Telefonie

OK de fransjes kunnen een atoombom op je dak laten vallen. En ja die hebben ook samen met de britten de Concorde laten vliegen. En ja ze hebben ook Descartes, Emile Zola en andere halfgoden in het panthéon van volkshelden kunnen plaatsen. Ja ze zijn in grote mate onafhankelijk van buitenlandse machten voor het grootste deel van hun electriciteits voorziening. En met nog een paar andere dingen staan ze in de frontlinies.
Echter op veel gebieden beginnen de fransjes terrein te verliezen. Om er eentje te noemen: wijn. Denk ik aan nieuwe wijnen uit Chili, Australie, US, Zuid Afrika.
De fransjes blinken eigenlijk maar in een ding echt uit. En dat is ouwehoeren. Dat wordt  omwikkeld met ingewikkelde protocollen voor omgangsvormen en taalgebruik. Twee zaken die overigens typerend zijn voor een cultuur in zijn eindfase – ondergang. Verschijnselen die je in de geschiedenis bij alle eens machtige rijken terugziet voordat verval werkelijk zichtbaar wordt. Een diepgewortelde afschuw voor verandering, ongemeen ingewikkelde omgangsvormen, en een daarmee gepaard gaand overdadig taalgebruik. De handleidingen van de fransjes zijn ook al dikker dan in welke taal dan ook. Hetgeen duidt op stilstand in de ontwikkeling van de taal, er worden geen nieuwe (leen)woorden toegelaten tot de dictionaire français. Het aplomp, of laat ik het beestje maar bij de naam noemen: decadentie, dat men in de hogere kringen tentoonspreid is ongeëvenaard. Nee, ik verbaas me niet, ik blijf verbijsterd.
Nog even over die taal. Onlangs las ik op de blog van hollandais.en-france een stukje over de tweedeling in LDF. Of je beheerst het frans perfect, dan ben je “een van ons” of niet, dan ben je een clown en kùn je gewoon niet serieus genomen worden. Nou dan blijf ik liever een clown, want om nu serieus genomen te worden is ook zo wat! Per definitie wordt je als een beetje dom versleten als je de taal slecht spreekt. Wat voel ik me dan dom! ;=)) Nou laat ze maar komen…

minitel toestel

Oh jawel hoor, ik heb het hier prima naar mijn zin zo op het franse platteland. Maar zodra je te maken krijgt met diensten als telefonie dan zakt je de broek echt af en kom je tot de conclusie dat frankrijk in dat geval in alle opzichten een onderontwikkeld land is. Oh ja ze waren pioniers op het gebied van teletext en toepassingen daarvan. Die dienst heette Minitel. Voor die tijd erg geavanceerd en ging een beetje tenonder aan het eigen succes. Zoiets als de wet van de remmende voorsprong. In NL is dat eigenlijk nooit goed van de grond gekomen. En gelukkig maar, want dan had internet in NL er nooit zo goed bijgestaan als nu. Frankrijk schakelde daarom veel en veel te laat naar internet om. Behoudend hè. En daar plukken ze nu de vruchten van. Het net kraakt in alle voegen, is traag als dikke stroop, en doet niet wat het moet doen voor een stotterende economie.
Sites, heb ik ook al eens beschreven, blinken uit in het verborgen houden van contactgegevens als een telefoon nummer. Of, als er – mirakel –  meer dan een pagina is, dat je de informatie snel vind: bij twee klikken. Oh opmaken kunnen ze als geen ander, mooie strakke vormgeving. Maar van zoekpaden, informatie flow en van een korte krachtige boodschap hebben de meeste sites totaal geen weet.

Neem nu eens Neuf. Mijn geliefde pispaaltje. Neuf is vreselijk goed in het verstoppen van contactgegevens. Je wordt heen en weer gejo-jo-d tussen verkoop prietpraat en een avatar die je moet helpen. En wat je ook doet je komt terug op een verkoop pagina. Knap gedaan hoor, want verkopen willen ze wel maar service en informatie geven is heel eng. Na meer dan 20 minuten klikken en proberen, zelfs lid moeten worden van hun forum, doe je een gok. Je komt de zoveelste keer op de pagina van de aanbiedingen terecht.

na vier keer klicken, kortste route

Je weet met je verstand dat je hier niet moet zijn. Maar je intuitie zegt: klik nu maar op die link dan kom je er wel. En verrek, mijn gevoel was goed.

