Avivia

Die keuken die we bij Avivia hebben gekocht dreigt een drama te worden. Eerst zouden ze op 5 jan langskomen. Dan op 23 maart. En als ik niet gebeld had dan had ik dat niet eens geweten. Schijnt iemand muisstil op de deur geklopt te hebben zonder het plakaat op de deur te lezen dat ze indien gelsoten een nummer moesten bellen. Bel je: ja ze bellen zometeen terug. Vandaag maar eens in persona heen gegaan. Ja ze bellen u vanavond op. Tuurlijk! Heb ik meteen maar gezegd dat dit geen leuk spel meer was en dat ik wellicht naar andere wegen moest gaan zoeken om een fatsoenlijke keuken te krijgen. Nee ze bellen gegarandeerd. Ik moet dat nog meemaken. Afijn. Morgenochtend krijgen ze nog een kans die Avivia omdat ik gezegd had dat ik vanmiddag zou gaan shoppen en niet wist wanneer ik er zou zijn vanavond. Nou ja je moet hier nu eenmaal geduld hebben, maar 3 maanden voor een eenvoudige controle lijkt me toch wel wat overdreven. Wordt wel weer vervolgd.

LENTE
Het is nu echt voluit lente. Daar wordt je altijd blij van, vind ik dan. Tenminste dat effect heeft ’t op mij. Onderweg naar Vesoul neem je dan de tijd om een plaatje te schieten.

Die boom stond daar zo mooi in de avondzon en dan die luchten. Die zijn altijd wat bijzonders hier in de Haute-Saône. Nog eentje van een vers omgeploegd weiland vlak achter Mailleroncourt-Saint-Pancras.

Zelfde standpunt maar dan met ISO800, F32, contrast hoog, sigma spot lighting bijna op maximaal, en wat gepielt met de gamma. Wordt dan heel erg dramatisch.

Net een naief schilderij. Wat je niet met een beetje fotoshoppen kan doen.

RAM

De jacht op een nieuwe ram wordt weer geopend en dan zie je bij Melincourt deze jongens lopen. Ras: Suffolk. Vind Fannie erg mooi. Morgen eens naar de marie bellen om te vragen van wie ze zijn en een rammetje gaan scoren. En als je dat een paar jaar volhoud krijg je vanzelf een redelijk puur ras. Of gewoon doorfokken met wat je hebt. Schijnt wel een vleesras te zijn. Op het net ook gelezen over een ras dat verhaart en niet geschoren hoeft te worden. Lijkt me ook wel wat. Minder gedoe. Dan hoef je ook niet bijna te smeken of die schapenscheerder langskomt. De staarten zijn al gecoupeerd, jammer. Bij sommigen zie je de verse wond nog zitten. Dat moet toch hardstikke zeer doen?

Op de foto hiernaast zie je dat nog goed  bij het tweede staande lam van rechts. Klik op foto. Zijn overigens al forse jongens. Volgens mij was dat couperen verboden geworden of zo, maar daar zal wel weer een ‘oplossing’ voor gevonden zijn. Fransjes hebben wel scheepsladingen met regels en voorschriften maar daar heeft de fransje en masse totaal geen boodschap aan. Vooral op het platteland vinden ze die regelgeving iets waar je “soepel” mee moet omgaan. Prachtig zoals men dat hier zo uit de losse pols weet te omzijlen.
Je ziet ook dat hier de nieuwe soort RFID tags zijn gebruikt. Die zijn een stuk kleiner dan de oude. Die waren nogal groot vond ik. Hebben schapen sowieso al van die flaporen, en dan die lellen van een tags eraan, geen porem.

ENZO

De laatste paar dagen hebben wat kleine regenbuitjes het gras mooi groen gemaakt. En het fluit de grond uit. Maar daardoor is het wel sterk afgekoeld. 

Afijn de haard is weer aan, werd toch wel een beetje koel in huis. Groot glas water naast me en het tweede boek van Werbers saga over de mieren in de hand. Lekker een beetje staren in de vlammetjes, een internet zender: Adagio FM op de speakers. De avond kan niet meer kapot.
Volgens de buurman schijnt het in het weekeinde schandalig warm te worden. Mooie gelegenheid het huis eens helemaal open te zetten en eens flink de wintermufheid eruit te jagen.

BOEKJES
Leuk forum over literatuur, kunst enzo gevonden: Nota Bene (klik HIER) Zit je een beetje te klikken naar wat de meest populaire schrijvers zijn of meest verkochte kom je daar terecht. Veel commentaren en zo over boeken en schrijvers. Precies wat ik zocht. Want hoe weet je nu of een boekje het waard is om te lezen. De meeste bloemlezigen van de franse literatuur zijn namelijk een beetje stoffig. Moet ook eens kijken of er niet een bieb in de buurt is waar ik lid van kan worden. Hoef nu niet meteen belezen te worden, maar het is een zeer prettig tijdverdrijf op de lange winteravonden.

Seizoen

gewijzigd: 20110329

Zo de kop is er af. De eerste keer full-house van het seizoen. Zo dan loop je wel weer ff het werkwater af te vegen. Het was een groep van oud studievrienden met hun ega’s. Een soort Korst dus. Maar dan iets minder wild of zonder limits. Een groep hoogopgeleide bemiddelde fransjes. Wel een heel ander soort gasten dan de gebruikelijke vakantiegasten. We hadden het later zowaar over boeken. Titels van Werber en Houellebeq, hadden ze ook gelezen! Waardering over en weer. Heerlijk het eens over iets anders dan het weer te kunnen hebben. Dat weer was wel knudde maar het knapte op. Meevaller voor de gasten.

