Knetterhard

BP en ik gaan vandaag de vloer in de tuinkamer en garage opbreken om de laatste meters leiding erin te kunnen plempen. Om 7 uur loeide de wekkerradio, waar maar geen normaal geluid uit te krijgen is. Sta je met de koffie in je hand, nee toch geen trek in, iets eten? Ook niet echt trek, wat moet je ook met eten zo vroeg in de morgen. Dan maar zo met mijn duffe hoofd achter het stuur. Op naar het verhuurbedrijf in Epinal om de burineur / marteau piqueur of in fatsoenlijk Nederlands een:.jack hammer genoemd, op te halen. Kom ik bij de verhuurder aan, wijst de balikluiver mij een uit de kluiten gewassen machine op een karretje aan. Mijn eerste reactie is, “ho wacht ff die is veel te zwaar”. “Nou dat was wel de lichtste die we hebben”, antwoordde de man. Echt waar een monster van een ding, eentje die ik nauwelijks alleen kon tillen. Maar gelukkig hielp de man me het geval in de Caddy te hijsen. Nou dat wordt wat zometeen dacht ik. Zakt dat ding het beton in en moet je hem telkens omhoog hijsen. Een cheque voor 400 euries borg uitgeschreven en hoppa terug naar MSP. Meer dan 100km knarren voor een jack hammer. Ben je toch snel al dik 2 uur mee bezig.

marteau piqueur

BP had al keurig de touwtjes uitgezet. En we konden meteen aan de slag. De Hilti zakte inderdaad als boter door het beton heen. Wat een ding zeg! Wow, dat klusje ging zo snel dat ook het restje beton buiten bij het schapen winterhok aan gruizels werd gehakt. Dat was voor mijn eigen (kleine)jackhammer toch iets te hard en te zwaar gebleken. Twee uur later zat ik weer in het karretje om de handel terug te brengen. Ondertussen zou BP aan het graven gaan. Als dat maar op tijd af zou komen, want zonder toezicht schiet die man niet echt op.

EMMERDEUR!

prutswerk!

En inderdaad, bij terugkomst, het uitgraafwerk had een aanzienlijke vertraging opgelopen. Hoe kon dat nou? “Er zat erg veel puin in de grond”, zei hij. “Nou dat zou wel kunnen maar toch had je de handel af moeten hebben zodat we vandaag de pijpen erin konden leggen, en de geul dichtgooien”. “Komt allemaal voor elkaar, geen probleem. Werk ik wel door vanavond”. Maar daar had ik weer geen zin in want dan had ik zelf geen rust. Wetende dat die knaap voortdurend gechecked moest worden. Morgen gaan we wel verder, is dat OK met jou? OK. Nou ja uiteindelijk zou het zondagmorgen worden voordat het zaakje weer dicht was. Het zit redelijk in elkaar, daar niet van. Tuurlijk raak je er aan gewend hem 10 keer hetzelfde uit te moeten leggen en drie keer te kontroleren. Hij kwam gelukkig wel bij iedere stap vragen of het goed was. Liever zo dan dat je later moet ontdekken dat de kleuren van de slangen verwisseld zijn, of dat de handel niet goed is afgedicht. Nou ja creatief is ie wel, wat een geknoei! Plaatje hier rechts boven. Na veel vijven en zessen lagen de pijpen er zaterdagavond eindelijk in.

Plek voor de oude olietank is er sowieso niet meer. Dus eerst maar eens proberen met een vat van 1000ltr. Ontmantelen we die van het zwembad. Dat maakt het aan elkaar knopen van van alles wat gemakkelijker.

