Google Translate

Ha ha, machine vertaling is toch niet wat ’t hoort te zijn. Alhoewel dat wat Google aanbiedt dan. Babelfish lijkt iets beter te zijn. In ieder geval als je eens wilt lachen over de verhaspeling van de tekst klik dan HIER.

En natuurlijk is het mijn schuld. Helemaal omdat ik nu niet bepaald in standaard nederlands schrijf en erg veel “gespeeld” wordt met de taal. Daargelaten de vele taalfauten, interpuctie, syntax, grammatica. Fouten, fouten, fouten. Mijn nederlands schijnt er niet op vooruit te gaan zeggen de mensen die mij uit NL kennen. En mijn schatje haalt soms mismoedig haar schouders op. Mijn engels schijnt dan weer minder misbruikt te worden (logisch met spellingchecker om line!), EN daarvan is de grammatica toch een stuk simpeler, vandaar. Ben nu eenmaal iemand die van alle oplossingen meestal de meest simpele kiest.
Begin de laatste tijd wel meer franse woorden te gebuiken in mijn nederlands volgens Fannie, valt  volgens mij echt wel mee. Hoewel woorden als equairre, fleche, tronçoneuse  gebruik je dagelijks en dat verdringt dan wel het nederlandse woord blokhaak, boor, kettingzaag. Je kiest het gemakkelijkste. Fannie zal dan wel gelijk hebben.

Terug naar de online vertaaldiensten.

Als je schrijft in een soort of spreektaal -waarin deze blog veelal wordt geschreven (geschreven wordt?)- kan daar geen enkele vertaal dienst mee omgaan. Da’s een. Veel kreten neem je over uit andere talen, of afkortingen die veelvuldig in mail en fora worden gebruikt sluipen er dan toch ff in. Ook daar kan een on-line dienst niet mee omgaan. De zogenoemde smileys idem.;=)) Da’s twee.
Woorden met apostrophes erin, ook moeilijk. Werkwoordelijke vormen, bijvoeglijke (bij)zinnen, kan niet. Indiosyncratische beschrijvingen Uh-oh, kan niet.  Slang: vergeet ‘t.

Toch heb ik de link naar Google tranlate maar aangebracht hiernaast. Ook al gebruiken de niet nederlandse lezers en lezeressen in hun bookmarks die verwijzing al wel. Maar het meeste zal wel adacadabra blijven voor de engels en spaans sprekende leeskring.

En over leeskring gesproken. Per dag schijnen bijna 60 mensen de blog te lezen; over de 100 onregelmatig. Daar verbaasd Fannie zich dan weer over omdat ze had verwacht dat alleen mensen uit onze omgeving dat zouden doen. En voor mij is dat dan weer een aansporing om iets leuks te schrijven of te laten zien. Maar sowieso, ook weer zo’n woord, vind ik het gewoon leuk om mijn verwondering en verbazing, of soms verbijstering op de blog te zetten. Of gewoon maar wat wauwelen, zoals dit stukje, is ook leuk.

KLUSSEN
En nu moet ik ff aan het klussen om BP een poepje te laten ruiken hoe het wel kan. Het zwembadhokje moet nodig af omdat die solar collector er tegen aan moet en het al snel frisser begint te worden.

Ah, over BP kan ik nu wel een novelle schrijven. Dat wordt dan iets voor de mémoires. Het is hier prachtig weer ook nog.

Keramiek

Kijk, zitten we toch maar ff lekker te kleien met de buurkinderen.

Hun vader brengt ze en dan is het lol hebben. Nee geen keten zoals ik op de lagere school deed. Merkwaardig zo serieus als die kleinen zijn. Maar “un croquette dansante” – een dansende kroket-  en daar dan 5 minuten mee lol hebben. Een genot om naar die twee te luisteren. Goed voor m’n frans maar weer. Al doende probeer je ze wat door te geven aan technieken. We hebben het ff geprobeerd met draaien maar daar is die kleine toch nog iets te slap voor in de armen. Moet daar iets op verzinnen, want verder dan een asbakkie kwam ie niet en hij wil zo graag. Dit is hun derde week en elke week geef ik ze een van hun werkstukjes mee om thuis te laten zien, om het thuisfront warm te houden za’k maar zeggen. En ze zijn natuurlijk apetrots op hun dingen. Stiekum werk ik de dingetjes dan nog wat af, het oog wil ook wat toch?
Pa kwam aan met het idee om langer door te gaan met de workshops. Daar was ik toch wat minder happig op. Niet dat ik dat niet wil. Maar eerst de kids eens met het medium klei laten werken, een beetje aan laten proeven, experimenteren, en dan kan hun vader zelf vaststellen of ze voor een langere periode willen komen kleien. Want dan wordt het toch iets serieuzer. Moet eens met Jan en Irene een boom opzetten in oktober over hoe je met die kids moet werken.

Wat ook perfect werkt is bij ze aan de tafel gaan zitten en voorbeelden te maken. Neus, oren, ogen, cilindertje om de handel op te plakken en voila een stukje kunst is geboren. Kost bijna niks aan materialen, maar je bent er wel weer van de straat mee. Leuk hoor met die kids.

Ze keken met grote ogen dat je wijnflessen ook voor iets anders kunt gebruiken dan leeg te zuipen. Natuurlijk volgden meteen gefluisterde opmerkingen over het drinkgedrag van pa.
Zelf ook een beetje aan de gang gegaan – nee niet met pimpelen- een deel van de fun.

Vanochtend nog ff de ruwe vlakjes zitten wegpolijsten, lekker onder het genot van wat muziek en bak koffie zitten klooien aan je werkstukje. Heb ik tenminste ook wat om in het kuilvuur te mikken volgende week zaterdag.