Degene die de organisatie van het weekeinde op zich had genomen kwam een paar uur voordat de rest van de gasten aankwamen. En maakte zich nogal zenuwachtig of alles wel in orde was. Zo kregen we het over het eten natuurlijk. Fannie had iets met kip en aardappelen in de oven uitgeprobeerd, en dat leek me prima om dat ook hier te doen. Maar. Er moest en zou iets met kip en paddestoelen komen. Twintig keer vragen of me dat niet “dérangeerde” het moest en zou gebeuren. Nu zijn we zo flexibel als een looien deur hier (geintje) dus gebeurde het. Geen probleem, als de gast iets speciaal wil dan doen we dat gewoon, toch? Dus hop die gedroogde paddo’s in de week. Nog wat zitten praten over het recept, is altijd mijn favoriete gespreks onderwerp, en inkopen gaan doen. Als voorgerecht spinazie soep, nagerecht het vertrouwde fromage blanc toetje. Raakte ik mooi al mijn restjes honing kwijt. Maar ze hadden een gezonde eetlust en er bleef dus niets over om zelf te proeven. Tuurlijk je proeft voor enzo. Van die soep wist ik meteen bij het afproeven, da’s goed zo. Die kip daar zou eigenlijk nog iets extra’s  van zout bij moeten maar dan zou meteen het subtiele van de paddo’s verdwijnen. Kalm aan met het zout dan maar. En grote ogen zetten ze op toen ik vertelde dat er een paar druppels tobasco in het nagerecht ging. Een zoet nagerecht met tobasco? Neeeee! Die chocolade saus daar werd om gevochten!  Er bleef toch nog wat over voor de crêpes morgen, maak toch altijd veel van die saus, ook al omdat iedereen daar altijd ruim van neemt… Vorig jaar hadden we een gast die kon het wel drinken ;=)

Soep, kip en nagerecht waren dan ook een succes. Da’s altijd kicken als je je gasten zo bourgondisch ziet smikkelen. Koffie na en het feest was compleet. De potten waren bijkant schoongelikt! Hm, maar goed dat ik tussendoor wat had staan proeven en snoepen. Ongemerkt sta je toch te eten tijdens het koken. Een kontje van een tomaat, een stukje wortel. Een hapje van de chocolade saus, een aardappelschijfje uit de oven… Zo scharrel je je maaltje wel bij elkaar.

Vraagt men wel eens “eet je niet mee?” Bij dergelijke vriendengroepen niet nee. Of groepen van een familie fungeer je alleen maar als stoorzender vind ik. En trekken we ons in de keuken terug. Bij gemengde groepen doe je dat wel. Dan fungeer je juist als smeermiddel. Bij het nagerecht ga ik wel altijd met een glas wijn of zo er even bijzitten. Beetje kletsen of ze het lekker vonden, over het ontbijt morgen (zondag crêpes: unaniem jaaaaa!) en hoelaat. Dat de klok een uur vooruit ging en dan ga je je van werkwater druipend lijf onder de douche slepen. Heerlijk, gasten uitbundig tevreden, en ik doodmoe!

Zondagmorgen, traditioneel, eerst maar eens een dertigtal crêpes staan bakken als ontbijt. En als je haast hebt met andere dingen, nou ja ze werden bruiner dan gebruikelijk. Maar, werd er gezegd, er bestaat eigenlijk geen fransje die niet van crêpes houdt. Die traditie houden we erin voor zondagmorgen. Het is iets meer werk maar het smaakt de gasten prima. En daar doe je het per slot voor. Zelfs een tweede batch ging er in als koek. Alleen had ik geen crême fraiche meer, nou ja dan maar niet. Zouden ze het verschil proeven? Niet dus. Zo langzamerhand perfectioneerd zich het recept van de crepes. Weet niet precies meer waar ik het vandaan heb, maar al doende worden hier de recepten sowieso aangepast. Zit ik me zo te bedenken. Meestal aan de hand van hints en tips van Fannie, soms omdat ingredienten missen of niet essentiëel lijken, en er een vervanger wordt gevonden, of gewoon vergeten iets erin te doen. Ben nu eenmaal geen superkok. Bijna altijd pakt dat positief uit, da’s dan weer mazzel.

DEUR
De nieuwe deur en raam blijkt stukken beter te isoleren. Door het zachte weer was het natuurlijk snel warm. Maar waar je het eigenlijk voor gedaan hebt:: hoe is ’t de volgende morgen als de kachel is uitgegaan midden in de nacht. Want dat doet een houtgestookte kachel namelijk. Prima dus. Het was er zelfs redelijk behaaglijk. Dat thermisch vergiet is dan ook verleden tijd. Al die isolatie op zolder in combinatie met de nieuwe ramen is dus niet voor niets geweest.

Een van de volgende jaren de isolatie en ramen van de keuken maar eens aanpakken als het toilet verhernieuwbouwd wordt. En zo wordt het dan toch langzamerhand een behoorlijk comfortabel huis. Het eerste jaar was echt afzien geweest ook al omdat stoken overdag geen zin had. Alles stond tegen elkaar open in de winter en als je weet dat het toch snel 2 uur duurt voordat je het effect van de kachel voelt, doe je eigenlijk geen moeite om ‘savonds de kachel nog aan te steken. De eerste winter was het dan ook een beetje kamperen op m’n slaapkamer met een electrisch kacheltje. Des te meer waardeer ik nu het behaaglijke van een openhaard in ons eigen appartement en een goed werkende CV. En nog kan het een kil in huis zijn als je te laat met stoken begint.

LA BOUFFE
Het aantal keren voeden is nu teruggebracht naar 3. Wel krijgt LB gewoon een liter van die melk per dag. Net gewogen: 6 Kg. Dus de groei zit er in. De langere tussenpozen dwingt wel om eens serieus aan het gras te gaan knabbelen. En dat zie je ook gebeuren. Een goede ontwikkeling. Chippie ziet de voddenbaal als iets nieuws om zijn nagels en bek in te zetten, maar dat leidt af van het zuigen aan die fles en doet LB een schijn beweging: wat moet dat daar? Springt Chippie met een boog in de lucht weg. Schijtert.
Maar goed de groeicurve lijkt constant en dat is een hele geruststelling. Steeds vaker gaat het richting de kleine kudde en heeft ze anschlus gevonden bij de tweeling van Vlekkie. Wordt in ieder geval niet meer ruw weggekopt. Nog steeds heb ik het idee dat het gezichtsvermogen van LB een beetje te wensen overlaat. Maar het gehoor is prima want als ik roep dan komt ze met een noodgang aangezet. Grappig die twee achterste pootjes bewegen tegelijk en zie je dat kleine ding als een speer over het veld hobbelen. Het gaat echt hard! Geen gezicht.