ZONDAG
Het is zondag middag, de handel zit weer dicht. Bijna niets meer van te zien, en alles is keurig opgeruimd.

de laatste 9 meter pijpleiding

De afstand van collectoren naar de garage is een kleine 30 meter. Hoeveel dat aan verlies gaat opleveren zal de praktijk uitwijzen. Alles is wel driedubbel geisoleerd, het is de afstand, zoveel tienden van graden verlies per meter. Edoch, meten is weten ;=) de praktijk gaat de antwoorden hierop vast een zeker geven. Stap 1 van het zonnefarm project is daarmee afgesloten, alle panelen staan definitief opgesteld en de pijplijdingen liggen nu onder de grond.

MEET EN REGELTECHNIEK
Stap 2: aansluiting van de zonnefarm op de verwarming van het atelier en huis. En een deel van de meet en regel techniek installeren. Hiernaast twee temperatuurcontrollers. Per setje meet je op twee punten de temperatuur. Afhankelijk van het temperatuurverschil opent zich een klep zodat de warmte de juiste manier opstroomt. Bijvoorbeeld als het water van de zonneboiler warmer is dan van de CV dan komt de het warme water voor de CV uit de zonneboiler. Is het anders om dan sluit de klep en is er geen warmte verlies.
Klinkt moeilijker dan het is, De spullen ervoor kun je voor ongeveer 2 tienen bij Conrad bestellen. Een kant en klaar setje kost in de technische handel toch al snel meer dan 100 euries.

tovenaarsleerling Wim zit de setjes in elkaar te solderen

Regen!

De herfst brengt regen, toch? Na een paar geweldige nazomerweken lijkt het erop dat de natuur zich weer herinnert waarvoor het hier is: de seizoenen volgen en gewoon regen maken als het daarvoor tijd is. Vandaag lijkt de natuur te beginnen met zijn werk. Niet meer dat halfslachtige gedoe. Het waait, het is koud en de blaadjes vallen met tonnen tegelijk van de bomen af. Eindelijk. Binnenkort op je scherm herfst plaatjes.

OPPERBAAS
Alle kranten staan er vol van. Ook de journaals, blogs, en weet ik wat meer: Steve Jobs, opperbaas van Apple corp, is overleden aan kanker. Vanuit mijn jarenlange belangstelling voor wat er gebeurt in de wereld van computers, volgde ik Jobs sowieso al. Hij was een van de giganten in die wereld en iemand met een behoorlijk realistische kijk op het einde van zijn leven. Een van de heel weinigen die op tijd uit de zetel van de macht stapten om de laatste etapte op zijn eigen wijze af te leggen.

Jobs was een boegbeeld van de gadgets geile X, Y, Z, Nix generaties van de afgelopen decennia. Zelfs de huidige en volgende Next, Two, en Nothing generatie loopt rond met die spullen. Hij was bijna geniaal in het design, het pushen van de spullen en geweldig in het laten marketen ervan. Zijn legertje juristen beschermen zijn erfgoed als een kudde everzwijnen met pasgeboren jonkies. Niemand had of heeft een spiertje kans Apples patenten, design of wat dan ook te klonen van wat goeddeels uit zijn brein ontsproten is. Was het goed spul wat ie verkocht? Ik denk niet slechter of veel beter dan de rest. Een trendsetter was en is Job`s Apple absoluut!
Nou ja mijn voorkeur is noch voor Apple noch voor MickySoft of wat dan ook. Waarom niet? Tot nu toe heb ik alleen maar gebrekkige software gezien, haperende hardware, falende netwerken en volkstammen graaiers die van al die shit rijk werden. Hard werken moet beloond worden, ingenuiteit, talent en het nemen van risico’s ook. Daar is niets verkeerds aan. Maar het wordingsproces van “the ultimate computer after anything that will be found is already invented”, of zoiets, gaat me gewoon te langzaam. Jarenlang heb ik me afgevraagd waarom we met al die rotzooi opgescheept worden. Of zouden we ons met zijn allen doodschrikken als we opgezadeld raken met spullen die nooit crashen, geen volrakende data dragers, altijd aan zijn, geen energie vreten, en snel genoeg zijn om dat gedaan te hebben voordat er aan gedacht is. Gewoon zoiets als: “het is dus redelijk snel, want het is er direct” Dat dus. Steve Jobs heeft daar zeker zijn steentje aan bijgedragen. Bedankt en RIP.