KOFFIE VERKEERD
Midden in een uitleg vielen de heer en dame van wie ik op verzoek van het vakantie buro (autistische kids) een  huis had gehuurd. Die kwamen me even bashen. Helemaal over de rooie, verwijtend begon het dat ie uitgegleden was en zijn broek vuil was geworden. Tsja leren zolen en nat gras gaan nu eenmaal niet samen. Maar dat ik daar nou wat aan kon doen? Liet het maar met een schouder ophalen passeren. En dra begonnen ze zich op te werken in een staat van hoogste verontwaardiging. Waarom ik niet langs was gekomen – om te betalen natuurlijk – en wel bij de buren kon zitten leuteren maar niet bij hun langs komen.
Mijn opmerkingen over dat de telefoon niet wordt opgenomen, het vaste nummer iemand met volkomen verbazing en niets wetende gaf, en dat ik al een paar keer aan huis was geweest terwijl er een auto voorstond maar niet werd opengedaan, werden weggeschreeuwd.
Oh maar gaat ’t om het geld? Nou geen probleem. Liet maar achterwege dat ik blij was dat ze zelf langskwamen. Dus ikke rap een chekkie schrijven. Dat liet enige verbazing achter bij die twee, niet eens diskussie over geld? Nou afspraak is afsraak toch?
Kwam er nog een rotopmerking uit zijn mond, nou ja als het niet anders kan, en het maar geen ongedekte cheque is. Een totaal misplaatste opmerking vond ik en ws bedoeld om me, een beetje kleinzielig, te sarren. De cheque overhandigende vertelde ik hem maar dat Le Mouton Qui Rit geen ongedekte cheques uitschreef en dat dat trouwens een doodzonde was in La Douce France. Klapte zijn mond meteen dicht.
Nog wat, en naar mijn mening ook terechte, opmerkingen over hoe dat gespeeld had moeten worden met die extra gasten. Waarop ik daarvoor mijn verontschuldigingen aanbood. Maar moest dat tot twee keer toe, nadrukkelijk herhalen om door het verbale geweld van die twee heen te dringen. Nogmaals hoe kun je nu iets overleggen als ze niet bereikbaar of vindbaar zijn, ach…

Halverwege paste ik mijn lichaamstaal aan van open naar gesloten (gekruiste armen en zo). Hielp ook een beetje de discussie te bespoedigen naar een eindpunt.

De opmerkingen van mevrouw negeerde ik maar, was gewoon toneel. Het ging natuurlijk over de nogal histerische jonge vrouw die in dat huis ondergebracht was. Hoe je iemand veel beter kunt kennen dan iemand anders na een paar uur met haar doorgebracht te hebben, is me een raadsel. Vooral omdat je die dame alleen maar stennis hebt zien schoppen, zie je mensen toch van hun “beste” kant nietwaar? Rauw, ongeblindeerde emoties is altijd erg leerzaam. Ook stennis met de beleiding van de kids. En waarom zou ze dan eerder naar huis gestuurd zijn? Voor de lol zeker. Maar de bashende dame zit natuurlijk tjokvol met levenservaring, een stuk ouder dan ik zijnde, en dan kun je mensen wel doorgronden in een paar uur, nietwaar?
Voor meneer ging het gewoon om de poen, en toen dat uit de wereld was, verdween ook zijn drive om als opgewonden standje daar te staan oreren.

Wat mij wel stoorde is dat ze dat op een manier deden als welopgevoede mensen die iemand ff kwamen schofferen. Zonder het fatsoen te hebben rekening te houden met de kinderen die erbij zaten. Echt bashen dus. Zonder reden want naar mijn gevoel had ik voldoende gedaan om met ze in contact te komen, en wachte daarom hun komst maar af. Maar om op een koorballerige manier iemand voor leugenaar uit te maken en doen alsof dat op die manier tot de goede vorm hoort… Dan denk ik dat al die opgespaarde levenservaring meer een oppervlakkig vernisje is dan getuigd innerlijke beschaving.

Nam ie afscheid met: we komen elkaar op straat wel tegen en groeten elkaar, maar we doen geen zaken meer. Alsof ik daar nog ideen over had. Maar ja kon ik ook nog wat opmerkingen maken over de kamers en zo en aanwezige uitrusting, maar dat heb ik maar achterwege gelaten. Laat ik dan wel enige innerlijke beschaving tonen dacht ik.

Hun gedrag en houding riep toch bepaalde vraagtekens op. Vooral het toneelspel wat ze opvoerden, want van oprechte verontwaardiging kon geen sprake zijn. Ze waren immers gewoon achter hun geld aan, en terecht, dat zeker.

Wijn

Ok zit met een griepje, gisteren plat en vandaag gaat het al een stuk beter, Reden om eens wat te bloggen van wat ik lekker vind. Wijn dus, het innemen gaat met mate, echt waar. Ook al denk je als je dit verhaal gelezen hebt, dat ik elke dag zit te pimpelen. Da’s ook weer niet zo. Voor dat je’t weet ben je een alco, en daar moet je erg voor oppassen. Het is zo gemakkelijk een lekker wijntje open te trekken…

Hoe ging dat selekteren ook al weer?

• Je ziet een onbekende fles: je beoordeeld vervolgens de fles, etiket, vorm en opmaak, heeft ie een ziel (deuk aan de onderkant) enzo, Geheel volgens eigen subjectieve waarden hoor! Gewoon op gevoel.
• Je trekt hem open en proeft een glas of twee. Smaakt het, weer sterk persoonlijke voorkeuren, dan gaan we door naar de volgende ronde.
• De open fles laat je een dag staan en drinkt de rest op, er gaan totaal 6 ballons uit een fles dus je bent dan wel ff bezig. 
• Staan de vlaggen op groen, dan koop er meer van, voor de rest van het proefproces
• Op een avond kook je iets wat daarbij zou kunnen passen en trek je een nieuwe fles open, als het ff kan in gezelschap. Dat “wat er bij zou kunnen passen” is niet zo’n gok als misschien het klinkt, meer een bevestiging. In de trant van: ik denk dat hier kip erg goed bij zou kunnen, of spaghetti, of een stoofschotel met dit of dat vlees, of een salade.
• Dan komt het gasten panel aan bod. De combo wijn & eten wordt dan beoordeeld, meestal zonder dat we ze erbij vertellen dat we een wijn op proef hebben. Je wilt toch een beetje onbevooroordeelde meningen.

