Waar ben je geweest

Af en toe worden spelletjes gedaan over: welke landen heb je allemaal bezocht. Dat was dan weer een vraag van de buurman vanochtend. Af en toe zit je wel eens te verhalen over vakanties en waar je gewoond hebt. Men is altijd verbaasd om te horen dat dit je zoveelste adres en je vierde huis is. Geloof dat de teller ergens over de 30 is blijven steken.

http://static.travbuddy.com/flash/countries_map.swf?id=4447668

Leuk om dat eens in een kaart te zetten. Dit is de kaart voor zover ik me dat in mijn hoofd heb zitten voor Fannie en mij. Dus Fannie zal nog wel en paar landen extra hebben.

Beton Ciré

Q’est que c’est que ça, what the heck is this, wat is dat. Beton ciré is een goedje van een soort cement, wat kunststofvezels, een beetje polyacrylcarbonaat of zo erin om het hard en flexibel tegelijk te maken en kleurstof – kleur naar keuze. Kortom een gietvloer dus. Ik begin al net zo breedsprakerig te worden als de fransozen hier. Dus opgelet.

Nu hebben we daar een paar maanden geleden naar geinformeerd, een offerte gevraagd etc etc. Maar een mannetje daarbij om het ook te gieten, neuh. Niet te vinden in afzienbare tijd. Zelfs tegelaars kunnen dit jaar niet meer. Dus men begrijpt dat we blij waren met iemand die dit jaar nog zou kunnen beginnen en die maakt dan ook grote kansen om de klus te krijgen. Door de leverancier van het spul werd ons iemand aanbevolen. En die kwam zowaar vroeger dan afgesproken. Dat was alvast een goede start. Er werd direct gemeten en wat bleek? Wim en ik zei de gek hebben een zandcementvloer gelegd waar slechts 1.5 cm nivo verschillen worden gemeten. OK het laatste stukje is niet helemaal geweldig gegaan maar volgens de mannetjes was dat niet zo’n probleem. Voici.

Dus hop de mannen om een offerte gevraagd. Voor alle zekerheid ook nog ff een prijsje gevraagd bij een nederlandse leverancier en die komt met 135 euries per meter. Da’s verdomd veel geld. De mannetjes gaven een prijs indicative af van 200/m2 en dat is absoluut teveel. Maar dat had ie al snel door. Waarom men de prijs verdubbeld zodra er iets buitenlands in het spel komt vraag ik me af. Wij allochtonen weten toch zeker wel wat de prijs is? Af en toe is het vechten tegen de bierkaai en krijg je de prijs niet naar beneden. Net alsof die boefjes zeggen: “die prijs of helemaal niet”. Of zou een gemiddelde fransman liever niet werken voor een ‘ollander’? Nou ja wie het weet mag het zeggen.

Ondertussen lekker aan het timmeren geslagen in het apartement en zijn aan beide kanten de wanden afgetimmerd en geisoleerd. De kieren ruimhartig dichtgespoten met de uitvinding van de vorige eeuw: PUR schuim. Wat een goddelijk goedje. Effe een beetje schudden die fles en hop de klep open. Vervolgens spuit je het spul in alle gaatjes en kieren die je voor de bus komen. Zie rechterfoto linksbovenin. Later afwerken is slechts met een mes erlangs om het teveel van het goede weg te snijden. En dan denk ik afwerken met een stuk stucgaas en plamuur voor het wegwerken van de ongeregeldheden.
Enne zelfs de vlokken die je eraf snijdt kun je nog ergens voor gebruiken, al is het maar vulling ergens voor.

