tonen. En ook zo voorzichtig, om het kleine grut niet aan het schrikken brengen. Dat vertedert dan wel, weer, toch.

Om het onderwerp een beetje duidelijk te krijgen greep ik maar ff naar mijn foto bewerkings zachte waar. Klik klik, en het overgrote deel van de vegen en het stof van het verbouwen op de ruit verdwijnen als sneeuw voor de zon. Je kunt tegenwoordig ook al niet meer vertrouwen wat je op foto’s ziet, nietwaar. Ruitje schoonmaken maakt het beeld misschien wat beter? Och.

MUZIEK

Via die kleine achterlijke weggetjes van twee meter breed ben ik op weg gegaan naar een café concert door Duo LisMa  in Jussey. Dat is met dit vochtige winter weer best wel oppassen. Tegenliggers denken blijkbaar altijd dat jij wel in de berm duikt. En af en toe moet je echt het vege lijf redden door een “voorzichtige” snoekduik in die zachte berm nemen. Staat er even later ook nog een bordje dat de bermen aan gort zijn gereden. Ja hallo!
Afijn aangekomen zie je een griebus hotel staan met kapotte neon verlichting, haveloos, en verlaten. Twijfel! Heb ik me vergist in tijd en datum? Geen auto te bekennen, geen lichten aan. Doodse stilte,geen ziel te bekennen. Daarop besluit ik een straatje om te gaan, even wachten, wellicht is dit het frans halfuurtje. Maar dan moesten de artiesten er toch wel zijn om zich moed in te drinken? Het adres is goed, huisnummer ook nog: 8 rue de la gare in Jussey.
Alle gordijnen zitten dicht, geen piep komt er uit dat verlaten gebouw. Ik loop er eens omheen, wat een haveloze toestand! En geen hond te bekennen. Na een paar minuten stap ik weer in de auto en knar huiswaarts. Balen. Maar het internet is bordevol interessante dingen, en na ff wat door klikken vind je toch een paar muziekvideootjes van die twee.

http://www.dailymotion.com/swf/x9ynsc

violentango
OK geen topartiesten zo te horen. Hoewel, met een stevig glas wijn op en enigszins wazig geworden dan ondergedompelt in de couleur locale, onderuithangend in een gribus hotel, lijkt me dat dat wellicht prima om aan te horen zou zijn geweest. 

Op de terugweg, in Cendrecourt (letterlijk “as-hof“) zie ik een mooi karakteristiek  huis staan, even een pitstop voor een fotootje. Wat ziet alles er toch grauw en triest uit met dit winter weer. En wat moet het mooi zijn als alles weer groen is in de zomer. Dat weggetje tussen Mailleroncourt en Jussey is interessant om eens met de motor af te knarren.  Mooie bochtige weggetjes en prachtige vergezichten, echt iets om met een gangetje van 70 overheen te schuiven. Nu ligt er een dun glibberig laagje verradelijke klei over het wegdek vermengd met de mest uit de loopstallen van de boerderijen. Zo’n groenige waas is dat dan. Het is ook op vier wielen ff oppassen geblazen. Waarschijnlijk neem ik dit stukje dan op in de route van het zuidelijk motor tour deel van het klaverblad. En zo bouw je telkens verder aan je tourtochten. Toch wel weer nuttig geweest dit tochtje naar Jussey.

Wie hoog zit…

En jawelhoor! Niet echt gevallen. De formulering is weer ge-ni-aal!
Balkie biedt het ontslag van alle PvdA ministers en staatssecretarissen aan. Wohaha! Dat betekent dat zij (CDA en CU)  staatsrechterlijk gewoon door kunnen blijven gaan. Hoe vind je die. De portefeuilles zijn ter beschikking gesteld. Nou dat betekent zoveel als: we zoeken nieuwe poppetjes en gaan dan eventueel gewoon door. (met nederland af te breken…)
Of lees ik dat verkeerd

Als die man nu net zo goed regeerde als ie formuleringen kon maken was er niets aan de hand, de crisis voorbij, en iedereen meer in zijn loonzakje.
In de krant stond dat er nog geen enkele van Balkie’s kabinetten de eindstreep heeft gehaald. En toch weer lijsttrekker worden? Plank voor kop doet.

Plaatjes stonden op geenstijl.nl, ff collage van gemaakt.

