100 ans – years

updated: 19:46

Volgens het ComputerHistory museum in Mountain View, California USA, begint de computergeschiedenis 2000 jaar geleden. En wel met de abacus, het tot nu toe bekende allervroegste mechanische rekenhulpmiddel, kort gezegd een: telraam.

een vd vroegste telramen

Het is duister wanneer het telraam is ontstaan. Men doet er naar mijn bescheiden mening een gooi naar. Nu ken ik de reputatie van de mensen van dat museum, en enkelen ken ik persoonlijk. Het moet daarom bijna wel een onderbouwde gok zijn – een educated guess zeg maar.

zoals wij het telraam kennen

Voor het gemak nemen we aan: de geschiedenis van de computer begint zo’n 2000 jaar geleden.

Kom ik op de site van IBM iets leuks tegen.

De IT (information technology) heeft de laatste honderd jaar een enorme vlucht genomen,  hoeven we ons niet meer af te vragen. Het is een feit. IBM laat dat in een soort jubileum filmpje zien: flimpie. Nu doen ze wat alle grote entreprises doen: claimen. Zonder meer een prachtig stukje video wat ze daar hebben neergezet, bijna perfect. Tuurlijk op zijn amerikaans: een kilo van onderliggende (bijkans sublimale) boodschappen een eetlepel emotie, een liter IBM saus, en reklame prietpraat. Wat is nieuw.

Voor mij als amateur computer geschiedenis is dit opnieuw een welkom studie object. Vijftien jaar geleden al eens wat boekjes gekregen van IBM die een welkome aanvulling voor mijn bieb over dit onderwerp  waren. Dit filmpje gaat dit uiteraard opnieuw doen. We zijn een tiental jaren verder en bijna niets wordt meer in gedrukte vorm uitgegeven. Geen pijn, maar had het toch liever in een mooi boekje gezien. Als amateur onderzoeker slik je natuurlijk niets als zoete koek; kruisreferenties, bronnen onderzoek, afwegingen tegenstrijdigheden enzo enzo.
Het kan niet anders dat een aantal zaken opvallen: is dat nu wel zo. In het filmpje worden door deze grote broer een aantal zaken geclaimd als zouden zij de hoofdrolspeler, of uitvinder ervan zijn geweest. Zoals de vlucht naar de maan, landing op 20 juli 1969 ;=) welke ik life op een klein zwartwit teeveetje heb gezien. Het mocht zelfs een wonder heten dat de Apollo terugkwam, zoveel bugs zaten er in de on-board computer.
Zeker IBM speelde een rol van belang in de ontwikkeling van een aantal zaken. In heel veel zaken. Vaak als geldschieter (SSEC) of als facilitator, of kocht gewoon technologieen op. En IBM trad eerlijkheidshalve ook vaak als kartrekker op, belangrijke aanjager in een bepaalde ontwikkeling. Een aantal keren waren de activiteiten (achteraf) niet verdedigbaar; verkoop van dataprocessing apparatuur aan het Nazi regiem bijvoorbeeld (ok open deur). En natuurlijk hier en daar wat smeermiddelen ten behoeve van foute regimes om toch maar vooral hun business te ondersteunen / te kopen. Ook hier: wat is nieuw. Doen ze allemaal in meer of mindere mate, die globale companies. Zo gaat dat met internationaal zaken doen.
Spektaculair zijn hun resultaten te noemen (mede) op het gebied van kunstmatige intelligentie en supercomputers. Zoals Blue Gene, waarmee de wereldkampioen schaken werd verslagen. Computers die meespelen met o.a. quizen (taalherkenning) en dat ook nog winnen. De eerste in russisch-engelse vertaling staat op naam van IBM, cryptografie etc etc. Deze companie was ook een van de eersten die beseften dat gebundelde software en hardware geen lang leven was beschoren en koppelden dat los. Begonnen ook met het “weggeven” van software. Op een zeker tijdstip was het zelfs de enige companie die nog mainframes maakten in de klassieke zin. Nu lijkt cloud computing die rol een beetje over te nemen.

Het knappe van dit filmpje is echter dat iedereen er naar zou kunnen kijken en echt geen computerfreak hoeft te zijn. Geen high tech prietpraat maar een soepel lopende opeenvolging van smeuiig gebrachte mijlpalen in de ontwikkeling van de computer.

Ook al heb ik daar zo wat kanttekeningen bij.

List en bedrog

De fransjes hebben hier een mooi woord voor: arnaque – bedrog of nepperij. Het is argot of wel slang maar je hoort het veel gebruiken.

Het is voor veel mensen nog moeilijk te zien of een reservering als bedrog moet worden aangemerkt. Niet dat ik daar zo’n ster in ben, maar het lukt geweldig. Uit de statistieken blijkt dat de laatste keer de posting over nep boekingen veel gelezen wordt. Krijg er zelfs mail of telefoon over. Hardstikke leuk dat mensen er mee geholpen zijn. Maar dat geeft wel aan dat er veel behoefte is aan informatie over dit soort praktijken. 