De volgende klus is het uitbikken van de muur en het daarna voegen ervan. De mannetjes van het Béton Ciré vonden eigenlijk dat het voor het storten moest gebeuren. Dus is er theoretisch nog een week om dat te klaren. Zal de buurman maar vragen om me mee te helpen want anders gaat dat kiele kiele worden of je zit dag en nacht te bikken de komende 7 dagen. En dan moet het nog gevoegd worden. Op zich is dat niet zo’n probleem als je de tijd ervoor zou hebben, maar nu zit je weer tegen zo’n deadline aan te bikken. Ook niet slecht.

foto WvdM

En die Bruno – de beau père van Damien – zou twee weken geleden langskomen om zijn kunsten te laten zien. Die had ik dit eigenlijk willen laten doen, maar ja het was natuurlijk erg stom om te denken dat ie ook nog zijn woord zou houden. Maar ik was gewaarschuwd door Marianne waar hij af en toe voor klust. De laatste keer kwam ie ook een week of zo later. Die kan het dus vergeten nog iets voor mij te gaan doen.

De herfst is in volle kracht neergekomen op het land. De afgelopen week een paar stortbuien over het dorp heen; daar lustten de hond tegenover ons geen brood van. En Bios die ook eens naar buiten moest keerde rap om, met de oren achter in zijn nek, als een speer door de nog net geopende schuifdeur door. En schoot tussen mijn benen door de keuken weer in. Merde! Wat een weer. Hondenweer, maar de kat zet er ook zijn bek niet op.

Dan ben je blij dat je een warme bak koffie in je handen hebt en door de ramen naar buiten kunt kijken hoe de natuur weer eens huishoudt. De schapen moeten het even stellen met hun eigen wolletje, en de koeien achter schurken een beetje tegen de bomen aan voor een beetje beschutting. Ja het gouden moment van de beginnende herfst met zijn prachtige kleuren is weer voorbij. Op naar de hagel en sneeuw.

BAKKER
Als er gasten zijn wordt er ‘smorgens vroeg altijd vers brood bij de bakker gehaald in Vauvillers. Heerlijk om die verse broodgeur op te snuiven. En altijd een praatje makend met de verkoopster. Natuurlijk over het weer, dus wat is er anders dan in NL. Kan er weer prima met mijn beste Frans geoefend worden.

FRANSE TAAL
Ik moet zeggen de meesten doen echt hun best om me te verstaan. Tot nu toe zijn er maar een paar fransozen geweest die echt deden alsof ze me niet begrepen omdat ze vonden dat het frans al te zeer vermangeld werd. En OK dat gebeurd natuurlijk vrij regelmatig als de zinnen wat langer worden. Maar nu is netprof ontdekt en daar kun je videootjes bekijken en beluisteren over de Franse taal en de on/mogelijkheden ervan. Bij de oefening voor tout – tous – toutes kleunde ik natuurlijk behoorlijk fout. Maar na een aantal keren kijken en luisteren begint het door te dringen. Er worden vorderingen gemaakt. De illusie dat de Franse taal ook onberispelijk gesproken gaat worden door mij heb ik nooit gehad. Aan het vocabulaire wordt hard gewerkt door iedere week tenminste een boek uit te willen lezen. En de boeken van mijn lessen franse grammatica liggen onder handbereik. De truuk is door iedereen aan de praat te houden om maar die nodige oefening te krijgen. Zelfs Jehova’s getuigen mogen hun ding zeggen aan de deurpost. Natuurlijk horen die laatsten na een woord al dat ik een étrangèr ben, maar brengen ze vanuit hun fanatisme toch het geduld op om naar mijn atheïstisch gebrabbel te luisteren. Schijnheilig glimlachend proberen ze een blaadje door de kier van de deur te wurmen, en verdomd dat brand prima als aanmaak papier voor de kachel! Dus laat maar komen.

NOTENBOOM
Was er al iets over de notenboom verteld? Die is met de nieuwe kettingzaag behoorlijk onderhanden genomen en ziet er nu uit alsof de schapen er in de zomer prima onder kunnen liggen, ipv ernaast zoals in de afgelopen zomer. En die karrevracht noten die er onder ligt… De ton in de schuur met noten komt echt niet leeg het komende jaar ben ik bang. Maar flink meegeven met de gasten dus.

In de verte grazen de autonome maaimasjientjes, en rechts ervan ligt het aanmaak hout. Notenhout, daar kun je toch ook sokkels van maken voor het klei werk? Hmm. Onthouden. Goed laten uitwateren en dan maar bewerken tot iets moois. Wat biedt het hebben van een landgoed toch wel niet aan mogelijkheden, nietwaar?