Als het hele proces de groene vlaggen laat zien in plaats van kabouters en insecten die de binnenkant van je schedel proberen te slechten dan is het ok. En kopen we wat meer in, of vullen de voorraad aan als we een partijtje tegenkomen. Helaas onthou ik niet altijd waar welke wijn gekocht is omdat proefprocessen wel eens door elkaar kunnen lopen. Maar deze:

hebben we gekocht bij LeClerq in Vesoul. Die heeft de eerste drie stappen met goed gevolg doorlopen. Nou ja vooruit dan maar, hier de lingo:

Volfruit, erg geurig, een beetje aan de zoete kant vind ik maar een lekkere slobberwijn, nijgt naar het koppige. Hangt een beetje tussen een Merlot en een Rhone wijn in maar dan wat zwaarder; een goede vervanger voor de Corsicaanse wijn.

De volgende stap is bij gerechten die we hier koken een van de geselecteerde wijnen erbij te combineren. Niet dat dat persé moet maar je kijkt natuurlijk bij het proeven ook naar wat daar lekker bij te eten zal zijn.  Waar letten Fannie en ik ook op bij het proeven?

Als het een wijn echt voor bij het eten bedoeld is mag deze geen uitgesproken overheersend karakter hebben. We zoeken meer naar wijnen die bijvoorbeeld de smaak van het gerecht ondersteunen of versterken. Wijnen een beetje van deze soort:

Daar horen ook nog bij: Pinot noir, enkele Bordeaux, Corbières, en nog wat no names met druiven als Shiraz, Merlot, Grenache. Hebben we ook nog wat rose’s en witte wijnen in de aanbieding. De laatsten zijn niet zo mijn ding maar de rose’s uit de bordeaux zijn erg goed te drinken. Voor eetwijnen moet je natuurlijk wel oppassen dat die niet te zoet doorkomen, bijvoorbeeld een Merlot serveer je niet vrijwillig met kip in abrikozen.

Aan de andere kant zoeken we ook naar de zogenaamde slobberwijnen. Wijnen die je heel prettig kunt drinken ook al eet je er niets bijzonders bij. Deze wijnen mogen wat meer uitgesproken zijn en en stevig stempel drukken op je smaak papillen.

Bij de wat straffere wijnen hoort toch wel een kaasje en een stukje worst met een korstje brood.

Zo’n Morgon bijvoorbeeld kun je zo drinken, een Corse gaat prima met een stukje zachte kaas, en die Costière zit nog in de proef-pijplijn, maar een blauwgeaderde kaas lijkt me hier goed bij te passen.

GRAND CRU
Uiteraard shop je bij ook bij Lidl, Aldi en ga zo maar door. Dan kom je ineens voor nog geen 7 euro een grand cru tegen. Wa’s dat denk je dan grand cru zou de top in die specifieke wijn zijn.

Vol argwaan trek je de fles open. Beiden vonden we dat er potentie in zit, hoewel een beetje te zwakke afspiegeling van zoals een grand cru zou moeten smaken. Toch belazerij? Als er grand cru op staat moet ’t ’t toch ook wezen denken we. We concluderen dat de wijn zeker nog een paar jaar moet liggen. De wijn is veel te jong vinden we. Ook de “volgende dag” proef doorstaat ie niet. En dat wakkert ons wantrouwen alleen maar aan. Een GC moet toch makkenlijk meerdere dagen op de fles kunnen staan. Of toch te jong. We gaan de gok wagen en kopen een doos of twee, als ze er nog liggen, je weet maar nooit bij Aldi. We hebben ook al snel een plek op het oog om de flessen op te slaan: waar de temp het meest constant is winter en zomer.

CAPSULES
Van de week leerden we er nog iets bij: de capsules hebben bovenop verschillende kleuren. rood, blauw en groen. Rood is nie goe voor de lekkerbekken zoals wij, blauw is weer iets beter, en groen is de betere. Dat is natuurijk geen garantie. Altijd een gok of die wijn bij je smaak of wat je kookt past. Maar het mag gezegd worden tot nu toe geen klachten over onze wijnkeuze gehad.

MEDOC
En die Médoc dan, die Médoc! Médoc is eigenlijk geen slobberwijn, alhoewel met een stukje romige kaas, of beter een stukje harde worst, of lekker vette paté en een korstje brood, gaat ie prima. Het is wel een wijn die je bij een stuk roodvlees prima wegdrinkt. Zo voor een souper of laat diner is het niets, daarvoor is ie te zwaar en krijg je een onrustige slaap. Het is wel weer een wijn die je moet leren kennen.
Ook komt deze wijn in Le Mouton Qui Rit niet zomaar op tafel. We schatten de gasten een beetje in, we praten wat over wijnen om te horen wat ze lekker vinden, en stellen dan wat wijnen voor.
Médoc is niet zo’n bekende wijn, een beetje straffe wijn zelfs. Moet toch al snel 3 jaar oud zijn, en die kans krijgen wijnen hier nu eenmaal niet (vaak). Bovendien zit er heel veel kwaliteits verschillen tussen de wijnhuizen van deze wijn en moet je best wel oppassen bij het inkopen (etiketten onthouden). Het is ook een duurdere wijn, die al snel buiten het maaltijd budget valt (prijs range van een fles 7 tot 80 euries en hoger). Het is wel een wijn die je heel goed meerdere jaren kunt bewaren. ;=)

Maar koop eens een 3-5 jaar oude Medoc, snijdt er een kaasplankje bij en je zult na een paar glazen al snel moeten erkennen dat de Medoc toch wel een bijzondere wijn is. Het moet je natuurlijk wel liggen, mij in ieder gevàl, Médoc is samen met Morgon zo mijn favoriet.

Bedachten we ons: die sommelier cursus is dus toch ergens goed voor geweest.