Vraag ik me alleen nog af onder welke voorwaarden Bosch is opgerot. Daar zal wel heftig over zijn gebakkeleid. Dat soort gasten willen zich immers altijd drie hoog indekken, n’est-ce-pas?
Een minderheids kabinet heeft volgens mij geen levensvatbaarheid als ze er geen derde partij, en desnoods nog eentje, bijhalen om een meerderheid te krijgen. Of de pvda moet een deal met Balkie hebben gemaakt dat ze zich koest houden. Zou zo maar kunnen. Maar goed, de rekenaars onder ons zijn vast al wel aan het plussen en minnen.
Op het franse nieuws werd het ook gemeld, en daar ging men erover alsof dit toch wel erg normaal was dat, als je afsprak tot 2011, er dan geen gezeur over moest zijn. En de verslaggever meldde ook nog dat Belgique en Duitsland er precies zo over dachten. Dus die Bosch zit er misschien toch niet zo ver naast om de plug er uit te trekken.

Het zwartepieten is ondertussen begonnen. Hoe kan een klein land toch nog kleiner worden. Echte polderpolitiek, kleiner dan een kleiplaatje (kleideeltje) kan het niet worden.

Kretologiemixer

Begin tachtiger jaren was het erg populair om een kretelogiemixer in elkaar te bakken. Omdat juist in die tijd het wollig taalgebruik hand over hand toenam. Iets wat ik hier in LDF weer opnieuw ervaar. Enfin, je breide dan heel dure woorden van meer dan 3 lettergrepen, en stukjes zinnen, aan elkaar in een willekeurige volgorde. Enig logisch verhaal zat er natuurlijk nooit in. Maar als je het voorlas klonk het geweldig. In die jaren schreef je nog met de hand je memo’s uit, gaf dat aan de secretaresse en die typte het dan voor je uit. Nu hadden we een heel intelligente secretaresse en na een zin had ze al door dat het een geintje was. Vervolgens wisselde ze haar letter-bolletje (IBM selectric 1961) met een karakterset voor Grieks en leverde het uitgewerkte verhaal weer aan me terug. Na mijn eerste verbouwereerdheid barste ik in lachen uit. Cool! Goede tegenzet!
Aan die anekdote moest ik meteen weer denken toen ik deze zag:

Deze is heel erg goed in elkaar gezet op basis van uitspraken van Balkellende. Je eerste reaktie is: is het niet  merkwaardig dat het hoofd van onze regering zich hieraan zondigt?  Maar andere politici zijn ook niet anders dan cliché mannetjes. Steeds maar weer diezelfde formuleringen, voornamelijk als dooddoeners. Ze noemen het tegenwoordig “versluierend woordgebruik“. want taalgebruik zou je het niet kunnen noemen. Word bites heet het in het engels. Velen ergeren zich hieraan, maar voor mij als oude kretelogie mixert is dit natuurlijk dikke pret. En dan probeer je wat aaneenrijgingen, en geloof me de ramen rinkelden van mijn bulderende lach. Mijn dag was weer prima.

Je kunt zeggen wat je wilt van dit kabinet maar ze zijn wel geniaal in het vinden van ontnappingsformuleringen. Juist, ze vergaderen daar dan enkele weken over. En ze komen er nog mee weg ook, dat is nu echt het grappige ervan. Dat echter daargelaten, aan die aan het geniale grenzende teksten zullen de volgende generaties VWO-ers tijdens hun tekstanalyses nog een vette kluif hebben. Dat is maar toch weer zo.

Nu is er een zogenaamde crisis omdat ze het niet met elkaar eens zouden zijn. Natuurlijk allemaal rethoriek. De journaals staan er stijf van, het halve nederlandstalige internet is overbelast. Twitter stroomt over. En och, het loopt toch weer op een sisser uit.
Alhoewel. Partij corrifeën worden al in stelling gebracht om de scherpe kantjes er van af te vijlen. Juist ja met zo’n zelfde kretelogiemixer.  Alles om Bosch geen gezichtsverlies te laten leiden als het ineens weer 180º draaikonterij wordt. Opvallend is wel dat ex-partijbonzen ineens ergens om af treden, en nemen stellingen in, om later weer in de strijd gebracht te kunnen worden. Je ziet allerlei omtrekkende bewegingen als voorbereiding om, of als het kabinet inderdaad moet inpakken, of de schade zoveel mogelijk te beperken.  Zouden ze het kabinet dan toch willen laten klappen? Of is het een uit de hand gelopen damage control / Contrôle de damage. Wel erg amusant om dat te zien gebeuren. Ik lach me te barsten. ROTFLOL