SCHAPEN
Aan het gedrag van de schapen te zien zijn alle ooien gedekt, de rust is weer teruggekeerd. De ooien liggen meer dan normaal, een goed teken. Ook wordt Dram steeds een beetje dichter bij de kudde gelaten, prima want die jongen heeft volgend jaar nogal wat te doen. En misschien ga ik dan ook, als de ooien geworpen hebben, toch eens iets met de melk doen.

Een goed weekeinde allemaal.

Verkiezingen

En nu we toch bezig zijn.

Weet je dat slechts 2.5% van de nederlandse kiesgerechtigden zijn georganiseerd in een politieke partij? (bron:http://www.rug.nl/dnpp/lt2007.pdf). Dat schijnt het laagste in Europa te zijn. Blinken we daarin uit, en moeten we ons daarvoor op de borst kloppen? Of zo? Aldoende onze anarchistische inborst weer eens oppoetsend? Het is natuurlijk maar hoe je dat bekijkt.
Vanuit het standpunt van de politiek is dit natuurlijk prima, een klein ledental is uiteraard makkelijker te manipuleren dan de hele kluit van 13 miljoen kiezers. Niet dat die overige 87.5% zich daar iets aan gelegen laten liggen, als kiesvee vanzelfsprekend.
Maar een feit blijft dat van die driehonderdduizend georganiseerden verdeeld over slechts TIEN partijen uitmaken hoe jij en ik moeten leven. Waaruit 150 plucheberen worden geslecteerd, daarvan splitsen zich 13 ministers en staatssecs af. Dan worden er nog eens een 40 tal steuntrekkers gepromoveerd tot pluchebeertje om die ministers en staatssecs te vervangen als klapvee, waarop niemand zijn stem heeft uitgebracht trouwens. Best eng om dat zomaar te bedenken.

Met deze cijfers kun je nauwelijks spreken van een democratie, denk je ook niet? Van die tien partijen zijn overigens in totaal misschien 50 piepeltjes (kieskommissies) die uitmaken wie er op de kieslijsten komen te staan waar jij en ik een vinkje achter mogen zetten. Hm, vrije verkiezingen? En dan bepalen die 300.000 nog ff de rangorde, alsof dat nog wat uitmaakt. Maar ja dan hebben die ook weer wat kunnen mauwen.
Weet je wat het lollige van dit verhaal eigenlijk is? Elk jaar komen er minder leden van de politieke partijen. Het CDA en consorten hebben te maken met een uitstervingsverschijnsel. Er schrijven zich gemiddeld 10% per jaar uit, en minimaal 30% van dat groepje gaat gewoon daud, elk jaar weer. Dus als we met zijn allen lang genoeg wachten dan zijn we uiteindelijk toch verlost van die partijen. Hoeven we helemaal niets voor te doen, gaat allemaal vanzelluf. OK er komt natuurlijk altijd aanwas bij. Dat was ook met de Spaanse bezetting, en recenter met de NSB, ook zo. Je houd het niet tegen. Er blijven altijd landverraders. En dat mag ik gewoon zeggen omdat van der Laan en Pechtold dat ook gewoon “en publique” over een van hun kollega’s mogen roepen. Pim Fortuin is er mede door het hoekje om gegaan, de grote reis gaan maken, afgeslacht, vermoord dus. Nee, niet bewezen natuurlijk, maar de stemming zat er goed in, toen.
Maar per saldo 10% per jaar minder. Hoop doet leven, evengoed.

Maar wat gebeurd er eigenlijk als we massaal de stemmingen boycotten, echt voor 100%, iedereen.
Helaas maakt dat helemaal niets uit. Partij leden gaan natuurlijk wel stemmen, want daar zijn de baantjes voor het zakkenvullen te halen. De samenstelling van de kamer wordt dan een simpel rekensommetje en je hebt nog maar 2000 handtekeningen, uhm: vinkjes, nodig om op het pluche te komen. Even een paar dagen de boer op en je kostje is gekocht. En als je nu met zijn allen afspreekt dat je niet in elkaars gebiedje gaat jagen is dat makkelijk in een dag te doen nietwaar. Gewoon op onze kosten een brunch organiseren en alle handtekeningen zijn binnen, hoppa. Verkiezingen zijn dan niet meer nodig.