SCHAPIES
Dram heeft er zin in. De meeste schapen zijn nu wel gedekt of wel “plein” (vol) in mooi frans, een paar zijn er toch ontsnapt de eerste keer dat ze dit jaar tochtig waren. Vooral met het grootste dier heeft Dram moeite, zelf klein van stuk zijnde. Maar om de 17 dagen komt er weer een kans dus dat gaat best wel lukken met een willige ram en uiteindelijk is de roep van de natuur daar ook nog: de drang tot voortplanting.
Ga ik met mijn duffe kop ff rekenen: een draagtijd van 144 dagen. Dan wordt het lammeren begin januari, koud. Maar er is een winterhok, dus geen nood. Sproetje zal dan wat later werpen want die heeft moeite met Dram zijn avances. Merkwaardig zoals dat gaat. Dram loopt flink te ruiken aan het achterste van Sproetje en komt dan met wat schijnbewegingen langszij. Geeft Sproet een paar halen met zijn kop in de flanken en doet een poging bovenop te kruipen. Dat is nog niet echt gelukt. Sproet spurt dan als een scheet vooruit en laat Dram beduust achter. Lachen is dat wel die twee zo aan de gang te zien. Want Dram stoere vent laat dat niet op zich zitten en zo stakkeren die twee in de wei rond.

Klaart het even op en zie je alle autonome maaimachientjes onder de boom gekropen.
Dit soort plaatjes zie je veel in de omgeving, en doen ons altijd aan de schilderijen van Paulus Potter denken. Pastorale plaatjes dus en dan pak je al snel je camera.

Als je dan zit te snotteren, tranen en alles doet eigenlijk zeer dan helpen zulke beelden wel je een beetje op te monteren.

gewijzigd 20100827

Heftig

Dit was in vele opzichten een heftig weekje.

De gite schoonmaken was geen peuleschil. Ik zal het zo zeggen: als mensen haast hebben vergeten ze zaken. In dit geval was er behoorlijk veel vergeten, inclusief de schoonmaak. Daar wordt ik dan netjes voor betaald dus dat is geen punt. Maar wat je dan niet allemaal vind. T-shirts, badbril, thermoskan, muntjes, een koelkastdeur vol met sauzen en boter, stijfbevroren hamburgers, vissticks… Afijn een aantal zaken gaan de lost&found department in. Je stuurt een mailtje met wat ze ermee willen (opsturen of wegmikken). De rest gaat in de ton. Kortom na zo’n bewoning zijn Fannie en ik na een weekje er doorheen gekomen. Stapels was, alles weer spic&span voor de volgende groep, reparaties uitgevoerd, de verfkwast moet nog… Zei iemand dat een B&B houden vakantie was? Kom dan maar eens hier een paar weken, kun je meegenieten.
Ja het is erg leuk al die verschillende mensen en diskussies die je daarmee hebt. Nieuwe indrukken en ideeen die je daardoor krijgt. En die paar dagen ff hard klussen en schoonmaken is gewoon je beroep.
maar wie denkt dat het één aaneenreiging van niet opgenomen vakantiedagen is, heeft het toch echt mis.

BIOS
Het meest heftige was toch wel dat we Bios moesten laten inslapen. En nog steeds krijg ik een brok in de keel als ik aan hem denk. Fannie ook, maar die heeft gelukkig nog Chippie, als therapie, weer mee naar NL. Hier is het stil, zonder dat voortdurende getrippel op het parket, en af en toe het mauwen om eten. Of het geknor als ie bij je kwam liggen. Was toch wel een heel aparte kat.
Afijn de wind geesten, de veerman, de grote poortwachter en Gaia zijn gevraagd zijn tocht naar het dodenrijk voorspoedig te doen verlopen. Het is beter zo. Zo te moeten rondstrompelen was geen bestaan meer voor het beesie. Zestien jaar is een lange tijd geweest zo met elkaar, veel lol gehad. Lol, waarvan het beest niet begreep waarom we dan zo hard lachten om ‘m.
Nou ja het zal wel slijten, dat lege gevoel.

ZONNE PROJECTEN
De afgelopen dagen is het bloedheet geweest hier, en dat doet je opnieuw nadenken over zonne energie. De vacuumbuizen array wordt komende week aangesloten en gaat dan het bad verwarmen. Ben benieuwd naar het effect ervan.
Ondertussen komen er wel nog allerlei dingen uit je dikke duimen. Een ervan leek me wel leuk om te laten zien:

Zoals jullie weten zit ik altijd te bedenken om het afval wat hier ontstaat te hergebruiken in een van de deel projectjes van ons B&B. Zo brengt Fannie altijd de melkflessen van 1.5 liter mee uit NL. Een heel aantal ervan zijn onder de betonnenvloer in de schapenstal verdwenen als vulling (spaart een hoop beton uit) en isolatie – stilstaande lucht. Je gebruikt ze als kwastenbewaardingsding. Tijdelijke opvangbakken voor druppelende radiatoren, kweekbakjes voor plantjes en ga zo maar door.
En onlangs kwam ik op het idee om van die flessen een soort drijvers te maken die ook dienden als boiler van een mini-zonnecollector. Die zou je dan in het zwembad kunnen mikken en dat zou dan het water weer op kunnen warmen. Tegelijkertijd schermen die floaters ook het water af en neemt het warmte verlies ook weer af. Je zou er zelfs nog een soort parapluutje op kunnen maken zodat er meer oppervlakte afgeschermd wordt en tegelijkertijd als afstandhouder werkt. Het ding zelf moet als thermosyphon werken. Een soort zonne-dobber dus. Je hebt alleen wel weer meer werk om die dingen eruit te vissen om te gaan zwemmen. Haakje, hengel, opvissen. Het idee dient nog verder uitgewerkt te worden, maar volgens mij kun je hier een heel eind komen met afval materialen.
Een paar weken geleden voor de buizen array dingetjes na zitten lezen. En zo kom je ineens tegen iets aan wat je voor heel normaal houdt. Het solaire zuiden is namelijk niet de stand van de zon om 12 uur. In dit geval is het de stand van de zon om 13:28 of daaromtrend. De optimale helling voor het paneel is ook niet 45º maar iets als 43.3º een en ander afhankelijk van waar je je bevind op de aardbol. Logisch en vanzelfsprekend. Pas als je dan bezig gaat een standaard te maken voor het paneel begin je je dit soort vragen te stellen. Grappig toch, iets zo vanzelfsprekends uit te drukken in keiharde getallen.