Lammeren

De eerste twee lammeren zijn geboren. Dat moet kort na mijn ochtend ronde zijn geweest, want na mijn middagslaapje zag ik iets wits in de weide schitteren wat er normaal niet was. Dus hop de brokkies er tegenaan. En jawel hoor ik zag twee vlekkies langszij komen. Na ff het achterste van de nieuwkomers geinspecteerd te hebben: het zijn een ram en een ooi. Mooi dat dat zo probleemloos ging. Een beetje eerder dan wat ik had uitgerekend maar dit is gewoon mazzel hebben. Nu Sprotje nog, want Vlekkie is nog steeds een twijfel geval. Sprotje is minder dik dan de eerste dus daar zal wel geen tweeling in zitten.

De naming en adoptie van deze twee staat open. De ooi heet inmiddels Cynthia. Wat al die namen moeten, nou ja zolang men er maar lol aan heeft.
OK zugabe, nog een pic

Links onder op de foto zie je nog net de liksteen hangen. Zijn ze he-le-maal geschift van, ze knokken er zelfs om. Zo van weg jij, IK ben aan het likken, en bong. Je hoort dan het doffe klappen van twee beenharde koppen tegen elkaar. Da’s niet zachtjes zoals dat daar toegaat. Ze hebben het naar hun zin lijkt het.
Nu die twee kleintjes er zijn is ook meteen het gedrag van het groepje verandert. Dat viel me vorig jaar ook al op. Een beetje beschermend stelden ze zich rondom de twee op toen ik binnenkwam met de brokkies. Nou dat wordt nog gezellig.

Voorbeeldje hoe schapen tekeer kunnen gaan kijk flimpje; maar zo aggressief heb ik ze zelf nog niet gezien. Er moet dan ook echt iets heftigs gebeurd zijn. Alhoewel als die jongens eenmaal doordraaien is er absoluut geen houden meer aan. Charley (rip) kon ook zo beginnen en als je hem dan niet meteen een dreun verkocht (euhm, terecht wees…) dan kon je maar beter hard weglopen ;=)) Maar wie de baas was wist ie heel goed. En kalmeerde hij altijd vrij vlot. Om niet te zeggen: meteen, onmiddellijk, dadelijk, direkt. En hard hoefde je ook niet op zijn kop te kloppen, een “opvoedkundige” lel was eigenlijk altijd voldoende.

BLOG

Deze blog wordt door heel wat mensen gelezen, en dat doet me natuurlijk veel plezier. Ook mensen buiten onze kennissenkring blijken tot de trouwe lezers te behoren. Ook erg leuk. En soms krijg je wat opmerkingen over de schrijfstijl, die neem je dan goed ter harte want die blog is er grotendeels voor jullie. Tuurlijk probeer je zoveel mogelijk plaatjes erin te zetten, zo langzamerhand zijn het er honderden, dat maakt het leesbaarder. En ook veel levendiger.
Ergens begin december heb ik een landkaartje ingebed (zie rechtsboven) en verrek in nog geen drie maanden tijd hebben jullie meer dan 500 keer de weg naar deze blog gevonden. Volgens Google Analytics zijn dat ongeveer 80 unieke lezer adressen. Grappig toch? Iets wat op verzoek van Fannie is begonnen, om ook tijdens haar missies bij te blijven, en dan zo’n lezersschare heeft gekregen. Dat stimuleert wel moet ik zeggen. Op zijn minst probeer ik een maal per week iets te berichten, soms wordt dat meer, en in de winter nog meer. Een beetje afhankelijk wat er gebeurd, of waarover ik ff wil afreageren. Lammetjes krijgen doet je natuurlijk heel erg blij worden, toch?
Dat landkaartje, daar kun je op klikken en dan zie je uit welke landen de lezers komen, de rode stippen. De meesten uiteraard van NL maar wat doet Libanon in dat rijtje, zal dat een vakantieganger zijn geweest? Leuk zo’n kaartje.

Hout en puin

De dag wordt verdeeld tussen het kruien van het puin inclusief het verder slopen van de vloer in het nieuwe appartement en het kruien van hout.