Weekend

Kort gezegd, het was een fantaaaastisch weekend. Geen wolkje aan de lucht te bekennen, 25ºC. Het zwembad dat steeds warmer wordt. Een zeer klein briesje. Nog even wat kamers opruimen, vloeren zuigen, een dweil door de keuken en lobby. Na de siesta was het dan ook  tijd voor een tochtje op de brommer. Na even uitgebreid de kaart bestudeerd te hebben, besloot ik om het eens te proberen zonder navigator te doen vandaag. Eens testen hoe goed mijn orientatie was en of ik zonder kaart en navigator niet alleen mijn doel zou bereiken maar ook thuis zou kunnen komen. Doel: Gray. Maar wel binnendoor. Hop, motorpak aan, brommer aangeslingerd en knarren. Zon? Ah, recht voor me, zuid. Tanken? Kan wel in Gray. Kalmpjes trek ik op en achter de kerk langs richting zuid, Melincourt. De lanen in, de paden op. Toch is het oppassen geblazen met het verkeer op die smalle weggetjes. Gelukkig wijken ze ruim uit om me er door te laten. En ook liggen er hompen keihard opgedroogde modder op het wegdek. Net kinderhoofdjes. De laatste overblijfselen van de wegwerkzaamheden (gravel) was ook nog niet van de weg afgereden. Hm, dit weggetje is geen goede keuze geweest. Een beetje slippend af en toe door de bochten deden weer herinneringen van vorig jaar naar boven komen, een lange valpartij in de bossen. De boeren zijn heftig aan het eggen, ploegen, bemesten en zaaien. De kalk- of stofwolken zie je van ver. Met ergens aan het begin van die stofwolken, in de verte, een piepklein trekkertje. Een orkaan van stof. Het is werkelijk overal kurkdroog. Diep snuivend tuf je langs de velden. En de geur van kool kruipt in m’n neusgaten, ah het chou croute (zuurkool) seizoen komt er weer aan! Zo snel mogelijk sla ik af naar het westen en kruis de D71. Die neem ik dan. En nog kom je door die karakteristieke kleine Comté dorpjes. Waar overigens idioot veel huizen te koop staan, gewoon opvallend. Richting Gray afzakkend verandert het landschap geleidelijk aan van bos naar grote open vlakten landbouw grond. Ik vind het minder, geef mij maar bossen en meertjes. Zonder problemen kom ik in Gray aan. Even een beetje rondlopen om de zere kont wat rust te geven.

GRAY
In bijna alle Franche Comté steden of grotere dorpen vind je van die kerktorens en  stadhuizen met daken met geglazuurde dakpannen. Heel apart om dat te zien bij die knalblauwe lucht en knisperende zon. Meestal dateren die daken uit de 19e of vroeg 20e eeuw, relatief vrij modern, toch wel.

Die tijd was ook zo’n beetje de gouden eeuw voor deze streek. Veel ijzergoerwinning en de bijbehorende gieterijen die in die tijd dé werkgelegenheid was. Nog zo’n klassieker onder de fotootjes: een galerij met de zon er zo schuin op. De herfstzon geeft dan weer precies de mooie tinten van het kalkzandsteen weer. Aan de voorgevel zit een joekel van een zonnewijzer, grappig is wel om te zien dat het nummertje 12  buiten de wijzerplaat is gebracht. Creatief hoor!

Wil ik ook nog een keertje hebben, een mooie grote zonnewijzer in de tuin, moet wel iets aparts worden. Bijvoorbeeld eentje die de seizoenen én uren aangeeft.