LEMOUTONQUIRIT.EU
Zo, vandaag ook de site weer een beetje bijgewerkt. Merk ik weer dat de duitse pagina echt een stiefkindje aan het worden is. Komt altijd als laatste aan de beurt, en dan is het meestal zo laat dat de puf weg is. Krijg ook bijna geen aanvragen uit die hoek, moet daarom echt die pagina eens op pimpen. Gisteren legde Fannie de laatste hand aan het appartement, en na de grote schoonmaak hebben we ff wat fotootjes gemaakt voor op de site.

Voor de zit slaapkamer, daar gaan we nog met meubels slepen. Het zitgedeelte behoeft nog wat opwaardering. Ook nog wat kijkdingen aan de muur en dan is die stage van fase 2 weer 100%. Natuurlijk blijf je kijken naar verbeteringen, en soms krijg je hints en tips van je gasten. Die je dan dankbaar opneemt in je verbeter plan. Het zal een doorgaand proces blijven. Kom je weer op nieuwe ideeen, of gaat iets kapot, of moet er gewoon iets aan het onderhoud gedaan worden, je zult altijd bezig blijven.

De afgelopen 2.5 jaar zijn er 3 keukens, 7 toiletten, 6 douches, 8 kamers, 2 algemene ruimtes en een zwembad verbouwd/gerealiseerd. Net een soort vlek die zich langzaam over het huis heen verspreidt, zegt Fannie. Nu zijn we de achterkant aan het veranderen, de zijkant moet een parkeerplaats en wandeltuin iets worden waarin volgend jaar ook het japanse badhuisje komt te staan. Krijg je een soort wellness achtig iets mee. Zo vanuit de hot tub het zwembad in… Afkoelen op een leuk plekje in de tuin. Ahhhhh!

BIOS 1994-2010

Vanmiddag kwamen we terug van boodschappen en zagen we Bios voor pampus op de stoep liggen. Toen we hem riepen hief ie nog wel z’n koppie op en pas nadat ie maauwde wisten we zeker dat ie het was. Dan schrik je wel, zo snel als die aftakeling gegaan is. Hij kon nauwelijks meer lopen. Verbazend dat ie met zijn bijna lamme lijf dan toch nog naar de vijver van de buren is gegaan om uit de vol met kroos gegroeide vijver te drinken. Hij dronk sowieso als een tempelier de laatste tijd, die nieren waren namelijk al een tijdje off-line aan het gaan. En dat kattebakkie stonk ook al als een open riool. De laatste paar weken ging het snel berg afwaarts met ‘m. Vanochtend zagen we in dat ie de winter in geen geval zou halen. Maar ja je hoopt altijd nog op een warm lijfie boven op je buik in de winter. Al was het meer een knokenzak dan de vol kattenkwaad stekende levendige Bios.
Fannie vond vanochtend dat het maar moest gebeuren, want dit was toch geen bestaan meer. Tegen beter weten in zit je hem dan nog wat lekkers te voeren, snij je de lever extra klein, en als ie dan meer dan een minuut zit te smekken op een klein stukje vlees. Tsja dan wordt het je even te moeilijk. Toch besluit je nog ff te wachten. Maar toen we hem zo vonden op de stoep besloten we allebei dat het wel welletjes voor ‘m was. Het lijfje ging gewoon niet meer. Vanavond hebben we dan ook bij de dierenarts gebracht. Na een paar spuitjes kon ie de grote overtocht gaan maken.
En deze grote jongen zat dan toch wel ff te grienen. Fannie hield zich moedig, tuurlijk ook een bak water. Moest ik wel af en toe stoppen omdat de tranen me de ogen afdekten. Afijn iets eerder dan verwacht ligt Bios nu in de tuin waar we later een mini stupa gaan zetten. Net alsof je een lid van je familie verliest. Of zijn we dan te sentimenteel?

ELEGIE op BIOS

Toen we pas ons huis hadden in Maurik werd Bios als snel opgenomen. De enige eis die er stond was dat ie helemaal zwart moest zijn, geen vlekkies of strepen. Afijn na een korte speurtocht bingo. Na de nodige prikken, kwam ie, niet groter dan mijn hand in huis. In de eerste paar jaar werkte ik veel thuis, en Bios had altijd de gewoonte om in mijn nek te gaan liggen as ik aan het programmeren was. Dat soort kontakt is nooit meer anders geworden, en werd ie een echte mensen kat.
Hij was geloof ik twee jaar, we zaten te pimpelen op het platje achter het huis. En Bios was als gewoonlijk weer overal in en op aan het klimmen in de garage. In dat soort huizen staan nooit auto’s in de garage maar wordt gebruikt voor opslag en als rommelhok. Erg interessant dus voor ‘m. Het ongeluk wilde dat net toen hij door de tuindeur naar buiten kwam de wind bedacht de deur dicht te knallen terwijl het topje van zijn staart er nog tussen zat. Een rauwe gil, en de rest van zijn leven wandelde Bios met een knik in zijn staart rond.

Een keer is ie uit het raam geflikkert toen we stonden te schilderen. Liep ie vrolijk weer door. Taai beest. Klimmen was ie ook goed in. In Sloten stond ie ineens in de vensterbank op de eerste verdieping, was ie net twee dagen aanwezig. 