Daar gaan we dan. Hopelijk hebben ook andere B&B’s er wat aan en tuinen ze er niet meer in.

In dit dossier zal ik ook een aantal links geven naar sites waar je kunt zoeken of een mail al eens eerder is gesignaleerd als bedrog.

INLEIDING

Het begint altijd met een mailtje voor een reservering. Zoals bijna 96% van alle boekingen gaan. Blij ben je met een leuke boeking natuurlijk altijd. Maar de afzender van dit soort boekingen is er op uit je geld uit je zak te troggelen.

Kenmerken scam mail

In de mail staan vaak de volgende elementen:

• de afzender komt ergens vandaan waarvan je nu niet direct een booking verwacht
• het is vaak een boeking voor een week of meer
• het is ook een boeking voor vaak meerdere kamers
• en men will soms full service / vol pension
• men wil met een credit card betalen of juist per cheque
• deze boeking is te mooi om waar te zijn

Alhoewel het hoeft per definitie nog geen scam te zijn. Maar hoe hoger het bedrag van het logies is des te voorzichtiger moet je worden. Dus ga je even Googelen naar de naam. En kom je al snel op sites (Scambuster) uit die scams behandelen, ALS het een scam is.


Legitiem

Maar niet alles is list en bedrog. Gisteren had ik namelijk zo’n geval, volkomen legitiem bleek achteraf. En het werd bevestigd toen in de laatste mail de feiten overeenkwamen met dingen die ik over de afzender op het internet had gevonden. Ook wel weer eens prettig om leuke boekingen te krijgen die legitiem zijn.

Maar goed. Hierna volgen de cases die ik tot nu toe heb verzameld. Daarbij probeer ik zover mogelijk te komen zodat voor iedereen duidelijk wordt hoe dat dan gaat.

Leest en huivert!

CASES

Tot dusver heb ik twee cases gehad: HIER (20100913 detective) en HIER (20110105 oliebollen)

Maar we hebben een nieuwe, eens kijken hoever we hiermee komen. Volgens de scambuster is het een scam – check! Maar we antwoorden netjes en doen een prijsopgave. Afronden naar boven en kijken wat het wordt.

CASE: DAWA 20110129

Dear,
I want to book 4 rooms in your property for 4 groups of honeymooner.
Arrival date:17th May,2011
Departure date:30th,May 2011.
Please do get back to me if you have availability on the requested dates.
1.The total cost of their stay, and meal.
2.Do you accept credit card payment.
3.will you be able to arrange for their meals during their stay.
Regards,

Micheal Dawa.

antw: netjes een prijsopgaaf gedaan en meteen gesteld dat we geen creditcards kunnen accepteren.

wordt vervolgd  ;=)

Messen

Intimi weten dat ik erg gesteld ben op goede maar vooral scherpe keukenmessen. Het merk doet er niet zo toe eigenlijk. Kijk ook voornamelijk naar hoe het mes gemaakt is. Belangrijk bijvoorbeeld is dat het lemmet doorloopt in het handvat, anders breekt het geheid een keer af op het meest ongelukkige moment. Verder waardeer ik een goed in de hand liggend mes. Voor mijn soort knuisten ligt bijvoorbeeld Sabatier net iets beter in de hand met een goede gewichtsverhouding dan de japanse. Keukenmessen hebben een balans net iets voorbij het handvat, zoals een goed mes betaamt. Het krijgt daardoor de juiste druk op de snede en springt niet zo op de snijplank tijdens het fijnsnijden van bijvoorbeeld knoflook of kruiden. Een minder goed mes heeft vaak een balans achter de aansluiting van handvat en lemmet, dat is heel vermoeiend snijden. Japanse messies waar men het vaak nogal ophemelend over heeft voldoen minder met dit soort kriteria. Zijn meestal erg onderhoudsgevoelig en prijs technisch veel te duur in europa. Een kennis van me heeft  zo’n perperduur mes, de rolls royce onder de messen zegt ie. Maar je moet zo’n mes wel overdadig koesteren, verzorgen, en elke dag gebruiken. Niets voor een gelegenheidskok zoals ik. Heb je een koksmes, keukenmes en een vleesmes in je la liggen dan ben je voor het meest gangbare werk echt wel klaar.

koksmes 20cm

keukenmes 20cm

Kokkerel je iets meer dan gemiddeld dan heb ik gemerkt is een kort mestje voor het peuterwerk, pasteitjes en kazen handig.

universeel mes 8-13 cm

We hadden een lang plat snijmes, voor het doorsnijden van taartbodems, en het zeer dun snijden van vlees. Dat mes is op de een of andere manier verdwenen tijdens een van de verhuizingen.
Voor het uitbenen, wat een gemiddelde hobby kok niet vaak doet als er een redelijke slager in de buurt is, is een fileermes van15-20cm ook handig.

fileer of vleesmes 15-20cm

(alle plaatjes van knivesandtools.nl)

Meer aan messen heb je volgens mij niet nodig. Of je moet je ergens in gespecialiseerd hebben als zeevoedsel, groenten, of kruiderij of zo.
 