Deuren

Eindelijk! Vanochtend werd ik door de Diclophenac pillen een beetje later wakker dan gebruikelijk. Puur door het gemekker van Chippie stond ik op en hoor ik een auto toeteren. Of was het andersom. Ongebruikelijk, dus trek je het rolluik op en kijkt uit het raam. Zie ik de ramenboer voor het huis staan! Holladijee denk ik, de dag begint goed. Na een dag knutselen zit het spul er zo op het oog prima in. Ook hier blijkt purschuim en siliconenkit weer eens een onmisbaar goedje, en wordt dan ook ruimhartig gebruikt. Denk maar zo zonder duct-tape, siliconenkit, purschuim en ti-raps is geen enkele verbouwing of klus te doen.

Prettig als je alles documenteert, dan kun je uit de 9000+ fotootjes altijd wel de verschillende stadia van je verbouwing terug vinden. De bovenste toen we het pandje aanschaften, midden die lelijke rasterhoutjes weg, en onderop het nieuwe raam. Geen kromtrekkend hout maar eerlijk plastic. En een subtiel verschil: geen voetboord. Dat geeft zo toch zeker 15% meer licht in de kamer. Maar hopen dat er niemand tegenaan knalt, dat is altijd zo met een glazendeur tot aan de bodem. Nu kan iedereen de deur weer fatsoenlijk afsluiten, zonder gebruiksaanwijzing ;=)
De laatste stage van het projectplan Lobby is de trap naar boven wegbreken. Dat wordt na de doorbraak vanuit ons appartement gerealiseerd. De doorbraak is een beetje op de lange baan geschoven. Ook omdat de keuken maar niet af komt, keukenblad 4 is in aantocht. Nieuwe kans is volgend jaar.

In de middag was de poseur iets eerder klaar dan voorzien, en daar maakte ik mooi gebruik van door hem te vragen ook nog de tussendeur naar de corridoor (de vorige timmer had dat niet echt jofel gedaan) en de voordeur na te kijken. Voor een paar tienen zaten die ook weer perfect. Die voordeur was vorig jaar een regelrechte ramp om te sluiten en het werd steeds erger. Alleen met bruut geweld was het ding nog op slot te krijgen. Was niet alleen kromgetrokken volgens de man, maar ook nog verzakt. Daarom ging het zo moeilijk. De tussendeur naar de corridoor kreeg een paar tussen ringetjes en klaar was dat ook weer. Een klein uurtje en hop! Zou ik zelf een paar uur mee hebben staan klooien, dus.
De oude ramen heb ik maar gehouden, je weet maar nooit waar ’t goed voor is. Die kunnen altijd nog naar de déchetterie.
Nu is het zaak iemand voor het tegelen van het platje te vinden. En zo komt er langzaam vorm in. Erg prettig als dingen niet door elkaar heen lopen. Kost wel meer tijd, maar je hoeft dan geen dingen opnieuw te doen. Dingen opnieuw doen is altijd kostbaar.

VONKENTREKKER
Afijn de ramenboer aan het werk, tijd om de vonkentrekker eens uit zijn café te trekken. Hoorde ik daar een pinball machine op de achtergrond? Nee ik kom vanmiddag klonk het. OK als in ieder geval die kookplaat maar is aangesloten voor morgen, want ik moet voor een groep koken daar.
Die is nu weer aangesloten op drie fasen dus daar kan de stop dan ook niet meer van doorslaan.
En verrek de pilot draad is teruggevonden van de boiler, kan die ook weer tijdens de “heures creuse” (dal-uur) opgewarmd worden scheelt weer een slok op een borrel. Aan het einde van de middag bespreken we nogmaals de andere kleine klusjes van het lijstje. De lekspannings beveiliging en het testen van de verdeling van de fasen.
Waar het allemaal om begonnen is moet nog steeds gedaan worden: de nieuwe oven aansluiten. Want hoe sneller die is ingebakken des te liever is het me.

Kijk ‘m eens staan te blinken! Ik hoor ‘m roepen: steek me aan, steek me aan!

ENZO
Al met al hebben we de afgelopen drie jaar enorme upgrades aan het huis gedaan. De houtgestookte CV kachel beter beveiligd en ge-regeld, het elektro beter aangesloten, krachtstroom, isolatie waar ook maar mogelijk en zinvol, nieuwe HR++ ramen waar we de kans kregen, vloer verwarming, zonnewarmte, zwembad, terras, balkon, winter atelier, en en en… Het enige dat echt nog moet is een hydrofoor om de druk van het water hoger te krijgen. Mooi klusje met Wim samen denk ik. Kan ie weer solderen ;=)

Af en toe krijg je een reklame button als je een post van de blog doet. Zo is er redelijk regelmatig: blogje afdrukken? Tuurlijk denk ik dan laat maar eens wat zien. Verder dan dat kom ik nooit. Wel is dat schrikken. Heb ik 713 pagina’s in de afgelopen 2.5 jaar bij elkaar zitten bazelen. Als er 50 pagina’s bijzitten die uiteindelijk bruikbaar zijn als een soor memoriam is het veel denk je dan relativerend. En denk je ook: waar doe je het voor. Schouder ophalend zeg je tegen jezelf: als een van soort dagboek? Voor wie? Vrienden en bekenden, ook veel oud gasten, en voor mensen die ik helemaal niet ken. Bij elkaar zo’n 30-40 unieke lezers per dag. Maar 700 pagina’s da’s een boel.

KEUKEN
De dag wordt afgesloten met: waar blijft die keukenboer nu? Maar eens bellen naar Vesoul. Wordt me daar onnozel gedaan! Oh ja nou we weten van niets… Plots ben ik moeilijk verstaanbaar of begrijpt de man me niet. Geef uw nummer maar dan bel ik u terug. Op mijn vraag wanneer klinkt plots: túút túút túút… Ben een beetje verbouwereerd, onbeschoft gewoon. En een héél veeg teken. Ik besluit volgende week maar eens vis-a-vis een boom op te zetten waarom een simpele inspectie twee maanden moet duren en dat dit waarempel toch geen doen is. We kunnen nu de keuken niet afmaken omdat het niet lukt om een keukenblad fatsoenlijk op te leveren.