Slenter je nog wat door het oude centrum heen. Duik je een poortje door. En kijk nou eens! Een pracht van een “gotische” poort. Iets 15e eeuws. (lees meer over gotische architectuur in Frankrijk) 

Wel prachtig gesiceleerd werk. Jammer dat de linker post zo onbehouwen is gerestaureerd. Heb ik veel beter gezien in bijvoorbeeld Dijon. En een beetje vochtwerend en moswerend goedje erop doen had ook niet verkeerd geweest. Maar het blijft een prachtstaaltje van beeldhouwerk. Mooi hè die juweeltjes die je op zo’n achteraf binnenplaatsje soms kunt ontdekken. Die toren schijn je ook nog te kunnen beklimmen, maar met motorlaarzen aan gaat dat niet echt geweldig. Dat was Gray. Typisch, er is geen terrasje te bekennen zo in de binnenstad, alles gesloten. Dan maar geen bakkie koffie.

Nu terug, zonder kaart en navigator. Puur op de zon met slechts een idee van de richting. In ieder geval noord. Zal ik die bakker nog ff opzoeken? Eerst maar even tanken dan zien we daarna wel weer. Oeps! Bijna diesel in de tank gedaan.
Om een kort verhaal lang te maken… Ik boog te veel westelijk af, ook al omdat er een brug was afgesloten en ik daarna de verkeerde beslissing nam om linksaf te gaan ipv rechts. Afijn, kwam dicht in de buurt van Langres uit. Behoorlijk uit de koers dus. Maar van hieruit kende ik de weg weer goed en binnen een stijf uurtje stond het ijzeren ros weer op stal.  Moet ik vaker doen zonder kaart en navigator. Ok, je rijdt dan misschien een beetje om soms, maar voor de oriëntatie is het prima. Door die GPS apparaatjes raak je je gevoel voor richting helemaal kwijt, en soms weet je ook niet meer waar je precies bent.

Binnen tien minuten, nadat ik me uit het pak had gepeld, lag het lijf in’t bad. Het zwemwater is aangenaam, de zon staat precies goed. En het is nog net aangenaam genoeg om nog even in de avondzon te liggen ontspannen. Toch die heg nog maar eens bijknippen zodat je wat langer de zon in het bad hebt schijnen. De badfilterpomp slaat uit, het is doodstil op wat dieren geluiden na. Relax…

VOLGENDE DAG
De volgende dag eens in de gaten gehouden wat de temperatuur van de collectoren doet tijdens de dag. Vooral nu de accumulator behoorlijk goed is ingepakt. Niet al te verbazend blijft de temperatuur van het vat nu redelijk op pijl. Dat inpakken kan nog wat beter, je voelt langs de naden nog wat warmtestraling. Bijna 50ºC is het water zo rond het middaguur. De uitstroom temperatuur is 30º en het badwater is nu 25. Niet verkeerd. Mazzel zo met de zonneschijn van de laatste dagen. Nu wordt het spannend hoelang het nog te doen is om te kunnen blijven zwemmen.

FLASH
Die ram moet behoorlijk zijn best doen om de dames te dekken! Het proces verloopt als volgt. Op de een of andere manier dwingt de ram door snuffelen, duwen, en als de ooi weg wil lopen dat te verhinderen, de ooi tot stilstaan. Door de verrekijker kon ik het proces perfect als op de eerste rang volgen. Tuurlijk, je leest erover hoe het dekkingsproces in gang gaat. Dat de ferromonen uit de klieren op de balzak van de ram de ooi helemaal vochtig maken. Dat ze daardoor willig wordt en dan na veel strijkages “stokstijf” blijft staan. Toch lukte het Flash niet geweldig. Misschien omdat ie wat lager op de poten staat? Afijn  na een uurtje leek het er toch op dat een van de madammekes haar shot had gekregen. Ben benieuwd wat dat gaat worden. Maar zo makkelijk als dat met Charlie of Dram ging, gaat het bepaald niet met deze jongen. Dus er is werk aan de winkel Flash! Maar ’t was wel weer zeer leerzaam om te zien hoe dat in het echt in zijn werk gaat. Leuk hoor hobby-boeren!