Voor wie er interesse in heeft hier een NL messen web winkel tegen redelijke prijzen. Na een beetje surfen op wat franse sites blijken de prijzen daar (opnieuw) veel duurder te zijn met vergelijkbare messen.

RECEPTEN
Via de boekjes van Barrière zoek je naar onbekende termen in de koken-logie op het internet. En ontdek je coquinaria. Gemaakt door Christianne Muusers. Zij is bezig met het bewerken van drie middeleeuwse manuscripten. Vooral lekker onderzoek lijkt me, omdat ze dingen vast en zeker moet uitproberen. Nuttig, omdat ze de middeleeuwse receptuur begrijpelijk maakt in hedendaag nederlands. De site is tweetalig (NL-UK) en zeker een kijkje waard.
Overigens de receptuur is redelijk vaag valt mij op. Enerzijds, heb ik geleerd, omdat men hoeveelheden op gevoel deed en anderzijds de bereidingswijze zat in het hoofd van de kok. Ook werden de specerijen nogal met de losse hand toegevoegd, volgens Barrière.

Het wordt weer hoog tijd in te gaan slaan om wat recepten uit te proberen. Zoiets als kip met citroen en rozijnen lijkt me interessant en ik las iets over dadels en kip. En wat denk je van koteletjes met grove mosterd en rode wijn?

Heerlijk dat koken. En moet je een smoes hebben om dingen uit te proberen voor het nieuwe seizoen begint? Toegegeven soms zitten er recepten tussen die niet te pruimen zijn, dat weet je dan ook weer.

Op stek

Zo ben weer terug van een weekje naar NL. Zoals gewoonlijk is de tijd tekort om alles te doen wat je je voorgenomen had. Het begon met een mild griep-ig iets, een paar daagjes dan maar rustig aan. Dan de klusjes, ook mijn oude kantoor leegruimen, een paar keer een diner koken voor vrienden en kennissen en de week is al weer om. Gisteravond de auto geladen, we staan nog steeds versteld hoeveel daar wel niet in gaat, om vanochtend richting la douce France af te  reizen. Na minder dan zes uur, en zo hard heb ik echt niet gereden met die volgeladen auto, kwam ik in een koud huis aan. Eerst ff de inspektie bij de schapies, nog niks. Dan kijken of er geen gekke dingen zijn gebeurd want het schijnt hier redelijk gevroren te hebben de afgelopen week. Na een ronde door het huis, niks vreemds gezien. Nou ja zal vast morgenochtend wel door BP bijgepraat worden. Die komt zeker weten om werk vragen wat er niet is voor hem. Snel de kwetsbare zaken alvast uit de auto gehaald en de open haard aangestoken. Bij aankomst was de huiskamer nog geen zes graden!

Toch blij dat we de grootste maat hebben genomen want ook stukken van 50cm gaan er met gemak in. Dat scheelt weer bij het zagen volgend seizoen. Geweldig ding, het vuur is in no time aan en trekt als een tierelier. Je kunt direct van de warmte genieten als je ervoor gaat zitten. Wat over mijn rug voor de kou van achter, en hoppa, alles is weer OK. Alleen hoe krijg je die ruit fatsoenlijk schoon. Moet ik eens op gaan Googelen.
Na een paar uur wordt het vertrek dan toch langzaamaan warm, en moet je steeds verder van de haard af gaan zitten. Wat een gevoel van luxe geeft dat. Doet me wel aan mijn jeugd denken, smoorheet van voren en koud van achteren. Toen was er natuurlijk nog geen isolatie die de warmte binnenhield en stookten we tegen de klippen op. Weet ik nog wel. om de haverklap moest er hout op.
Nu staat er een kachel van ongeveer 80% rendement, zijn het dak, de vloer, en de wanden heftig geisoleerd. Daardoor is het nu niet steenkoud in mijn rug. Moet nog wel een tang ergens op de kop tikken om de blokken af en toe te schikken. Met een houtje schuiven is nogal heet aan de handjes. Nu de vloerverwarming niet aan is, smoor je ook de tent niet uit.