Wat kost dat?
De gemeente Delft alleen al was in 2006 187.000 euries aan de tweede kamer verkiezingen kwijt, Enschede 120K, Amsterdam 1294K dan nog europa, gemeenteraad, provinciale verkiezingen, waterschapsraad, en niet te vergeten het stemmen in het buitenland, etc etc; bronnen gemeentestukken, voorbeeld: http://raad.delft.nl/raad/agenda/2006/stukken/st177sep.html)
Daar zijn er 441 gemeenten (bron wikipedia) maal pak m beet 150.000 is: ZESENZESTIGMILJOEN alleen voor de TK!!! En vergeten we ook niet wat partijen krijgen voor hun eigen promotie voor de verkiezingen uit de staatsruif. Ik denk voorzichtig schattend, dat die TK verkiezingen ons een HALF MILJARD kosten. Om een pluchebeertje op zijn of haar stoel te laten zitten kost de gemeenschap dat dus ruim 3 miljoen, ja DRIE MILJOEN per kamerlid. Is dat niet wat veel? Vier jaar loon, onkosten, wachtgelden etc meegerekend. En dan hebben we het over allochtonen wat die ons kosten aan de samenleving? ROFL
Enne dan vergeet ik nog de operationele kosten van het apparatski – kamergebouw, personeel…

En ik me maar afvragen waar al dat geld blijft!

Dan nog ff bekvechten over de baantjes van burgemeester, kommissaris van de konegin, commissies, studiegroepen, deelraden, etc etc en kijk die 5.7% van de bevolking die zich ambtenaar mogen noemen zijn weer gedekt.

Huh, men wilde toch weer kiesdistrikten invoeren of zo? Nou daar heb je ze. Gewoon iedereen zijn eigen “krantenwijkje” en klaar.

Nu zit ik natuurlijk maar wat te raaskallen!

Maar die cijfers kloppen echt! Er is een heuse universitaire studie over gemaakt in 2008 door een paar geleerde heren.

En als je daar dan op mijn manier de lijn over doortrekt en ff op gaat tellen, dan moet je wel op die rare gedachten komen, onvermijdelijk.

Een serieuze vraag blijft echter hangen: “door wie worden we nu eigenlijk geregeerd”?

De stem van het volk, of een olichargistisch (wat een raar woord) groepje die de dienst uitmaakt.

Och zo aan het einde van het jaar komen de gekste dingen naar boven.

update: 20091104

En puur als gedachte oefening kijk eens naar de film Body of Lies of de documentaire Zeitgeist. Als dat je niet aan het denken zet lees dan eens het artikel uit de NY Times. Natuurlijk zijn dat allemaal complot theorieen uit lucide geesten ontsproten. Maar wat als…

update: 20091110
vandaag in een van de kommentaren in het AlgemeenDagblad.nl:

Ken Nis,

… Over democratie gesproken. Of de gevestigde politieke partijen zo democratisch zijn. Daar mag je een poppetje kiezen op een kieslijst die is samengesteld door een paar bobo’s met hun achterkamertjespolitiek.

10/11/09 08u25

Wat heftiger dan ik het uitdruk, maar nu zegt een ander het ook eens ;=)

ref materiaal:

http://www.elsevier.nl/web/10141223/Artikel/Derde-wereldtaferelen-in-Nederlandse-kieslokalen.htm
http://raad.delft.nl/raad/agenda/2006/stukken/st177sep.html
http://www.rug.nl/dnpp/lt2007.pdf
film: the body of lies
info: http://www.nytimes.com/2009/10/27/science/27trojan.html
info: trapdoors in hardware.rtfd
film: zeitgeist

Sophisme

definitie: sofisme staat voor: drogreden (schijnreden, denkfout, sofisme) is een reden of redenering die niet klopt, maar wel aannemelijk lijkt. 