ZONNEWARMTE
Daar kijk ik echt naar uit. Wim en ik gaan in mei de zonnecollectoren definitief aansluiten, en een dikke dubbel-dwars geïsoleerde pijp door de grond leggen naar het huis. Kan dan van alles doorheen: water, stroom, en de verwarming. Dat laatste is afhankelijk van de mogelijke overcapaciteit van de installatie. Op langere termijn zou het atelier en bij verdere uitbreiding van het aantal collectoren, zelfs het huis er op aangesloten kunnen worden. Waarschijnlijk moeten er dan meer dan twee elementen bijgekocht worden. Diskussie is: is het dat wel waard. Voorlopige insteek: ja. Al zou daardoor het huis alleen maar vorstvrij gehouden kunnen worden. Dan kun je in de winter de zaak eens met een gerust hart afsluiten. In de zomer komt daar meer van voldoende warm water af voor de douches en de jacuzzi. Scheelt ook weer in de electro rekening. Als je ieder jaar 1200 euries voor hout kwijt bent heb je volgens mij al na 5 jaar de zaak terugverdiend. Hm, en aantrekkelijke optie. Blijft nog een kwestie van hoe sla je voldoende warmte op om de nacht redelijk confortabel door te komen en wat gebeurd er als er een paar dagen lang geen zon is.

De opstelling voor de zomer gaat het uitwijzen. De experimentele constructie deze winter liet eigenlijk al zien dat het eigenlijk geen probleem zou moeten zijn. Zelfs bij bewolkte luchten gaf het systeem nog warmte. Toch maar een beetje terughoudend zijn en eerst kijken wat twee van die units doen met het zwembad en badhuisje.

La Bouffe 4

Volgens mij is La Bouffe zo blind als een reiger. Kom ik met de fles aanzetten, roep ‘m, ramt ’t beest frontaal tegen de stalen staldeur aan. En niet een keer nee de laatste paar dagen meerdere malen. En niet zo zachies ook! Maar goed dat die pijngrens van schapen zo hoog ligt.
La Bouffe groeit wel, afgelopen zaterdag woog ie nog net geen 5kg, bijna een kilo meer dan de week ervoor. Niet volgens de norm, dat zou 335 gram per dag moeten zijn. Geloof jij dat? De andere lammeren zijn nu meer dan 6 weken oud en halen dat ook bij lange na niet, zouden dan al meer dan 20Kg moeten wegen. Nou dat doen ze echt niet hoor. Komen toch al wel halverwege de schouder van mammie. Gisteren zag ik LB voorzichtig van het gras proeven, en vandaag liep ie tussen de andere lammeren te grazen zowaar. Dat wordt een perfecte autonome maaimachine, zo vroeg al aan de dope!

La bouffe eerste “dope” in de wei

Het is dat kleine vlekje links in het midden van de foto, als je op de foto klikt dan krijg je een beter beeld. Ah mèrde, hebben we toch weer een knieler in de groep zitten. Die gaat dan maar weer onder het mes volgende week. Net zolang totdat alles weer normaal loopt.

De foto is bij zonsondergang genomen, dus die pic is een beetje korrelig geworden. Vanavond een pracht van een zonsondergang, en dat weer vandaag was ook echt een kadootje. Hoefde niet eens de kachel aan te steken vandaag. De grote schuifdeur open, lekker doorzonnen. Het is echt lente nu. Ik zie van alles uitlopen, de rozen, de fruitbomen, en het stikt van de narcissen of zo’n soort geel boterbloempje. De natuur neemt een spurt lijkt het wel. En Chippie wordt helemaal gek van het vliegen vangen in de wei, die haalt zijn hart op hier. Nu nog de veldmuizen en mollen vangen dan is ie helemaal ingewerkt. Wat een beest! Gisteren zat ie bovenop de papagaaienkooi naar buiten te koekeloeren, geen kwaaiigheid in de zin denk ik, en Floppy maar voorzichtig happen naar wat er door de tralies zakte van staart of vel. Wel totaal anders dan Bios die kat. Maar ja Bios, dat was een nummer apart, denk ik dan een beetje weemoedig, ik mis ‘m.

RECEPT
Vandaag het recept van Barrière opnieuw geprobeerd. Heb de kruidnagel dit keer weggelaten, overheerst toch iets te snel, en vind ‘m maar eens terug in de pruttel! Iets meer gember dan anders toegevoegd. Dit keer als vlees: rundvlees. In hele dunne reepjes gesneden. Was alleen de honing weer vergeten. En het zou iets zouter mogen zijn. Ach je kunt het er wel bij doen maar niet uithalen zeggen ze. Rundvlees kun je op twee manieren bereiden: als biefstuk. Heel snel aanbraden en meteen de pan uit, zodat het binnenste nog net rozig is. Of meer dan een uur laten sudderen en de kruiderij er goed in laten trekken. Ik prefereer de eerste methode omdat bij de tweede rundvlees toch al snel erg droog wordt. Bij die dunne reepjes lukte dat prima, je moet dan wel uitgaan van dunne plakjes. Anders wordt de buitenkant al taai terwijl de binnnenkant nog te rauw is. Ik heb plakjes van bijna een centimer in dunne reepjes gesneden, zout en peper erover, en in hete olijfolie aangebraden. Zodra het lichtbruin werd, vuur laag, snel de rest van de kruiden erbij en nog 10 sec laten nagaren. Mjam, mam mam.
De helft van de reepjes er in laten zitten, je wilt toch weten wat het doet als je het lang laat sudderen. Een paar plakjes zeer dun gesneden prei en een grote tomaat ook in dunne plakjes toegevoegd, een glazje water zodat het vlees net niet onder stond. En een uur laten stoven op #4. Het zou iets langer mogen, 1.5 uur denk ik.
Je zou ook ipv een volle lepel honing, iets minder en dan met rode Port aanvullen, kunnen doen, vraag me af wat dat met het kaneel doet. Bitter zegt mijn smaakbrein.

Deze variatie van het recept:


ingrediënten
300 gram in dunne reepjes gesneden rundvlees
3 cm dikke prij in zeer dunne ringen
een grote tomaat in dunne plakjes
olijfolie ruim
el honing; was ik vergeten ;=(
2 t knoflook in zeer dunne schijfjes snijden (niet door de knoflookpers!)
glas water

kruiden:
tl kaneel, snufje zout en peper, 2 tl gember, msp piment douce, 2 pinches nootmuskaat, msp cardamon (gemalen), msp koriander

tl= theelepel; el=eetlepel; msp=mespunt; pinch=de hoeveelheid tussen ‘duim en wijsvinger’

bereiding:
kruiden vòòraf mengen
olie heet maken, vlees in aanbraden, net bruin
vuur laag, prei in ringen erover strooien, tomaat erbij
kruiden erbij even goed roeren,
na 10 sec water erbij en helft van het vlees eruit
1 tot 1.5 uur laten sudderen (tussentijds even proberen) de deksel het laatste halfuur er half op laten zitten dan kan de saus iets inkoken.