Op een van onze vakanties in zijn eerste jaren werd ie verzorgd door de buren. Er moet toen iets gebeurd zijn want daarna was ie voor alles bang en schrok van alle geluiden of onverwachte dingen. En ik maar roepen dat ie zelfs voor zijn eigen schaduw nog bang was. Neurotisch bijna dat bangige.

Het liefst lag ie boven op mijn buik te knorren als ik naar de tv lag te loeren, zat te lezen of naar muziek lag te luisteren. Fannie gaf hem les in hoe ie zich moest gedragen tegenover Floppy en na een mep met de krant had ie ook dat begrepen. Floppy immiteerde Bios’ gemauw perfect en kon ook haarfijn Bios roepen zoals Fannie dat deed. En daar tuinde hij nogal eens in, kwam parmantig aanlopen om dan te ontdekken dat ie weer eens in de maling was genomen.
Dat ie niet over mijn toetsenbord moest lopen had ie na een veeg van het buro af ook snel door. Toen ie groter werd paste hij ook niet meer op de ouderwetse buizen monitor, dat leerde ie pas na een tiental keren eraf gekiekert te zijn. Met die kat kon je echt alles doen, opvouwen, in de prullenbak ronddraaien, salto’s laten maken en gekke kapriolen in de lucht. Aan zijn staart optrekken of gewoon aan zijn kop, deed ie ook niet veel op uit. Zijn nagels uitslaan tijdens het vechten leerde ie ook redelijk snel af, want knokken kon ie. Gaf ie een keiharde klap en spurtte dan weg, keek je schuin aan uit de verte om in te schatten wat het risico was als ie terug kwam. Hij wist ook haarfijn of je aan het werk was, of maar gewoon aan het freewheelen op je computer. Was dat laatste het geval dan moest ie onmiddellijk alle aandacht hebben. Raar beest was het eigenlijk.
Het mooiste spelletje vond ie over de gladde trap naar beneden te  tuimelen. Kwam ie telkens weer naar boven om meer. En wat de baas at smaakte hem ook. Kwark met veel jammie er in? Lekker baassie! Kaas, ham, alle soorten vlees, zoetigheid, en alles wat een kat sowieso al lust. Het kon gewoon niet op. Je hoefde maar op de snijplank te kloppen en trip trip trip kwam ie aan zetten. Want dat betekende namelijk ook jammie voor hem.

Gek genoeg luisterde hij ook naar zijn naam, dat vond ik zelf prachtig want daarmee kon je hem mooi naar binnen roepen. Kwam ie niet aanzetten dan was het al snel: “tot morgen”. Later las ik ergens dat het areaal van een kat wel eens 500 hectaren of meer kan zijn. In een stad kan ik me dat niet voorstellen, maar hier in MSP was ie behoorlijk aan het struinen in het land.

Hij ging ook overal mee naar toe als er weer eens een nieuw adres was: Sloten, Maurik, Mailleroncourt… Aan reizen raakte ie gewend en kon je hem aan het eindpunt de auto uitlaten zonder problemen.
Toen we het huis in MSP kregen besloten we dat ie naar Frankrijk mee zou verhuizen. Na een dag kwam ie naar buiten en vond zijn weg weer terug. Wat een avontuur, zoveel muizen en vogeltjes. De laatsten ving ie pas als ze van de hitte bijna van het dak afvielen, maar ja hij was sowieso niet al te kieskeurig.

De laatste twee winters hebben we dan ook samen de kou getrotseerd in la douce France, de zomers op apegapen gelegen en samen gezien dat er nieuwe lammeren werden geboren. Hij sliep ook vaak op de hooizolder, ook in de winter. Altijd liep ie achter je aan door het huis heen, bestudeerde alles wat je deed en kroop als een echte kat overal in en op. Wist wel precies dat ie niet op de gasten kamers mocht komen. En je hoefde maar een tss tss geluid te maken en hij wist dat wat ie dan aan het uitvreten was niet mocht. Hij leerde snel vond ik. Nu hebben we in MSP geen klein huis maar binnen een paar dagen kende ie alle sluipwegen en kwam altijd weer binnen.

CHIPPIE
Natuurlijk zagen we al wel aankomen dat Bios het niet lang meer zou maken, en Fannie vond het dan ook tijd om de opvolger voor Bios te vinden. Zo gezegd zo gedaan. Uit het asiel werd Chippie gehaald. Ook zwart. Niet zo pikzwart en niet van die gouden ogen als Bios maar we kunnen het er goed mee doen. Natuurlijk ga je al snel de overeenkomsten zoeken met Bios’ zijn jonge jaren. Het is alsof je de eigenschappen van Bios op die kat projecteert maar dezelfde streken als Bios vertoond ie. Dus dat gaat goed komen.

Dit is Bios een paar uur voordat ie de grote veerman om de overtocht naar Hades is gaan vragen. Welkom Chippie, adieu Bios.

the Kids

Een van de kids kwam vanochtend zowaar afscheid nemen. Het stapeltje lakens onder zijn arm deed me het ergste vermoeden namelijk dat ik vandaag 17 maal onderlakens, dekbedhoezen, kussenslopen te wassen en te strijken krijg. In plaats van de huurders van de gite. Zoals afgesproken: ik tref de gite net zo aan als jullie hem gekregen hebben. Op de site staat ook dat ik dat ook voor de gasten kan doen en daar staat dan de borgsom tegen over. Niet erg, maar dan blijft er niet zo veel tijd meer over het huis terug te veranderen naar een B&B. Het zij zo. De gasten voor volgende week hebben zich al via de mail aangediend en deze groep gaat een dag eerder weg. Heb ik toch weer een dag extra om de gite weer in een B&B om te toveren.
Vanmiddag vond ik ineens de WC brillen die we al een rijdje zochten: hout. En voor een redelijke prijs. Geen plastic, die gaan altijd scheef zitten, en breken uiteindelijk af. Een verbeterpuntje dus. Van kamer twee heb ik de drukplaat ook bijgesteld dus die doet het nu ook normaal en hoef je niet meer xtra stevig te drukken.