WEER
Volgens de meteo schijnt er iets heftigs bij IJsland te hangen dat langzaam deze kant op komt. Laat maar komen, het is warm, er is hout, dus wie doet me wat.
Wel even extra aandacht voor de schapies morgen en stro bestellen voor de lammeren die er aan staan te komen. Wat kijk ik daar naar uit! Even alle losse zaken naar binnen en zijn we hopelijk storm vast. Vorig jaar lagen er zaken diep in de wei geslingerd en dingen kapot gewaaid, een gewaarschuwd mens…

Schapenbout

(updated 20110127)

Er zijn mensen die geen schaap lusten vanwege de scherpe smaak. Tuurlijk schapenvlees smaakt anders dan varkensvlees of rundvlees, en over smaak valt nu eenmaal niet te twisten. Aan die scherpe smaak kun je heel veel doen door bijna al het vet weg te snijden voordat je het vlees gaat bakken. Als je dat niet doet smaak het vlees ranzig en het gerecht krijgt vaak een scherp onaangename geur. Vind ik zelf ook niet lekker. Nauwkeurig ontvetten en ontvliezen dus is het devies.

foto: papillengoguette.net

Een paar blogs terug schreef ik over Michèle Berrière die een aantal prettig leesbare detectives heeft geschreven. Allen gaan ze over specifieke epoches in de culinaire geschiedenis. De hoofdpersoon of personen zijn altijd koks of kokkinen en een van de rode draden in het verhaal gaat altijd over het bereiden van gerechten uit de tijd waarin het verhaal zich afspeeld. Bijzonder is het dat achterin de boekjes een tiental uitgewerkte recepten staan die in het boek worden genoemd. Tsja en als je als beroep een B&B voert is de verleiding wel erg groot om die eens te gaan koken.
Dus hop, vorige week een lamsbout gekocht om eens flink te experimenteren met de recepten. Na heftig in de boekjes gelezen te hebben, en een uurtje rondstoeien op het net, leverden de nodige variaties op. Een bout weegt al snel een kilo of 3 en kost tussen de 11 en 25 euries. Ik koos een niet te grote Gigot (achterbout) want ’t moest natuurlijk ook nog allemaal in de pan passen.

foto: recettessimples.fr/ schapenbout

Schapenvlees, zei ik bij de inleiding, kun je niet zomaar in de pan mikken en bakken of braden. Eerst moet je zoveel mogelijk van het vet en de vliezen wegsnijden. Da’s een secuur werkje. Een klein beetje jong vet mag best blijven zitten maar al het harde vet moet er persee af of tussenuit. Als je een gigot bevroren koopt is het ergste er al wel van af, maar weet je ook dat ze opgespoten zijn met water. Koop je ze vers dan haalt de slager er vaak nog even het mes langs, of je vraagt dat gewoon. Mijn voorkeur gaat daarom beslist uit naar een verse bout omdat die enerzijds verser is (toch, toch) maar er is ook veel minder mee geknoeid. Eerlijk vlees za’k maar zeggen.
Daar ik verschillende recepten van Barrière wilde uitproberen heb ik de gigot uitgebeend en hield ik drie prima te verwerken stukken over. Op die manier kun je heel goed het resterende vet, tussen de spieren en dergelijke in, nog even wegsnijden. Je houd verder nog wat snijresten over om in een soepje om te werken. Zelf vind ik tomatensoep het meest geschikt om die resten schapenvlees te verwerken.

RECEPTEN
Mijn drie favorieten zijn:

Recept 1:
Hoofdingredienten: 200 gr gedroogde pruimen, 1 el gember, 1 el kaneel, 100 ml amandelmelk
Deel van het vlees, onderste delen van de gigot
in kleine stukken snijden en als stew in de oven of kookplaat bereiden.

Recept 2:
Hoofdingredienten: potje hoisin sauce, 100 ml amandelmelk, 2 tl kaneel, 2 tl gember
Deel van het vlees: bovenste deel van de gigot
als een geheel braden in de pan op de kookplaat als een soort braadstuk

Recept 3:

Hoofdingredienten:  5 blaadjes salie, 50 gr chocola, 100 ml amandelmelk, 2 tl kaneel, 3 el gembersiroop of 2 tl poeder, klein mespuntje nootmuskaat – een snufje, nootmuskaat overheerst snel!

Deel van het vlees: middelste deel van de gigot,
met het bot (dijbeen) in zijn geheel braden in de oven.

Recept 4:
Hoofdingredienten: fijngehakte pistache noten
Deel van het vlees: de hele gigot
Heeft Fannie in de kerst heeft gemaakt, buitengemeen goed te pruimen!

Verder gaat het bereiden ervan het zelfde.

• Aanbraden op hoog vuur in een mengsel van olijfolie en boter, zodat het vlees net even bruin wordt.
• Vuur op laag zetten.  
• Dan zout en peper toevoegen, uien en knoflook totdat die ook licht bruin zijn.
• (Chocolade laten smelten)
• (Pistache kruimels er goed in wrijven)
• De rest van de kruiden erbij. 
• Nog een of twee minuten laten sudderen
• Water erbij totdat het vlees net niet onder water staat, aan de kook brengen en dan op stand 2 of 3, het mag wel borrelen maar niet koken! Recept 3 gaat dan de oven in op 175ºC
• De dikke delen 2 uur laten sudderen, de kleine delen 1-1.5 uur
• Het braadstuk even uit de pan nemen en laten nagaren op de vleesplank met een stuk alu eromheen of in de oven 15 min. laten nagaren op 50ºC
• In alle gevallen de saus laten inkoken, NIET binden met een verdikker of zo.