(bron: wikipedia)

En dan…

Zit je in je autootje naar France Culture te luisteren. FC is nog erger dan de ergste Nederlandse praatzender, een verschrikking voor de toevallige (meestal niet geinteresseerde) toehoorder. Maar voor mij is dit een prima luisterles. En bij voldoende concentratie kan ik het min of meer volgen. Nou ja een diskussie op de Franse radio is een verhaal apart. Iedereen praat/roept/schreeuwt door elkaar heen. Er zijn ook nog verschillende verhaallijnen, want niemand van de aangeschoven sprekers is schijnbaar geinteresseerd in wat een ander te vertellen heeft. En als de kakafonie van het gebrabbel dan zeldzamerwijze even stokt  komt de gespreksleider met een samenvatting van diegene die hij toevalligerwijze heeft kunnen volgen. En zo lijkt er weer lijn te komen in het gesprek. Ogenschijnlijk dan.

Passeert een politicus de revu. Of beter gezegd: hij schreeuwt zich naar de oppervlakte van het gekakel cum geroezemoes.

Vraagt de interviewer, zomaar uit het blauwe lijkt wel: maar kan men wel tijdens het debat vragen aan u stellen? (een van de gesprekslijnen gaat over de belasting hervormingen)
Natuurlijk, antwoordt de politicus. Als de vragen betrekking hebben op het onderwerp of interessant zijn in het kader van het algemeen belang, dan wel. Ja natuurlijk. Maar als de vragen gesteld worden om de diskussie te verstoren, of uit kwaadwilligheid worden gesteld dan worden de vragen niet beantwoord.

Het is ineens stil. Alsof iedereen op eenzelfde moment beseft dat hier iets gezegd is waarmee een normaal iemand zich onsterfelijk belachelijk zou kunnen maken.

Bij mij duurt het iets langer. Maar schiet, met enige vertraging, bulderend in de lach. Mijn dag is weer gemaakt. Sofisme? JAWEL! En ik ben subiet de weg kwijt, mijn aandacht dwaalt af van het gesprek, dat nu weer het motor geluid in mijn kabine overstemt. Als eenvoudige geest zijnde, vraag ik me af wie dat moet beoordelen: of een vraag al of niet gesteld kan worden. Ach ja natuurlijk, hijzelf, uiteraard!

Stom, stommer, stomst!

Maar dan hoeft hij geen enkele vraag te beantwoorden als het niet in zijn kraam te pas komt, is vervolgens mijn konklusie. TOCH?!

Dat heet dan politiek. Tuurlijk joh!

Wat is taal toch een mooi instrument. Je belazert de kluit en men bedankt je er ook nog voor, heerlijk dat sofisme.

Nou Moe!

Na bijna twee weken in de lappenmand eindelijk weer een beetje aktiviteit. Nog steeds wordt je snel moe, griep gehad dus, nee niet de Taco Hoest denk ik. Maar we gaan er weer tegenaan.

Laat in het seizoen, toch nog gasten gekregen. Ze kwamen op familie bezoek en vinden Le Mouton Qui Rit een prima oplossing. Het is verbazend om te zien hoeveel mensen er nog banden hebben met Mailleroncourt-Saint-Pancras. Dit is de 4e of 5e familie die hier logeert om hun familie te bezoeken. En verbazing, zonder uitzondering zijn ze niet alleen tevreden over het comfort maar ook over mijn kookkunsten. Nu ben ik alleen maar uitvoerend, want Fannie is natuurlijk de mastermind achter deze combi van eten en slapen. Geeft hints en tips over hoe en wat te koken, en daar geef ik dan weer een soort lokale draai aan. Ik zei de gek zoek naar lokale gerechten en ingredienten, en Fannie verzint daar dan iets bij. Heerlijk die verkenningstocht in het Franse luilekkerland.
Het is soms hard werken, en je maakt lange uren, vooral als er een familie van 11 mensen neerstrijkt in LMQR. Maar als je ziet dat mensen zich op hun gemak voelen bij ons, en genieten van het gezamenlijk eten, werkt dat erg motiverend. OK een 100% score is er natuurlijk niet. Mensen hebben natuurlijk hun eigen idee over hoe ze hun tijd hier willen doorbrengen, en of ze al of niet willen mee-eten, of hun eigen maaltje koken in de keuken. Of gewoon lekker hun eigen ontbijt willen samenstellen. Het kan allemaal, en dat is denk ik wel iets bijzonders onder de B&B’s. Gelukkig heb ik in de afgelopen anderhalf jaar een arsenaal aan tips, wandeltochtjes en tourtjes in de omgeving verzameld of zelf bedacht en uitgezet. Vooral die motortocht naar “les Ballons” met Bart was een bijzondere ervaring. Iets om vaak te herhalen met gasten. Dat geef je dan weer door aan de gasten, en ook al zijn we geen toeristenburo het wordt erg gewaardeerd. Dat maakt het verblijf hier weer net iets meer dan een slaapplek en een croissant met koffie in de morgen als pover ontbijt. Dat laatste doen we anders. Fannie’s slogan: een Nederlands ontbijt met Franse ingredienten, wordt nadrukkelijk toegepast. En gasten die ‘smorgens op hun gemak uit hun bed kruipen, zijn altijd verbaasd over de welgedekte ontbijttafel.