Opnieuw is bevestigd dat als het huis vol met gasten is je bijna geen tijd meer over hebt voor de afwerking van de verbouwing. Daar moet ik me eindelijk maar eens een keer bij neer gaan leggen en mezelf niet gefrustreerd voelen als dan inderdaad blijkt dat je ondanks alles toch met de gasten bezig van de gite bent. Dat is leuk, zondermeer. Daarom vind ik dit bedrijf ook zo leuk. En de ervaring met deze groep is een zeer bijzondere geweest. Ook om te zien hoe de leiding met deze baldadige jonge mensen omging. Nee ze braken de tent niet af, en ja ze maakten een boel kabaal. Toch had ik daar niet zoveel last van, de buurman wel. Toen ze vuurwerk gingen afsteken, die was daar redelijk pissig om. Tsja, autistische kinderen hebben nu eenmaal wat vagere grenzen dan mensen die niet met die handicap leven. Ze hebben het in ieder geval naar hun zin gehad door de bank genomen dan. Want het zwembad was niet op dag 1 klaar. Maar met zijn allen hebben we het toch gered.

ZWEMBAD
Nu de kids weg zijn kunnen ook de tijdelijke hekken van het zwembad af en krijgt het het uiterlijk zoals dat in het ontwerp bedoeld is. Het pad romdom is klaar. De laatste kruiwagens tout-venant zijn gestort, er ontbreken nog enkele tegels. Gisteravond besloten we geen stenen elementen maar teak planken op de rand van het bad te gaan schroeven (RVS?). Volgens ons moet dat de finishing touch geven. Dan is deze stage ook weer 100%. OK we lopen ver voor op schema van fase 2, da’s waar. Van fase 1 moet nog de douche gemaakt worden, niet zo geweldig zoiets. Maar omdat we ons prive gedeelte toch een lagere prio hadden gegeven is dat ook weer geen halszaak. Echter wel een uitdaging die nieuwe douche. Wellicht dat we of in het vroege voorjaar of in november een ploeg kunnen samenstellen om het dak in een paar dagen omhoog te werken en te isoleren.
 
Terug naar het zwembad.

Vanavond was het een strak blauwe lucht, een lekker buiten temperatuurtje, en kun je dobberend in het zwembad de zonsondergang zien. Dat is echt kicken!

ZONNECOLLECTOR
Omdat het water toch wel redelijk fris blijft ben ik de zonnecollector in elkaar gaan schroeven. Al zal dat met een enkele unit niet zo’n vaart lopen een paar graden moet het toch omhoog gaan. Het zwembad zelf wordt als warmte wisselaar gebruikt, een lange slang vanuit de collector als warmte spiraal. Het circuit volgieten met water, een baksteen eraan en in het bad verzinken. Het is allemaal heel experimenteel nog en daarom ga ik ook nog geen vaste opstelling maken.  Dat komt als het afdakje voor de pomp en zo klaar is.
Heb vanmiddag ook een 3 snelheden pompje opgehaald, en ja hoor! Merde, weer van die giga fittingen. tot nu toe zijn er altijd, echt altijd, verloop fittingen nodig geweest, da’s toch niet te geloven, waarom kunnen ze dat niet op elkaar afstemmen. Dat kun je typisch noemen voor een ontwikkelingsland, maar hier in LDF verwacht je dat toch niet? Als het goed gaat, meten is weten, dan bouw ik de unit verder uit. Nog wat regel apparatuur erbij en wellicht een serieuze warmte wisselaar maken, alhoewel het zwembad een heel mooie opslag is natuurlijk. Misschien kunnen we in de winter er nog iets mee verzinnen, om te spelen natuurlijk. De zon is immers gratis.

Impressie vanaf het balkon

Het tuinpad is af, eindelijk. Links achter in de hoek komt dan een soort Gaudi bank, En rechts, nast het zwembad komt een buddha beeld op een sokkel te staan. Die sokkel wilde ik van flessen gaan metselen in een soort van koepel. De koepel is dan hol en daarin kunnen wat ledlampjes. Volgens mij moet dat een vrij maf effect geven ‘savonds.

 

Kuilvuur

Ah wordt ik ff op de vingers getikt: draaiwerk kun je wel degelijk in het kuilvuur stoppen. Duurt alleen wat langer om te drogen, en niet iedereen vind het fijn of kan met chamotteklei draaien. Gewoon beginnersgeluk dus in mijn geval.

Vuurtje fikken is leuk en dan komt er ook nog iets bruikbaars uit. Eens een paar bredere potjes maken, kunnen de orchideeen op mijn tafeltje er in.
Gisteren roodbakkende klei zitten draaien voelt toch weer heel anders aan. De klei die ik uit NL had meegenomen is wel zo’n beetje op. Klei bestel je hier via het internet en wordt dan een paar dagen later afgeleverd. De vrachtwagen rijd bekant zo achteruit je huis in, zet de pallet met een hijsding binnen in het atelier. Gaat gesmeerd zoiets. Klei is wel duurder dan in NL, moet je de vrachtkosten nog bijbetalen. Het is daarom aantrekkelijk om af en toe wat broodjes klei mee te nemen vanuit NL

Morel piscines

Die Morel gooit er met zijn pet naar om alles aan te sluiten. Heb ik hier te maken met een typisch gevalletje van fransjes laat maar waaien geval? Ik denk het. Maar meneertje gaat het erg moeilijk krijgen. Want volgens berekeningen lekt het bad. Elke twee of drie dagen moet ik het bijvullen. Het rooster in het midden kan niet vastgeschroefd worden omdat een van de schroefdraden lam blijken te zijn. Oplevering zou voor  augustus gebeuren, het is nu 10 augustus. En voor de zoveelste keer zei ie gisteren dat ie vanochtend langs zou komen om de laatste zaken aan te sluiten. Niet dus. Ik vraag me af waarom de gemiddelde fransjes leverancier zo problematisch doet. Aan betaling kan het niet liggen, de wettelijke aanbetaling is gewoon gedaan of eisen ze zelfs anders beginnen ze niet eens! En de rest komt dan als het bad is opgeleverd. Minus natuurlijk een strafpremie, daar ben ik het wel over eens. Eens kijken hoe die daarop reageert. Zou ie een uitgebreide instruktie geven, huh volgend jaar? Glimlacht charmant door te zeggen het water zal nu wel lekker helder zijn niet? En als ik dan vertel dat de buurman het een en ander heeft gedoneerd waarna het water pas helder werd, lacht ie een beetje voor zich heen. Voor hoe dom verkoopt ie mij?