Erbij: een salade, bij de hoisin rijst, en bij de rest puree of gebakken aardappels

Wijn advies: een droge niet te fruitige rode wijn – bordeaux of médoc bijvoorbeeld of gewoon water.

Eet smakelijk.

NOTITIES
Natuurlijk kun je deze recepten ook met kippen, varkens of rundvlees maken.

In de middeleeuwen tot in de renaissance waren de koks nogal scheutig met specerijen. Tegenwoordig doen we het wat voorzichtiger, minder is beter. Gebruik kruiden daarom in hoeveelheden naar eigen inzicht en smaak. Vind je nootmuskaat maar niks laat die er dan uit. Vertrouw je de chocolode niet erin? Idem.

Advies van Fannie: als je een gerecht voor het eerst kookt doe het dan eerst strikt volgens de receptuur. Daarna kun je je eigen smaak en kraak toevoegen.

Op onze site kun je nog meer recepten vinden.

Taal

updated: 20:45

Naar mijn verblijf in dit land voortduurt begin ik de fransjes beter te begrijpen. Ja, ook wat er letterlijk gezegd wordt. Het grappige is dat je steeds minder gaat vertalen, je de nederlandse woorden minder snel paraat hebt, en dat je bepaalde technische termen helemaal niet in het nederlands kent. Bijvoorbeeld, wat is hydrofuge. Waterdicht? Maar er wordt bedoeld een materiaal dat watervast is. Verwarrend, soms rammelt het in mijn hoofd, en denk je heel af en toe in het frans. Niet omdat dat makkelijker is maar omdat je net een boek in het frans hebt gelezen, of de krant via het internet. Weet ik veel. Omschakelen kost soms meer moeite dan het in de eerste de beste taal te zeggen die nog in je korte geheugen zit. Sure, soms begin je te ratelen in het engels tegen een fransje omdat je net hebt zitten te chatten met een engels sprekende. Die kijkt je dan met grote ronde ogen aan, alsof je van een andere planeet komt. Om je een breuk te lachen is dat soms. Niet interessant verder.

Waar dit stukje over gaat is wat er in la douce France tussen de regels en verhalen onuitgesproken blijft. Die ongeschreven dingen, en de cultuur die er omheen gebakken is. Iets  wat in alle talen en culturen verborgen zit, is?

Niet verwonderlijk excelleert de franse taal hierin, bovenal de omgangsvormen daaromtrent. Eindelijk dan ben ik er achter waarom de fransjes je als een idioot behandelen als je de taal niet goed of, zoals ik zei de gek, slecht spreekt.

Situatie: je zit keuvelend met elkaar een bak koffie op te slurpen. Tijdens dat keuvelen komen een schier oneindig aantal onderwerpen aan bod. En als vanzelf gaat het ene onderwerp over in het andere onderwerp. Net zoals dat in andere talen ook gaat, niets nieuws.

OORSPRONG
Vlak na de middeleeuwen (16e eeuw) ontstond een nieuwe maatschappelijke orde: een soort interbellum. De culturele kant daarvan werd de Rederijkerstijd  genoemd, in Nederland. Volgend wiki een overgang naar de Renaissance. In die periode  ontstond de hoge waardering voor rede en conversatie. Men greep daarmee terug op de Grieks Romeinse beschaving.
Ook dat je soepel van het ene onderwerp op het andere over kon gaan was toen goede vorm. Daarmee gaf je immers aan ontwikkeld te zijn en vooral dat je over van alles kon meepraten. In die tijd ontstonden de ideeën over wat later de acht deugden werden genoemd; een ervan was het voeren van een goede conversatie.

BABBEL
De fransjes vinden dat vijf eeuwen later nog steeds een deugd. Anders dan wij  ‘ollanders. Wij zijn nogal direct in het maken van opmerkingen en vraagstellingen. Niet er omheen leuteren gewoon pats boem, zeggen waar het op staat of waar het om gaat. Sterker nog wij hebben geen behoefte aan bladibla. Geen kleine inleiding, of opbouw of een wollig ingekleed verzoek om antwoord. De fransjes echter doen dat iets anders, galanter, gemanierd. Die beginnen met een beetje prietpraat, komen met een zekere omweg tot hun “probleempje”. Nee geen noemenswaardig probleempje hoor, maar als u toevallig een antwoord of oplossing heeft dan graag. Klinkt het meestal.