Nou ja genoeg sluikreklame.

 VERWARMING

Het wordt nu wel duidelijk. De winter gaat koud worden. Dus onze maatregelen voor extra verwarming en isolatie zal niet voor niets zijn geweest. De vloerverwarming in het apartement, na een paar weken proefdraaien, doet het geweldig. Wellicht is een beter inlaatregelventiel nodig. Want een kraantje verder open of dichtdraaien als regelaar zonder te kunnen zien wat je doet is niet geweldig. Jawel, meten is weten en gissen is missen. Dus ik wil daar en thermisch gestuurde klep op hebben zodat het circuit zich beter kan regelen op een vooraf ingestelde temp. Niks niet gissen, dusss.
En als je ’s morgens het appartement binnenloopt, ook al is het nog niet helemaal afgetimmert, voelt sowieso warmer aan. De warmte blijft beter in het huis hangen en is minder een thermisch vergiet geworden. Dit merk je ook in de andere vertrekken, het koelt een stuk minder snel af. Natuurlijk is het nog geen vol winter en vriest het nog niet overdag, dus dat moeten we dan nog maar afwachten hoe de verwarming zich precies houdt met -20C.
Verder brand het hout vergeleken met vorig jaar een stuk beter. Je moet wel iets beter opletten om hout op het vuur te gooien, want met de vloerverwarming eraan gebruik je toch iets meer hout, het brand iets eerder op. Maar ook dat zel wel wennen.

 BUURTJES

Van de week sprak ik de buurman en die bevestigde mijn vermoedens van de echtelijke twist. Hij zag er nog steeds aangedaan uit. Een beetje timide zelfs. Maar lakoniek zei ie: “het hoort erbij”. Altijd erg zoiets. Je ziet toch een eerst levendige familie een beetje stilvallen, er heerst een bedrukte sfeer. Nah ja hopelijk slijt het een beetje en komt het gezin weer op gang, het zal zijn tijd nodig hebben denk ik.
Nu heeft zijn werkgever minder werk voor hem en is me opgevallen dat ie meer bij huis is. Voorzichtig hengelend daarnaar volgde de reactie onmiddelijk. En eerst ontkennend vroeg ie toch of ik wat klusjes voor hem had. Daar valt natuurlijk altijd over te praten zei ik, dus kom maar een kop koffie halen dan hebben we het er wel over. Want zijn eerdere beroep was metselaar, en ezien hebbende wat ie met zijn ballustrade had gedaan heb ik daar wel vertrouwen in. En als volgend jaar de nieuwe douche gemaakt moet worden komt dat prima uit als je iemand hebt die zijn werkt goed doet zonder toestanden dat je er voortdurend bovenop moet zitten en het twee keer af moet laten breken voordat het goed is.