In ieder geval zal ik geen zaken meer met Morel Piscines doen, onbetrouwbaar, levert niet op tijd, levert de verkeerde spullen etc. Zal iedereen wel zeggen: zie je wel, typisch fransjes. Maar daarentegen heb ik ook goede ervaringen met leveranciers. Er zitten er gewoon tussen die het stereotype beeld dat wij van de fransjes hebben keer op keer bevestigen, opvallend veel zou je zeggen. Je wordt dan geslachtoffert vind je dan. En dat is natuurlijk ook zo, want deze Morel neemt een loopje met me. Heb ik toch wel nog een troef: poen, money, geld. Alhoewel hij zich daar niet zoveel van aan schijnt te trekken.

Een beetje antireklame wil ik toch nog wel maken op de blog dan.

Eh bien, wordt vervolgd.

Kuilvuur

Deze week kwamen er gasten speciaal om een dagje te komen kleien in het atelier. Dan kun je ze niet veel meer bieden dan een beetje proeven aan de dingen. Toch wel wat leuke zaken zijn eruit gekomen.

Voor de zekerheid én om de spontaniteit beter in het stuk te krijgen liet ik ze meerdere exemplaren van het zelfde maken. Zou jammer zijn als ze helemaal niets naar huis konden nemen omdat de werkstukjes letterlijk in stukken kunnen knallen in het vuur. En er dan een grotere kans was dat er een heel blijft. Zo gezegd zo gedaan.

De autistische kids knutselden ook een paar stukjes in elkaar.

En zelf had ik ook nog twee voorwerpen die het kuilvuur wel inkonden.
Alles natuurlijk op ultra korte termijn dus de hele verzameling de huishoud oven in om in ieder geval het ergste vocht te laten verdampen.

Waar een bakoven al niet goed voor is. Afijn een paar uur later de zaak bisquit gebakken in de keramiek oven en precies op tijd kwamen de mensen aan om de kuil uit te graven en plaggen te gaan steken. Dat laat je de mensen zelf doen, dan onthouden ze het proces beter. Dan de hele handel in de kuil op een bedje van stro gelegd, hout eromheen, dat is hier plenty op voorraad en hup de fik erin.

Na een uurtje of wat worden de vlammen blauwig en leggen we de plaggen ertegen aan. Nog even wachten dat de fik er goed in zit voor het totaal afdekken. En na nog een uurtje is de klus geklaard. Voor de kinderen was dit vuurtje stoken natuurlijk een groot avontuur en hielpen enthousiast mee de gaten af te dekken.

Dan is het de “vuurwacht”: de gaten afstoppen met meer plaggen als er vlammen uitlekken, zodat het vuur niet uitbreekt. Na een paar uur hielden we het voor gezien, het werd nogal fris en gingen we plat. Alle kleren stinken natuurlijk naar rook, maar de gasten hadden in ieder geval het hele proces meegemaakt en dat was voor hen natuurlijk een hele beleving. Zelf zat ik te mijmeren over dat dat hier op het platteland gewoon allemaal gaat, zonder dat er een miljeu politie meteen aan je deurbel hangt en er een bonnenboekje tevoorschijn flitst
De volgende morgen het vuur openrakelen. Shit wat was dat nog heet, wist je wel, maar toch, heet heet heet. Helaas, zonder breuk is het niet gegaan, en de gemonteerde dingen, zoals de huisjes, kregen natuurlijk de klappen, de rest kwam er goed uit. Mijn “dame en noir”  is redelijk uit het vuur gekomen. Mijn gok om dat wat zwart moest worden naar onderen te leggen in de kuil was een juiste gebleken. Het waren ook maar een paar voorwerpen die erin lagen, daarom misschien niet zo’n grote gok. Beetje was op de gladde delen gesmeerd, geeft een diepere glans aan het stuk. De achterkant was mooi wit gebleven.

Het door de gasten gemaakte draaiwerk werd voorzichtig in een doos gepakt en dat zou thuis dan wel gebakken worden.

Weer een paar gasten die een paar prettige dagen hebben gehad.

PLONS!

Eindelijk! Les jeunes (de kinderen) kunnen hun eerste duik nemen. En prompt werd iemand van de begeleiding het bad in gejonassed. Een prima initiatie vna het bad. Natuurlijk was het water nog niet erg warm, maar wie maalt daar nou om als je voor het eerst in je vakantie zo vanuit je kamer de plons in kunt! Afijn, leiding tevreden, le jeunes tevreden, en dan ik ook weer tevreden.
Vragen over de kleur van het water kon ik afdoen met: “reactie van chloor op ijzer in het water kleurt het bad bruin. En wat de badman ook doet hij krijgt het filter niet aan de praat. Dus dat gaat da’lijk echt een probleem vormen al ware het maar om de hygiene. En ja bij zo’n bad krijgen we er weer een dagtaakje bij, schoonmaken, vreemde voorwerpen uit het bad vissen etc.

WARMTE
Van het weekeinde de zonnecollector in elkaar duwen en kijken hoe we dat aan kunnen sluiten op het pompsysteem. Vraag rijst: of het als autonome unit opstellen. Enerzijds die pomp van het badfilter draait toch (een keer) full time. Dan bedenk je weer allerlei andere ontwerp elementen zoals het aggressieve chloor hoe zou zich dat gedragen in de manifold van de collector, dus dan toch maar een soort warmtewisselaar om het zaakje “chemisch” neutraal te houden?