KWARTJE
Over die omwegen in hun conversatie  heb ik al eens over geblogd.
Waar het kwartje viel, was de manier waarop wij gisteren alle problemen van de wereld, de lippen aan de rand van de koffiemok gekleefd, lieten passeren. Als het ware huppelend van het ene naar het andere onderwerp. Als ware het dat het geluid van onze stemmen zich aaneenreeg tot een zacht klaterend water van een snelstromend beekje. Een melodie van beelden en gedachten die zich aaneenregen tot een gesprek. Kijk en dat is de crux hier. De fransje voert aan tafel, in een cafe, op straat, in het park, ook een dergelijk gesprek. Daar nemen ze ook de tijd voor. Er rijgen zich dan allerlei onderwerpen aan elkaar, met prachtige volzinnen, inleidingen en bloemrijke taal. Hoe bloemrijker hoe mooier geldt hier. Immers je getuigt van je goede opvoeding en opleiding als je in een prachtige volzin toch minstens vijf woorden voor een en het hetzelfde ding of begrip kan etaleren. De fransjes bewonderen dat, die welsprekendheid.
Dat laatste is zeer typisch voor vrijwel de hele latijnse-taal-cultuur.

RANDDEBIELEN
Waarom worden de mensen die dat niet kunnen dan als randdebielen beschouwd? Omdat wij van anglo-saksische taal afkomstig, deze manier van converseren niet beheersen. Het al  prietpratend, vloeiend aaneenrijgen van onderwerpen tot een rond gesprek. Ook omdat we bloemrijke taal al snel gezever vinden. Ondenkbaar is het dat we dat ooit in een romaanse taal zouden kunnen doen. Al helemaal niet in een vreemde taal die we ons met veel pijn en moeite eigen hebben gemaakt. Onze vorm van conversatie wordt als ruw en onontwikkeld gezien door hen die de regels wel praktiseren. Je gaat immers te recht op je doel af en houdt in hun ogen geen rekening met de status van de gesprekspartner. Of toont, opnieuw in hun ogen, geen belangstelling voor degene waar je mee praat. Zeker, natuurlijk doe je dat ;=) Echter de gemiddelde fransje vindt het prettig om dat herhaaldelijk bevestigd te zien. Zijn status – afgemeten aan de manier waarop je iemand aanspreekt. Vragen over de gezondheid en familie (intiem!) doen het erg goed. Een dergelijke manier van converseren wordt als beschaafd gezien. Die beleefdheid, de etikette, daar draait het allemaal om. Dat je laat zien dat je een gesprek volgens de regels kan neerzetten geeft je status. Perfect frans spreken zonder al te groot accent is daarbij uiteraard een vereiste.
Pas dan zul je geaccepteerd worden, als je dat persee wilt, totdan blijf je gewoon “l’étrangèr“, die vreemdeling. Per streek en situatie verschilt dit uiteraard. Op het platteland neemt men het niet zo nauw met de “goede vorm”. In de steden is men weer meer vormelijk, gewoon om wat afstand te bewaren. Alhoewel een beetje beter de taal sprekend dan een aantal zinnen stamelend uitbrengen wordt dan toch wel weer erg gewaardeerd.

CONCLUSIE
Na bijna drie jaar in de franse taal ondergedompeld te zijn geweest, tot de slotsom komend hoe moeilijk het is een beschaafde conversatie op te zetten, maakt me duidelijk dat er nog een zeer lange weg te gaan is. Alhoewel, dit stukje teruglezende, lijk ik in wollig taalgebruik toch aardig op weg te zijn.

Technisch weertje

Na de oergezellige klets sessies bij de openhaard tot soms diep in de nacht keerde iedereen op zaterdag morgen weer huiswaarts. En de rust daalde neer in huize Le Mouton Qui Rit. Dat is altijd ff wennen na een paar van dat soort dagen. Meestal ga ik dan een stuk rijden om de omgeving verder te verkennen. Nu dus ook, Eerst even shoppen voor wat eten en dan nog maar een ritje er aan vast knopen. Op weg naar de hypermarché dacht ik.: het is mooi weer, echt technisch weer voor ome agent om eens flink te gaan controleren. En verrek de gedachte was nog niet weg uit mijn brein of de eerste signalen werden al gegeven door tegemoet komende autorijders. Uit voorzorg de snelbinder toch maar omgedaan, en jahoor! Een tiental seconden later zag ik in de verte al een verdacht oplichtende streep van een politie uniform. Op de tellert stond 100km, hm nog binnen de tolerantie hoopte ik. En inderdaad, dichterbij gekomen zag ik de agent met laser al tekeer gaan, Maar ik werd niet gestopt. Gelukje op deze prachtige zonnige dag. De rit voerde naar het noorden, Plombiere les bains, en dan binnendoor naar Epinal. De verleiding was weer iets te groot om niet naar binnen te lopen bij Brico. De nieuwe brico ligt practisch langs de snelweg. Maar van die groots aangekondigde alles moet weg uitverkoop tot kortingen van wel 50% bleek opnieuw alleen de verpakking het meest spektaculair te zijn. Daar zijn die fransjes werkelijk goed in: de verpakking. De inhoud is meestal teleurstellend of grenst kantje boord aan bedrog. Afijn geen leuke spulletjes gezien die in de uitverkoopbakjes lagen. Onverrichter zaken naar huis dan maar weer.
De rit terug, zo met die glooiende hellingen en de laagstaande zon erop niet verkeerd. Bloedrode fonkelende verblindende knoepert, die door de bossen bij Luxeuil les Bains knalde, prachtig. Je zou er bijna poëtisch van worden. Fotootjes kon ik niet ff maken omdat het fototoestal me thuis  lag uit te lachen op de keukentafel.