Prima met in rozemarijn gebakken aardappeltjes of rijst
Brood: lichtbruin stokbrood bij voorkeur zuurdesem gerezen (baguette artisanal)

Denk trouwens, als je varkens of kippenvlees neemt die kruidnagel er wel bij zou moeten. Je zou dan een kruidenbuidel of zo moeten gebruiken om het dingetje later weer eruit te kunnen vissen. Want een uitgekookte kruidnagel in je mond is echt niet lekker.

eetsmakelijk

MES&ZO
Vorige maand kreeg ik zomaar een coupon via het internet aangeboden, om een mes te kopen. Dat kwam perfect op tijd, want ik had dringend behoefte aan een (nieuw) goed koksmes. Met dit nieuwe mes is dunsnijden niet zo’n opgave meer. Met de onlangs aangeschafte superfijn wetsteen is het scherphouden ook prima geregeld. Goed gereedschap, zegt men…

Vrijdag voor tien man koken, per dag wisselt het menu zeg maar, heerlijk in die kookboeken en op kooksites snuffelen. Toetje denk ik nu: flensjes met ijs. Die flensjes kun je ook ver van te voren klaarmaken. Makkie dus. Als die vonkentrekker nu maar op tijd komt om de kookplaat op twee fasen aan te sluiten. Want nu ligt alles open. Morgen die knakker maar eens bellen.

Morgen wordt ook ws het keukenblad in ons appartement weer eens vervangen. Dat is dan nummer vier!  Die keuken moet toch eens een keer afkomen. Meteen vragen voor het verplaatsen van de ovenkast dan kan de vaatwasser ook aangesloten worden. Allà het einde komt in zicht.

RAMEN
En alsof iedereen de lente in de bol is geslagen! Opeens belt de ramenboer op en vertelt verheugd dat de ramen in de lobby echt donderdag geplaatst gaan worden. Afgelopen donderdag zou het pas over 2 weken zijn ipv afgelopen week. En uiteraard probeerde ik daar weer een slaatje uit te slaan, korting of zo, dat gaat nu niet lukken zo, dus, daarom. Wel mazzel, komt alles toch precies op tijd af.

Kennis

Zit je dat boekje van Werber over het mierenrijk te lezen, had ook al iets van ‘em over Thanatonautes (soort Flatliners) gelezen. Ook al zoiets surrealistisch. In beide boeken gaat het over kennis. Kennis in de meest brede zin des woords. Wat klinkt dat stom. Nou ja het universele weten. Daar heeft ie het over. Hij onderscheidt het absolute en relatieve weten. En daar denk je dan op door, spit eens op het internet, leest te hap en te snap eens wat. Denkt dáár weer eens over na.

En vat het een en ander eens samen in een plaatje. Dat lijntje eronder heb ik zelf bedacht, geinspireerd door de korte film: Powers of Ten bedacht en uitgevoerd door het architecten echtpaar Eames. Gewoon een gedachten experiment.

van wikipedia

Kennis verzamelen is niet alleen een verschijnsel van deze tijd. Denk maar eens aan het boek der doden van de Egyptenaren 1600 AC, de Codex – Codex Dresdensis – van de Maya’s uit, schat men, de 7e eeuw en ga maar door. Wetenschappers in het oude China brachten de toenmalige kennis samen in een boekwerk in ca. 220, rustte niet echt de zegen op. Meer recent deed Diderot in 1751 een heldhaftige poging, die uiteindelijk ook nog eens moest vrezen voor zijn leven omdat de machtshebbers niet konden leven met de werkelijkheid van de wetenschap. Paus Clement de 13e stopte Diderot zelfs in de ban, een soort Fatwa voor de Islam. Afijn in bijna alle landen die in het heden en verleden iets betekent hebben in zin van wetenschap (Azie, Midden-Oosten, Europa, gek genoeg niets uit Afrika) zijn pogingen ondernomen kennis uit of van een epoche samen te vatten in een of andere vorm van een encyclopedie. In de 20e eeuw verschenen versies ervan op CD en later DVD, onder andere de MS Encarta die een tijdje furore maakte. Zelfs de Encyclopedia Brittanica ging electronisch. Na 1994 begon het internet die encyclopedische functie over te nemen. Wikipedia creëerde in 2001 een encyclopedie op het net waaraan iedereen kon meewerken. En wie het zelf allemaal wil doen heeft zoekmachines als o.a. Yahoo, Bing en Google onder zijn vingertoppen zitten.

Opvallend is echter dat door de tijden heen vrijwel geen enkele encyclopdie wrijvingsloos door de censuur van machthebbers kwam. Was het wellicht erg bedreigend voor die groep als alle kennis zomaar op straat zou komen te liggen? Wat bezielde de toenmalige paus een wetenschapper om te willen brengen omdat deze slechts vastlegde wat als algemene of wellicht avant-garde kennis werd gezien? Zeker wetenschappers kunnen eindeloos kibbelen over minuscule details en komen daarmee zelden van hun startblokken af. Maar waarom het willen vastleggen van alle toenmalige/hedendaagse kennis altijd op zoveel weerstand stootte is voor mij een volkomen raadsel. Of het moet zijn dat politieke en religieuze argumenten zwaarder zouden wegen dan de absolute kennis aanwezig in een bepaald tijdsgewricht. Over transient en esoterische kennis zou je nog eeuwenlang kunnen twisten, en dat gebeurd ook. Een stevige discussie is niet erg. Om dat te doen over absolute en realtieve kennis is natuurlijk onzin. Toch vindt dat plaats. Hoe wonderbaarlijk ook. Maar als een stevige diskussie uitmond in regelrechte vervolging is dat pure waanzin, als ik het zo mag zeggen.