 BRICOLAGE

Over de douche gesproken. Gisteren kwam de dak man kijken naar de klus om het dak omhoog te kantelen. Dat zou ie natuurlijk al drie weken geleden hebben gedaan, maar goed er is geen haast. En hoe eerder je zoiets inkopt des te meer zekerheid heb je dat het ook op een voor jou geschikt moment voor elkaar komt. Hij werd helemaal enthousiast over het plan om er een soort tuintje bovenop te maken. Zoiets had ie nog nooit gezien / gedaan dus wilde ie eerst weten of de muren het zouden houden en hoe dik de balken wel niet moesten zijn. Vroeg ie aan mij of ik die berekeningen wilde aanleveren en informatie over de daktuin. Nou ja zeg, nu heb ik toevallig kennis over hoe je dat moet berekenen, maar welke klant kan dat nu. Vreemde omgekeerde wereld. Afijn het komt wel voor elkaar. Hopelijk beheerst ie zich met zijn prijzen een beetje, want tot nu toe rezen die elke keer de pan uit. Tot het ab-sur-dis-tische voor mij, en fantastische prijzen, dat laatste voor de aannemer dan. Mijn idee om aan de zijkant flessen in een patroon in te metselen, nou daar had ie nog nooit van gehoord! En prompt liet ik natuurlijk mijn experiment beneden zien. Dat vond ie wel iets aparts en hij vertrok helemaal opgewonden dat er iets nieuws gedaan werd. De deur uitstappend met de opmerking: “als er nu wat meer van dat soort mensen als u waren hier in het dorp…”
Maar dat is niet helemaal een terechte opmerking. Je ziet duidelijke tekenen dat mensen het afgelopen jaar aan hun huizen bezig zijn gegaan. Heel langzaam knapt het dorpje op, wordt de rotzooi rondom de huizen weggehaald, en worden tuinen opgekalefatert. Een ruine wordt al opgeknapt, en een andere ruine moet platgegooid worden. Ja het gaat goedkomen.

 MAILLERONCOURT

En wellicht ontstaat er zo ook wat meer leven in de brouwerij. Nu is het in de winter een ghost town, voor mijn gevoel ideaal, rustig, geen gedoe. Slechts af en toe scheurt er een torenhoog geladen mestwagen door het dorp. Die laat hier en daar een hoop stront op de weg liggen en de straat kleurt zich dan langzaam aan groengrijs. Waar de regen dan weer korte metten mee maakt. Maar af en toe is het ook voor de regen teveel. Zoals laatst lag er toch een behoorlijke hoop koeienstront op het trottoir aan de overkant. Maar verbazing ten top, een uur later kwam de burgemeester himself de shit opruimen. Met het gemeente trekkertje en een aanhangertje. Die man zie ik de laatste tijd ook het gras maaien en andere hand en spandiensten in het dorp verlenen. Geweldig zo, hij geeft daarmee wel een zetje erbij. Mischien zijn dat ook de ingredienten om het dorpje er een beetje fatsoenlijker uit te laten zien. Als je iets dwarszit, niet erover blijven babbelen, maar gewoon zelf doen, niet wachten op de regen. Anderen volgen zijn voorbeeld dan toch maar. Wie weet doet het dorp zijn ondertiteling van “belle sources” nog eens eer aan.
Daarmee blijft het toch nog wel een ghosttown. Er is in de winter geen leven in de brouwerij te bekennen. Daar zal iets aan moeten gebeuren. Mijn plan om het atelier in de winter open te stellen wordt erg goed ontvangen, maar ja dan moet je natuurlijk niet met je vingers in de half bevroren klei moeten zitten. Het plan is om een soort kamertje in het grote atelier te maken met een klein kacheltje waar je dan in betrekkelijk komfort kan gaan draaien. Het hoeft niets bijzonders te zijn, gewoon iets afschermen zodat je niet voor de mussen hoeft te stoken. En dan een beetje publicitee voeren en hoppa een aktiviteit is geboren. Een plan om dat in januari te fietsen en dat te kombineren met het maken van de garderobe aan de buitenkant van ons nieuwe appartement zou een goede zet zijn. Afijn plannen zat dus. De komende tien jaar zal het werk aan dit huis niet afnemen, gelukkig…