RESULTATEN
Het lekken van de douche afvoer in het nieuwe atelier met het wondermiddel van de vorige eeuw gerepareert. Bitumenkit is prachtig spul, alleen het oplosmiddel ruik je een week daarna nog in die ruimte. De trappenhal is door de heren van binnen en buiten mooi in de verf gezet. En er is een begin gemaakt met het afkitten van de aanhelingen van de plafondelementen. De openhaard zit in elkaar, En de keuken in het appartement begint op een keuken te lijken.

En dan nog…

De stroom is op de een of andere manier weggevallen voor de kookplaat. Als die keukenboer eindelijk komt dan kan ook de vaatwasser geplaatst worden. Dan rest nog de ophanging van de afzuigkap en klaar is het appartement. Tuurlijk, er resteren nog veel plekjes om te verbeteren, aan te kleden of op te fleuren. Daar hebben we dan de komende wintermaanden voor, denk ik dan maar. Volgende week staat het betegelen van het atelier op de lijst. Ben benieuwd. Het vilel me overigens op dat BP niet alle platen op de vloer met schroeven had voorzien daardoor veert het op sommige plekken nogal. Daar eerst maar eens mee aan de gang. Lekker warm te krijgen is het er in ieder geval wel. Wat een beetje isolatie al niet kan doen. Na het betere tegelwerk nog een fontijntje ophangen, de muren verven en is het dan wel weer. Moet er alleen nog een voorziening komen voor het afwassen van de kleihanden en schoonmaken van de gereedshappen. Want de klei van het schoonmaken zomaar het riool in laten lopen is vragen om problemen.Een speciale bezinkbak voor klei sediment lijkt een oplossing. Maar waar sluit je de overloop dan weer op aan. Moet je weer door een muur van 60-70 cm heen hakken. Zie ik zo niet zitten. FF over nadenken dus. Uiteindelijk moet er wel een voorziening komen.

En…

Dan rest nog het zomerklaar maken van de B&B. Het zwembad krijgt eindelijk zijn granieten afdekrand, De tuin wordt samen met Alexander aangepakt, boompjes planten en de roos bij de poort eens flink naar beneden snoeien. Veel geurende dingen in de tuin zowel voor als achter. De kruidenbak weer op order maken zodat we met het kokkerellen voldoende vers spul hebben. En ga zo maar door. Nog voldoende te doen voor de lente periode. In de winter ga ik echter pottenbakken!

En…

Voor het seizoen losbarst willen we ook nog een jakuzzi bij het zwembad in de buurt installeren, en die moet door zonnewarmte gevoed worden. Dan moet ik eigenlijk  nu beginnen met de vergunning aan  te vragen komt het in me op.

Oempf! Eens te meer besef je na zo’n opsomming van uitstaande klussen dat het werk nooit zal ophouden ;=) 

Nee daar zie ik niet tegenop, integendeel. Het houdt je in beweging en daarmee fit.

Over een paar weken gaan ook de eerste lammeren geboren worden, daar kijk ik echt naar uit.

OPEN ATELIER
In februari gaat het openatelier voor de eerste kleiers van start. Hoe dat zich gaat ontwikkelen is nog even onzeker. Hopelijk gaat het mond op mond werken. Vooral omdat er in de wintermaanden vrij weinig te doen valt in ons en de omliggende dorpen. En hoop ik dat er een aantal mensen zijn die een middag of morgen willen komen kennismaken met de keramiek. Maar goed ondernemen is risico nemen, Mijn eigen werklijst staat vol met projecten: servies, objecten voor de vide greniers in de zomer, mooie potten voor mijzelf. En bakproeven met de nieuwe oven die in maart komt. Dat is natuurlijk een heel spannend moment. Moeten de leidingen kontroleren, is het amperage voldoende, hoe doet de nieuwe regelcomputer het, en gaan die glazuurproeven opleveren wat ik er van hoop? Spannende tijd dus het komende seizoen.

Openhaard

Ab is samen met zijn vriend Peter hier weer een paar dagen aan het klussen gekomen. In de ochtend klussen en na de middag relaxen is de deal. Vanmiddag werd het een tochtje rondom de Saône naar Gray. Een beetje miezerig weer was het, en vroeg donker zodat het mooiste deel meanderend door het dal van de Saone in het halfduister werd afgelegd. Jammer maar dat gaan we een keertje overdoen als het wat langer licht en beter weer is. Daar kun je in onze streek in deze tijd van het jaar geen pijl op trekken. Het zal wel voorjaar of herfst worden. Jammer zei peter dat hier geen water is. Peter en Ab zijn namelijk zeil fanaten. Peter restaureert voor zijn vak houten schepen en kijkt altijd om zich heen om een plekje voor het zeilen te vinden. Uiteraard wordt af en toe gestopt om bootjes te kijken. Kommentaar te over: dat zullen wel veel huurbootjes zijn; klinkt het een beetje denigrerend, toch wel.