Nou ja ik broddel maar wat, de open haard brand lekker, een goede bordeaux onder handbereik en France Musique brengt eindelijk weer eens iets om aan te horen. Het was een prachtige dag, La Bouffe lust wel pap van die lammeren melk en Chippie knauwt een ons rauw vlees sneller weg dan je kunt knipperen met je ogen. Floppy laat zich bij uitzondering goedmoedig eens krauwen. Dan wordt je vanzelf een beetje melig nietwaar?

BP

Nieuwe verhalen nieuwe kansen.

Komt BP eergisteren aankakken om over de huur van het schuurtje te praten. En om de huur op te zeggen. Waarom hoefde ik niet eens te vragen, want het verhaal kwam vanzelf. Zijn veroordeling van geringe verblijfsduur van drie weken in het Staats Hotel is omgezet in een iets langere. Namelijk 4 maanden! Hoe dat nou kon, was mijn vraag. Blijkt die oetlul tijdens het laatste interview met de officier van justitie haar buro omgegooid te hebben. Tsja bedreiging van een ambenaar, daarmee wordt in LDF behoorlijk korte metten gemaakt. Meteen werd dan ook een hogere straf geëist, resultaat vier maanden de bak in! Hoe stom kun je dan ook zijn. En dat ie nog steeds op vrije voeten liep was omdat de uitspraak pas vandaag was gedaan. Uitstel was dus gekomen door het in beroep gaan van de officier. Was het niet: als je geschoren wordt stilzitten en ja en amen knikken? Maar goed, vier maanden gratis logies is ook niet verkeerd voor een werkeloze bricoleur de dimanche (prutser) toch?

En het opzeggen van de huur kwam omdat zijn vrouw de huur van het hok logischer wijze niet verder wilde betalen tijdens zijn afwezigheid. Aangezien zijn uitkering stopt als hij de bak in gaat is er geen geld om de huur vanuit eigen middelen door te zetten. Daarom zou ie dit weekeinde de handel uit het hok halen en bij hem in de garage zetten. Geld om de achtertalllige huur te betalen had ie ook nog niet, dat kwam echt hoor meneer, vertrouw me, een man en man een woord een woord. Tuurlijk Bruno, en ik grijnslachte maar eens. Waarop hij weer reageerde: “gelooft u me niet?” En de begeleidende smoesjes van dat we altijd een goede verstandhouding hadden en we ‘eerlijk’ tegen elkaar waren geweest en van ons hart geen moordkuil maakten etc etc. kwamen alsof je op een knopje had gedrukt, volautomatisch zijn keel uitrollen. Tuurlijk Bruno, en mijn grijns werd iets duidelijker. Geloof je toch geen muon van, van die mooi praatjes. Afijn van een kale kip kun je niet plukken dus is het maar afwachten of dat geld nog zou komen. Denk het niet.
Zelf ben ik geïnteresseerd naar zijn belevenissen in de bak en vroeg hem daarom een dagboek bij te houden. Dat vond ie een prima idee en zou zijn belevenissen op gaan pennen. Daar kunnen we dan wel weer wat smeuiigs uit destileren voor de blog, of ook niet.

Toen ie weg was hebben Fannie en ik maar eens geschaterlacht. Hij bespeelt je zei ze, ja wel dat weet ik. Maar wat kun je doen. Kan moeilijk zijn huis inlopen om geld te gaan zoeken. Die man hangt van allerlei vage verhalen, halve leugens en ditto waarheden aan elkaar. We zien wel waar het op uitloopt. Als het kan ga ik hem eens opzoeken in de bak, ook weer apart zoiets mee te maken.

Wat een figuur die BP. Maar een dankbaar onderwerp voor de blog.

BLOG
En over de Blog gesproken. Paul komt met de opmerking de koude winter achtergrond van de pagina in iets warmers te veranderen. Nou, gaan we dit weekeinde ook eens doen. Eens in de kleine tienduizend plaatjes van dit project snuffelen voor een mooie achtergrond lente plaat. FF uitvlooien hoe dat ook weer precies moest. Dus komt eraan!

Krachtstroom 4

Blijkbaar begint het mij te dagen hoe je met de fransjes om moet gaan.
Moet je horen. Gisteren, donderdag, zou de vonkentrekker de handel komen rechttrekken. Nah, niet dus. Dus belde ik hem om 0930 eens op om zijn plannen voor die dag te horen. En verdomd “nee” klonk het, “ik ben nog niet klaar met mijn laatste klus”. En na enige aarzeling, ja hoor, daar kwam die smoes. Die ultieme smoes van de gemiddelde franse ZZP-er: “bovendien heb ik vanmiddag een begrafenis, daarom kan ik pas morgen komen.” Waaraan meestal nog een beleefdheids frase geknoopt wordt als: “indien u dat niet hindert…” met nog wat blahdiblah er aan vast plakkend om het een mooie volzin te laten worden.

Werd ik niet eens kwaad van, of was niet teleurgesteld. Nee meer een soort van geruststelling. Hij gaat komen! Dzjeesus verfrans ik dan toch?