wat dit met aanbieding heeft te maken…

Afijn eindelijk heb je het nummer te pakken. Ze zijn open van 08:00 tot 22:00. NOT! Probeer de lui maar eens te bereiken, krijg je een stemmetje dat ze nu niet bereikbaar zijn, klik, opgehangen. Daar zijn ze ook geweldig in: afpoeieren. Staat er op de site van 14-17 uur het beste bereikbaar. OK ik belde om 14:05, een half uur in de wachtrij. Zette het toestel op de luidspreker en ging door met mijn klus. Ineens, eindelijk een persoon aan de lijn. Ik neem een snoekduik en roep” “bonjour!”. Het belprobleem uitgelegd: kon sinds een dag niet meer naar NL bellen. Maar de vriendelijke dame wist me weinig meer te vertellen dan dat er nog vier andere landen in de wereld waren die je op dit moment niet kon bellen. Nederland stond er niet bij. Ja hoor klonk het triomfantelijk, ik kan het nummer dat u opgeeft wel bellen, krijg alleen een boodschap. Ja maar dat lukt niet aan deze kant. En om haar meteen de pas af te snijden zei ik ook maar dat ik andere nummers in NL had geprobeerd met hetzelfde resultaat. “Met het door u gekozen nummer kan geen verbinding worden gemaakt, probeert u het later nog eens” Dat die storing al meer dan een dag duurde, ach daar werd ze niet koud of warm van, professioneel hoor!. Ze zou me doorverbinden met een technicus. Blijft u aan de lijn, klonk het. Na 10 minuten een muziekje klonk het ineens: “het nummer dat u gebeld heeft bestaat niet“. tuut tuut tuut…
Nu heb ik wel afgeleerd om alles te vervloeken, me kwaad te maken om deze en alle komende generaties van fransjes naar Mars te verwensen. Nutteloos. Maar zoals ik dit soort toko’s heb leren inschatten doen ze snel even rechtzetten zonder je te informeren. Een half uur later probeerde  ik naar NL te bellen, en jawel mijn leeflijn naar NL was weer OK. Kon ik vanavond weer met mijn schatje kleppen en de dag doornemen.
Tuurlijk in geval van nood kun je altijd nog Skype gebruiken, en dat doe je dan ook als het internet nog werkt tenminste. Ook dat is een grote onzekerheid hier. Telefonie loopt ook over het internet. Dus een oplettende lezer begrijpt al dat telefonie vaak wegvalt hier. Maar dat een bepaald land niet bereikbaar is, dat was nieuw voor me. Je leert zo toch maar iedere keer wat bij.

Sneeuw 2

Je ziet dat de schapies moeite hebben hun kostje bij elkaar te scharrelen op het land. Die moeten werkelijk antivries in hun snuiten hebben zitten zoals ze die de hele dag in de sneeuw steken. Ongelooflijk hoe goed die beesten tegen de kou schijnen te kunnen. Alhoewel, als je dan in de stal met de brokkies aan de gang bent dan weten ze de stal ook wel weer als een speer te vinden. Ze werpen zich dan lekker met zijn allen op de voederbak. Er zijn er altijd weer die te laat zijn. Die rammen zich dan letterlijk een opening door een muur van schapen heen, die allemaal meer dan hun deel willen van de brokkies. Terwijl je nog bezig bent de brokken een beetje eerlijk over de lengte van de bak te verdelen lopen ze je gewoon van de sokken. Grappig, af en toe zie je er eentje een snoekduik nemen boven op de anderen, om dan naar beneden te zakken tussen de anderen door. Die verzekert zich op die manier van een plek aan de trog. Rare beesten! Met dit weer gooi ik de ruif een keer in de twee dagen vol, en dat schijnt samen met het gras dat ze dan nog van het land knagen precies genoeg te zijn.
Het is dan ook volop winter geworden, een pak sneeuw ligt in het bos. De takken buigen heftig door onder het gewicht van de sneeuw Op de kleine weggetjes heerst af en toe een stuifsneeuw storm. Kortom het is best guur.
‘sAvonds daalt een deken van stilte over het dorp. Door de schoorstenen kringelt de rook, en je ruikt de harsen uit het hout als je het dorp binnenrijdt. Net zoals vroeger in het oostblok de walmen van de bruinkool over een dorp hingen heb je hier de geur van de openhaarden die je neus prikkelen.