HOUT

Op de een of andere manier is het hout te vochtig geworden en komen de temperaturen van de houthaard niet echt hoog, nu er wat meer hout naar binnengehaald is wordt dat probleem geleidelijk aan minder en is het een beetje te harden. Sterker nog het wordt nu onaangenaam warm in de woon/slaapkamer. Je bent er maar druk mee. Na enig pielen uitgevlooid hoe je een kruiwagen zo vol mogelijk kun laden, want een ritje heen en weer is toch snel 100 meter. En ziehier het resultaat. Hollande: douze points!!!

Er gaan ongeveer 2 à 3 van dit soort kruiwagens per dag de kachel in. Het is een gesleep met dat hout. OK het houd je van de straat af en je wordt er lekker warm van.
Dat het hout zo nat is kan ik niet echt goed verklaren. De handel goed onder een bâche (soort dekzeil) geborgen. Althans dat deel wat ik gepland had om op te stoken dit jaar. Het hout wordt toch gewoon te vochtig. Voor volgende winter de hele handel maar meteen binnen leggen. Nu wordt er niet elke dag gestookt omdat veel meestal wagenwijd openstaat of in iedergeval frequent open gaat. En je voortdurend in en uitloopt. Ben dan ook flink verkouden nu. Maar om de twee a drie dagen moet de fik er toch echt in anders wordt het te kil in huis. Als je dan aan je buro in de gang zit te lunchen om ff de mail en nieuws binnen te lepelen, dan slaat het op je bezweette rug. Dan pas merk je hoe koud het in huis geworden is met al die deuren open en dicht en niet stoken.
En zo leer je iedere keer weer: hout al in de zomer zagen in lengtes van 50cm en naar binnen halen wat je die winter denkt te gaan gebruiken. Want als het echt vriest, denk aan -20 graden dan moet je alles toch een beetje opendraaien dan krijg je het niet echt warm met hout van buiten. Alleen in de kamers wordt het wel warm. De keuken en lobby blijven steken op 15 graden. Maar die lobby is een thermisch vergiet, dat is een project dat voor de volgende winter opgelost moet worden. Die lijst wordt steeds langer! ;=)

PUIN
Dat slopen van die stalvloer gaat erg langzaam, af en toe toch weer een stuk betonijzer, ka-loote. Soms was het de afgelopen 2 weken echt te koud buiten. En aangezien de ramen nog niet geplaatst zijn is het in het appartement net zo koud als buiten. Een keer plat gegaan met een volle kruiwagen puin toen er weer eens een plak sneeuw lag, dat was balen. Nou ja het hoort er allemaal bij.
En een keer kwamen de schapen achter me aan, stomme cornelis & slimme beesten; het hek opengelaten. En dan begonnen ze tegen de kruiwagen aan te duwen, alsof ze wilden zeggen: BROKKIES! De enige manier om ze weg te krijgen was: met brokkies. Zijn ze verslaafd aan. De laatste keer dat ze weer in het strohok de zak met brokkies aan stonden te knagen, de schuifdeur was natuurlijk open om er met de kruiwagen hout door te kunnen, heb ik lijfelijk de zak tegen die veelvraten moeten beschermen. Met zacht geweld die knapen de deur uit-ge-bonjourd. Wie is hier nu de baas!

Om de kou te ontvluchten ga ik af en toe dan maar in ons privé appartement verder met het dichten van de kieren. Da’s een heel gepruts. En nu ben ik niet zo precies dus het gaat nogal eens mis met dat gefiguurzaag. Maar dat stukje vordert wel. Met iedere spleet die ik dichtwerk lijkt de tocht wel af te nemen. Dat is natuurlijk verbeelding, je bent in beweging en het werkwater staat op je voorhoofd, het zal dan wel weer wishfull thinking zijn.

Al met al denk ik nog ruim twee weken voor het slopen nodig te hebben. Het wordt weer warmer da’s dan een meevaller. Een andere meevaller is dat het pad rondom de tuin nu mooi groeit, dat is dan mooi met gratis materiaal de paden aanleggen. Dat wel weer dan.

War4Ever

Deze is erg leuk omdat het zo mega kreatief is gedaan. Enjoy.

Blijkt dat onze geschiedenis voornamelijk een aaneenrijging is van oorlogen. =;(