Maar hoe moet je daarop nu reageren? Een paar jaar geleden had ik hem waarschijnlijk verteld dat mij dat een zorg zou zijn en dat ie maar aan zijn verplichtingen had te voldoen. Als ik dat al had gekund in het frans, drie jaar geleden. Nu doe ik dat een beetje anders. Je vat het gelaten op, wenst hem een goede begrafenis en maakt een nieuwe afspraak. Zo hoort het en dat is de franse manier.
Het is immers, buitengemeen ongemanierd om iemand het afscheid van een dierbare te onthouden. Ook al is het een achter-klein-nicht-van-de-aangetrouwde-familie-van-een-oomzegger, waarvan de band of binding met de overledene uiterst vragenswaardig is. Nee dat zou uitzonderlijk onbeschoft zijn om hem dat te weigeren. Ook al kun je met mathematische zekerheid aantonen dat dat overlijden een smoes van de bovenste plank is. Het gaat immers om wat tijd te winnen. Zoiets moet je hem gunnen. Morgen, zeg ik dan? Ja rond negenen ben ik bij u. Fannie zegt dan al snel: dat moeten we nog meemaken. Met een cynische vette grijns op haar gezicht.
De volgende morgen negen uur, uiteraard geen vonken trekker. Dat is toch iets teveel verwacht. Om 0920 bel ik, en: nee over een klein halfuurtje ben ik er hoor. Ik hoor wat achtergrond geluid als in een café. Die koffie moet de man toch kunnen drinken, niet waar, is beslist een eerste levensbehoefte. Effe lekker aan de balie hangen, een paar minuten slap ouwehoeren, en dan kun je er weer tegen. Verbazend genoeg stond ie iets voor tienen op de stoep. Hoera! Aan de slag dan maar.
Nu is het huis geen eenvoudige gelijkvloerse villa met alle kamers aan een gang of zo. Daarom loop ik met hem mee en leg de dingen uit. Na een uurtje had ie toch wel door hoe het ongeveer liep en begon de groepen uit elkaar te trekken. Dat ging zonder al te veel problemen en tegelijkertijd werden de loshangende touwtjes en slordig zittende dingen gefatsoeneerd. Prima, net Wim die aan het klussen is. In no time waren de fases uit elkaar gehaald. Nu nog een gat door de keukenmuur om ook naar de keuken drie fasen te trekken. Komt ie aanzeulen met een boor van een meter lang! Bleek ook, toch, al een krachtstroom kabel naar de nieuwe oven te lopen, een meevaller. Slechts een stopkontakt vervangen. Nu nog een pilot draadje voor de nachtstroom van de boiler, wat stopkontakten enzo hier en daar en het leed is weer geschied. Scheelt toch wel, een geroutineerde vonkentrekker, in plaats van zelf wat aan te klooien. Komt ie nog aan met een voorstel voor een lekschakelaar van 40 mA om die over de drie fasen heen te zetten. Dat gaat veel kosten waarschuwde hij, nou ja, dat moet maar zegt Fannie. In de eerste instantie kapte ik dat plan, maar de directie vond het wel een goed plan. Er maar ff achteraan bellen om het toch te laten doen.

Tegen vijven sta ik wat na te kletsen met Frerik en de vonken trekker. Hebben we het over de gemiddelde franse opdrachtgever dat die zo moeilijk doen met betalen. De vele bijna miljonairs in het dorp die de vijftig jaar oude bedrading niet lieten vervangen “want het deed ’t nog” ook al is dat allemaal nog van die katoenen bekleding en porceleinen isolatoren en lichtschakelaars. De moeilijke wintermaanden van de ZZP-ers, er was bijna geen werk. En de buitenlanders waarmee het toch wel prettig zakendoen was. Tsja met die “buutenlaander toeslag” zou ik natuurlijk ook graag zaken doen. Zegt Frerik nog tegen me dat ik mazzel heb dat er geen bistro in het dorp is, want anders was ie daar niet uit weg te slaan geweest. De man heeft blijkbaar een bepaalde reputatie. Maar volgens Frerik is het wel een vakman. Dat had ik dan wel juist gezien.

Dinsdag of woensdag kwam ie het af maken.

LA BOUFFE

LB wordt zes keer per dag aan de fles gezet, krijgt zo iets meer dan een liter naar binnen. Volgens mij zou je zo een liter per keer erin kunnen gieten, wat een hongerlap. Die zuigfles wordt totaal mishandeld. De zuigkracht van het beessie is zo groot dat de speen bijna van de fles af wordt getrokken. Toch maar wat stevigers bij de Gamme Vert gehaald, en nog trekt ie dat van de fles af. Maar het groeit, krijgt een vacht en is erg alert. Dat gaat goedkomen. Er blijft nogal wat melk rondom de bek zitten en dat moet natuurlijk afgewassen worden. Daarop lokt Fannie het lam de keuken in. Doet Chippie (BIOS 2.0) sneaky van achteren een aanval op het lam. Wel bedreigend hoor iets wat groter is dan je zelf. Afijn na de bek gewassen te hebben wordt LB weer naar buiten gelokt en gaat de frisse lucht in. Wat moet dat nou, zo’n schaap in je kamer. Hardstikke leuk toch vind Fannie. Die is totaal vertederd door LB, voedert en vertroetelt het pleegkind. Ach zolang je de lol er van hebt is het prima toch? Al vind ik persoonlijk dat je dat niet moet doen zo’n beest in je kamer rond laten hobbelen. Als dat te vermijden is.

NAGELS
Vandaag was het weer manicuren van de schapies. En het ging veel beter nu. Fannie hield de dames en heer onder controle, zo goed mogelijk, en ik krijg er handigheid in de nagels te knippen. Dit keer zonder bloedvergieten. Met geconcentreerd bleekwater de hoeven schoonmaken, het vuil tussen de nagels uitkrabben, de handel fatsoeneren en met de bombe bleu ruimhartig de hoeven inspuiten. Bij eentje was de wanorde niet helemaal weg te krijgen die moet nog een keertje onder het mes, net zo lang tot madam weer OK is. Je moet het kunstje even onder de knie krijgen, zorgvuldig zijn, met een beetje overleg en geduld knippen. Het leek erop alsof de beesten op laatst in de gaten kregen dat er niets ernstigs zou gaan gebeuren. Want het laatste schaap bleef behoorlijk rustig liggen. Boer Cornelis weer in de bocht. Louise kwam langs, dus die kon mooi even en footootje maken. De hele familie was in aktie, ook LB was natuurlijk bloednieuwsgierig.

La Bouffe 3

Het gaat prima met La Bouffe. Groeien als kool doet ie niet, maar dat schijnt vrij normaal te zijn als flessenjong. Pap-Lam heet dat volgens Wim.

 Voorzichtig zie je LB de wei ingaan om kennis te maken met zijn nichtjes. Natuurlijk wordt ie door de verschillende moeders met de nodige kopstoten van hun uiers weggehouden en ook de andere lammeren doen daarbij een duit in het zakje. Maar heel langzaam zet het contact met de kudde in.
Vanochtend vroeg eerst eens het ergste geval van te lange nagels behandeld: DRAM. Erg enthousiast kwam ie ook niet op de brokkies af, een slecht teken. Er heen gelopen, de brokkies bijna in zijn bek geduwd en hoppa, meneer werd wakker. Daarna ging het lokken va nde kudde de stal in als vanouds. DRAM moest wel met behoorlijke aandrang bewogen worden de nagels te laten knippen, en na een gevecht van wie is de sterkste liet ie uiteindelijk de manicure toe. Zij het onder protest. Toch nog sterk zo’n beest, best wel. Afijn zelf heb ik ook wat in de mouwen dus het pleit was snel beslist. BP’s bewering dat het hoevenrot  of rotkreupel was, daar bleek niets van waar. Zelf met het flink schoonpoetsen van de hoefjes met chloorwater en nauwkeurige bestudering van het deel tussen de hoefjes gaf ook geen wormen of ontsteking te zien. Als het zo zou zijn dan zou dat ook nog behoorlijk stinken. Dat deed het niet, Toch even met de bombe blauw ruimhartig ontsmet.