SNEEUWVRIJ

Af en toe hoor ik een veegwagen langskomen die de versgevallen sneeuw aan de kant veegt, strooien met zout wordt weinig gedaan. Vegen is volgens mij ook beter dan strooien. Maar van de week stak ik eens voorzichtig de neus buiten de deur, om boodschappen te gaan doen. Zie ik opeens een mannetje met een emmer in de hand om de zoveel passen een paar handen zout over de straat mikken. De hoofdstraat in het dorp wordt op die manier dan “ijsvrij” gehouden. Grappig zoals die oeroude gewoonten zich handhaven. Met dat verschil dat het manneke een paar honderd meter verder zijn auto heeft staan, de lege emmer er in mikt en wegspurt naar de volgende straat. Lekker ouderwets. Nou ja zoveel straten heeft ons dorp nu ook weer niet. Blijkt ie een van de gemeenteraadsleden te zijn. Het verhaal luidt dat dat dan van die sociale verplichtingen zijn die je op je neemt als je lid bent van de conseille communale (gemeenteraad). Af een toe een handje uitsteken om het dorp een beetje aan de kant te houden. Nu zijn er twee deeltijd cantonniers in dienst die dat volgens mij eigenlijk moesten doen. Maar als je een van die mannekes al “de slak” noemt dan krijg je wel een idee hoe het er voorstaat. Je moet hier gewoon alles zelf doen als je iets voor elkaar wilt krijgen. Zo zie je ook regelmatig de burgermeester met een tuintrekkertje langsrijden om de stront van de wegen af te halen, of gaten te dichten in het wegdek van een van de bosweggetjes.

HOUT
Loopt een zwaar bemutst figuur op me af en begint onverstaanbaar tegen me te ratelen. Blijkbaar wil-l-ie wat van me maar ik heb geen idee wat. Na een paar onverstaanbare zinnen kijk ik het figuur nog eens aan en herken hem als een van de houthandelaren uit het dorp. En dan valt het kwartje. Ah! Dominique zeg ik dan. Een heftig knikken, en ratel de ratel. Tsja zeg ik, herkende je niet met die out-of-space muts van je op, is het koud? Sta ik in mijn t-shirtje buiten de sneeuw van de auto te krabben. Ineens in redelijk verstaanbaar frans komt het eruit: “jullie nederlanders hebben weinig last van de kou hè?” Ach zeg ik dan, kou zit tussen je oren hè. Vertelde maar niet dat ik mijn houthakkers jack in de auto had liggen en die zometen wel ff rap aan ging trekken. Ja begint ie weer het gaat over je houtbestelling, het ligt al klaar. Wanneer kan ik het leveren? Eerlijk gezegd begon ik me daarover al zorgen te maken of dat er ooit nog ging komen. Want hout moet wel twee jaar oud zijn voordat je het fatsoenlijk in de fik kunt steken in de verwarming. En als de levering van dit jaar niet door zou gaan had ik wellicht een probleempje over twee jaar. Want de eerste winter hier staat me nog vers in mijn geheugen: dat het huis slechts met heel veel hout warm te krijgen was omdat het gewoon nog te nat was. De meeste energie ging op aan het droogstoken van het hout voordat de warmte aan de verwarming ten goede kwam. Leerde ik dan weer achteraf.
Eind volgende week is dat mogelijk, dan is er weer plek op de oude plek van het brandhout dat nu naar binnen gereden is. Très bien klonk het, volgende week dan. Waar het mij om het hout ging, ging het die knaap natuurlijk om zijn omzet en zo aan het einde van het jaar slinkt dat tot nul natuurlijk. Af en toe zie je nog wel wat houttransporten maar dat houdt natuurlijk geen bedrijf aan de praat.
Afijn ook weer opgelost. Voor deze maand ligt al het hout allang binnen, dat is al mooi droog zo. Als de gasten in de kerstweek dan komen krijgen ze een lesje stoken en hopelijk steken ze de handel niet in de fik buiten de oven om. Ach zal wel loslopen.

