Kunstmarkt Luxeuil

Die kunstmarkt viel op zich niet echt tegen maar erg groots was ie nu ook weer niet. Van alles zat er tussen in uiteenlopende scala van kwaliteit. Hele mooie stukken en iets wat meer leek op de eerste de beste zondagsschilder die een schriftelijke cursus had gevolgd. Te veel om op te noemen, en eigenwijs als we waren hadden we natuurlijk ons fotoapparaatje niet meegenomen.
Maar we hebben een boel kaartjes verzameld van dat werk wat wel iets leek, zodat we op ons gemak nog op het web alles over kunnen doen. Als Neuf tenminste een behoorlijke verbinding geeft. Want dat is echt knudde de laatste tijd.

En als je dan toch naar Epinal moet dan neem je natuurlijk de toeristische route. In rijtijd is het zelfs nog korter ook. Tegen het ondergaan van de zon zie je dan dit.
Dan sta je wel ff stil bij de natuur en krijg je de neiging langzaam verder te rijden. Maar ja dan schichten de ongeduldige fransen je voorbij en da’s weer iets linker dan gewenst. Als je al niet verwenst wordt door hen die je vol ergernis voorbijscheuren.

Doe je de volgende ochtend het raam open en je buren vragen of Fannie er al is. Tsja dan kun je moeilijk net doen alsof we nog allemaal slapen. Dus naar buiten, kusje kusje, handjes schudden. En jawel hoor: “Cafe?” Hadden we toch al een sloot onvervalste nederlandse DE naar binnen gewerkt, maar toch gewoon doen. Heel aardige mensen en altijd leuk een babbel op te zetten met ze. Na de koffie kwam een beetje een verrassing, een fles Perlier water verscheen op tafel. Nog niets vermoedend keken Fannie en ik elkaar aan zo van: water na de koffie, shjiek hoor. Maar dat was dan wel VUURwater. Dames kunnen makkelijker afslaan dan mannen blijkbaar. Waar heb ik dat toch eerder mee gemaakt, maar de mannetjes moeten er natuurlijk aan. Vuurwater van Mirabelles, zelfgebrouwen natuurlijk! Nou de rest van de ochtend was ik volkomen tipsy, op je bijna nuchtere maag een eau de vie van Mirabelles (een soort kruising tussen een kruisbes en een pruim) door je keel gieten MOET JE NIET DOEN. Een productieloze dag dus. Dan maar een toertje in de omgeving om ff af te koelen.
Eerst naar de handelaar om een kettingzaag, maar die waren nog niet in de aanbieding, kon elk moment gebeuren, ergens halverwege in de maand, echt waar! Daarmee gaat weer 700 down de drain, maar je moet met die STIHL MS290 toch zeker 50 kuub hout kunnen verzagen, en liever nu dan over een maand als de handel zijknat is geregend. Nahja, morgen maar een zijltje erover om de ergste regen weg te houden. Want het kan hier heftig regenen rondom deze tijd hebben we ons laten vertellen.
Hierboven ook een dorpsgezicht in Vauvillers, net alsof je nog in het begin van de 19e eeuw bent, de tijd heeft bijkans stilgestaan hier! Overal zijn van die fontijnen in deze streek, lekker verkoelend in de zomer, en leuk om te zien met al die bloemen. Rijdt je een beetje verder naar Montdore de heuvel op, lekker een stukkie om en binnendoor dan krijg je ineens een kadootje.
Wie verzint dit nu. Thuis gekomen begint het geneuzel met de leveranciers weer. De ene beweerd dat de plaatsing van de keuken vertraagd zou worden, terwijl eerder was gebeld om de plaatsing te vervroegen. Nou ja wij staan er klaar voor. Dan worden tegen vijven in de middag toch de spullen in de keuken neergezet. Weer rollen duizenden de verkeerde kant op… Ook hier wordt je teruggeworpen in de tijd, dat ik nog heuse cheques mag schrijven, dat zijn we niet meer gewend na 1988! Zie me lachen? Maar alleen omdat mijn liefje achter de camera staat…

Nou en daar staat ie dan, nu nog in elkaar schroeven, maar gelukkig wordt dat gedaan.

Luxeuil vreetmarkt

Nou dat van gisteravond, tja wat moet ik daar nou van zeggen. Rondom een rotonde stonden een 20 tal standjes gevuld met allerlei ambachteijk eten, met hier en daar een verdwaalde artiest. Waar frankrijk groot in kan zijn werd hier uitgestald: 40 soorten worsten, ambachtelijk brood, 14 soorten honing, ambachtelijk zoet en ze gaan er prat op geen machines daarvoor te gebruiken- dwazen wie interessert dat nu, een tiental merkwaardige wijnen van 20+ euries – in een stalletje met gecertificeerde biologische etenswaar – ervaring leert dat dat soort wijnen goed passen in een coq au vin, en wat stalletjes met prullaria. En jawel hoor ook een pottenbakster uit Besancon. OK mooi dun gedraaid maar het vakmanschap straalde er niet echt vanaf. Leuk gedecoreerd, deed een beetje biedemeier aan, maar er zat geen goede klank in het vaatwerk. Je weet wel er effe tegenaan tikken om de klank te horen. Ieder potje heeft zo zijn eigen geluid, een helder zuiver geluid – een soort pingggg – geeft aan dat de pot van goede draaikwaliteit is. Zegt niets over de artisticiteit of estethisch aantrekkelijk zijn. Een niet goed klinkende pot kan heel mooi zijn, en een hebbe hebbe ding worden waarbij kwaliteit van het werkvan ondergeschikt belang is natuurlijk. Alleen denk ik dat voor gebruiksgoed de ambachtelijke kwaliteit ervan bepalend is van hoe lang zoiets het in je huishouden volhoudt. een van die testjes is die ping test: zuivere klank goed werk. Een beetje doffe of gemengde – ik zeg dan gebarsten – toon: risico.

Er was zowaar ook nog een soort mongools volkdans ding, erg mooie pakjes. Een beetje europees aandoende dansstijl. De voorstelling werd gelardeerd met zang, en op het eind waarachtig dat originele diep uit de strot wegkomende gebrom wat je vaak uit dat soort landen beluistert. Dat klonk toevallig authentiek. Overigens waren de artiesten duidelijk inwoners van Frankrijk want hun frans was onberispelijk. Geinig toch om zo je identiteit te kunnen behouden, wat dans demos te geven en dan de volgende ochtend gewoon naar kantoor om burgertjes te pesten. Nou ja da’s mijn fantasie die op hol slaat.

Volgende evenement: vide grenier aanstaande zondag in Vauvillers, zal er toch eens wat foto’s van maken, van zoiets. En volgende week eerste zondag september dan is er een mega kunstmarkt ook weer in Luxeuil, iets waar ik dus volgend jaar ook wil staan als het tenminste wat is en ik mijn potjes op tijd gestookt krijg.