DRAM liep vanavond in ieder geval weer een stuk minder mank, moet nog even wennen aan de vers gemanicuurde nagels, zal morgen wel weer helemaal OK zijn. Morgen nog weer een geval behandelen en dan loopt de groep er weer prima bij.

Het enig overgebleven drachtige schaap maakt nog geen aanstalten om te gaan werpen en de verdenking wordt bij mij steeds groter dat het ook niet gaat gebeuren ook. Gewoon geduld hebben.

BP

BP’s huis staat te koop. Dat wordt door zijn familie gehuurd. Zou het zomaar kunnen dat ie zijn huis uit moet. Waar moeten ze dan heen? En waarom wordt een huis met huurders er nog in zomaar verkocht. Dat levert volgens mij dikke problemen op voor de koper

Ik lach me kapot!
En nog zit die gosert niet in de bak waar hij al een paar weken geleden voor uitgenodigd was. Hoe flikt die gast dat. Opvallend is dat je hem ook bijna niet buiten ziet. De communicatie gaat tegenwoordig via email tussen ons.

Hij moet ook de huur nog betalen van het stukje schuur. En maar mekkeren dat het geld ieder moment kan komen. Tsja eeuwig wachten ga ik ook niet dus dreigde ik zijn spullen maar te gaan verkopen en de rommel naar de dechetterie te brengen dan waren we er klaar mee. Komt ie terug met een smoes over vertrouwen, ja je lacht je dood, en dat ie beloofd had het geld echt wel op te gaan hoesten. Opnieuw: wanneer?

Die man maakt gewoon een puinhoop van zijn leven. Ook dit wordt weer vervolgd.

KRACHTSTROOM 4
Morgen komt de vonkentrekker de handel voor elkaar maken en de fasen scheiden, met wat andere klusjes komt het dan allemaal prima voor elkaar. Eerst maar eens afwachten, want de offerte deed behoorlijk vaag over de materialen. Dat zeggende zij ie dat dat op basis van nacalculatie zou komen. Offertes moesten toch tot op de letter uitgespeld worden in LDF? Of ben ik gek? Nou ja maar behoorlijk goed afspreken morgen wat wel en niet te doen.

En zo kabbelt het leven voort. Om de twee uur La Bouffe voederen, regelmatig hout op het vuur mikken, mail kijken voor reserveringen.

En natuurlijk tussen de klusjes door boekjes lezen. De laatste van de voorraad: Houellebecq, “la possibilité d’un île”. Een wel zeer merkwaardig begin, en een beetje houtje touwtje verhaal in de aanloop. Het schijnt verfilmd te zijn en een of andere prijs gekregen te hebben. Veel onbekende woorden, perfect voor het uitbreiden van mijn idioom, ook wel weer.


 

Volgende week maar eens op het internet speuren naar nieuwe titels. Misschien het tweede deel van Werber’s trilogie over het mierenrijk. Het eerste deel eindigde nogal abrubt, alsof de limiet van het aantal leesbare bladzijden overschreden was. Kaboem, einde. Wel lezenswaardig, overigens. Aan te bevelen? Mmm, je moet er van houden in een verhaal terecht te komen waarin twee aparte werelden: die van de mens en van de mier, als twee strikt gescheiden verhaal lijnen worden gebracht. En dan blijkt uiteindelijk alles met elkaar te maken te hebben. Logisch wel, anders zouden die verhaallijnen niet zo geschreven zijn, maar je had wel meer intersecties tussen die twee hebben willen lezen. Nu was het tot vrijwel op het laatst onbekend wat die twee verhalen nu met elkaar te maken hadden. Spannende ontknoping kun je dan zeggen, maar een beetje afgeraffelt was het wel, eigenlijk..

Krachtstroom 3

Tsja en dan moet je er toch nog achteraan jagen. Nee morgen ochtend heeft u de offerte. Zaterdag middag lag het papiertje in de bus. Ik zeg niet eens meer: “zucht”. Alhoewel het telefoonnummer op de offerte echt van iemand anders was. Maandag maar eens zijn 06 bellen. Het kwam erg dicht in de buurt van wat ik zelf had uitgerekend dus deze offerte accepteren we. Dan kan ie maandag of dinsdag beginnen. Wordt eindelijk alles aangesloten zoals het meest optimaal is.

OVEN
De nieuwe oven is gearriveerd! Keurig gedemonteerd in de verschillende onderdelen. Uiteraard vergezeld van een minimalistische handleiding om over een toelichtng voor de regelautomaat maar te zwijgen. Maandag maar eens achteraan bellen. Ze zijn altijd erg behulpzaam, maar ik vind voor een regelautomaat van 600 euries mag toch wel iets verwacht worden als een handleiding. Op zijn minst een link naar…

La Bouffe 2

Zo ff een update over La Bouffe. Die drink zijn melk zo gulzig – zijn naam eer aandoend – dat het tijdens het zuigen aan de fles soms zijn neus inloopt. Moet morgen maar eens een ander soort speen zoeken.

Die 180 ml is in een oogwenk in den buik verdwenen. Dan wordt er nog naarstig gezocht of er nog andere spenen in de buurt zijn. Worden alle hoeken en gaten aan je lijf nog even besnuffelt en geeft ie het tenslotte maar op. Niks meer te halen. Dan wordt er eens flink geschud met het lijfje en hoor je de melk in zijn maag klotsen. Vreselijk maf om te horen.

Vandaag ook eens op de weegschaal gezet, want la Bouffe begint nu zichtbaar te groeien: 4kg. We houden de stats en pics bij de komende maanden. Volgens de officiele regels zou de gewichts toename ongeveer 335 gram per dag moeten zijn. Dat is in dit geval niet zo. De hoeveelheid melk naar een liter opgevoerd de afgelopen dagen, dat moet volgens de boekjes voldoende zijn. Krijgt ie 200 gram droge stof binnen, wat er inzit? Heb geen idee.