EINDSPURT

Volgende week de laatste hand aan het plafond, de kachel afmonteren en dan kan de fik erin. Ben benieuwd hoe dat monster zich gaat houden. Er zit namelijk 7.4 kw aan vermogen in en dat is heel wat voor een enkele kamer. Want we willen het natuurlijk wel behaaglijk hebben met de kerst. Kan natuurlijk ook een (warm)luchtkanaal naar het nieuwe winter atelier aanleggen vanaf de kachel. Eens kijken hoe we dat kunnen gaan doen zonder al te veel knutselwerk. Interessante kachel is dat wel, allerlei uitlaten om de warmte te kunnen laten recirculeren of warme lucht via bijgeleverde kanalen om te leiden naar andere plekken. Ook eindelijk de foto’s weer teruggevonden van de demontage van de kacheldeur. Het mooie van deze kachel is dat je de deur helemaal naar boven kunt schuiven en het dan als een openhaard werkt, en met de deur dicht als een gewone kachel. Van de week zat ik ook te bladeren in Maison&Traveaux en daar stond het een en ander in voor de omkleding of ombouw van de kachel. Ook weer opgelost. Iedereen kwam namelijk weer met een ander soort oplossing. (ik leg mijn bouwproblemen nu eenmaal graag in de groep) De ene oplossing nog duurder of ingewikkelder dan de ander. Deze is de simpelste en met weining hulpmiddelen uit te voeren. De idee is de kachel in te bouwen met een speciaal soort gasbetonblokken. Daar kun je dan een leuke vorm aangeven. Zoiets wat Fannie wilde een beetje taps naar boven toe lopend. Met leem of zoiets bestrijken en dan wordt het een natuurlijk deel van de muur. Zo, ook weer uit mijn lijfblad geperst.

Epic Meal

Bon Dieu!
Dit wil ik jullie niet onthouden, ook al heb ik tussen de middag al gepost. Vreemd genoeg is dit meteen ook mijn driehonderste post, en het gaat toevalliger wijze ook nog over eten, jawel.

Na het eten stuitte ik via via surfend bij toeval op een youtube channel, ik zocht naar argile (klei) en vond een link in een van de refs. naar iets heel anders. Een vreet-kanaal! Als amateur kok ben je natuurlijk altijd geinteresseerd in iets speciaals dus kijken hè. En wat je daar ziet tart alles wat je over vraatzucht denkt te weten. Dit is ongetwijfeld wat je noemt zo’n beetje de hoogste vorm van dekadentie die je op dit moment mag classificeren als zodanig.
Het gaat over de jongens die het youtube kanaal Epic Meal hebben opgezet. En daarmee overdrijven ze geen nanometer. De twee meest spannendste zijn wel de Angry Canadian Sandwich en de Double Down.

De Angry Canadian sandwich

Angry Canadian perparation

Angry Canadian

Quel horreur! Dat dat in een maag past!

Dit bescheiden dingetje bestaat uit een pain (400 gram stokbrood), poutine (iets typisch frans canadees) is: patat, met kaas en jus – als het maar vet is. Bacon en maple sirup. En ik heb al varianten gezien waarbij het brood gedoopt werd in geklopt ei en dan gebakken.

HIER het filmpie

De Double Down

Double Down

Een heftig uit de kluiten gewassen mega hamburger achtig iets. De supersoaker onder de hamburgers. Op de foto heeft ie hem al half op!

HIER het filmpie, worden ook de ingredienten ff genoemd: gehakt, kip file, patat, macaroni/kaas, bacon, ketchup

Niet te zuinig!

Maar het geeft je wel ideeën, zo van terugschalen met een factor 20 en wat wordt het dan? Dat maple sirup met die bacon, moet ik eens proberen. Zoet met zout vlees doet het wel goed dacht ik.

(foto’s zijn screenshots van epic meal)

Teruglezen

In het kolommetje aan de rechterkant kun je zien wat de bezoekers zoal lezen. Dan zie je een aantal onderwerpen telkens terugkomen. En uit nieuwschierigheid, ben niet nieuwschierig maar…, lees ik dan ook nog af en toe zo’n stukkie terug. Soms is dat blozen, van de tikfouten en verdere zondes tegen de taal. Dat is ook wel de lol ervan. Ik besteed niet uren aan de blog en kontroleer op tikfouten een op het oog. Laat staan taalfouten, want die T’s, DT’s en D’s is iets wat ik op de lagere school heb gemist geloof ik. Het meeste rammel ik er maar gewoon op los, druk op publiceer en lees het dan nog even terug. Daarna verbeter ik nog wat voor mij zichtbare fouten, verander een zinnetje of zo en laat het verder voor wat het is. Het moet natuurlijk wel een beetje spontaan blijven. Fannie daarentegen maakt voortdurend opmerkingen over die D’s en T’s, moet ik er op mijn oude dag toch maar eens aan geloven dat stukje gemiste taal bij te spijkeren. Als je dan zo slecht in grammatika bent hoe heb je dan al je vreemde talen kunnen leren, vraagt ze dan. Want op het VWO had ik toch altijd heel goede cijfers voor mijn talen. Zal altijd wel een raadsel blijven, misschien gewoon taalgevoelig, en je zonder het te beseffen het meeste toch wel goed doet. Wie het weet mag het zeggen. En wie een site weet waar dat helder, zonder al te veel omhalen uitgelegd wordt moge mij s’il vous plaît ff mailen. Kijk wist ik toch zomaar dat er een dakje op die î moest komen.