Vanavond vonden de heren dat de openhaard persee aan de praat moest. Dat hebben we geweten. Met een aantal pogingen en puzzelen waren ze er uit. Alle schroefjes en onderdelen waren er nog wonder boven wonder =;)

Peter en AB

Na een klein uurtje waren ze klaar en kon de haard aan.

Hoppa! De vuurvreter in ons midden had de handel in luttele seconden aan de praat en het was feest. De spaghetti op de knieen voor de openhaard leek ons toch wel een traktatie.  Maar allemachtig, na slechts een half uur zaten we in onze tshirts te zweten en te puffen van de hitte. Dit werd echt te warm. Afijn midden in de winter maar een raam open. De kachel beneden was al op de nachtstand gezet en nog moest de deur naar de grange open om de excessieve hitte even te laten ontsnappen. Maar weer een aktie van deze fase van het projectplan voltooid. Nu nog de omkasting. Ook daar zijn we uit gekomen en leek ons een eenvoudige rechttoe rechtaan kast met glaswol isolatie aan de binnenkant wel het beste. De buitenkant kan dan gestuukt worden met beton ciré en elk willekeurig kleurtje krijgen. Dit klusje had ik dus zelf niet kunnen klaren omdat er echt twee paar handen nodig waren om die glazen haard-deur in toom te houden. Toch weer mazzel twee van die handige gasten in huis.

Plaatje

Opeens zit je stijf van de schrik rechtovereind in je bed. Hoor je de vuilnisophaalwagen mega kabaal makend onder je raam de nieuwe vuilnisbak legen. Idioot vroeg denk je dan. Normaal gebeurd dit zo rond achten, het is ZEVEN uur!  Ah shit denk je, en je eerste beweging, totaal duf, is uit je bed te schichten die vuilnisbak aan de stoeprand zetten! De ophaal dagen zijn immers veranderd! En zuchtend zak je weer terug in je bed, had ik gisteravond al gedaan. Pfoe, want die bak zat wel erg vol. Ik loop toch effe naar het raam, want het is nogal donker vind ik. Dikke mist. Ah dat gaat da’lijk mooie platen opleveren denk ik dan. Loop naar het apartement doe de rolluiken omhoog, en jawel, de notenboom komt net de mist uitzetten. Da’s dan toch weer een kadootje.

Dankbaar onderwerp zo’n boom. Kan me natuurlijk niet beheersen om een beetje te gaan pielen met de foto. Hm contrast moet groter en zwartwit is beter.

Fève

Mensen vroegen me, wat in vredesnaam is een fève. Nou dit.

Het is een dingetje van 30 mm groot en ze stoppen ze meestal in zoiets als taarten, gebak, en andere eetwaren waarop je je kiezen kapot kunt krijgen.

photo musee Blain

Er is zelfs een museum van in Blain, daar liggen er meer dan 20K van te bewonderen. Blain ligt in de buurt van Nantes ten westen van Parijs. Het schijnt rond deze tijd in het jaar werkelijk een rage te zijn die dingen bij elkaar te graaien. Boncoin, een soort marktplaats staat er bol van. Maar ja iets anders dan je kiezen er op kapot te knauwen zie ik het nut er niet van. Hoewel, dat zeiden ze ook, “wat moet je met die ouwe zooi”, toen we met het computermuseum begonnen. Wie weet wordt het nog wat. Ik heb er nu twee, reeds. Verder zijn de fransjes gek op het verzamelen van champagne capsules en speldjes. Je ziet ze op bijna alle vide-greniers (rommelmarkten) in bakkies liggen. Maar ook munten, postzegels, oude postkaarten, messen, oeroud gereedschap, gammele meubeltjes en ga zo maar door, zijn zeer gewild. En daarmee heb ik zo’n 40% van de inhoud van een vide-greniers wel beschreven. Die laatsten worden ook nog elk jaar populairder. Elk zich zelf respecterend dorp organiseert er tegenwoordig toch minstens een in het jaar.  In juni beginnen de eersten de kop op te steken en dat gaat door tot zo’n beetje september. Daarna is het wel afgelopen.

Iedereen verzamelt wel wat. De een heeft een lade vol met mobieltjes, de ander schoenen, en weer een die oude computerspellen verzamelt. Net zoals in de rest van de wereld mensen alles verzamelen wat maar een verzameling kan zijn. Wat is nieuw, dus. En die vide-greniers zijn ideaal om je verzameling uit te breiden. Voor mij zijn dat flut detectives, in de franse taal hoor, voor een avondje lekker simpel lezen. En als ze daarna nog heel zijn zet ik ze in de boekenkast voor de gasten. Het hoeft niet altijd Camus, Hugo, Voltaire, of Balzac of zo te zijn.