WEBSPAM
Eerst een update van de web spam. Gisteren uitgebreid de scripts zitten / hangen / liggen analyseren. Niets schokkends ontdekt. Wel weer wat bruikbare dingen voor onze site die deze maand op de schop gaat. Vreemd genoeg merk ik dat het weer gaat kriebelen, begin er weer een beetje lol in te krijgen. Dat programmeren en analyseren dus. Tsk Tsk! Tot nu toe is die neiging in voldoende mate onderdrukt gebleven. Is dat zoiets als bloed… en niet gaan kan? Nou ja de donkere dagen komen weer, tijd te over vermoed ik dan. Via Facebook ook iemand opgeduikeld die mij hierin werk kan verschaffen, zou het dan toch weer…

VERBOUWING

Hmm, de winter is nu echt gearriveerd, verbouwing staat op een lager pitje, en de keuken is de enige hebbelijke plek op dit moment in het huis. De rest wordt alleen vorstvrij gehouden.

Deze maand staan er toch nog een paar noodzakelijke klussen op de agenda, daarna is het: als het weer (lees: temperatuur) het toelaat. Buiten lijkt het -10 binnen is het ergens in de range van 15

Heb jij dat nou ook? Sta je wat te dagdromen en wazig rond te kijken, en ineens heb je de oplossing van een probleempje gevonden. Bij de brico kreeg ik in een flits een inzicht toen ik op zoek was naar wat bredere afwerklatten. Niets van wat er eigenlijk gezocht werd was te vinden, of iets wat er dicht bij kwam. Het mooiste zou een dunne triplex plaat zijn, maar dat kennen ze hier niet. Althans niet in een hobby zaak als dit. Er is nu eenmaal een beperkt assortiment. Ook al omdat de relatief kleine klantenkring en de variëteit in artikelen die daardoor het gevolg is, beperkt is. We leven in een zeer dun bevolkt gebied. In Parijs heb je zowat 4 of 5 Brico’s, hier in een straal van 100 KM slechts een, om dat maar te illustreren. De dichtsbijzijnde is in Epinal (42km), daarna moet je al snel naar Nancy of Colmar of Besançon (100km). Vandaar ook dat ik zo mogelijk, maar een keer in de week insla. Tussendoor zijn er  altijd wel wat kleine zaken die je in de quincaillerie (soort Hubo) in Vauvillers of St. Loup kunt halen.

Ik dwaal af.

Dat inzicht kwam toen de Brico mensen ineens allerlei gangen begonnen af te sluiten ivm ré-stockage. Daar zijn ze heel precies in, wettelijke aansprakelijkheid is hier een vreselijk ding. Maar de maatregelen daarvoor worden uiteraard sterk overdreven. Je staat dan te wachten, loopt wat rond, ziet wat stroken afvalhout liggen en ineens, ping! Het kwartje viel. De aansluitingen van de plafondplaten met de poutres, die zeer onregelmatig zijn, kunnen natuurlijk ook met hout voor de lambrisering gedaan worden. En ping weer een kwartje. Spuit er dan tegelijk een beetje pur op voordat je het vast timmert/niet. Niet teveel, want dan komt het alle gaten weer uit. De bedoeling is om het vast te plakken en tegelijk af te dichten. Verrek dacht ik, die lambrisering is zowat de dikte die ik maximaal zocht, en is makkelijk te hanteren omdat het net stijf genoeg is. OK splintert, scheurt, is krom. Maar ook redelijk goeiekoop, 9 euries voor 1.4 m2 is goed betaalbaar. Die lamellen die ik zocht zijn vele malen duurder per m2.
De eerste proefjes zijn gedaan en het is gepiel maar het voldoet prima. Figuurzagen is nu eenmaal niet mijn beste ding. Na 100 plankjes zal dat toch wel beter moeten gaan. Geef de plankjes een volgnummer en leg ze klaar om geschilderd te worden. Fotootjes volgen nog wel.

Het is overal te koud om te verven, doe ik dan maar in de keuken. Bâche neergelegd schragen, latjes, plankjes, kwasten, verf, hoppa! Goed te doen, wel veel geloop, van beneden naar boven, maar daar wordt je warm van.

Zo nu ff mijn siesta.